De week voorbij

Op een beetje normale dag begin ik aan een stuk of twaalf taken. Waarvan ik er misschien twee afmaak. 'Uitstelgedrag', 'gebrek aan discipline', 'luiheid', dacht ik ooit. Maar het blijkt 'gewoon' een neurochemisch ongelukje en is vrij normaal voor mensen met ADHD, leerde ik pas onlangs.

Het zal, maar is soms best vervelend; op het einde van een dag heb ik het gevoel dat ik veel heb gedaan en ben daar moe van maar in de praktijk heb ik dan weinig bereikt. Omdat soms een filmpje meer zegt dan woorden, is hier een filmpje over een dag uit mijn leven. Pardon, over een dag die zomaar een dag uit mijn leven zou kunnen zijn:

(Ook voor mensen voor wie de Engelse taal lastig is te volgen is dit filmpje te volgen. Denk ik)

Hoe ik hier verandering in kan brengen? Het enige dat ik kan bedenken is de terugkeer van regelmaat in mijn leven. Een baan dus, voor een heuse werkgever. Het liefst in deeltijd - iets van 28-32 uren per week - zodat ik daarnaast de tijd heb om mijn geest 'vrij' te laten. Want voor mij voelt het alsof mijn geest wordt 'opgesloten' als ik niet vrij kan associëren, creatief kan zijn en 'paardensprongen' kan maken met mijn gedachten. Voor het idee: je hebt de onweerstaanbare neiging tot dansen maar zit in een dwangbuis.

Het mooist zou zijn als ik werk kon vinden waarbij dat pluspunten zijn. Dus niet dat 'in een dwangbuis' zitten. Voor alle duidelijkheid.

Heeft u het ook vrijwel dagelijks dat u aan taken begint maar die niet afmaakt? Bij welke soorten werk is het hebben van ADHD een pluspunt? 

Voor mensen die meer willen weten over waar mijn omgeving (en indirect dus ook ikzelf) onder lijd, is hier nog wat uitleg én een test om te zien of u hiermee wat over uzelf, uw levenspartner of bijvoorbeeld een collega kunt verklaren.

==================================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

==============================

Maandag genoot ik nog na van een leuke avond waarbij even niet aan nare dingen gedacht hoefde te worden. Erg educatief was het ook nog, die zondagavond waarop ik ook nog eens nieuwe vrienden mocht maken en het gezellig had met 'oude' vrienden. 

Wat en wie zien we op deze foto?

Zou graag vertellen wat er op zo'n avond allemaal gebeurt maar vanuit een erecode wordt er niets naar buiten toe over gedeeld. Nieuwsgierig geworden en u wilt er een keertje bij zijn? 19 November is de eerstvolgende gelegenheid.

Omdat ik in de gelegenheid was om een half uurtje te X'en*, zag ik dat het een feestje was voor complotdenkers: zowel '9/11 was de schuld van de overheid/elite/aliens!’ alsook 'oversterfte door vaccins en dat het niet bewezen kan worden bewijst dat het waar is!' waren populaire onderwerpen. Een betere vertaling van 'trending' is welkom. 

Na even hartelijk gelachen te hebben, werkte ik voor mijn enig overgebleven werkgever, onderhandelde ik over een mogelijk komende entertainmentopdracht en hield ik mij bezig met diverse huishoudelijke taken. Fijn om weer de - mentale - energie te hebben om achterstallige klusjes op te pakken.

 *Blijft vreemd voelen om 'X'en' in plaats van 'Twitteren' te gebruiken. Zal het ooit wennen? Komt Twitter ooit weer in handen van iemand die zich niet door kinderlijke emoties maar door ratio laat leiden? En niet doelbewust duizenden mensenlevens in de waagschaal stelt vanwege zijn ego? Kijk volgende week weer. 'Same Bat-time, same Bat-channel!'

Eind van de ochtend even bijtanken met een pot koffie en een buurvrouw die net terug was van vakantie. Daar mag iets lekkers bij:

Nèt op tijd om er een foto van te maken!

's Middags keek ik - mede dankzij vrienden die mij wezen op diverse vacatures - naar wat de arbeidsmarkt zoal bood. Conducteur heeft mij altijd wel getrokken als beroep maar lachte mij een kriek toen ik deze vacature zag van het gemeentelijk vervoerbedrijf:

'Wij willen onervaren buschauffeurs!' 'Hè, verdorie!', kan ik een werkzoekende bijna horen verzuchten, 'Twintig jaar op een stadsbus gereden en nu mag ik niet meer omdat ik ervaren ben.'

