De week voorbij (een corona-dagboek)

Toen ik indertijd begon met werken voor de brouwerij vroeg de directeur of ik dat als vrijwilliger wilde doen. 'Nee', zei ik. 'Ik wil betaald worden voor werk dat ik doe.' Had ik maar 'ja' gezegd want dan had ik niet alleen een uitkering van ruim €1000 per maand aan Bijstand gehad maar ook een vrijwilligersvergoeding die ik zou mogen houden. Nu mag ik het doen met €900 per maand aan salaris en - omdat ik tijdelijk geen inkomsten heb uit entertainmentwerk vanwege COVID-19 - een aanvulling tot Bijstandsniveau. Het vreemde feit doet zich voor dat ik als vrijwilliger een hoger inkomen had gehad dan nu als betaald werknemer.

Wat vindt u dat er moet veranderen in Nederland om aan deze situatie - waar ik zeker niet als enige in zit -  een einde te maken?

==============================================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/ 

======================================================

Maandag had ik een rustige dag: papieren opruimen, vergaderingen voorbereiden, schrijven, kijkschijfjes sorteren, met de kat en mijn vriendin spelen. Geen vergadering van de maandagavondclub deze dag dus met mijn vriendin op de bank hangend liggen 'Netflixen'. Zij ging daar nog mee door terwijl ik ging slapen. Mijn wekker zou eerder afgaan dan die van haar. Zodoende.

Op de socials had ik een fijne conversatie met een aardige dame. Die mij vroeg wat ik er van vond dat vluchtelingen maar van alles gratis krijgen, zoals een woning en een uitkering zodra zij Nederland binnen komen. Ik vroeg haar hoe zij aan die informatie komt want bij mijn weten is dat eenvoudigweg niet waar  (echt niet. Klik. Tenzij u geen prijs stelt op de informatie en liever vertrouwt op 'uw gevoel'.) In plaats van met een bron of argumenten kwam zij met een scheldpartij. Jammer vind ik dat. Ik sta namelijk graag open voor een goede gedachtewisseling maar als mensen gaan schelden in plaats van argumenteren wordt het lastig.

Eerder stelde zij dat het heel erg is dat gelukszoekers die Nederland binnen komen een uitkering krijgen maar dat het terecht was dat Nederlandse gelukszoekers die naar Australië kwamen subsidie kregen. Gewoon een andere vorm van 'gratis geld' maar dat vond zij moeilijk te begrijpen. Ook dat er geen verschil is tussen mensen die emigreren in de hoop op een beter leven (mensen die vanwege een slechte economische situatie naar Nederland komen) en mensen die emigreren in de hoop op een beter leven (Nederlanders die naar bijvoorbeeld Canada en Australië emigreerden.) 'Ja maar dat is héél wat anders!'

Misschien kunt u mij uitleggen waarom dat zo anders is? De dame in kwestie heeft mij namelijk geblokkeerd op Twitter. Jammer vind ik dat. Voor haar vind ik het ook jammer dat zij leeft met irreële angsten: 'Wat nu als Nederland overspoeld wordt met uitgeprocedeerde asielzoekers die gaan onderduiken en massaal gaan stelen en verkrachten en zo?' Tja, wat als een virus ruim een miljoen mensen doodt en miljoenen anderen levenslang invalide maakt? En stel dat het virus een manier is van buitenaardse wezens om het mensenras uit te roeien zodat zij onze planeet kunnen inpikken en schoonmaken? Of als Netflix een paar dagen 'down' is? Of wat als je kat op een dag zijn vachtje afwerpt en een hond blijkt te zijn? Oei, oei, oei!

Een mogelijke oplossing kan zijn om vluchtelingen geen 'uitkering' te geven maar het helpen zoeken naar woonruimte en werk 'hulp bij emigratie' en hun uitkering 'subsidie' te noemen, zoals indertijd bij de Nederlanders die naar Canada en Australië verhuisden.

Dinsdag was mijn vriendin nog lekker aan het slapen terwijl ik plaatsnam voor (niet 'achter'. Vind ik raar) de computer om mij te wijden aan de administratie van een brouwerij. Al snel was zij ook wakker en bezorgde mij een kop thee en een croissantje. Lief!

Op social media was er wat ophef over christenen die zich beledigd voelden nadat De Goede Sint zich had gemeld in de fictieve plaats 'Kruisigem'. 'Een grapje moet kunnen, hoor!' zeiden diezelfde mensen onlangs nog toen moslims boos werden omdat de profeet Mohamed werd beledigd. Natuurlijk is het niet fijn wanneer iemand de draak steekt met je geloof maar vinden dat elk geloof geridiculiseerd mag worden, behalve het jouwe is hypocriet. Vind ik. 

Lekker rustig wat facturen verwerkt, evenals een aantal bankafschriften. Dat is nu eenmaal mijn werk. Onder andere.

