De week voorbij

Natuurlijk kan er verder worden bezuinigd. Zo kunnen wij best allemaal iets minder vlees eten, met de trein in plaats van met het vliegtuig op vakantie en iets minder vaak nieuwe kleding kopen. Van het geld dat overblijft kunnen bijvoorbeeld Zorg of Onderwijs worden verbeterd. Of de overheid neemt maatregelen zodat er in Nederland niet meer voor 22 miljard euro per jaar aan belastingen kan worden ontdoken. Heb hier de partij van premier Rutte ('Ik zou elke crimineel het liefst persoonlijk in elkaar willen slaan en de VVD vindt dat elke vorm van diefstal keihard moet worden bestraft!') nog niet over gehoord. Best gek eigenlijk.

Maandag begon met een verrassing: een paar minuten na het afgaan van mijn wekker werd er aangebeld. 'Hallo, ik kom uw kachelpijp verwijderen.' 'Nee hoor, dat komt u niet.' was mijn spontane antwoord. De meneer en ik allebei in verwarring want 29 december 2018 had hij van Comfort Partners (het bedrijf dat door woningcorporatie Ymere is ingehuurd om mijn gaskachel te vervangen door een CV-installatie) doorgekregen dat hij deze dag bij mij moest komen werken. Het bedrijf waar hij voor werkt zou mij daarover hebben gebeld. Jammer dat ik dat telefoontje niet heb gehad en dat Comfort Partners hem niet heeft laten weten dat de centrale verwarming nog niet is aangelegd. Niet in december maar ook niet vorige week (klik). Dus.

Op het werk aangekomen ook daar een verrassing: een collega en ik stonden voor een gesloten deur. Gelukkig maar voor een paar minuten (het was best fris buiten, hoewel niet echt koud) want toen kwamen achter elkaar de brouwer en de directeur met beiden een sleutel van de voordeur. Fijn. Ook bleek de verwarming in het pand weer te werken. Erg prettig.

Ook erg prettig gewerkt. Debiteuren- én crediteurenbeheer. Met een paar financiële experts samen gewerkt aan budget-overzichten en het opstellen van prognoses. Noem mij een nerd maar dat vind ik leuk.

Minder leuk was de plotseling opgekomen griepverschijnselen die mij noopten mijn wekelijkse bezoek aan de Loge af te zeggen. Helaas meldde ook de reserve-secretaris zich ziek. Het heerst blijkbaar.

Op de bank gelegen en samen met een pak zakdoekjes mijn achterstand aan het kijken van TV-series een beetje ingelopen. Ik keek afleveringen van de Zweeds/Deense detective serie 'The Bridge', 'Star Trek: Discovery' en 'The Orville', een geestige hommage aan de oude Star Trek serie.

Een groot deel van de dinsdag was ik vooral vriendjes aan het zijn met mijn bed en de kat. Een paar kleine huishoudelijke klusjes (trekstokjes aan de gordijnen bevestigen zodat ik die makkelijker kan openen en sluiten, een klein beetje schilderen) daargelaten deed ik vrij weinig deze dag. Behalve dan de deur opendoen voor de meteropnemer en zo. Het was dinsdag dus bakte ik een zelfgemaakte pizza voor mijzelf en een buurvrouw.

Woensdagmorgen deed ik nog een heel aardige impressie van een maandenlang gebruikte en ongewassen vaatdoek maar 's middags had ik weer een beetje energie. En zelfs weer wat eetlust! Ik maakte het toilet schoon, hanteerde de stofzuiger en mijn scheerapparaat en verzond een paar e-mails.

's Middags dronk ik koffie bij een buurvrouw en 's avonds at ik bij een vriend.
Wij zagen op televisie dat voor een keer TV-persoonlijkheid Loeki de Leeuw terug op de buis was.

 Trapportaal bij voornoemde vriend:

Tussendoor had ik overleg in verband met bewonerscommissie-zaken.

De rest van de avond hing ik snotterig op de bank en ik ging vroeg naar bed.

Donderdag wakker met een volle neus en bijzonder weinig energie. Zou ik - net als ongeveer 30% van de bevolking naar het schijnt - last hebben van een winterdip? Of is het toch gewoon een verkoudheid? Hoe dan ook: ik sleepte mij uit bed, pakte mijn achterstallige e-mailverwerking aan en hield mij ledig met diverse opruim- en schoonmaakklusjes in huis. Op de een of andere manier is er altijd wel wat te doen. Voor de Bewonerscommissie bijvoorbeeld: formulieren invullen, een paar mailtjes versturen en een kort overleg bij mij thuis.

Ging even de deur uit voor een paar boodschappen en schoot onderweg dit plaatje:

Zo kwam het dat ik op straat even gezellig stond te beppen met een buurvrouw. Het viel mij op dat het voor de tijd van het jaar helemaal niet zo koud is. Boven het vriespunt. Dat is wel even anders bij mijn familie in en rond Chicago waar de thermometer enkele tientallen graden onder nul aanwijst. Ja, -40 graden celsius (klik)is er gemeten. Dus voordat u en ik 'brrr' zeggen bij een keurige -2 denk ik even aan mijn arme neven en nichten. Er zijn al doden te betreuren door de ijzige koude. Niet zoveel als bij de tsunami die Sulawesi trof, vorig jaar september (daar waren uiteindelijk ruim 4000 mensenlevens (klik) te betreuren. Maar wie weet dat nog?) maar toch best naar.