'Wat is een werkplekbeheerder?', vroeg ik mij af. 'Ah, servicedesk. Zeg dat dan!'

'Voor deze baan in Amsterdam moet je bereid zijn om dagelijks naar Aalsmeer te reizen.'

Shoot me but leak. Oké, mijn fysiotherapeut adviseerde mij meer te wandelen. Maar vier uren heen en vier uren terug naar mijn werk? Dagelijks? Dat is wellicht wat overdreven.

'Nog één poging en dan hou ik het bekijken van vacatures voor gezien voor vandaag.'

'Oké, dat klinkt best stoer, 'accountmanager professional services'. Lijkt mij een echt Nederlandse baan voor dit Nederlands bedrijf.'

Weer wat geleerd: 'Accountmanager professional services' in het Vacaturiaans is vertaald naar het Nederlands 'verkoper'.

De lach van de dag was voor Niels. 

Ik vind ze hilarisch, mensen die zichzelf 'kritisch denker' noemen maar zonder een seconde na te denken 'meningen' van bekende complotdenkers delen. In beide betekenissen van het woord. 

Mensen als Niels doen mij denken aan de 'andersdenkende' (zo'n ouderwetse PVV-stemmer die heilig gelooft dat alles wat slecht gaat 'de schuld is van de buitenlanders') die mij opdroeg niet meer te schrijven over hoe dom racisten zijn en zo 'want dat weet ik nu wel'. Hij stelde voor dat ik voortaan alleen nog maar zou schrijven over onderwerpen die hém interesseren. Erg grappig.

Excuus, maar ik kán niet schrijven over kleinburgerlijke zaken. Niet dat ik daar tegen ben, maar ik leid nu eenmaal een ander leven dan mensen die graag kleinburgerlijk zijn. Hoewel het mij soms wel prettig lijkt om vrijwel uitsluitend te geven om mijn eigen kleine kringetje, mijzelf en mijn (on)gemakken. Mijn beeld van kleinburgerlijke lieden is dat zij zelfzuchtig zijn maar is dat eigenlijk wel zo?

Het komische is dat er nu diverse kleinburgerlijke lieden zijn die denken dat dit over hen gaat en ik specifiek hen bedoel omdat wij elkaar toevallig kennen. Hoe ik dat weet?

Meer dan eens kreeg ik bericht van een boze ex: 'Waarom schreef jij iets gemeens over 'een vriendin/een kennis/een ex'? Jij bent stom want jij schrijft nare dingen over mij!' 'Lieverd, dit zegt meer over jou dan over mij. Denk jij serieus dat jij uniek bent, mijn enige kennis, mijn enige ex?' Ik ben niet altijd aardig. 😈 

Door de hitte 

had ik weinig eetlust. Om toch wat eetlust op te wekken, maakte ik een wandeling. Waarbij ik een buurman tegen het lijf liep: 'Staat je goed, die outfit, buurman!' gaf hij mij een compliment en wees daarbij op mijn rok. 'Zal jou ook vast goed staan, buurman.', antwoordde ik. 'Heb er nooit over nagedacht om als man een rok te dragen maar nu ik jou er mee zie en zie hoe goed het jou staat, zal ik het overwegen.' Altijd mooi, iemand een zetje kunnen geven om zich over een vooroordeel heen te zetten.

Vindt u het kunnen, een man in een rok? En als hij het kledingstuk bijvoorbeeld 'kilt' zou noemen?

Vind het vaak moeilijk om mijn mond te houden wanneer mensen roepen dat het barbaars en vrouwonvriendelijk is wanneer zij horen dat in sommige landen het als 'slecht' word gezien om als vrouw in een broek te lopen. 

"Als meisjes met een lange broek aan naar school komen, moeten zij zich omkleden zodra ze op school komen. We willen in de school terughoudend zijn met het toestaan van diverse vormen van vrijetijdskleding. Dit betekent onder meer dat we van jongens verwachten dat ze een lange broek dragen."

'O, wat erg! Zo'n achterlijke Islamitische school in zo'n achterlijk Islamitisch land zeker weer, hè?'