De pot koffie van mijn koffiepauze deelde ik met een buurvrouw.

's Middags even naar de supermarkt gewandeld om brood te halen. Het woord 'even' past er niet zo goed bij want tegenwoordig doe ik vrij lang over het wandelingetje van 200 meter heen en 200 meter terug. Onderweg genoot ik een paar minuten van een prachtig uitzicht:

Een praatje met een buurvrouw met wie ik ooit samen als politicus in de deelraad zat markeerde het einde van mijn uitstapje.

Dat blijkbaar het een en ander van mijn slechte heup had gevergd want de rest van de dag gaf het met pijnscheuten aan dat het even genoeg was geweest. Als afleiding nog maar een paar uren gewerkt. Je moet toch wat, tenslotte. Al is het maar omdat je ook niet teveel stil kunt staan bij het verleden. Een verleden dat nog niet zo heel lang geleden was. Een verleden waarin deze serie foto's werd gemaakt. En deze van hetzelfde feestje. En dit filmpje. Mooie tijden! Heeft u mij in één van de series herkend?

Woensdag was het voor mij een rustige reguliere werkdag waarbij ik tussendoor de tijd nam om kleding weg te vouwen en papieren op te ruimen. 

Op social media heerste de teneur: 'Waarom geeft die man zijn verlies niet gewoon toe en geeft hij Joe Biden niet de sleutel van de archiefkast zodat die zijn werk kan voorbereiden?' Het lijkt er op dat Joe Biden pas op de dag van diens inauguratie kan beginnen met de transitie van de ene naar de andere administratie. Maar ja, wat kun je verwachten van een man die zijn medewerkers ontslaat zodra hij denkt dat zij het niet met hem eens zijn. Zoals zijn hoofd van Cyberveiligheid die in het openbaar durfde te beweren dat Donald Trump geen bewijzen had voor verkiezingsfraude. 

Met een buurvrouw ging ik niet ons wekelijkse voedselpakket ophalen want wij waren te laat met onze aanmelding: binnen twee uren nadat de 'Schrijf u in voor een voedselpakket'-mail was verzonden hadden zich al 60 mensen gemeld. Op zich fijn te weten dat er geen voedsel wordt verspild maar het lijkt er op dat steeds meer mensen afhankelijk worden van gratis voedselvoorziening en dat is een onrustbarende aangelegenheid, vind ik. Sprak ook de eigenares van een lokale kleine kroeg. 

Die hoopt op subsidie en dat haar café binnen een paar maanden weer open kan. Dat het niet mag begrijpt zij maar al te goed want het is vooralsnog onverantwoord om met meerdere mensen samen in een kleine ruimte te zijn.

Dus ook rond Oud en Nieuw zullen de kroegen gesloten blijven 'want met meerdere mensen samenkomen is gevaarlijk!'. Daarom wordt het afsteken van vuurwerk ook verboden 'met het oog op de volksgezondheid.' Carbid schieten mag uiteraard nog wel 'want het is niet aan het kabinet om aan tradities te komen en het is de mensen hun eigen verantwoordelijkheid als zij toch willen samenkomen, knuffelen en geen mondkapje willen dragen.'. Fijne duidelijke boodschap: 'Wij komen niet aan tradities en verbieden sommige tradities maar niet altijd maar soms wel en kunnen morgen van mening veranderen.' Geen wonder dat mensen een beetje in de war raken door de boodschappen van ons kabinet.

Of zou de verwarring komen door hersenschade?

's Avonds kwam een vriend eten. Dankzij iemand die zijn voedselpakket niet was komen ophalen hadden wij toch weer een flinke tas vol verse producten.

De appels waren voor de vriend want ik ben er helaas allergisch voor.

Fijn zitten kletsen over onze jeugd, over politiek, over oorlogen en wat dies meer zij. Zaten tegen het einde van de geweldige film 'Paul' (ben fan van het duo Simon Pegg en Nick Frost!) toen mijn vriendin mijn woning betrad.

Al met al toch al keurig om een uurtje of half vier in bed. Netjes, toch?

Donderdag een klein beetje uitgeslapen en toen vol aan de slag: mijn verhalenbundel heeft binnenkort een heuse 'cover' (ISBN-nummer was al eerder binnen) dus het zal niet lang meer duren voordat mijn nieuwste geestesvrucht besteld kan worden. Ook gewerkt aan het ondernemersplan van een onderneming die een vriend en ik samen aan het opzetten zijn én een lampje gerepareerd. Hoppa!

