Leuke zoekopdrachten geven mensen heden ten dage op.
Wat bijvoorbeeld te denken van "dromen over ex vriendjes"?
"Meneer, u speelde erg goed.""Wat een gaaf toneelstuk!" Even een greep uit de reakties van
met name kinderen op het toneelstuk dat een meisje uit mijn groep had geschreven, geregisseerd
en waarin zij ook de hoofdrol vertolkte. Ik mocht ook meedoen en vooral mijn sterfscène
schijnt indruk te hebben gemaakt getuige deze verklaring:"Ik dacht dat je echt dood ging!"
Weer een heerlijke kampdag achter de rug en weer geen zin om te koken.
Bij de snackbar zag ik Eva nog, de jongedame met wie ik ooit een paar nachten lang een hotelkamer
in Parijs heb mogen delen, lang voordat zij een buurvrouw werd...
Over Eva gesproken: Kreeg vandaag een mailtje van de Eva die de Mentos-promotie-klusjes
organiseert met daarin de details voor morgen.
Zoals reeds vermoed wordt het de Arena en dus...Sensation.
Nu schijnt het zo dat op dezelfde avond een zomerkamp-collega daar ook werkt.
Wat een toeval, niet? (Kan ik nu eindelijk eens ophouden dat woord te gebruiken?)
Nu we't toch over Eva's hebben: Dit weekend zou weer Eva-weekend zijn.
U weet wel: de zus van Ferdinand en tevens mijn dochter.
Omadt ik had aangegeven dat ik zaterdag moet werken ging buurvrouw M ervanuit
dat ik vandaag ook geen logeetje kon herbergen...
Aangezien ik de avond verders vrij ben ga ik me maar bezatten. Met wat hulp van
een aantal mede-kampleiders m'n soldij (want zo voelt dat!) er doorheen jassen...
Ontving gisteren een leuke reaktie op dit blog van meester Floris.
Helemaal vanuit New York had-ie de moeite genomen een stukje te lezen
en daarop te reageren. Tof, niet?
Ook tof was het dat ik van de moeder van één van "mijn" kinderen naast een fles wijn
ook een kus mocht ontvangen.
Toen ik vertelde dat ik vaak moeite had een oppas te krijgen vroeg een jongen:
"Past je vrouw dan niet op?" Ik vertelde hem dat we uit elkaar zijn waarop hij
z'n hand op m'n schouder legde, me ernstig aankeek en zei:"
't Spijt me voor je, man. 'k Wou dat ik iets voor je kon doen..."
Het leven is zo slecht nog niet.
Al geeft't je te denken dat een kind met pijn en moeite 8 euro bij elkaar
spaart om iets voor zijn broertje te kunnen kopen terwijl een ander kind doodleuk
verklaart meer dan 1000 euro te bezitten...
Ach, onder onze kleren zijn wij allen naakt, zullen we maar zeggen.
Maar toch he, maar toch...
Lechaïm!

Kinderen kunnen het zo mooi zeggen...
"Het lijkt me vreselijk als je bij je oma logeert en ze gaat dood
en er is geen telefoon."
"Papa is wel heel erg verdrietig vandaag". Dat werd verteld door het meisje wat
aan de hand vastzat die ik vasthield, angstig in de tent tijdens de wolkbreuk van hedenochtend.
Een kusje op m'n hand gold even later als superlijm voor m'n m'n gebroken hart.
Als een kind van vier je (op die manier ook nog) vertelt dat haar vader
is overleden doet dat je echt wel wat.
Van datzelfde meisje kreeg ik vandaag een door haar ingekleurde kleurplaat mee.
Van een ander ontving ik gisteren een bosje kleefkruid.
Weer een ander:"Wat ben jij een lieve vrijwilliger zeg!"
Of deze dan:"Hoe kom't nou dat jij nooit streng bent maar dat kinderen toch naar
jou luisteren?"
Het lijkt er op dat ik mijn roeping heb gevonden jongens en meisjes...;-))
Terwijl het ene kind op schoolreis gaat naar Iran worden ouders van een andere groep schoolkinderen gevraagd
om een bijdrage te leveren voor het uitje naar het Amsterdamse bos.
Verschil moet er zijn, dat weet ik ook wel. Maar waarom slaan ze niet de handen ineen en gaan beide groepen gezamenlijk
een paar dagen naar Praag?
Terug dus naar het aloude vraagstuk: is er een betere verdeling
mogelijk van de beschikbare fondsen en zo ja: door wie of wat wordt dat tegengegaan?
Op de weg terug naar huis buurvrouw Janine toevallig (waar ken ik dat woord toch van?) tegen het lijf gelopen.
Niet alleen kon zijn mij meteen assisteren bij de aanschaf van een nieuwe zonnebril
maar ook konden wij op onze gezamenlijk tocht huiswaarts plannen voor de act beramen.
Ik kan jullie mededelen dat het een avond wordt die de aanwezigen
nog enige tijd zal heugen...
Nog even gebeld ivm werk aankomende zaterdag. De details zijn naar mij onderweg, werd mij verzekerd.
Pencak ging ivm naderend onheil niet door. Bovendien heeft m'n step een lekke band
en had ik sowieso moeten lopen en was daardoor te laat geweest.
In ieder geval heeft door de ontstane tijd buurvrouw A een hapje bij mij kunnen eten en kon ik haar helpen met een paar huiselijke klusjes enzo...
Nog ff lekker met Dani gekletst, gedoucht en nu naar bed. Selamat malam!