Dat verklaart mijn liefde voor het voortdurend te berde brengen van feiten en cijfers. Die soms nergens op slaan, zelden nuttig zijn maar af en toe vermakelijk. Natuurlijk speelde ik wel eens buiten met vriendjes van vlees en bloed. Maar niet na het eten 'want dan is het donker en dat is gevaarlijk'.
Thuis was ik stil want ik was in feite alleen: mijn moeder werkte overdag als ambtenaar, werkte voor de kerk en ging uit. Diverse mannen noemde ik 'oom' en/of bij hun voornaam. Oma werkte ook en had 's avonds haar rust nodig. Net als haar zus. Mijn acht jaar oudere broer had andere interesses dan ik (logisch, toch?) en 'geen tijd' voor zijn kleine broertje. Ik was dus stil want had niemand om mee te praten.
Later in mijn leven had ik dus een hoofd vol met feiten waar ik zelf verhalen omheen verzonnen had. Maar voor mij was dat normaal want ook mijn moeder verzon verhalen om feiten heen. Wie die nieuwe meneer was bijvoorbeeld. of waarom zij geen tijd voor mij had. Later ontdekte ik dat ik zelf (of mijn hersenen zo u wilt) een beeld van mijn vader had opgebouwd uit de verschillende verhalen en mannen uit het leven van mijn moeder. Die verhalen van mij wilden naar buiten. Daarom klets ik nu zoveel. Want mijn beste vriendje was een boek.
=================================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
IK ken het. Herken het.
BeantwoordenVerwijderenDeze vind je ook wel mooi denk ik. Als je 'm niet al kent.
Onvervreemdbaar
Dit wordt ons niet ontnomen: lezen
en ademloos het blad omslaan,
ver van de dagelijksheid vandaan.
Die lezen mogen eenzaam wezen.
Zij waren het van kind af aan.
Hen wenkt een wereld waar de groten,
de tijdelozen, voortbestaan.
Tot wie wij kleinen mogen gaan;
de enigen die ons nooit verstoten.
Ida Gerhardt
Uit "verzamelde gedichten"
Amsterdam, Athenaeum-Polak
&Van Gennep, 1980
Hoewel we veel praten heeft Shirel gelukkig het lezen ook ontdekt.
BeantwoordenVerwijderenLove As Always
Di Mario
Mijn beste vriendje was de radio, en natuurlijk mijn fantasie.
BeantwoordenVerwijderenik las boeken (vooral sprookjes in die tijd)en ging overal naartoe om radio te horen
BeantwoordenVerwijderenEén @->- voor jou
Goede morgen lieve Terrebel. Ik begrijp je volkomen wat het feit betreft dat een boek je beste vriend is. Ik heb dan we een heel andere jeugd dan jij gekend, waarschijnlijk gelukkiger ook, maar boeken... boeken! Wat geeft het toch een genot zo'n ding open te klappen, de drukinkt te ruiken en je erin te verdiepen... dat is met niets anders te vergelijken hé.
BeantwoordenVerwijderenBoeken zijn zeker geen slechte vriendjes, ik wou dat ik er meer van gehad had in mijn jeugd.
BeantwoordenVerwijderenAls kind uit een gezin van 8 kinderen hadden we geen tijd voor een boek maar wel heel veel spellen gespeeld. Was dus nooit alleen ;)
BeantwoordenVerwijderenWat een verschil hè ???
Groetjes
Boeken waren ook mijn schatten! Ik was de oudste en wilde juist vaak liever alleen zijn.
BeantwoordenVerwijderenEn lezen bracht me in een andere wereld, weg van alles. Ik hoorde en zag niks meer om me heen.
Ik werd Trees Lees genoemd. En fantaseren, dat snap ik ook wel en dat doe ik nog steeds, waar ik ooit weer eens kom te wonen bijvoorbeeld... Lezen was mijn eerste passie en ik ga het binnenkort weer echt oppakken. De laatste tijd lees ik alleen blogs en ik mis het boeken lezen. Keuze's maken dus hè...
Een eerlijk inkijkje in je jeugd.. mooi logje!