De week voorbij

Mijn moeder zaliger had bijzonder interessante verhalen te vertellen. Maar ze waren niet allemaal 100% waargebeurd. Eenzelfde verhaal kon jaren later extra details bevatten die eerder niet waren gemeld maar waar hadden kunnen zijn. Anderzijds werden details weggelaten uit een verhaal als dat het wat minder interessant maakte.

'Ja, maar dat doe jij ook!', wist een levensgezelling mij te vertellen. En verdomd, ze had gelijk! 

Ook ik had - en heb - nogal eens de neiging om de nadruk te leggen op de wat interessantere aspecten uit mijn levensverhalen. Zoals in dit waargebeurde verhaal (klik). Waarin ik wakker werd in het bed van de dochter van de dominee. Maar het detail 'zij was niet thuis' met opzet wegliet.

Het is wel iets minder geworden sinds ik er - dank je wel, lieve ex-vriendin! - op ben gaan letten. 

Doet u dat ook, minder interessante stukjes uit levensverhalen weglaten zodat het minder saai wordt? Of geeft u toehoorders die u vertelt over uw vakantie een uitgebreide beschrijving van de vorm en kleur van de barkrukken aan de hotelbar en het patroon van het tapijt op uw hotelkamer? Of vertelt u liever dat u zwaaide naar Frans Bauer en hij naar u terugzwaaide?

===============

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer
================

Maandag werd ik wakker met een lichte hoofdpijn en bedacht dat dat door de warmte kwam. Wilde mijn symptomen (concentratieproblemen, beetje duizelig, erg moe) intikken in de browser op mijn mobiel maar dat bleek lastig: een gemiddeld aanraakscherm kan niet goed worden bediend wanneer de vingertoppen vochtig en warm zijn.

Ging niet in de volle zon liggen maar wachtte tot in de namiddag met buiten gaan liggen lezen. De zon was niet zo fel dankzij een prettige sluierbewolking:

Qua temperatuur was er weinig verschil met binnen zitten maar in elk geval heb je buiten nog een beetje uitzicht. En geluiden.

Het heeft wel wat, met de ogen dicht liggen luisteren naar flarden van gesprekken van mensen die langs komen lopen/fietsen/rijden/varen/suppen. Veel mensen lijken tegenwoordig in zichzelf te praten. Nadere beschouwing leert doorgaans dat zij dan handenvrij aan het bellen zijn: 'Nee, ik wil een nieuwe offerte van jou over het leggen van linoleum bij mijn klant...', 'Als ik jou was zou ik die gozer dumpen...', 'Nee schat, paarse gordijnen staan echt veel beter in de slaapkamer dan de rode die jij wil.' 'En dan ben je al verdrietig, belt je ex om te vragen hoe het met je gaat. Hoe durft-ie!' Beseffen mensen echt niet dat anderen onvrijwillig meeluisteren wanneer zij op straat lopen te praten?

Vind dat die laatstgenoemde mevrouw groot gelijk heeft, trouwens: ex-en horen bijzonder nare personen te zijn, geen empatische wezens die zich oprecht zorgen maken om jouw welzijn. Tsss!

Vroeger werd je door een wijkagent aangesproken als je in jezelf liep te praten en bracht hij je met zachte hand naar de nachtopvang van een Geestelijke Gezondheidsinstelling. Sinds hij voor €2 'oortjes' kocht, overkomt een schizofrene buurtgenoot dat niet meer.

's Avonds keek ik naar de Nationale Herdenking (klik). 

(Foto credit)

Altijd weer kippenvel bij het horen van The Last Post. 

De Loge is nog steeds met zomerreces en dus nam ik de tijd om maar liefst twee afleveringen achter elkaar te kijken van een serie. Dan loop ik weer een beetje in op mijn achterstand. Niet dat ik de illussie heb om voor het einde van mijn leven alle TV-series gekeken te hebben die ik nog wil zien, hoor. Tenzij ik er wellicht nog ben als het 100-jarig bestaan van de WARP-aandrijving wordt gevierd. Voor de nerds: volgens het Star Trek canon wordt deze 'sneller dan licht'-aandrijving voor ruimteschepen uitgevonden in 2063. 

