De week voorbij

Ik kan niet alle boeken lezen die ik ooit wil lezen. Noch kan ik alle films en series zien die ik ooit wil zien. Ook kan ik niet alle landen bezoeken die ik ooit wil bezoeken, alle mensen spreken die ik ooit wil spreken of alle concerten en tentoonstellingen bezoeken die ik ooit wil bezoeken. Het is onmogelijk om alle boeken te schrijven die ik ooit wil schrijven of alle dromen die ik ooit had waar te maken.

Dus ik moet keuzes maken. Sterker nog: ik moet kiezen tussen welke keuzes ik een keuze moet maken.

Hoe doet u dat, keuzes maken?

===============================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

=========================

Maandag was een prachtige dag. Ook al was ik veelal thuis aan het werk, ik moest er gewoon even uit. Gelukkig had ik een goed excuus want ik had wat te halen voor de Loge. Onderweg kwam ik een vriend tegen die ik een tijd niet had gezien en wij maakten meteen een afspraak om eens even goed bij te kletsen. Leuk!

Leuk was ook de hernieuwde kennismaking met een aantal mensen via sociale media. Contacten die ik na het verlies van mijn Instagram- en Facebookaccounts was kwijtgeraakt. Maakte meteen weer wat nieuwe vrienden. Dat wil zeggen, via sociale media maakte ik contact met een aantal mensen die ik de afgelopen weken heb leren kennen. Denk dat het nog wel even zal duren voor ik weer op ruim 1400 Facebook-contacten zit maar in een maandje tijd zijn het er inmiddels ruim 500. Gezellig! En erg leuk om weer nieuwe kinderfoto's van familieleden aan de andere kant van de oceaan te kunnen zien.

Bijna thuisgekomen werd ik er weer even aan herinnerd op wat voor een mooi stukje Aarde ik toch eigenlijk woon:

De mooie oranje-achtige kleuren hebben wij te danken aan luchtvervuiling. De klimaattop die deze dag begon zal daar geen snel einde aan maken. Fijn voor fotografen maar minder leuk voor de planeet en de flora en fauna. Thuis nog even wat mailtjes verstuurd uit naam van de Geheime Jongensclub en andere organisaties. Nadat ik met lieve piepjes was welkom geheten door Billy de Kat.

Voor ik de deur uitging streek ik nog even het overhemd dat ik eerder op de hand had gewassen.. Vooral de kraag van een wit overhemd vereist een speciale behandeling.

Wij vierden die avond dat een Broeder een nieuwe Graad had verdiend. Met een mooi ritueel, in het gezelschap van drie Broeders van een andere Loge en lekker eten, waaronder zelfgemaakte lasagne:

Toen ik tegen middernacht thuis was kon ik niet direct slapen want er speelde te veel in mijn hoofd. Dat liet ik via mijn vingertoppen en toetsenbord verdwijnen in de vorm van het maken van overzichten en creëren van verslagen en zo. Waarna ik heerlijk kon slapen.

Dinsdag bleek dat ik iets te kort had geslapen maar het weerzien met een vriend gaf mij weer energie. Het was erg fijn om met hem bij te kletsen:

Rond enen had ik een kort overleg waarna ik boodschappen ging doen: kattenvoer was in de aanbieding en stomtoevallig was een strijkplankovertrek dat ook. Laat het nu al een tijdje op mijn lijstje staan om de decennia oude hoes te vervangen! Toevallig deed er ook net een buurvrouw haar boodschappen en samen dronken wij nog even een potje thee bij mij thuis. 

Het schoonmaken van de oven bleek ook een goede fysieke oefening dus mijn lichamelijke oefeningen kon ik overslaan deze dag. Wanneer je een tijdje de oven niet grondig hebt schoongemaakt voel je je net een archeoloog in Pompeii: je vindt ondefinieerbare zwartgeblakerde stukjes en hebt geen idee of het ooit een koekje is geweest of een stukje van de steel van een steelpannetje. Of een vingerkootje.