Nou nee. Nederland. 2017 (klik). Het is niet nieuw dat schoolbesturen aan leerlingen voorschrijven hoe die zich moeten kleden of dat werkgevers dat met werknemers doen. Ook in de jaren zeventig waren er [hypocriete christenen] [patriarchale mannen] [idioten] mensen die vonden dat zij mochten bepalen hoe mensen - met name vrouwen - zich dienden te kleden en gedragen.

Ook deze dag communiceerde ik met een stuk of twaalf mensen; drie per telefoon (uitzonderlijk. Vaak gaat het maar om één telefoontjes op een dag) en de rest via Messenger, WhatsApp, X DM, Signal, Instagram DM en zelfs per e-mail en SMS. Éen van de leukste contacten was die met een vriendin. Om haar te helpen met het zetten van haar eerste schreden in de wereld van Instagram.

Tegen tien uur 's avonds was het voldoende afgekoeld om lekker rustig een potje te gaan strijken tijdens het kijken naar een aflevering van Star Wars: Rebels. Nog steeds als vooronderzoek voor het kijken naar Star Wars: Ahsoka.

Dinsdag merkte ik dat mijn trucje had gewerkt. Wilde namelijk graag regen voor een beetje afkoeling en liever mijn tuinplanten niet bevochtigen met kraan- maar met hemelwater. Mijn regendanskwaliteiten zijn wat ondermaats dus verzon ik wat anders; ik hing wat was buiten te drogen. En de weergoden trapten er in!

Maar niet doorvertellen dat ik maar één enkel shirtje (en een tas) buiten had gehangen en de rest gewoon binnen aan het droogrek, oké?

Had deze dag werkoverleg 'op de zaak' en maakte kennis met diverse - voor mij - nieuwe collega's. En zij met mij. Wij verdeelden de diverse taken, leerden elkaar een beetje kennen en ik leerde in korte tijd veel over de bedrijfscultuur, de diverse werkzaamheden en wij zetten een werkschema op: wie doet wat, wanneer en wie valt bij als iemand een keertje niet kan? Mijn hoofd had wat moeite met het verwerken van alle nieuwe informatie en mijn manager had dat door: 'Ik herken jouw symptomen en snap het. Geen zorgen; ik maak een overzichtelijk document voor je met alle schema's en informatie.' Lief!

Misschien heb ik dan geen ADHD maar vertoon ik alleen maar alle gebruikelijke symptomen. Sinds kort volg ik een Instagram acount over het onderwerp en heb een paar opmerkingen van mensen met net zo'n soort hoofd als ik voor u verzameld en naar het Nederlands vertaald: 

'Mijn ADHD is zó heftig dat ik die AD4K ben gaan noemen.'
'Alleen mensen met ADHD vertonen uitstelgedrag bij toiletbezoek.'

'Na zes maanden leven met een kapotte afvoer, belde ik eindelijk de huisbaas;

die verhielp het probleem binnen vijf minuten.'

'Ik heb ADHD en dus moeite met het beginnen en afmaken van taken;

en als ik niet slaag in maar één van de dertig taken die ik dagelijks start, ben ik een mislukkeling.'

Ik genoot van de rustige treinreis naar huis:

Geen energie meer om deze vanuit een rijdende trein genomen foto te bewerken

Begin van de avond had ik een vriendin op visite die mij uithoorde over dit nieuwe werk van mij en mij adviseerde het stapje voor stapje aan te pakken en mij niet al te druk te maken. Goed advies!

Helaas maak ik mij vrij snel druk. Vooral over dat zo weinig mensen zich druk lijken te maken over bijvoorbeeld klimaatverandering en de gevolgen. Zoals de recente overstromingen in Libië waardoor volledige dorpen en stadswijken simpelweg niet meer bestaan. Inclusief de duizenden - en wellicht tienduizenden - bewoners. 

Waar ik mij óók druk over maak zijn de mensen die denken dat grote problemen vanzelf verdwijnen als je ze negeert. Dat werkte niet in Duitsland, zo'n 90 jaar geleden en dat werkt óók niet met klimaatverandering.  

Waar maakt u zich zoal druk over?

Woensdag werd ik keurig om half acht wakker gemaakt door de hardwerkende lieden aan mijn slaapkamerraam. Prima. Kopje koffie en aan het werk. Een uurtje maar. Even het hoogstnodige; de rest van het werk kon even wachten.