Zo kwam het dat ik genoot van Z Nation: een parodie op diverse andere series. Duidelijk natuurlijk is de vette knipoog naar The Walking Dead, compleet met zombies en een Negan-achtig karakter. En wat te denken van de zombie versie van George R.R. Martin die 'werd beschermd door een of andere kerel met een kruisboog'? Als de helden het dorp Roswell betreden, maken zij kennis met een karakter dat Scully heet: 'Hi, I'm Dan, Dan Scully.' Naar welke serie verwijst deze scène?

Over sociale media deze dag deel ik alleen maar even dat mij iets opviel: 'Ja, maar Sigrid Kaag!' is de Nederlandse versie van 'Yes, but Hunter Biden!'

En heel lief dat mensen sociale media gebruiken om anderen te waarschuwen voor gevaren maar soms denk ik dat zij geen idee hebben waar zij over praten:

Dorien 'de vriendin van Willem' Rose waarschuwt mensen vaak en graag tegen 'gif dat ze in je lichaam willen spuiten!' Weet zij waar 'tox' in Botox voor staat?

Natuurlijk mag ik graag af en toe een aflevering van een serie kijken. Vaak is dat science fiction, fantasy, of iets met superhelden of zombies. Ben niet zo van de 'real life' series want voor 'het echte leven' hoef ik alleen maar om mij heen te kijken terwijl ik liever iets kijk in het kader van escapisme. 

Dus ik kijk ook graag documentaires over onderwerpen waar ik niets tot weinig van weet. Zo keek ik deze avond naar de jacht op een opmerkelijke vondst: op de bodem van de Baltische Zee ligt een groot object dat in eerste instantie lijkt op de Millennium Falcon die een noodlanding maakte. 

Compleet met lang glijpad dus. Erg interessant!

Als ik iets meer wil weten over een onderwerp waar ik een beetje kennis van heb, zijn ook daar documentaires over te vinden. Over economie (klik) bijvoorbeeld. Ik weet uiteraard dat 'de burger' nu klaagt over een achteruitgang in te spenderen vermogen. Maar weet nu ook waarom men daar in de jaren '70 en '80 níet over klaagde; het ging toen zó goed in Nederland dat de overheid mensen stimuleerde om (eerder) te stoppen met werken en lekker veel geld uit te geven. Want het kon niet op! Welnu, dat kon dus wel. Mooi dat vanaf 1973 Nederlanders 40% meer geld uitgaven dan in de jaren daarvoor, maar dat soort groei houdt een keertje op, natuurlijk.

In die tijd hadden wij vooral kabinetten zoals het huidige: met aan de leiding dus de VVD en de (voorloper van het) CDA. Welgeteld één keer (klik) hadden wij een kabinet dat met een beetje goede wil 'links' genoemd kan worden. Onder Joop den Uyl. Dus waarom mensen 'die linkse kliek in Den Haag' de schuld geven van 50 jaar wanbeleid is mij een raadsel. 

Dinsdag had ik een mazzeltje: een afspraak ging niet door. Aan de ene kant licht teleurstellend maar anderzijds kon ik nu andere leuke dingen gaan doen. Zo ging ik verder met het uitruimen van mijn boekenkasten en verwijderde ik - buiten liggend in het gras bij de waterkant - ruim 2 gigabyte aan data van mijn mobieltje. Waaronder foto's als deze:

Maak vaak een paar foto's van hetzelfde object om dan later de in mijn ogen minst mislukte via sociale media en/of met vrienden te delen.

Bij thuiskomst viel mij op dat het binnenshuis even warm was als buiten, namelijk 25 graden. 

Begin van de avond had ik een vriend op visite en omdat er nog daglicht binnenkwam toen hij weer vertrok, pikte ik nog wat klusjes op. Zo scande ik wat ingeplakte foto's in om die digitaal voor het nageslacht te bewaren. Dan kom je dus foto's tegen van ex-geliefden, inmiddels overleden vrienden en je kinderen. Daar komen de nodige emoties bij kijken. O, en van jezelf. Zo ziet u hier een van de weinige foto's waar ik samen met mijn kinderen op sta:

Van een jaartje of 15...?...20...? eerder stamt deze foto van een verkleedpartijtje (althans, voor uw gemoedsrust zeg ik maar even dat het om een verkleedfeestje ging). Er waren toen nog geen mobieltjes dus je kreeg ook geen appjes van verontruste ouders: 'Waar blijf je nou? Je bent al twee dagen niet thuis komen eten!' Interessante tijden. Waar gelukkig niet heel veel foto's van zijn.