Om een deuk te slaan in de voorraad papieren in huis maakte ik een inhaalslag en Billy de Kat vond het maar vreemd allemaal:

Bij wijze van ontspanning speelde ik een beetje gitaar en de dag sloot ik af met het kijken van een film:

Black Widow. Extra leuk omdat ik ooit eens heb gewerkt met de Nederlandse meneer die een rolletje heeft in deze film.

Woensdag kreeg ik het bericht dat een gepland optreden als entertainer op een bedrijfsfeest niet door zou gaan. Vanwege de nieuwste corona-richtlijnen. Het feest zou een beetje apart worden wanneer zowel de gasten alsook het personeel met een mondkapje op zou gaan lopen. Begrijpelijk maar wel wat jammer want de overheid is gestopt met de financiële steun aan zelfstandigen. 'Tja, dan moet je maar werken voor je geld' hoor je sommigen dan zeggen. Beetje rare aanname dat zelfstandigen niet zouden werken. Maar soit.

Ik werd gebeld door mijn coach van de gemeente en die wees mij op een overbruggingsregeling waar ik waarschijnlijk voor in aanmerking kom. Lief!

Dat zijn ook de vrijwilligers bij Guerilla Kitchen die mij en een buurvrouw weer een volle tas met bijna-overdatumeten meegaven.

Op sociale media moest ik weer erg lachen om Greta Thunberg die de 'Leiders van de Wereld' weer eens flink op hun nummer zette. Dat deed zij dit keer met dit twitterbericht waar ik aldus op reageerde:

Well played Greta! 🖖 World leaders could learn from this Turkey: it stopped cars from driving, cares more for others than for itself, watches the environment closely, is dignified and doesn't care how it looks https://t.co/RwilFXs6Py https://t.co/yVVO378b8a

— Terrence 'Wappiepedia' Weynschenk (@Terrebelius) November 3, 2021

Mocht u het filmpje waar ik in mijn reactie naar verwees niet kunnen zien:

Een kalkoen die laat zien hoe je een goede leider moet zijn. De mensen die in privéjets naar de belangrijkste klimaattop ooit reisden en daar maaltijden verorberden die een gigantische CO2-voetafdruk achterlieten kunnen daar wellicht iets van leren: zorg voor je mede-aardbewoners, stop autorijden, wees 'badass', reis te voet, doe alles natuurlijk en wees een leider.

Deze dag kreeg ik ook een aanvraag voor entertainmentwerk in december binnen. Duimt u mee dat dat doorgaat?

Verder regelde ik het een en ander administratief, belde met een paar mensen, vergat een paar mensen te bellen en at bij een vriend. Eentje die graag miniaturen verzamelt:

Ook schreef ik wat aan een toekomstig 'Bouwstuk', creëerde een aantal memes en reageerde op een vacature voor deeltijdwerk in loondienst, ter vervanging van het werk dat ik momenteel verricht. Want een mens moet toch íets met zijn vrije tijd, niet? 

Donderdag ging een afspraak 's ochtends niet door. Dat gaf mij tijd een andere afspraak beter voor te bereiden en nog even wat e-mails te versturen voor ik overleg voerde met een arbeidscoach van de gemeente. Samen ontdekten wij dat een van de dingen die ik graag doe het creëren is van orde uit chaos. Verder sprak zij er schande van dat ruim 70 procent van wat ik doe onbezoldigd is en liet zij mij weten dat solliciteren 'zoals 't heurt' niet meer hetzelfde is als toen 'de beste manier om te solliciteren' er bij mij werd ingestampt, medio jaren tachtig. 

Zij verwees mij naar een coach die mij haarfijn kan uitleggen wat TikTok is. Of welke methode van solliciteren dan tegenwoordig ook maar in zwang is. En ik vond e-mail al zo modern. Maar toegegeven: mijn Curriculium Vitea en motivatiebrieven kunnen een wat archaïsche 'look and feel' hebben. Zie je wel dat ik hip kan meepraten!