Eerst even het wereldnieuws en achterstallige e-mails beantwoorden. Deze foto van de ontmoeting van Kim Jon-Un en Vladimir Putin sprong mij direct in het oog. Omdat mij ook direct een vraag te binnen schoot, vraag ik het nu ook aan u:

zou u het doen?

De lach van de dag was voor Danny (en blijkbaar een procent of 10 à 15 van de volwassen Nederlandse bevolking). 

Danny, als je dit leest...er bestáán geen kiezers die niet stemmen; stemmen is inherent (sorry, moeilijk woord; vraag maar even of je begeleidster de betekenis wil opzoeken voor je) aan kiezer-zijn. Overigens zijn goudvissen verrassend slimme dieren.

Om te onderzoeken hoeveel mensen als Danny er zijn, stel ik deze vraag:

Kunt u zich vinden in deze oproep?

Ongeacht uw antwoord, staat er feitelijk dit:

Ik ben dom want ik wil:

Minder belastinginkomsten dus minder geld voor wegenonderhoud,

onderwijs, zorg, uitkeringen, et cetera

Mensen in nood niet helpen, behalve als het om iemand uit mijn bubbel

gaat. Of om mijzelf uiteraard

Mensen doelbewust de dood injagen in een land waar het zeer onveilig is,

zonder te weten dat verreweg de meeste asielzoekers al in de regio worden opgevangen

want dat zullen fascisten nooit aan hun trouwe volgelingen vertellen

Alleen fascisten in de regering want iedereen die er anders uitziet

en anders denkt dan ik is een 'Untermensch'

Trots zijn op een land

(maar dat kan helemaal niet;

'trots zijn' kun je uitsluitend op een eigen prestatie.

Misschien die van een kind of pupil omdat je als ouder/coach

hebt bijgedragen aan de prestatie)

Meer macht en miljarden voor 'Big Agro'

Iets ontkennen én bewijzen

Dronken mogen autorijden en daarom roep ik dat 'ze'

'ons borreltje' willen afpakken

Geen internationale samenwerking

om de grote problemen in de wereld aan te pakken

Dat de overheid haar burgers niet beschermt

Geen steun meer aan Israël

Geen EU-subsidies meer voor boeren

en mijn favoriete voetbalclub

Meer ongelijkheid want ik ben een blanke heteroman

en eis daarom meer rechten dan anderen 

Dat alleen alles wat ík wil - en niemand anders -'onze cultuur'mag heten.

Supermarkten zoals onder het communisme,

dus niet gericht op winstmaximalisatie

Wat ik nu ook al heb; medische zorg na mijn 70ste

Dat betalen duurder wordt en winkeliers

weer vaker worden beroofd 

Weg uit Nederland en liever leven in een controlestaat als 

Noord-Korea, China, Hongarije, Rusland of Israël

Al jaren pleit ik voor een kiezerstest: als daaruit blijkt dat iemand niet zelfstandig kan nadenken,

mag die persoon niet meebeslissen over de toekomst van het land. 

Het is namelijk moeilijk voor te stellen voor mensen die niet klakkeloos populisten napraten maar voor een aanzienlijk deel van de bevolking is deze tekst voor kinderen over 'nadenken' al heel moeilijk te begrijpen. Het is geen vooroordeel, noch denigrerend bedoelt, maar helaas een gegeven dat mensen als Danny geen samenvatting kunnen geven van dit soort teksten; daarvoor moet je in staat zijn tot begrijpend lezen en zelfstandig nadenken.

Een hedendaags voorbeeld is de gedachtenwisselingen over klimaatveranderingen:

Blokkade van een snelweg door klimaatactivisten is superslecht. Tijdens een boerenprotest goed. Voor kinderen is het in het ene geval slecht en in het andere geval goed om te demonstreren. Afhangende van de wil van de favoriete rechtspopulist van Danny op elk willekeurig moment. Maar hij zal nooit zomaar iemand nablaten, hoor! 

Politie schakelde Veilig Thuis in bij de klimaatprotesten 'want indoctrinatie van kinderen is slecht!' Verwacht ingrijpen door de politie bij de volgende boerenprotesten en in de kerk 'want kinderen jouw geloof (...) opleggen is immers slecht? 