Mijn lieve gade verzorgde een heerlijke soep om mijn lijf van kracht te voorzien en bij een klein ommetje ging weer eens opeens mijn heup 'op slot'. Terwijl ik even bleef staan en mij inhield om niet te gillen of vloeken van de pijn zag ik mensen naar mij kijken. Vriendelijk glimlachen terwijl je over je heup wrijft en een duimpje omhoog om aan te geven dat het eigenlijk best wel gaat dan maar. Raar eigenlijk want waarom zouden onbekenden niet mogen weten dat je vergaat van de pijn? Wie weet zit er wel een arts tussen die even kan helpen. Of een junk die stomtoevallig wat drugs bij zich heeft die de pijn kunnen verlichten. Ook goed.

's Avonds genoot ik van wat rust, mijn lavalamp en het rustgevende getik van de tafelklok die mijn moeder zaliger indertijd kocht van haar eerste salaris. Op 17-jarige leeftijd. In 1955.

Vrijdag na een wat gebroken nacht (vooral door mijn pijnlijke heup) vanaf half negen aan het werk. Wat niet meeviel na een paar uurtjes slaap in totaal maar ik hou niet van achterstanden in het werk en als je in je eentje de afdeling Financiële Administratie bent kun je ook niet een collega vragen wat werk voor je op te vangen. Dus. Sinds kort heb ik de benodigde inlogcodes voor de telecom-abonnementen van mijn werk en ontdekte dat wij nog betalen voor de mobiele abonnementen van twee collega's die inmiddels elders emplooi hebben gevonden. Met het opzeggen van die abonnementen bespaart de brouwerij toch maar liefst €17,- per maand. Lijkt niet heel veel maar met €204,- per jaar kun je toch leukere dingen doen dan het financieel steunen van een telecom-gigant. Iets lekkers kopen voor de afdeling Financiële Administratie bijvoorbeeld. Duimt u even voor mij dat mijn werkgever dit leest?

Toevallig behandelde ik in een recent stukje nog de vraag: hoeveel abonnementen heeft u lopen zonder het te beseffen?

Op de socials kwam ik een bericht tegen waardoor ik nog iets minder vertrouwen heb in de kennis en kunde van ons kabinet. Minister van Defensie Ans Bijleveld plaatste een foto op Twitter waarin haar inlogcode voor een geheim topoverleg te zien was. Voor een journalist was het toen een makkie om mee te kijken en luisteren naar het overleg dat de minister had met Defensie ministers van diverse andere landen. Niet erg handig. Later verwijderde zij de betreffende foto waarmee zij ook nog even aantoont dat zij niet beseft dat het internet alles onthoudt.

Over lekkers gesproken: toevallig kwam een buurvrouw even vragen of ik wat lekkers wilde van de supermarkt waar zij wat boodschappen zou gaan halen. Lief, niet? 

Bij haar terugkomst (mét lekkers!) deelden wij een potje thee waarna ik verder aan het werk ging. Zat zó lekker in mijn 'flow' dat ik een aanbieding voor een stukje rijden met een vriend afwees. Maar het was voor een goede reden: lekker veel van mijn takenlijstje (niet alleen voor betaald werk) kunnen afstrepen. Daarom mocht ik van mijzelf die avond een aflevering van Teen Wolf kijken waarmee ik weer iets inliep op mijn vriendin die inmiddels de laatste aflevering van het laatste seizoen al gezien heeft.

Zaterdag uitgeslapen, badkamer schoongemaakt, woonkamervloer geveegd en wat dies meer zij. Daarin bijgestaan door Mungo Jerry met Summertime en meer fijne muziekjes. Vind ik fijn, fijne muziekjes. Artikelen die ik had opgeslagen in bladwijzers (in de browser zowel als in Twitter, want dat kan tegenwoordig. In tegenstelling tot 'Fleets' - Twitters versie van 'Stories'. Best een handige functie: interessant lijkende artikelen opslaan wanneer je die op dat moment even niet kunt of wilt lezen.) verwerkt tot hapklare blogstukjes (hé, dat is grappig: handig eetbare hapjes zijn brokstukjes, handig leesbare schrijfsels zijn 'blogstukjes'. Ha!), zitten appen met deze en gene en andere leuke dingen gedaan.

Begin van de middag kwam een enthousiaste dame de schoenen kopen die ik onlangs te koop had gezet op Marktplaats. 

Geeft toch altijd weer energie, omgang met enthousiaste mensen. Daarom mis ik uitgaan en dansen ook zo, denk ik. Ken meer mensen die sinds maart wat uitgeblust thuis zitten. Dit kan er mee te maken hebben.

Op social media kwam ik een foto tegen van mensen die protesteren tegen de Corona-maatregelen. Kon het niet laten tekst toe te voegen aan de door een 'Strijder' op Twitter gedeeld plaatje:

Op Twitter waren op gegeven moment zowel The Muppets als ook The Rocky Horror Show bij de populairste tien onderwerpen waarover geschreven werd, wereldwijd. Aangezien ik van beiden fan ben kon ik het niet laten hardop te dromen over een mix van twee van mijn favoriete shows en een beetje te photoshoppen:

Wat lijkt u een leuker karakter: Frank'n Gonzo of Gonzo'n Further?

