De week voorbij

In mijn huidige baan ontvang ik €9,32 per uur. Bruto. Een lager uurloon is in Nederland niet mogelijk. Sterker nog: het officiële minimumloon is vastgesteld op €9,33 maar soit. Ik heb een contract voor 24 uren per week en daarmee een inkomen van zo'n €900 per maand. Voldoende voor mijn vaste lasten en boodschappen maar meer niet. Sparen is vrijwel onmogelijk. Een defect aan de wasmachine of zo wordt een financieel probleem.

Daarom heb ik een eigen klein bedrijf als entertainer ernaast. Daarmee haal ik gemiddeld €250 per maand binnen (sommige maanden niets, andere maanden €500 of iets meer).

Onderdeel van het pensioenakkoord dat bij regering en vakbonden op tafel lag en recent is aangenomen is het plan om ZZP'ers (zelfstandigen zonder personeel, waar ik er een van ben) te verplichten een Arbeidsongeschiktheidsverzekering (AOV) (klik. Met interessante data in de commentaarsectie) te laten aangaan. De premie voor zo'n verzekering bedraagt ten minste €250 per maand. ZZP'ers waren overigens niet gevraagd aan de onderhandelingstafel plaats te nemen.

Wat zou u doen in mijn situatie?

Maandag was de brouwerij dicht in verband met Tweede Pinksterdag. Dat vierde ik door lekker aan de gang te gaan in huis. Vensterbanken schoonmaken en zo. Een paar stukken pisang goreng deelde ik met een paar buren in de binnentuin en ik dronk koffie met een buurvrouw terwijl in mijn wasmachine een was draaide voor een andere buurvrouw. De wasmachine draaide ook nog rondjes voor mijn eigen wasgoed en na het ophangen van de was was zo maar weer een hele dag voorbij.

Dinsdag was ik vroeg op. Voor werk. Niet voor de brouwerij. Maar in een coffeeshop. Nee, niet om wiet te verkopen (of koffie) maar om op mijn eigen laptop onderzoek te doen en de resultaten van dat onderzoek overzichtelijk in een rekenblad te verwerken. Ja, als een heuse hipster zat ik heerlijke koffie te nippen, koos iets te eten van een interessante menukaart en overhoorde ik gesprekken van mensen aan andere tafeltjes die ik helemaal niet had willen horen over onderwerpen die de meeste mensen als privé zouden beschouwen.

Op weg erheen zag ik een bladblazer aan het werk.

In de regen. Met alle macht proberend een door nattigheid aan de straat vastgeplakt boomblaadje weg te blazen. Bukken en het blaadje oprapen is net zo nutteloos maar een stuk eenvoudiger. Vermoedelijk was dat zijn eer te na en wilde hij per sé zijn luidruchtige machine gebruiken om het blaadje van de ene stoeptegel naar het andere te blazen. Hoezo, 'verborgen werkloosheid bestaat niet in Nederland!'? Op weg terug naar huis liep ik over dit bruggetje:

Mocht u mij binnenkort tegenkomen en ik schrijf 'een review over een game om een trip met mijn friends te winnen terwijl ik een chick zit te checken' in plaats van dat ik een recensie schrijf over een spel om een reis met vrienden te winnen terwijl ik oogcontact maak met een leuke dame, bovendien zowel een houthakkershemd draag als ook een haarknotje en geen 'koffie' meer drink maar een 'latte machiato met magere geitenmelk en een drupje honing' dan weet u dat de transformatie compleet is en u mij voortaan 'hipster' mag noemen. Ook weet u dan dat het proces deze dinsdag begonnen was.

Het was ook deze avond weer fijn om bij te praten met een pot thee en een buurvrouw.

Woensdag mocht ik weer naar de brouwerij. Deze dag kwam iemand die verstand heeft van boekhouden én bekend is met het door ons gebruikte systeem helpen met het oplossen van boekhoudkundige problemen. Maar ook hij kwam er niet een twee drie uit. Zelfs voor hem als deskundige zijn het zaken die dagen aan werkuren kosten om op te lossen. Laat staan hoeveel tijd het zou kosten voor iemand zoals ik, met minder verstand van boekhouden én minder verstand van het gebruikte systeem. Het is niet dat ik het niet zou kunnen maar het grote probleem is tijdgebrek.

Hoe dan ook: al met al best lekker gewerkt deze dag en gedaan wat ik kon. Bovendien regende het niet op kantoor.

Voor die avond stond strijken op het programma maar het werd op de bank hangen en kletsen, zingen en grapjes maken met een buurvrouw. Die lekkere kaasjes had meegebracht:

Donderdag mocht ik weer even omschakelen van werkmodus: de ene dag verricht ik werk als Secretaris, de andere als penningmeester van de Bewonerscommissie, dan ben ik weer administrateur op een brouwerij en zomaar opeens weer een aantal uren aan het werk als entertainer. Dit keer vertrok ik richting Rotterdam voor TV-opnames.