Kinderen thuis verplicht naar Wie is de Mol? laten kijken zal óók worden beschouwd als een zwaar misdrijf. Als de politie in deze gevallen níet ingrijpt, was het inschakelen van Veilig Thuis bij de kinderen van Klimaatactivisten een zwaar bevooroordeelde daad en onrechtmatig. Waarom mogen Feyenoord fans hun kinderen wél indoctrineren maar klimaatactivisten níet? (kom er maar in, Di Mario 😉) En als de Feyenoordfan toevallig ook klimaatactivist is, christen of boer, schakelt de politie dan Veilig Thuis in tegen de indoctrinatie van kinderen of niet?

Voor mijn nieuwe (deeltijd nog steeds) baan zat ik in een lekkere 'flow' de gebruikte systemen steeds beter te leren kennen en kreeg er steeds meer plezier in.

Het was ook fijn om bij en met een buurvrouw met een kopje thee erbij even wat zorgen te uiten en elkaar wat gerust te stellen. Al was het maar met 'ach, over dertig jaar maakt het allemaal tóch niet meer uit.'

Vóór het allemaal niet meer uitmaakt: deze dag sprak ik met een vriendin af dat wij op zondag 8 oktober onze gezamenlijke boekpresentatie geven. Daarbij zullen wij onder meer uit elkaars werk voorlezen; zij bracht onlangs een nieuwe novelle uit en ik presenteer de verhalenbundel die uitkwam tijdens de lockdown. Mijn kinderboek is helaas niet op tijd klaar. Maar goed. 8 Oktober, Amsterdam, in de midddag, boekpresentatie. Welkom!

Donderdag was ik jarig! En ontving mijn minst leuke cadeautje: tien procent korting op de Seniorenpas. Leuk. NOT.

Wél leuk was een telefoontje: 'Je kent mij niet maar drie jaar geleden werkte je als entertainer op het feest van een vriend van mij en dat vonden wij zó leuk dat wij jou graag weer zouden inhuren. Kun je komende zaterdag?" "Lief dat jullie aan mij dachten maar helaas kan ik zaterdag niet.""Echt niet?" "Echt niet." 

Wat is dat toch met mensen die een feest organiseren en pas op het laatste moment denken aan de dj, de fotograaf, het entertainment? Denken zij dan echt dat artiesten geen mensen zijn, met een leven en zo? En niet zielig de hele dag met de telefoon in de hand hopen dat iemand belt met een opdracht? Soit. 

Een lieve buurvrouw trakteerde mij op lunch. 

Van de lieve mevrouw van de lunchzaak kreeg ik gratis een extra koekje bij mijn drankje en zelfs na het zien van mijn ID-bewijs was zij nog niet overtuigd van mijn leeftijd: 'Jij, 56!? Ik geloof er niets van. En vrijgezel? Ongelooflijk! Trouwens, ik ook", voegde zij er knipogend aan toe.

Die avond ontving ik nóg een traktatie. Per app: 'Ik kan helaas niet op je feestje komen, zaterdag. Maar straks kan ik je op een drankje trakteren. Plan?' Plan!

Zo kwamen wij te praten, te lachen en te knuffelen. Ook toen haar vriend zich bij ons voegde. 

Al met al lag ik even na middernacht - tevreden - op bed. Alleen, dat dan weer wel.

Vrijdag werkte ik een paar uurtjes voor mijn werkgever. Veel meer dan zo'n twee uurtjes per dag is het (nog) niet dus ik kan mij nog geen uitstapjes naar bijvoorbeeld Disneyland veroorloven. Overigens een best vaak gehoorde klacht:

"Ik heb niet eens geld voor Disneyland dit jaar!" Terwijl miljoenen mensen 'Disneyland' niet kunnen schrijven. Niet alleen omdat er geen scholen in de regio zijn maar simpelweg omdat zij geen geld hebben voor een pen of zelfs maar een potlood. In plaats van klagen dat Disneyland zo duur is, wagen zij dagelijks hun leven. Zo zijn er mensen die in een zwaar vervuilde rivier op zoek moeten naar eetbare waterplanten. Omdat er door de vervuiling, veroorzaakt door bedrijven die de Aarde beroven van grondstoffen, geen vissen meer in leven. Zij mogen kiezen: laat ik mijn kinderen doodgaan van de honger of aan difterie?

En wij maar klagen dat Disneyland zo duur is geworden.

Om mijn verjaardag en om - op het moment van bestellen - twee nieuwe banen te vieren, had ik een tuinopbergbankje besteld. Mijn zoon en de echtgenoot van een buurvrouw zetten die in elkaar voor mij. 

