Had nauwelijks tijd om te eten gisteren omdat het laatste kind
eerst om half zeven werd opgehaald. Gelukkig had m'n moeder wat klaargezet dat ik slegs hoefde op te warmen want anders had ik het niet gered. Was bijna alsnog te laat op de vergadering omdat de tram werd opgehouden voor de deur van Tuschinski. Hordes fans van Lord of the Rings blokkeerden de rijweg woest met hun bijlen, bogen en zwaarden zwaaiend. Ik wacht wel even met kijken: zo'n première hoeft voor mij niet zo nodig...




De vergadering van het algemeen bestuur van de SP-amsterdam van gisteravond liep maar een uurtje uit. Ongelooflijk! Het was een vergadering met een licht treurig tintje: het oude bestuur treed af om plaats te maken voor een grotendeels nieuwe lichting. Een paar mensen hadden zich opnieuw verkiesbaar gesteld maar ik zit daar niet bij.
Andere prioriteiten, zeg maar. De gesprekken over de diverse onderwerpen verliepen zeer gemoedelijk. Al werd het bordje "applaus"
soms tijdelijk ingeruild voor die met de tekst "pijnlijke stilte".




Bij thuiskomst vond ik mijn zoon in diepe rust na weer een inspannende karate-les. Met m'n moeder nog even de foto's zitten bekijken die laatst ondermeer tijdens Ferdinand's verjaarspartijtje waren geschoten.
Opo het rolletje van zijn nieuwe toestel staat er ook nog een aantal.
Die moesten we maar 'ns spoedig opmaken.


Omdat oma hem vanmorgen naar school begeleidde kon ik wat langer dan anders genieten van de warmte van mijn waterbedje. Eén van de eerste dingen die ik zag was een langslopende buurvrouw Angélique. Heb haar kunnen vertellen dat mijn afvalrace zeer succesvol verloopt.
In iets meer dan een week ruim een kilo afgevallen. Niet slecht, hè?

"Papa?" -"Ja, schat?"-"Ik heb liever zaterdag dan zondag als laatste dag van de week."-"En waarom is dat, schat?"-"Dan hoef je niet meteen op de eerste dag van de week te werken."




De dag van zaterdag werd vervolgd met een beker warme chocolademelk bij
buurvrouw Angélique. Inmiddels had ik m'n "nieuwe" monitor (een 14" low radiation Energy Star) aangesloten en kon ik Fer blij maken met de mededeling dat hij weer computerspelletjes kon spelen. Blij was hij toen ik hem weer ophaalde van het schoolplein. Hij was daar gekomen in een auto met twee (...) ingebouwde DVD-spelers én een Playstation.
De kinderen waren naar een Lasergame arena geweest! Stralend van de herinnering aan de pret vertelden zij de ophaalouders hoe gaaf dat wel niet is. Zelf heb ik ooit paintbal gespeeld maar een spelletje lastertag lijkt mij ook wel wat.




Nu ik provisorisch wat isolatie heb aangebracht op delen van de keuken kan de kachel een standje lager draaien. Niet dat het nu opeens minder koud is, wel verbruiken we nu iets minder gas. Ook het feit dat ik m'n trainingen weer heb opgepikt draagt bij aan een gevoel van behaaglijkheid.




Gisterochtend is buurvrouw Johanna langsgeweest. Ferdinand liet haar ondermeer zien hoe je "muizetrappetjes" maakt van twee strookjes papier. Een genoeglijke morgen werd het waarbij ik m'n best deed ons huisje weer een beetje toonbaar te maken voor de buitenwereld (lees: m'n moeder). Later op de dag kwam buurvrouw Janine ons nog even verblijden met haar immer stralende anwezigheid en 's avonds kregen wij bezoek van Bas, Elsa, Vincent en Jessica. Voor de gelegenheid was ook Groezel mee die nog even gezellig bij de Ferman in bed kroop.


Over gezellig gesproken: vanmorgen nog gezellig staan kletsen met Riesje, moeder van een klasgenote van m'n zoon. Ondermeer over ons beider Indische komaf. En zo liep ik glimlachend van school vandaan
terwijl ik mij verwonderde over de maan die mooi aan de strak vaalblauwe hemel stond ons fraai planeetje in balans te houden.
Gek idee, niet, dat wij er zonder de maan hoogstwaarschijnlijk niet zouden zijn?




Het nieuws van dit weekend is natuurlijk de dood van Keiko, de Orca die beroemd werd als hoofdrolspeler in Free Willy. Nog zie ik Rebecca de Ruvo voor me, mijn favoriete MTV-vj allertijden die op en neer hupsend
haar nieuwste t-shirt toonde terwijl ze de komst van de film in de bioscopen aankondigde en uitkrijtte:"Yeah!" That's a good plan! Let's free all willies!"




Door al die vreugdevolle herinneringen zou je haast gaan vergeten dat er een oude man met een baard is gevonden die toevallig errug veel op Saddam Hussein lijkt. Hij zat in een kamertje in een boerderij bij Tikrit, Saddam's geboortedorp. Helaas voor de man, die daardoor maanden verstoken bleef van kappersbezoek, duurde het heel lang voordat de Amerikanen deze plaats zouden aandoen op hun speurtocht naar de werkloze dictator.