De week voorbij

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

====================================================
Bijna elke maandagavond ben ik te vinden in een mooi oud gebouw bij het Amsterdamse Vondelpark om daar een avond lang zeer diverse onderwerpen te bespreken met als doel van anderen te leren en hen het een en ander te leren. Vanuit de gedachte elkaar te helpen 'een beter mens' te worden.

Absoluut níet wordt bedoeld 'beter dan een ander' maar 'beter dan je zelf was'. Soms levert zo'n avond spanningen op want waar je je vrienden zelf uitzoekt is het met 'Broeders' (bij gemengde 'Loges' en bij Loges waar alleen vrouwen lid van zijn uiteraard ook 'Zusters') als met familieleden: die zijn er gewoon en je leert maar om te gaan met elkaars (on)hebbelijkheden.

Zo doen wij niet aan discussiëren maar aan 'compareren', waarbij je meningen naast en niet tegen over elkaar legt om vervolgens samen te onderzoeken waar je raakvlakken hebt. In theorie dan want in de praktijk kunnen ook bij ons wel eens ego's met elkaar in botsing komen. Daarom is de naborrel ook erg belangrijk en een wezenlijk onderdeel van zo'n bijeenkomst.

Wilt u misschien iets meer weten over Vrijmetselarij? Voor volgende week maandag (23 maart) stond er een informatie avond gepland. Hier (klik) kunt u zich eventueel informeren.

Opvallend in het nieuws was voor mij dat zo'n 300 miljoen (dat is een boel veel) kinderen niet naar school gaan (klik) vanwege mogelijk besmettingsgevaar betreffende Covid-19, ook wel bekend als Coronavirus. 'Raar', dacht ik. 'Waarom laten overheden kinderen met diverse andere - en vaak zeer besmettelijke ziektes - wél gewoon naar school gaan? Malaria bijvoorbeeld, waar jaarlijks ruim een half miljoen mensen aan dood gaan. Hoewel die ziekte zeer dodelijk is en behoorlijk besmettelijk besluiten overheden niet massaal scholen te sluiten om verspreiding van de ziekte tegen te gaan. Het zal.

'Corona nieuws' dat er voor mij uitsprong was het gegeven dat een praatgroep besloten heeft voorlopig niet samen te komen vanwege de kans op ziek worden en sterven aan het Corona-virus.  Blijkbaar willen mensen die euthanasie (klik) willen liever niet dood.

Bij velen regeert de angst. En die is een slechte raadgever. Mensen zien lege schappen in de supermarkt en raken in paniek: inslaan!

Ook opvallend: mensen die er om bekend stonden dat zij wetenschappers niet vertrouwen ('Want ik las op Facebook...') dringen er nu bij de overheid op aan om naar wetenschappers te luisteren die adviseren: annuleer openbare bijeenkomsten, sluit scholen en blijf thuis!

Waarom mensen niet luisteren naar wetenschappers die beweren dat luchtvervuiling goed is voor miljoenen doden per jaar maar wél luisteren wanneer wetenschappers waarschuwen voor 'mogelijk duizenden' doden is mij een raadsel. Omdat dit wel heel veel woorden zijn plaats ik voor deze keer een zelfgemaakte 'lolcat' niet op dinsdag maar reeds op zondag:

Maandag stond er des nachts een auto in de straat in lichterlaaie. Toen de brandweer was gearriveerd was het vuur overgeslagen naar een ernaast staande auto én naar een leuk oud brommertje.

Erg jammer. Ook van mijn nachtrust want er was een hoop herrie op straat.

Geen betaald werk op het programma deze dag dus nam ik rustig de tijd om wakker te worden, mijn huisje te vegen en dat soort klusjes meer. Handig om dat een beetje bij te houden. Net als sociale contacten. WhatsApp en telefoon helpen daarbij maar liever sta ik in een winkel te kletsen met de dame achter de balie. Die verkocht mij een stoer lederen jekker

en een paar dansschoenen.