Tegen middernacht werd er op mijn raam geklopt: 'Kom, het is nu heerlijk weer voor een wandeling!', nodigden vrienden mij uit. En inderdaad was het heerlijk zacht wandelweer met de belofte van regen in de lucht. Bovendien zwaaiden wij naar de meneer van de lokale snackbar die zijn zaak net afsloot en zagen een verliefd stel voorbijkomen alsof zij deze beroemde filmscène naspeelden:

Mooi beeld, zo vlak voor het slapengaan!

Woensdag werd ik moe wakker want ik viel pas laat in slaap door de broeierigheid en had weer eens een interessante edoch wat vermoeiend avontuur in mijn dromen (klik) achter de rug. Zouden wij soms tijdens onze dromen in een alternatieve dimensie rondstappen?

Naar buiten kijkend leek het mij een prima plan om mijn vakantietijd als 'beëindigd' te beschouwen; het had aardig geregend en de lucht was grijs.

Dus ik verrichtte weer eens een paar sollicitaties en verstuurde wat e-mails en appjes vanuit mijn functie als Secretaris van de Geheime Jongensclub. In mijn mailbox zat nog steeds geen reactie op een eerdere - en veelbelovende - sollicitatie. Nadat ik eerder had gevraagd waarom ik nog steeds geen reactie had ontvangen nadat mij was toegezegd dat ik die 'binnen twee weken' zou ontvangen kreeg ik de reactie: 'Excuus. Helemaal vergeten. Maar binnen een week nemen wij alsnog contact met je op!' Inmiddels zijn wij twee weken verder. Beetje jammer maar ik ga hen niet wéér rappeleren. In plaats daarvan vraag ik mij af of ik wel wil werken voor een werkgever die op zo'n lakse manier met mensen omgaat.

Met een buurvrouw haalde ik ons wekelijks voedselpakket 

en spraken daarbij met diverse buurtgenoten. Gezellig!

Zou die middag eigenlijk op reis gaan naar een ander deel van het land maar de afspraak is verplaatst. Zodoende had ik een hele middag én avond voor mijzelf! 

Dus ik nam wat tijd om nog wat meer op te ruimen in huis en wat analoge foto's in te scannen.

Op de foto ziet u ongeveer de helft van het aantal albums dat ik nog te gaan heb.

Ook besloot ik afstand te nemen van een stapel tijdschriften. Ooit bewaard 'want stel je voor dat ik ooit een artikel wil opzoeken?'. Maar in de praktijk doe je dat natuurlijk nooit. Kan ik iemand van mijn lezers blij maken met een paar jaargangen Kijk magazine (klik)? 

Ik hou er twee weken aan vast tot na publicatie van dit weekoverzicht.

De dag sloot ik af met het kijken van weer een vermakelijke aflevering van Z Nation en nog wat lezen in bed.

Donderdag was weer een afsprakenvrije dag. Dus ik ging wat verder met opruimen en stopte wat boeken in een krat om die later te verspreiden onder publieke boekenkastjes in de wijk.

Wat mij op sociale media opviel was dat nu opeens diverse 'holebi' mensen zich afkeren van de LHGBTI+ gemeenschap 'Want transseksuelen willen alleen maar aandacht!' Ik bespeur hierin wat jaloezie. Alsof je jaloers moet zijn op mensen die vaak worden vernederd, uitgescholden, in elkaar geslagen en zelfs tot zelfmoord gedreven. Soms vind ik mensen best een beetje raar.

Net als die aparte logica: 'Als een vrouw zich een penis laat aanmeten blijft zij vrouw!' Er komt echt wel iets meer kijken bij een transitie hoor. Het is niet alsof je stickers plakt op je oude FIAT 500 en dat-ie dan opeens de nieuwste BMW is.

Heb mij bescheurd om dit foutje van een zekere geblondeerde politicus:

Heeft u het foutje al gezien? Geert Wilders denkt dat naar Nederland gevluchte Oekraïners geen statushouder zouden kunnen worden. Waarschijnlijk omdat hij niet precies weet wat 'statushouder' betekent. Dacht direct aan het verhaal van een journalist die aanwezig was bij een congres over emancipatie en per ongeluk schreef over 'de aanwezige vrouwen en de lesbiënnes'. 