's Middags hielp ik een buurvrouw met het installeren van de Corona check-app op haar mobiel. Het is gelukkig een smartphone en geen jarenoude Nokia 3210. Dan was het pas écht een uitdaging geweest. Zij had er moeite mee haar mobiele nummer aan de mensen achter de app te geven 'want ik maak mij zorgen om mijn privacy'. Dat begrijp ik maar ik legde haar uit: 'Als je een pakje bestelt en laat bezorgen, vind je het dan niet erg dat je daarmee tientallen onbekenden jouw privé woonadres geeft? Je telefoonnummer kun je zien als het adres van je telefoon; als je daar iets op wilt ontvangen, zul je dat 'adres' moeten geven.

's Avonds genoten een vriendin en ik van een bijzondere voorstelling in het kader van het Amsterdamse Storytellingfestival. Een oeroud verhaal werd verteld door drie verschillende verhalenvertellers vanuit drie verschillende gezichtspunten. Knap uitgevoerd, inspirerend en vervreemdend. Hou ik van.

Net als van IJwit van Brouwerij 't IJ waar ik na afloop van genoot.

Het was heerlijk zacht weer dus de tram had mij niet als passagier op de late avond.

Vrijdag zat ik om negen uur des ochtends klaar voor een bespreking via de bekende beeldbelapplicatie Zoom. Als uitvloeisel van de workshop die ik onlangs volgde gaf een aardige mevrouw mij tips over het verbeteren van mijn website (klik). Zodat het voor potentiële klanten iets duidelijker is wat ik doe, waarom en voor hoeveel geld en dergelijke zaken meer.

Na het beëindigen van het gesprek ging ik direct aan de slag met haar praktische op- en aanmerkingen.

's Middags dronk ik een potje thee leeg met een buurvrouw voor ik aan het werk ging om orde te scheppen in de chaos die ik 'tijdelijk opgeslagen links' noem: het was weer een zooitje qua bladwijzers. Een chaotische bende die niet in een uurtje valt op te lossen. Toch maar eens een manier vinden - na het opschonen - om te voorkomen dat het weer uit de hand loopt. Tips zijn welkom!

's Avonds zette ik de televisie aan en kwam terecht in een praatprogramma waarin mensen claimden meer verstand te hebben van virussen dan virologen. Het ging om mensen die vroeger voetbal speelden, blijkbaar iets te vaak de doelpaal in plaats van de bal hebben gekopt en daarom jaren later veel geld betaald krijgen om dingen te zeggen: 'Als ze meer doelpunten hadden gescoord, dan hadden ze gewonnen.' Het gekke is dat 'het volk' denkt dat mensen die bekend zijn wel overal verstand van zullen hebben. Raar vind ik dat.

Had even mijn broer aan de telefoon, wisselde wat lieve berichten uit met deze en gene en maakte het gootsteenzeefje schoon. Dat moet ook wel eens gebeuren, tenslotte. O ja, en omdat het vrijdag was publiceerde ik een vers verhaaltje. Dit keer meer een gedichtje eigenlijk maar soit.

Het voelde alsof er een verkoudheid zat aan te komen dus ik zocht tijdig mijn hoofdkussen op.

Zaterdag ging ik weer verder met het opschonen van mijn externe geheugen. Met het wissen en categoriseren van data op mijn computer dus. Natuurlijk volgde ik ook even de laatste belevenissen van mijn medemens via sociale media en andere informatiebronnen. Natuurlijk schrok ook ik van het nieuws dat 99 mensen omkwamen bij de ontploffing van een tankwagen in Freetown, Sierra Leone en dat 8 mensen omkwamen bij een concert in Houston, Amerika. 'Op het totaal van de wereldbevolking is dat heel weinig' zeggen mensen die ontkennen dat Covid-19 een zeer gevaarlijk virus is graag. Maar ik niet. 