Tweedehands want ik pas een beetje op mijn centjes.

Ook even langs een winkel langs zodat ik weer lekker kan gaan stoomstrijken. Daarna wat boodschappen gedaan en mij verwonderd over een briefje op de ruit van de stripwinkel: 'In verband met Covid-19 svp de stripboeken niet meer aan te raken en voelt u zich niet zo lekker, komt u dan maar niet binnen. Bedankt.'

Thuis alvast de bodem gemaakt voor de pizza van een dag later en een uurtje aan de slag voor een vriend.

Vervolgens was het tijd om mij te vervoegen bij een stel 'Broeders' om samen het vernieuwen van een aantal van onze gebruiken te bespreken. Geinig genoeg kende ik een van de bezoekende Broeders die er over kwam praten van een andere club. Soms lijkt de wereld kleiner dan ik.

De pauze was nodig om de gemoederen te sussen met hulp van een drankje.

Lastige materie want terwijl het ene lid van de vereniging graag vasthoudt aan archaïsch taalgebruik ziet de ander ons liever begrijpelijker taal uitslaan. Wie weet bijvoorbeeld nog wat 'hij heeft het niet vermocht' betekent? Een andere eeuwenoude gewoonte is de 'secret handshake'.

Dat mag dus niet meer van de Minister President van Nederland die deze dag de inwoners van Nederland tot nader order verbood om handen te schudden. Hij deed dat in een persconferentie:

Zou hij zich er echt over verbazen dat mensen zijn woorden niet serieus nemen? Inmiddels bijna tien jaar aan de macht en bij elke nieuwe verkiezing beloven dat hij zal goed maken wat de vorige regering verkeerd heeft gedaan zonder te beseffen dat hij zélf die regering vormde? Is hij dan zo ontzettend dom om moeten wij twijfelen aan het intelligentiepeil van het electoraat dat hem blijkbaar al bijna tien jaar lang gelooft? 'Ja, stem VVD want dan maakt de VVD goed wat de VVD al jaren verkeerd doet!'

Even na middernacht thuis om te ontdekken dat een paar damesschoenen zich had genesteld op mijn welkomstmat:

Dinsdag mooi op tijd de deur uit en onderweg naar kantoor mijn kennis van de Engelse taal uitgebreid door praten met een busvriend. Met mijn reguliere werkzaamheden was ik al voor de lunch klaar en nu ik geen achterstand meer heb wat betreft lastige klussen kon ik eindelijk wat tijd besteden aan een stukje planning en logistiek. Inplannen van betalingen per bank en langzaam een begin maken met het opstellen van budgetoverzichten per afdeling en wat dies meer zij. Lekker muziekie erbij...heerlijk! 'Ben jij wel eens chagrijnig?'vroeg een collega zich verwonderd af terwijl ik aan mijn bureau stond te swingen terwijl mijn vingers over het toetsenbord dansten en een pretlichtje in mijn ogen verscheen toen ik een openstaande post oploste. 'Natuurlijk heb ook ik mijn mindere dagen maar ik kies bewust ervoor mijn plezier niet te laten vergallen door hoe ik mij voel.'

'Hé, de directeur is op vakantie en tóch is er geld afgeschreven! Heeft hij dan rekeningen  meegenomen en zit hij die ergens anders te betalen?' 'Nee, collega, een aantal betalingen was reeds eerder ingepland en bij elke betaling staat aangegeven om wat voor soort betaling het gaat. Bij de betaling waar jij aan refereert staat 'EU incasso'. Dat betekent 'Periodieke betaling via automatische afschrijving'. 'O, dus 'incasso' betekent 'betaling'?' 'Zoiets ja.' Had ik u al eens verteld dat de Brouwerij vooral werkt met 'mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt'? En dan is deze betreffende collega officieel een van de weinigen zónder beperking.

