In onze - al dan niet geschreven - herinneringen romantiseren wij graag. Bijvoorbeeld over De Tweede Wereldoorlog. 'Er waren allemaal slechteriken maar mijn opa was goed!' Ongetwijfeld was opa een bijzonder aardige man die niemand bewust kwaad deed maar de kans is groot dat hij - net als het merendeel van de bevolking toen - met niets meer bezig was dan zijn tijd uitzitten, rustig afwachten tot 'De Mof' was verdwenen, de toestand zich normaliseerde en intussen zich vooral bezighield met overleven. Daarbij vooral denkend aan zijn gezin en zichzelf. Ongeveer 5% van de Nederlanders was 'fout' in de oorlog en koos doelbewust de zijde van de Nazi's in het bevechten van de Joden en voor het heil van een groot Arisch ras.
Ja, maar er ontstond toch een groot gewapend protest tegen de bezetter?
Tienduizenden Nederlandse jongeren pakten inderdaad de wapenen op. Om te vechten aan de kant van de Duitsers.
Anderzijds was zo'n 3 a 4% van de bevolking 'goed' en deed doelbewust pogingen Hitler en diens kornuiten te bestrijden. Door gewapende aanslagen op Duitse officieren, door Joden te verstoppen in de kelder, door radioberichten door te sturen en het produceren van illegale identiteitspapieren. Maar lang niet iedereen droeg een steentje bij. Verreweg de meeste burgers hoopten eenvoudigweg dat het snel voorbij zou zijn en zij weer konden leven als voordien.
En over herinneringen gesproken: naar het schijnt zijn 70% van onze herinneringen vals. Dat wil zeggen: wij herinneren ons dingen zoals ze niet gebeurd zijn; wij herinneren ons dingen die wij anderen hebben horen vertellen, et cetera. Als wij iets niet (meer) weten, dan verzinnen wij (voornamelijk onbewust!) wat er tijdens dat 'gat' gebeurt is. Wij zijn dus in staat herinneringen te produceren!
Zo behandelde ik ooit (als uitvoerend ambtenaar van de Ziektewet) een mevrouw die nachtmerries had en daardoor uiteindelijk zelfs niet meer kon werken. Zij bleek getraumatiseerd door 'die nare herinnering van die gemene Duitse soldaat die haar hondje dood schopte.' Bijzonder naar natuurlijk inderdaad maar dat was een gebeurtenis uit de Tweede Wereldoorlog. En die mevrouw was geboren in 1953.
=================================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Posts
Review | Spijkermat van Superyoga
1 uur geleden
Herinneringen bedenken dus? Misschien zonder dat je dat wilt???
BeantwoordenVerwijderenIk heb wel eens gedacht hoor, weet ik dat nou echt nog (van toen ik 3 was of zo) of komt het omdat ik er een foto van heb?
Interessant om over na te denken...
BeantwoordenVerwijderenIk heb weleens gedacht.. hoe zou ik hebben gereageerd als ik toen... maar je kunt het je niet voorstellen. Net als je je niet kunt voorstellen hoe het is om in een oorlogsgebied te wonen. Gewoon nu... en toch zijn er mensen die vluchtelingen dan asielzoekers noemen.
BeantwoordenVerwijderenLove As Always
Di Mario
Ik heb ook weleens gedacht, wat als ik toen geleefd had, het is natuurlijk een heel andere tijd met veel minder informatie lees media ... Er waren Ook Duitse soldaten die het erg vonden om te moeten vechten. Een oorlog kent alleen maar verliezers en toch leren ze er niet van.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat we zo allemaal onze eigen gedachten hebben, natuurlijk met de kennis van nu.
BeantwoordenVerwijderenjawatte, wat zeg je dan getraumatiseerd door de oorlog en geboren in 1953....
BeantwoordenVerwijderenerg is dat
Goede morgen lieve Terrebel. Tja, je hebt gelijk, herinneringen zijn nooit de weerslag van wat echt gebeurd is, ze zijn gekleurd al naar gelang het goede of slechte zijn, maar accuraat zijn ze nooit. Vraag maar eens aan getuigen van één of ander ongeval, iedereen zal wellicht met een andere versie afkomen...
BeantwoordenVerwijderenDie oorlog hebben wij niet meegemaakt. Ik herinner me er dus ook niets van. Alleen wat ik op school aan info kreeg en die was eigenlijk ook beperkt weet ik nu.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig de oorlog niet mee gemaakt en herinneringen kunnen idd een loopje met je nemen...
BeantwoordenVerwijderenMaar gelukkig hebben we jou om ons op het juiste spoor te zetten bij alles dat jij en wij niét meegemaakt hebben. Ik althans niet bewust.
BeantwoordenVerwijderenHet was Anne Frank, Anne Frank, Anne Frank en nog eens Anne Frank, maar denk je dat wij met school, in Amsterdam, naar het Anne Frankhuis ooit zijn geweest? NEEEEEEEEEEE we zaten in Artis en in het Tropenmuseum en 1x Scheepvaart, hahahaha
BeantwoordenVerwijderenMaar was mijn opa slecht dan omdat hij ondergedoken zat bij een boer om zichzelf inderdaad te redden? Samen met zijn broers? Nog niet gehuwd met mijn oma, maar daarna pas... bla... het is inderdaad erg lastig allemaal zo heeft mijn vorige stiefvader die 27 jaar ouder was dan mijn moeder, anderhalf jonger dan mijn opa slechts... in Austerlitz gezeten, beiden wilden er niet over praten, zo heeft mijn oma ook niet alles ingevuld in het oma boek voor mij... hele korte zinnen... En de Duitsers zaten overal om hen heen, namelijk Halfweg Zwanenburg, een achternicht die in 1944 is overleden heeft ze zien marcheren over de dijk langst de vaart... bijna dagelijks op het laatst. En mijn stiefvader Hollander? Het verhaal is dat hij opgepakt is omdat hij het Parool of zo een pamflet aan het rond brengen was, gewoon pech gehad... maar wel terug gekomen dus. Elk jaar op 4 mei, een week ervoor al werd hij stil... Trok zich terug.
WAt mij ook opvalt, is dat diegenen die nu nog leven en het hebben meegemaakt, NU PAS gaan vertellen, net als mijn buurvrouw van 81, een bombardement op Amsterdam Noord, foutje bedankt, bom op de Fokker fabriek aldaar was de bedoeling, die kwam dus op de kerk van Amsterdam Noord terecht, waar dus jonge meiden, zoals mijn buurvrouw en haar zusje dus aan het zingen waren, oefenen voor de zondag... of zo... Zij moest over de doden stappen haar vader heeft haar zusje zwaar gewond de kerk uit gedragen, een kat viel haar aan, en daarom is zij tot op de dag van vandaag nog bang voor katten. Ze woont al 22 jaar naast mij, wist ik niet, en ze vertelde het pas een jaar of 5 geleden aan mij...
X
Jules Deelder zei het al; als iedereen Joden op zolder had, waar zijn die gebleven dan? Niemand heeft zin om zijn vuile was buiten te hangen, zo simpel is het.
BeantwoordenVerwijderen