Vreemd genoeg zullen niet veel lezers het weten, van dat ongeluk in Sierra Leone. En dat is natuurlijk want het klinkt verder weg dan Amerika. Hoewel dat niet echt zo is maar Amerika lijkt dichterbij door de muziek die wij luisteren en de films en series die wij kijken. Bovendien lijken de mensen in Amerika (veelal 'blank') meer op 'ons' dan de mensen in Sierra Leone die doorgaans een donkerder huidskleur hebben dan de meesten van ons. Van nature leven wij meer mee met mensen van onze eigen 'stam' dan met anderen. 

Op de internationale Klimaattop #COP26 is Nederland helaas weer - excusez mon français - het lulletje van de klas dankzij de toespraak van demissionair Minister Mark Rutte die neerkwam op: 'Nederland had meer moeten doen dan alleen praten om de klimaatdoelen te halen. Daarom zeg ik nu: laten we er over praten!'

Zo lang veel politici (rechtstreeks dus niet eens via de belastingen bijvoorbeeld) worden betaald door grote bouw-,  olie- en andere bedrijven zal er bijzonder weinig veranderen aan de huidige situatie. Wat!? Worden zelfs Nederlandse politici betaald door grote bedrijven? 

Nee hoor, het is gewoon toeval dat Camiel Eurlings directeur van KLM werd, Frits Bolkestein adviseur werd van het Russische staatsoliebedrijf Gazprom,  Ruud Lubbers werkte voor de grote scheepsbouwer Hollandia, Bolkestein bij Shell en Mark Rutte bij Unilever vandaan komt. 

VVD-Kamerlid Bart de Liefde kreeg een mooie baan bij Über. Stomtoevallig niet lang nadat hij tijdens een debat een vurig pleidooi hield over waarom Über zo'n geweldig bedrijf is en daarom niet zo veel vergunningen nodig heeft. Recent vertrok minister Cora van Nieuwenhuizen om te gaan werken als lobbyist. Voor wie het niet weet: lobbyisten zijn mensen die iets als 'een geweten' maar vervelend vinden en dus uitstekend geschikt zijn om politici en ambtenaren op ministeries om te kopen en te chanteren in dienst van het bedrijfsleven. 

Maar het is echt toeval hoor, dat zij als politici vooral deze bedrijven voordelen geven en zich wat minder inzetten voor dingen die hen geen persoonlijk voordeel opleveren. Zoals onderwijs of gezondheidszorg of zo. Het is ook vast toeval dat al de hierboven genoemde politici lid zijn van de VVD. O, behalve Ruud Lubbers dan. 

De buurvrouw die op de thee kwam merkte ook dat ik wat aan het snotteren was en er wat zwakjes uit zag. Daardoor wist ik dat het niet aan mij lag maar dat het echt zo was. Fijn. NOT.

Na het ondergaan van de zon - zo wist ik door ervaring - was het rustig in de supermarkt. Ik liep een paar honderd meter meer dan noodzakelijk omdat ik weer teveel stil had gezeten. Zo kon ik dit plaatje van een plaatje maken:

Na het eten die avond werkte ik nog een uurtje voor de Geheime Jongensclub waarna ik op de bank ging hangen voor de moderne ontspanning bij uitstek: 'Neflix en chill'.

Zondag bleef ik nog even in 'chill' mode. Mede ingegeven door een tekort aan energie. Dat vermoedelijk te wijten was aan een verstopte neus en bovendien had ik wat last van mijn keel. Geen nood: om de hoeveelheid afspraken die dag te beperken had ik het woord 'nee' in mijn agenda geschreven. Dan hoefde ik niet te liegen als mij werd gevraagd: 'Kun jij toevallig vandaag voor mij...?' of  'Zullen wij die zondag...?' maar gewoon zeggen: 'Even in mijn agenda kijken...eh...nee.' Praktisch.

Dus ik kon rustig wat klusjes opknappen voor de Geheime jongensclub en hanteerde naald-en-draad voor een kleine reparatie 

en een lakzegel. Voor wat officiële documentatie.