Hieruit blijkt dat hij gewoon andere populisten en een paar krantenkoppen heeft nagepraat. Op zich niet erg want veel mensen weten niet dat voor Oekraïense vluchtelingen momenteel een speciale 'beschermde status' geldt maar zodra blijkt dat het echt nog wel even duurt voor zij veilig kunnen terugkeren, kunnen zij ervoor kiezen een asielaanvraag in te dienen. Zodra die is gehonoreerd zijn zij (voor vijf jaar) statushouder.

Geert Wilders heeft andere ideeën over 'luxe' dan andere mensen: het hotel in Waalwijk waar de vluchtelingen worden ondergebracht is een leegstaande 'Van der Valk'. 

Dat had hij kunnen weten met een zoektocht via Google van ongeveer 40 seconden. Maar hij was vast te druk bezig met zich op te winden en glimlachend de 'likes' op zijn bericht te tellen om te controleren of het wel waar was wat hij beweerde.

Zat lekker aan de telefoon te babbelen met een vriendin tot zij zei: 'Hé, het is hartstikke lekker weer! Wat doe jij binnen?' Goed punt. Dus ik ging - hoewel er thuis nog meer dan voldoende te doen was - genieten van een uurtje aan de waterkant. Waar ik een binnenvaartschip voorbij zag varen,

bevriend raakte met een langslopende buurtgenote en met haar een fijn gesprek voerde. Onder meer over hoe fijn het is dat er een publiekelijke drinkwaterkraan is waarbij ook rekening wordt gehouden met viervoeters:

Hoewel in 'dat gewelddadige, criminele Amsterdam met al die dieven, inbrekers en verkrachters!', is bij mijn weten het ooit door buurtgenoten neergezette bakje nog nooit onvreemd en wordt het ook regelmarig schoongemaakt. Mooi vind ik dat.

Op de weg terug naar huis haalde ik wat boodschappen. Bij het afrekenen voelde ik mij bijzonder hip en modern want ik haalde zelf mijn boodschappen langs de scanner en betaalde de rekening door mijn mobieltje bij het betaalapparaat te houden. Nog geen twintig jaar en dan betalen wij door te zwaaien naar de scanner en/of door er even in te kijken.

Ook 's avonds was het fijn toeven aan de waterkant. 

Waar ik fijn zat te contempleren met een buurvrouw en wij werden bijgestaan door een stadsdichter en diens muze. Altijd fijn, nieuwe vrienden maken.

Vrijdag werd ik uitgerust wakker. Ondanks weer een spannende droom (klik). Omdat het nog een vakantiedag was deed ik alleen maar wat ik wilde doen en vrijwel niets wat ik 'moest' doen. Het experiment 'Ik ben er gewoon een dag of tien niet en noem dat 'vakantie' is goed geslaagd. Ontving maar één klacht: 'Waarom reageerde jij niet direct op mijn e-mail?' 'Omdat ik vakantie had.' 'Dat had jij dan even moeten laten weten!'. 'Voordat jij op vakantie gaat, laat jij dan iedereen weten dat jij voorlopig niet op e-mails zult reageren?' 'Nee, natuurlijk niet!' 'Maar jij vindt dat ik dat wel moet doen?' 'Eh...' 'Precies.' Klaar.

Omdat het vrijdag was had ik weer een vers verhaaltje (klik) voor mijn lezers.

De hele dag binnen zitten vind ik maar niets dus ik maakte gebruik van het heerlijke weer door een tijdje bij de waterkant te gaan liggen lezen en schrijven:

Op mijn rondje wandelen door de buurt voorzag ik een weggeefkastje van nieuwe inhoud

(Het is niet allemaal van mij, hoor!)

En bij thuiskomst wachtte mij een leuke verrassing: een heuse ansichtkaart van een twittervriendin!

Dankjewel, Marlyne!

Tegenover leuk nieuws staat ook wel eens een minder leuk nieuwtje:

Via Facebook bereikte mij het trieste nieuws dat een geliefde oud-collega was overleden. Dat leverde een stortvloed aan herinneringen en emoties op. Want zo werkt dat.