Met zichtbaar plezier. En mij uitlachend omdat het mij - zelfs niet samen met een buurvrouw van 70 - was gelukt. Maar te horen aan hun kreten ('Wie tekende dit plaatje in de gebruiksaanwijzing?' 'Welke idioot bedacht dit maffe klik-klak systeem?') lag het niet helemaal aan mij dat het niet in mijn eentje binnen twintig minuten lukte. Dat is wat de website van de fabrikant aangaf.

Terwijl de heren hard werkten aan mijn bankje, 

begon ik aan onderhandelingen over een grote entertainmentklus. Duimt u mee?

Na gedane arbeid nam mijn zoon mij mee naar een lokaal etablissement voor het avondmaal. En trakteerde. Goed, wij gingen naar de Mac.

Grappig nieuws deze dag, vond ik dat de tweede man van Forum voor Democratie, Gideon van Meijeren, zich juridisch mag verantwoorden voor opruiing; wezenlijk riep hij 'het volk' op om het parlement te bezetten. Implicerend dat zijn Grote Leider ('Führer' in het Duits) Baudet maar moest worden geïnstalleerd als alleenheerser van Nederland.

Gideon: "Ik zei niet 'bezetten' maar zei 'erheen gaan en weigeren weg te gaan.' Dus het OM liegt!" Dat die zinsnede de definitie van 'bezetten' is, is slechts toeval. Alsof je zegt: "En ik noemde helemaal niet het woord 'verbranden' maar 'laten verteren door vuur'. Dat is heul wat anders, hoor!"

Voor ik het vergeet: Shanah Tova voor mijn Joodse volgeling...eh...volgers.😉 Fijne Rosh Hashana! En mijn excuses als ik jullie versie van 'Oud & Nieuw' verkeerd spel. Hoe dan ook: gelukkig nieuwjaar!

Zaterdag was het tijd voor mijn feestje! Op de A12 leek óók een feestje aan de gang maar - hoewel het er bij vlagen gezellig was - was de aanleiding dat allerminst: het gaat verschrikkelijk fout met het klimaat. En dat komt voor een groot deel door de fossiele industrie. Die weigert ook maar enige verantwoordelijkheid te nemen. De klimaatactivisten worden zwaar tegengewerkt door de miljoenen kostende nepnieuwscampagnes van Shell en kornuiten. En door politici van wie je je af mag vragen voor wie die werken: burgers of een handvol miljardairs. Ofwel worden die politici die de fossiele industrie maar blijven steunen betaald door de (lobbyisten van) de fossiele industrie ofwel zijn zij volkomen incompetent. Welke van de twee is het volgens u?

Kan hier nog veel meer over schrijven en het bijvoorbeeld over hebben dat de politie klimaatactivisten wél hardhandig van de snelweg verwijderde maar boeren tijdens hún protesten rustig lieten zitten 'want je kunt niet zomaar mensen van de snelweg plukken.' maar ik had een feestje voor te bereiden. En ruim honderd felicitaties persoonlijk te beantwoorden. Gelukkig goeddeels online en niet in persoon. Dat scheelt. 

Een buurvrouw was zo lief mij te helpen met het schoonmaken van mijn tuin. 

Klaar voor de visite! Die ochtend had ik al een paar uurtjes gewerkt en aangezien mijn huidige deeltijdwerk zelden meer dan 2,5 uren per dag in beslag neemt (maar wel élke dag) in beslag neemt, had ik nog tijd voor dingen als nagels knippen en wat huishoudelijke karweitjes.

Had zelfs tijd voor een paar interessante online conversaties. De leukste was met Ronald en Judith:

'In deze meme die wij op Facebook tegenkwamen staat dat als er een sticker met een kikker erop op een product staat, dat dan dat betekent dat er Atrazine in zit! Of Astrazine want ik ben een 'andersdenkende' en vind dus spellen supermoeilijk.' 

Behalve spellen zijn ook nadenken en onderzoek doen geen sterke kanten van andersdenkenden. Een eenvoudige google-zoekopdracht vertelt alles wat je moet weten over Atrazine. Je leest dan ook dat deze pesticide verboden is in de EU. 