Er zijn nog veel grote dingen te doen in huis maar ik schiep er genoegen in mij bezig te houden met kleinere zaken. Zoals het opleuken van mijn douche met een paar geinige (watervaste. D'oh!) tegelstickers. Behalve van Barbabob en een pinguïn (je houdt van pinguïns of niet, toch?) hebben mensen die gebruik maken van mijn dochefaciliteit nu dus gezelschap van een duiker.

Op sociale media verbaasde ik mij over rapper Travis Scott die de dag nadat acht mensen omkwamen bij een concert van hem beweerde 'verslagen' te zijn, 'niets te hebben gemerkt tijdens het concert' en 'ik had het niet kunnen stopzetten.' 

Zijn vriendin, Kylie Jenner, had filmpjes van het concert online gezet waarin duidelijk was dat een ambulance zich een weg probeerde te banen door de menigte terwijl haar vriendje het publiek ophitste hun middelvingers op te steken naar de hulpverleners omdat hij het vervelend vond dat zijn optreden werd verstoord. 

Later haalde zij die filmpjes van het internet af. Je zou bijna denken dat zij niet wil dat mensen weten dat haar vriendje loog. Beetje dom wel, want eenmaal op internet blijft data voor altijd bewaard tegenwoordig. Dat meneer Scott het concert 'echt niet had kunnen stoppen, ook al had ik dat gewild!' is natuurlijk onzin. Er zijn letterlijk honderden gevallen bekend van artiesten die een optreden stop zetten omdat zij zagen dat er iemand in het publiek onwel werd of als er gevaarlijk gedrang leek te ontstaan. Sommige artiesten gaan nog een stapje verder. Zo gaat van Bruce Springsteen het verhaal dat een fan tijdens een concert van hem flauwviel. Hij zocht haar de volgende dag thuis op om te kijken hoe het met haar ging. Niet als PR-stunt maar gewoon uit bezorgdheid. 

Wie er ook om bekend staat dat hij meer om de gezondheid van zijn fans geeft dan om zijn ego is Dave Grohl, vroeger van Nirvana, tegenwoordig spelend met The Foo Fighters. In dit filmpje (op 3:15) stopt hij middenin een nummer omdat hij ziet dat een autistische jongeman het moeilijk heeft. Ter plekke geeft hij de jongen en diens ouders een plekje op het podium zodat het jong wat minder last heeft van de drukke menigte.

Terwijl zijn medewerkers de jongen en diens ouders hielpen, vergat hij de rest van de fans niet en speelde voor hen een lekker energiek liedje. Omdat hij weet dat de sfeer er even uit is na een onderbreking, hoe kort ook. Dit is dus hoe een échte artiest het doet. Of eigenlijk, hoe een echt méns omgaat met zijn medemens. Egoïsten als Travis Scott kunnen hier wat van leren. Maar dat hij weigert te leren van zijn fouten blijkt uit het gegeven dat hij als eens de cel in moest wegens het ophitsen van publiek met gewonden tot gevolg.

Op Facebook was ik intussen het contact aan het herstellen met mensen die ik na het verlies van mijn oude contacten weer opspoorde. Om nóg meer van mijn oude contacten terug te vinden kijk ik dan even in het vriendenlijstje van iemand met wie ik opnieuw contact heb. Zo kwam ik op het spoor van een vriendin van ruim dertig jaar geleden. Zij was indertijd in Amsterdam om te studeren en ik wist dat zij na haar studie terug zou gaan naar haar geboorteland IJsland. Daar woont zij tegenwoordig nog steeds en wij hadden een fijne online babbel. Erg leuk vind ik dat!

Mijn week sloot ik af met het kijken van een aflevering van Foundation.

After Forever met 'Pledge of Allegiance' is de muziek van deze week:

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Camille Saviola, Marília Mendonça en Terence Wilson

Meer lezen? Mijn verhalenbundels