(Altijd wanneer ik een grappig bewerkte foto zie, zelfs wanneer ik die zelf heb gemaakt, denk ik weer even aan die lieve blogcollega Gerda.)

's Middags kwam een vriend op de koffie. Hij is handig dus vertelde mij hoe ik zelf een paar doe-het-zelf karweitjes kan uitvoeren. Da's beter dan dat hij dat voor mij doet. Het principe van 'Geef een mens een vis en hij heeft eten voor een dag. Geef 'em een hengel...'

Daarna de thuisbasis van Karper de Goudvis onderhanden genomen 

waarna ik mijzelf onderhanden nam door te gaan mediteren en zo. Best wel eens nuttig. Net als eten. Aardappelen met groente dit keer. Later op de avond beetje chillen op de bank terwijl ik naar de film Batman Begins keek. En vooruit, de prachtige film 'V for Vendetta' er na. Over hoe een virus tienduizenden mensen doodt, enkele politici misbruik maken van de situatie om hun totalitaire ideeën vorm te geven, een burgeroorlog Amerika verscheurt en in Engeland een dictator aan de macht komt nadat het land zich afscheidt van de rest van Europa. Hmmm...aan welke situatie doet mij dit script toch denken?

Zondag tijdig aan de slag in huis. Wilde het graag netjes hebben voor het bezoek van mijn zoon die middag. Een speelkameraadje van zo'n 45 jaar geleden (en inmiddels ongeveer even oud als ik, vreemd genoeg) wees mij er op dat ik op TV was, zaterdagavond. Dacht dat de uitzending pas in december zou zijn. Blijkbaar niet. Hier is de aflevering van 'Wie het laatst lacht' met mij daarin terug te zien. Vanaf ongeveer minuut 26 begint het betreffende item. Zit er maar even in want uiteraard is er bij de nabewerking veel geknipt uit de totale opname van een uurtje of twee.

Op mijn rondje 'nieuws en andere leuke dingen' kwam ik het bericht tegen van onlusten op Urk en in Arnhem. Opvallend dat 'MSM' geen melding maakt van de huidskleur en het geloof van de baldadige jongeren in kwestie. Nou, dan weet u het wel! Toch?

Was even fijn samen met mijn vriendin en 's middags kwam mijn zoon langs. Die is eerdaags jarig en ik had dus een cadeautje voor hem: een linnen tas bedrukt met een foto en een citaat van zijn favoriete econoom, het bekende boek van Piketty er in, een biertje en een koel stoffen tweelaags mondkapje, gemaakt door een buurvrouw van mij.

Was erg tof om te zien hoe blij hij en Billy de Kat waren om elkaar weer te zijn. Dat soort momenten verwarmt mijn papa-hart. Wij praatten over de nieuwste film uit de Bill and Ted franchise die wij toevallig beiden onlangs hadden gezien en waren het er over eens dat die erg tof is en de verwachtingen overtrof. Bovendien hielp hij met een paar fysieke klusjes die voor mijn slechte heup lastig zijn om uit te voeren: het uit de meterkast tillen en uitklappen van de strijkplank bijvoorbeeld. Hoef ik na het strijken alleen maar een andere vrijwilliger aan te wijzen om het hulpmiddel terug te plaatsen.

Eind van de middag ging ik praten met de vriend uit de wereld van entertainment met wie ik samen een zaak wil beginnen. Onderweg zag ik de maan door de bomen schijnen:

Wachten tot de overheid wat doet of de heersende situatie vanzelf overgaat werkt niet. Daarom maar zelf wat ondernemen. Toch? Niet dan? Als een soort van test beheert hij nu een kleine kringloopwinkel in een horecazaak die tegenwoordig te weinig omzet kan draaien om een voortbestaan te garanderen:

Maakte kennis met zijn zoon en een paar vrienden van hem. Keurig op afstand uiteraard.

Na thuiskomst nog even een film gekeken en op tijd naar bed. Maar gelukkig niet alleen.

De muziek van deze week is een ouwetje dat niet te vinden is op Spotify. Hier is Frank Duval met Angel of Mine:

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Dominic Grant en Pim Doesburg

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

De wereld van entertainment - waarin ik pré corona bijverdiende bovenop mijn maandelijks salaris van €900 - ligt plat. 

Ik mis dus inkomsten.

Behalve door een boekje van mij te kopen (zie daartoe de kolom ter rechterzijde van dit blog) kunt u mij ook een beetje sponsoren

door te klikken op onderstaand betaalverzoek, vermomd als foto:

Blogdonatie

Via Paypal kan ook: https://paypal.me/weijnschenk