Dus deze twee andersdenkenden zijn nu ontzettend in de war: 'Weg met de EU en...o, de EU wil ons beschermen tegen Atrazine?' En 'Atrazine helpt boeren om goedkoper te produceren en dus meer winst te maken. Maar moeten wij nu boos worden op boeren omdat die dit spul gebruiken of steunen wij de boeren nog? Help!'

Zaterdag verheugde ik mij op een feestje. Maar eerst moest er nog wat gewerkt worden.

Par abuis wiste ik wat tekst van mijn blog en had geen zin meer het geschrevene uit mijn geheugen op te diepen. U mag het dus doen met wat foto's van mijn feestje:

Een unieke foto want het is voor zover bekend de enige foto van mij, staande in de woonkamer, stiekem geschoten vanuit mijn achtertuin:

Ook voor de goudvissen was het feest want dankzij een bezoeker die het initatief nam en met vereende krachten en twee ander bezoekers, werkte de filterpomp van het aquarium weer! 

De laatste gasten vertrokken iets na enen 's nachts. Keurig volgens de voorspelling die ik had gedaan in de appgroep van de bewoners van onze 'trap':

Zondag had ik de wekker gezet om een uurtje te werken. De zaak waar ik voor (vooral online) werk is namelijk alleen op maandag gesloten. Zodoende. Daarna rolde ik nog even mijn bed in. Om begin van de middag de 'schade' op te nemen:

Feestje gehad?

Ik pakte een vuilniszak en spoelde de lege bierblikjes om (zo'n 60 stuks. Voor 12 personen. Plus het nodige aan wijn, fris en sterke drank. Is dat veel?) om die later in te wisselen. Van het statiegeld kan ik een paar dagen eten. De rest van het opruimen komt later wel. Eerst bij een buurvrouw thuis even bijkomen met een kopje thee. Geduldig glimlachend hoorde zij mijn verhalen aan: 'Er was een nieuwe vriend die ooit een collega bleek te zijn van een vriendin die er ook was!' en zulks meer.

Ik liep een rondje door de wijk om de spinnewebben in mijn hoofd te verjagen. Een kater had ik - verrassend genoeg - niet. Ik kwam op straat in gesprek met de echtgenoot van een vroeger collega raadslid ('Wat zie jij er goed uit!', riep hij uit. En leek het te menen) 

en vertelde hem blij: 'Ha, het is vandaag wat fris en druilerig. Zó hoort het weer te zijn rond mijn verjaardag, niet de 25 graden van gisteren.' Ook voor wie het ontkent is het een gegeven dat klimaatverandering sneller gaat dan zelfs de meest pessimistische onderzoeker had bedacht. Wij zullen moeten wennen aan extreme weertypes.

Waar ik ook blij van werd waren de complimenten van maar liefst twee mensen die mij los van elkaar lieten weten: 'Wat kan jij goed schrijven, man! Je weekoverzicht is weliswaar absurd lang maar leest lekker weg en is nog interessant ook. Knap hoe ogenschijnlijk makkelijk jij overschakelt van het ene hoogte- naar het andere dieptepunt en schakelt tussen diverse onderwerpen.' Lief!

Mijn feestgasten waren zo lief om hun eigen naam bij de betreffende datum op te schrijven op mijn verse verjaarskalender. De vorige zat een beetje vol. Ook met kruisjes, helaas. Valt u iets op?

Inderdaad: geen jarigen bij de 13e. Alsof moeders snel hun kind nog even op de 12e er uit persen. Of binnenhielden tot na middernacht. Alles om te voorkomen dat hun kroost ooit op een vrijdag de 13e zou verjaren. 

Behalve een stuk tekst schrijven voor dit blog (en een paar alinea's door onoplettendheid kwijtraakte. Mogelijk ook omdat er een werknoodgeval tussenkwam), ontwierp ik een paar onderdelen ten behoeve van de officiële uitnodiging voor onze boekpresentatie (8 oktober, weet u nog?). Hier zijn mijn eerste 'schetsen':

Het plan was om rond middernacht te gaan slapen maar dat doel werd net niet helemaal gehaald. Ook omdat ik nog 'even' zo'n dertig berichten die ik deze dag ontving wilde beantwoorden. Net iets meer dan de gebruikelijke 'ongeveer twaalf, werkberichten daargelaten' voor een dag. Het zij zo.

Het pleonasme van deze week is 'een herinnering van vroeger'

The Sound verzorgt deze week de muziek. Hier is 'Winning':

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Wimie Wilhelm