Op het toilet ontdekte ik dat er nu ook op het herentoilet een gevuld handzeeppompje staat. Een paar weken geleden was daar geen geld voor 'want luxe'. Zo heeft Covid-19 toch weer iets positiefs voortgebracht!

Bij thuiskomst direct aan de slag om verder te gaan met het creëren van een pizza waarvan ik de dag ervoor de bodem reeds had samengesteld: drie soorten meel, twee eieren, twee teentjes knoflook, diverse kruiden en een flinke scheut speciaalbier met Kardemom. Een uur later zat ik die samen met een drietal vrienden op te knabbelen.

Intussen had de wasmachine een flinke lading was voor een zieke buurman rondgedraaid. Het werd weer eens reuzegezellig en terwijl de ene de andere hielp met het een en ander, hielp de andere de ene met het andere en het ene. Of zo.

Helaas toch weer iets te laat de rust van de nacht opgezocht.

Woensdag dus een tikkeltje brak wakker geworden en de busritten naar het werk verliepen rustig en voorspoedig. Heb het een en ander kunnen betekenen voor mijn werkgever en heb gezellig zitten kletsen met een paar collega's. Al met al dus weer een goede werkdag.

Die avond zou ik bij een vriend eten maar hij was ziek. Dus thuis maar gezellig zitten eten met een andere vriend. Verder geen afspraken dus twee afleveringen van The Walking Dead achter elkaar gekeken om een beetje bij te blijven. Wilde eigenlijk nog strijken maar er kwam nog onverwacht een vriend op visite dus dat plannetje viel in duigen. Terwijl het qua tijd best had gekund want tegen een een uurtje of vier ging ik pas liggen met den oogjes toe.

Donderdag rustig aan ontbeten samen met de vrienden die waren blijven overnachten. Gespreksonderwerpen waren onder meer dit en dit (klik en klik). Soms gebeurt het dat je geen woorden kunt vinden om een gevoel te omschrijven. Zo kwam het dat ik vroeg: welk voorwerp of symbool roept ongeveer hetzelfde gevoel op? Dat maakt het dan wat duidelijker. Althans...'Als een schipper aan het stuurwiel van een schip in een fles in een storm. Je ziet de uitgang maar weet dat het eigenlijk een muur is ook al kun je de andere kant zien. Toch weet je dat de storm gaat liggen.' 'Aha.'

Onderweg naar diverse adressen deze dag kwam ik onder meer langs het Haarlemmerplein:

Bij de fysiotherapeute was het weer erg gezellig. Vanwege de pijn in mijn rechterbeen (vooral last van de hamstring die wat te verduren heeft gekregen ten gevolge van een botsauto ongelukje in december. Of was het november?) zet ik de laatste tijd wat teveel druk op mijn linkerbeen. De fysiotherapeute weet echter van wanten en gaf mij een paar stevige oefeningen mee nadat zij mij flink onderhanden had genomen. En ik schreef een gedichtje voor haar:

'Powerful words use his head 

as a tumble dryer on steroids.

Feeling the pain in his legs

he gets a bright idea

but forgets what it is

when she enters the room

and helps him

forget the pain

if even for a minute.'

Thuis er even goed voor gezeten: een ingewikkelde klus vanuit mijn taak als Secretaris van een lokale Vrijmetselaarsloge. Daarna even een nieuwe oefening voor mijn been gedaan: knieën afwisselend snel omhoog brengen vanuit stand. Zoals voetballers dat plegen te doen. Een vriend vond ik bereid mij te helpen: ik mocht hem een 'knietje' proberen te geven. Hoe hoger ik kwam met mijn 1.40m en zijn 1.80m hoe meer plezier ik aan de oefening beleefde en hoe benauwder hij keek. Hij glimlachte, trok de onlangs ontdekte damesschoenen aan en opeens moest ik vier centimeter hoger komen met mijn knie. Kostelijk.