Eigenlijk zou ik mijn tijd anders kunnen besteden maar ik keek weer een aflevering van het hilarische Z Nation. In plaats van mij te amuseren met mij druk te maken over wat mensen nu toch weer deden in praatprogramma's of programma's waarin mensen met opzet voor schut worden gezet zodat de kijker kan denken dat-ie slimmer is dan de gemiddelde Nederlander. U weet wel: programma's met titels als 'Boer zoekt koe die in heel Holland een bakker zoekt die een dubbeltje op z'n kant legt', 

Zaterdag veegde ik de vloer in woon- en slaapkamer (meer kamers heb ik niet. Dat scheelt!). Met een benedenwoning hoopt de zooi zich aardig op. Wat ook niet helpt is dat veel bezoekers geen idee hebben waar een matje bij de deur voor is. Nog even voor sommige mensen: zo'n matje bij de deur ligt er niet ter decoratie maar is bedoeld om je voeten aan af te vegen voordat je het vuil onder je schoenen door het huis verspreidt.

De middag (en dan bedoel ik de héle middag) was voor een vriendin en een fotoshoot. Een of twee van de gemaakte foto's 

komen in een tijdschrift met daarin een interview met mij en een paar anderen. Wij spreken daarin over onze ervaringen met de psychiatrie en hoe je kunt doorzetten en volhouden ondanks tegenslag. De planning is dat het blad in oktober bij diverse instellingen zal komen te liggen.

Wij namen ook de tijd voor een wandeling en een ijsje:

Het was echt geweldig weer voor een wandeling in het park!

Bij thuiskomst was het tijd voor het avondeten en omdat ik verder niets op de planning had, keek ik een aflevering van EenVandaag waarin gewoon glashard werd gezegd dat mensen als Thierry Baudet en Willem Engel Russische propaganda herhalen en verspreiden. Natuurlijk leidde dat tot protest bij de aanhangers 'want Baudet heeft gelijk! Poetin bevecht de Deep State in Oekraïne dat nu een tweede Israël is van waaruit het kwaad in de wereld verspreid wordt!'

Best vreemd voor iemand wiens inkomen tot voor kort vooral uit Israël kwam. Wie niet beter wist zou kunnen denken dat Baudet tegenwoordig in Roebels en niet meer in Sjekels wordt uitbetaald.

Spendeerde nog een half uurtje aan het inscannen van oude, analoge foto's en ging met een fijn boek naar bed.

O, en omdat het zaterdag was, publiceerde ik een vers stukje proza (klik) op mijn Engelstalige blog.

Zondag stond om half elf een buurvrouw op de stoep en samen bezochten wij een gemeenschappelijke vriend in het hospice waar hij verblijft. Kopje koffie, lekker kletsen. Prettig!

Toen hij tevreden in bed lag voor een dutje in anticipatie op voor hem leuk bezoek die middag, gingen wij tevreden naar huis.

Eenmaal thuis genoot ik van de laatste middag van mijn 'vakantie': beetje opruimen, aquarium schoonmaken, liggen lezen aan de waterkant...

Eenmaal thuis be- en veroordeelde ik een paar honderd eerder opgeslagen bladwijzers. Heb er nog een zooi te gaan maar het is een begin

Op sociale media zag ik een fraai stukje 'clickbait':

'LOCKDOWN LIJKT DODELIJKER DAN CORONA'. Kopte een populaire krant. Vrijwel direct werd dit Engelstalige bericht (klik) overgenomen (inclusief de kop) door De Krant van Ingeslapen Nederland. Met blije wappies tot gevolg: 'Kijk, wij wappies hadden gelijk!' Nou, nee. Punt 1: 'lijkt' is niet hetzelfde als 'is'. Punt 2: wie het stuk daadwerkelijk las en helemaal tot aan de derde regel in het artikel kwam had dit kunnen lezen:

"De oorzaak is waarschijnlijk dat mensen niet of te laat een arts inschakelden bij de eerste signalen van een ziekte." 

Hier wordt direct een kenmerk van slecht denkende mensen blootgelegd: zij lezen zelden meer dan een krantenkop. Hier is nog zo'n voorbeeld. In de betreffende krantenkop wordt 'corona' genoemd en direct zijn er domme mensen die aannemen dat het gaat om Covid-19 terwijl dat maar een van de vele variaties is. In het geval van dit artikel (klik) ging het om een infectie bij kippen. Maar om dat te weten zou men het artikel daadwerkelijk moeten lezen. 

Na het wisselen van de lakens ging ik tevreden de nacht in.

Die Form met Silent Order is de muziek van deze week:

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Femke Ravesloot en Bram Peper

Meer lezen? Mijn verhalenbundels