Het werd een leuke dag die eindigde met een hapje en een drankje

en werd gecompleteerd door - eenmaal weer thuis - een pot thee te delen met een buurvrouw en de recent gewassen was te weg te strijken.

Vrijdag zat ik weer een dag op kantoor mijn werk als administrateur naar vermogen uit te voeren. Je moet tenslotte toch íets met je vrije tijd. Niet dan? Het was een kortdurende vrijdagmiddagborrel die alleen door mij en een collega werd bezocht.

Een buurvrouw en ik aten samen, dronken een pot thee leeg en zaten hangend op de bank een televisieprogramma waarin mensen die op zoek zijn naar een levenspartner voor het eerst geconfronteerd worden met een potentiële kandidaat. Vermakelijk, soms triest en regelmatig grappig.

Zaterdag flink bezig geweest in huis, gemotiveerd door een buurvrouw die mij en passant ook nog eens over oude angsten heen hielp en mij ondersteunde een oude 'programmering' ('Dat kan jij niet. Dat is veel te gevaarlijk. Probeer het maar niet want het lukt je toch niet.') te doorbreken. Door mij te leren fietsen.

De technische handeling had ik ooit als kind aangeleerd en na jaren van niet fietsen (als ik het al deed was het als kind een rondje om de zandbak in de speeltuin) fietste ik een paar jaar geleden een paar kilometer, daartoe aangezet door mijn toenmalige vriendin. Eerst een uurtje geoefend met op- en af stappen. Door mijn geringe lichaamslengte niet de makkelijkste handelingen en er zitten toch een paar beperkingen aan mijn kunstheup. Door verschillende methodes te proberen ('Als je je been nu eens die kant op strekt.' 'Hou je fiets eens iets schuiner.') uiteindelijk een paar manieren van op- en afstappen gevonden die voor mij goed te doen zijn. Een buurman zag het gebeuren aan en gaf mij breed glimlachend een duim omhoog toen ik uiteindelijk een stuk straat affietste, een stoep op- en afreed, een bocht maakte en vlak voor hem en de buurvrouw als bijzonder blij vogeltje tot stilstand kwam.

Wilde mijzelf trakteren op een drankje in een jarige horeca-gelegenheid maar bleek anderhalf uur te moeten wachten voor men weer gasten toeliet op de drukbezochte gelegenheid.

Gelukkig was ik er niet geheel onverrichter zake heen gereisd (nog niet met de fiets) want ik sprak twee bekenden in de rij voor de kassa. En de omgeving lag er prachtig bij:

Dus terug naar huis maar en een stukje wandelen met de buurvrouw die ik mocht trakteren op een ijsje.

Zondag was ik nog niet lang wakker toen ik bericht kreeg van mijn oudste dochter: 'Fijne Vaderdag en veel plezier vandaag!' Helaas kon zij vandaag niet afspreken maar met haar broer zocht ik diens moeder op waarna hij mij trakteerde op lunch.

Er zijn voor een vader of moeder weinig dingen zo bevredigend als te zien en horen dat het goed gaat met je kind(eren).

Had nog even een buurvrouw op visite voor ik de deur uit ging en heb met haar een eetafspraak gemaakt voor binnenkort.

Thuis even gewerkt voor de Loge en verder gegaan met het herinrichten van mijn woning. Tussendoor af en toe een hoofdstuk lezend in 'Opgeruimd!' van Marie Kondo. Eigenlijk hoef je maar twee dingen te kunnen wanneer je opruimt: bepalen of je iets al dan niet wegdoet en bepalen hoe en waar je iets opbergt. Inspirerend! Onder meer met deze tips in gedachten wist ik zelfs een plekje te vinden voor een van mijn allereerste knuffels:

Wacht, zo ziet u'em duidelijker:

Fijn was ook de gang naar de supermarkt vandaag want voor het eerst in mijn leven legde ik de afstand van een paar honderd meter af op de fiets! Onderweg even afgestapt om met een nieuwe buurvrouw te kletsen terwijl de buurvrouw die mee was alvast de supermarkt in ging. Ik wachtte haar buiten op en samen liepen wij terug.

Na het eten schoof ik met wat meubilair met als resultaat dat de goudvissen nu door het aquarium glas heen de buitenwereld aanschouwen vanaf een nieuwe locatie.

(De gitaar gaat nog verhuizen. De combinatie van vocht

en de warmte van de lamp lijkt mij niet goed voor het houtwerk)

Sprak nog even een buurvrouw, later op de avond nog een andere, werkte nog even voor de Loge en vleide mij bijtijds in de armen van Morpheus.

Het Engelstalige stuk van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2019/06/cricket.html

De muziek van deze week dan.
Het nummer kende ik uit Pulp Fiction en afgelopen winter zag ik een hele gave dansact uitgevoerd worden op Misirlou van Dick Dale:



Meer lezen? Mijn verhalenbundels

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/