Terwijl ik stond te genieten van mijn nieuwe stoomstrijkbout kwam een buurvrouw op theevisite.

Vrijdag zag ik de bus waarop ik moest overstappen richting werk vertrekken op het moment dat ik uitstapte uit de bus die mij naar de betreffende halte bracht. Geen nood: ik had mijn gedachten om mij gezelschap te houden. Prettig gewerkt aan de administratie van een brouwerij van speciaalbier en goed kunnen werken aan de basis van een goede administratie: archiveren.

Bij de 'vrijmibo' was het gezellig kletsen met de collega's.

Nieuw is dat wij bij het uitspreken van 'Lekker biertje, joh! Wil jij ook een slok?' tegenwoordig een klein proefglaasje inschenken in plaats van een slok uit ons eigen glas aanbieden.

Omdat ik langzamerhand steeds meer gebaren ken ook lekker kunnen lachen met een dove collega. Goeie gozer! Goede reden om meer gebaren te leren 'spreken'.

Onderweg naar huis

('Arie Haringplein' in Amsterdam-Sloten)

mij samen met een buurman verbaasd over mensen die zich er op voorbereiden dat zij vanaf vrijdag de dertiende voor maanden moeten opsluiten in huis vanwege het Covid-19 virus dat - abusievelijk? - in een dagblad 'Sars-cov-2' werd genoemd. Sars en Corona blijken gewoon beiden 'Covid' te heten. Wist ik veel.

In de supermarkt viel mij op dat eigenlijk alleen de schappen met cola en chips behoorlijk leeg waren. Omdat kapitalisme graag situaties uitbuit waren de bakken met zeeppompjes tot de nok toe gevuld met 'aanbiedingen':

Even bij een buurvrouw langs om haar wat overtollig etenswaar te brengen en een uitnodiging voor een verjaarsfeestje afgeslagen. Niet vanwege het advies om thuis te blijven om verspreiding van een virus tegen te gaan maar omdat ik - om onbegrijpelijke redenen - behoorlijk moe was.

Tot mijn niet geringe vreugde ende plezier was er een verse aflevering van The Walking Dead te bekijken. Nadat er live via de televisie informatie over de pandemie was gegeven waarin vooral werd gewaarschuwd voor de verspreiding van nep-nieuws. De meegeleverde doventolk beeldde uit hoe 'het Nederlandse volk' reageert op de berichtgeving:

Mensen (dus ook u en ik) kunnen behoorlijk goedgelovig zijn: 'Hoe weet je dat het bericht dat jij op Facebook of via WhatsApp hebt ontvangen waar is?' 'Het was niet op het Journaal en als MSM er niet over bericht moet het dus wel waar zijn want waarom zouden ze niet willen weten dat de informatie het volk bereikt?' 'Eh...misschien wel omdat het onzin is en echte journalisten zich liever niet met samenzweringstheorieën bezighouden die behalve op angst nergens op zijn gebaseerd?'

Zaterdag werd ik wakker, liggend op mijn buik, enkels gekruist: links over rechts. Linkerhand onder linkerborst. Rug van rechterhand als steun voor mijn naar rechts gedraaide hoofd, ter hoogte van de slaap. Met stijve spieren. Waarschijnlijk omdat ik die nacht niet tot nauwelijks gedraaid had tijdens mijn slaap.

Rustig wakker geworden met een kopje koffie en na maar liefst negen hele uren slaap! Douchen, scheren (met vers mesje. Heerlijk!), nagels knippen, wastafel schoonmaken, kattenhoekje schrobben, kletsen met een visiterende buurvrouw, mooie whatsapp-uitwisselingen...Fijn ontbijt:

De Japanse Kersenboom stond in bloei in het park en met de vriendin die mij daar op wees daar intens van genoten.

('Huh? Beweegt die onderste foto?' Ja, ik maakte een GIF-animatie van twee foto's)

Een dag later bewerkte ik een zaterdag geschoten filmpje,

daarbij voor het eerst gebruikmakend van Video Editor in Windows 10.