Vrijdag voelde ik mij fit genoeg om naar kantoor te gaan. Ontbijten met een grapefruit met honing helpt:

Na een paar dagen afwezigheid heb ik een paar dagen achterstand.
Daar helpt geen fraai uitzicht tegen:

Dat is het nadeel van het zijn van 'de financiële administratie'. In je eentje. Dus. Met de baas samen zitten frunniken in het nieuwe systeem en wat administratieve zaken afgerond in het oude systeem. Wij verwachten snel te wennen aan het nieuwe boekhoudpakket zodat ik weer op volle sterkte ermee kan werken. Is nodig ook want 24 uren per week is wat krap voor het volledig voeren van de administratie. Ben daarom blij dat de salarisadministratie is uitbesteed. Dat scheelt.

Kwam 's avonds thuis in een koud en leeg voelend huis. Dus ik draaide de kachel hoger en haalde de kat naar binnen. Beetje lezen, beetje chatten en bellen en vroeg naar bed want nog steeds een beetje niet lekker.

Zaterdag uitgeslapen en tijd besteed aan het schoonmaken van mijn woning en van mijzelf. Scheren, was draaien, lakens wisselen... Rustig aan gedaan want ik wilde fit zijn voor de reünie die avond van cast en crew van De Elephantman, de musical.

Het werd erg gezellig en het was fijn te horen dat het waarschijnlijk niet blijft bij de 9 voorstellingen die wij in oktober 2018 mochten spelen.

Zondag las ik dat 'klimaatspijbelen' in het nieuws is. Het begon met een meisje in Zweden (meen ik) maar meer en meer kinderen in Europa gaan de straat op om van hun regeringen te eisen dat men meer doet dan vergaderen over het aanpakken van klimaatverandering en het doen van loze verkiezingsbeloftes. Persoonlijk ben ik er blij mee dat er blijkbaar kinderen zijn die aan meer mensen denken dan alleen aan zichzelf.

Opruiers Rechtse activistenSommigen doen er van alles aan om de gewone burger te laten geloven dat het vage begrip 'links' kinderen dwingt de straat op te gaan met protestborden. Zij vinden het moeilijk te begrijpen dat tieners in staat zijn tot zelfstandig denken. Het middel 'liegen' wordt niet geschuwd. Als hier de betreffende schrijver voor De Volkskrant en voor HP/De Tijd niet bewust liegt dan heeft hij zijn werk bijzonder slecht gedaan: een foto die hij via Twitter verspreidde en zou moeten aantonen dat 'linkse' moeders hun kinderen tot vreemde daden aanzetten heeft namelijk niets te maken met 'klimaatspijbelaars' en is genomen tijdens een demonstratie in 2017.

Een dertig seconden durende zoektocht via Google Reverse Image Search had hem die informatie al kunnen opleveren. Maar blijkbaar hoeven mensen die hun geld verdienen met burgers informeren zich niet te houden aan de 'waarden en normen' die zij zelf zeggen zo hoog in het vaandel te houden. 'U zult anderen niet ophitsen door valse informatie te verspreiden' is toch een belangrijke waarde? Of moeten alleen 'linkse' mensen zich aan 'onze waarden en normen' houden?

# Klimaatspijbelaars Wat heeft dit nou weer met het klimaat te maken! pic.twitter.com/qtcYkEWqxs

— Arthur van Amerongen (@DonArturito) 2 februari 2019

Prima dat mensen hun mening verkondigen, zelfs wanneer die op aantoonbaar onjuiste informatie berust maar doelbewust valse informatie verspreiden met het doel groepen mensen tegen elkaar op te zetten vind ik persoonlijk bijzonder kwalijk. Als zijn leidinggevende zou ik een zeer hartig woordje spreken met deze meneer en mijn blad niet langer met zijn naam willen associëren. Tenzij ik het niet erg vindt om als pulpblad te worden beschouwd en te worden misbruikt voor populistische prietpraat. Maar dat is maar mijn mening.

Update: columnist Arthur van Amerongen heeft zijn eigen bericht verwijderd. Dit was zijn reactie toen ik hem ermee confronteerde dat hij bewust onjuiste informatie verspreidde:

Knap van hem dat hij zoveel informatie over de moeder van een kind kan halen terwijl er op de twee jaar oude foto alleen maar een kind te zien is met een bordje waarop staat: 'Mijn beste vriendje is een moslim'.

Als Secretaris verrichtte ik wat werkzaamheden maar deed ook mijn eigen maandadministratie, ruimde nog wat op in huis, genoot van het mooie weer tijdens een korte wandeling,

streek de zaterdag gewassen lading wasgoed, dronk koffie met een buurvrouw en nuttigde samen met haar een gezond avondmaal:

Het Engelstalige stuk van deze week: http://terrebelius.blogspot.com/2019/01/people-are-confused.html

'Clementine' van Sarah Jaffe is de muziek van deze week:



'I changed my mind, now I feel indifferent'


In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/