Kostte mij dik een kwartier om deze te maken maar ik had er veel lol in:

Op deze plek hadden wij afgesproken:

Wij eindigden de middag (inmiddels avond) met een heerlijke puntzak patat met echte Vlaamse mayonaise:

Tegen de tijd dat ik thuis kwam was het best al een beetje donker:

En een dichter schreef een stukkie over het kanaal in bovenstaande foto:

Was te moe om mijn nieuwe dansschoenen in te werken op een lokaal feestje (waar de ingehuurde band niet kwam spelen maar twee DJ's de voeten in beweging zouden houden) dus ik keek een film ('Rampage', met Dwayne Johnson en...Negan! Althans, de acteur die Negan speelt in The Walking Dead. #IkBlij) en ging tijdig mijn bed in.

Zondag uitgeslapen, beetje lopen schoonmaken en opruimen in huis, gelezen dat uitzettingsprocedures voorlopig zijn opgeschort, mededeling ontvangen dat het tehuis waar de moeder van mijn zoon verblijft vooralsnog liever geen bezoekers ziet en mijn vrijgekomen tijd gebruikt voor boodschappen doen (viel best mee, vond ik) en een lokale kleine ondernemer mijn steun betuigd door een verrukkelijk bakkie koffie van hem af te nemen:

Thuis even een buurvrouw op visite gehad en met een ander uitgebreid zitten 'chatten' terwijl ik verder ging met mijn huisje ordentelijk maken. Wat zullen er veel woningen wereldwijd (in elk geval in landen waar een 'lockdown' is afgekondigd) binnenkort toch schoon en netjes zijn!

Het niet doorgaan van feesten, het moeten mijden van sociale contacten, het sluiten van horeca en niet meer naar het werk mogen is een zegen voor introverte mensen en voor mensen die gevangen zitten in de 'Netflix-trap': 'Hé, wij zitten in de kroeg. Kom jij ook?' 'Nee, er begint straks een nieuwe Netflix-serie die ik niet wil missen. Als ik er niks aan vind vraag ik mijn Facebook-vrienden of zij mij een andere serie kunnen aanraden die ik nog niet gezien heb.'

'Tot zes april zoveel mogelijk binnen blijven' luidde het officiële overheidsadvies (klik) dat ons deze dag toekwam via diverse kanalen. Een bierbrouwerij (met winkel en terras) geldt - hoewel niet elke collega dat met mij eens lijkt te zijn - als 'horeca' en moet dus tijdelijk de deuren sluiten.

Best een beetje heel erg naar ende lastig voor iemand die zich graag in het gezelschap van andere mensen bevindt. Zoals ik. Dus. Maar wat is dat is. Desondanks zal ik mij weten te amuseren. Zo ligt er nog een stapel van zo'n 60 ongelezen boeken op mij te wachten en zal ik eindelijk eens de tijd nemen voor het redigeren van mijn volgende verhalenbundel. En gitaar spelen, Frans leren spreken, en zo verder. Denk ik. We gaan het zien.

Ik nam uitgebreid de tijd voor koken vandaag en een vriend smikkelde hiervan mee:

Een ovenschotel met 'wraps', linzen, maïs, ananas, gehakt,

diverse soorten kaas, tomatenpuree en diverse kruiden. Het smaakte best!

Houdt u zichzelf een beetje gezond en let u ook een beetje op de mensen in uw directe omgeving? Als wij dat allemaal doen kunnen wij misschien binnen twee maanden al rustiger ademhalen.

Het Engelstalige stuk van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2020/03/not-so-serious.html

De muziek van deze week wordt verzorgd door Get Well Soon. Hier is If this hat is missing I have gone hunting:



Deze week staan wij stil bij het overlijden van Max von Sydow, René Follet en Gerard du Prie

Meer lezen? Mijn verhalenbundels