Mensen willen maar één ding

Gisteren hielp ik een vriendin met het afsluiten van de social media accounts van haar overleden man en wat belastingzaken. Emotioneel maar het moet even gebeuren. In licht contrast had ik vanmorgen een vergadering van een stichting waar ik vrijwilligerswerk voor verricht. De laatste keer voorlopig want omdat ik in de Bijstand zit mag ik geen vrijwilligerswerk verrichten, dankzij die - uitsluitend door de betreffende minister geprezen - Participatiewet.

Hoewel ik eigenlijk heel ellendig thuis voor mij uit moet zitten kijken tot de gemeente werk voor mij gevonden heeft of er eindelijk positief wordt gereageerd op één van de vijf sollicitaties die ik wekelijks moet uitvoeren, heb ik tóch maar mijn vriendin haar bedrijf Rataplan Design haar kraam helpen opbouwen op de Nationale Gezondheidsbeurs in de Jaarbeurs in Utrecht (5 tot en met 8 februari. Hal 1, stand P58). Het is zo'n beurs waarvoor mensen toegang betalen voor een prijs waarvan een kind in Mali een jaar naar school kan. Veelal zijn het mensen die 'maar 80 euro' hebben betaald voor een sjaaltje dat 'normaal 120 euro dus ik heb 40 euro bespaard!' kost. Maar goed, het is hun geld natuurlijk en zij moeten zelf weten hoe zij dat geld besteden.

Veel van de ellende in de wereld kan worden toegeschreven aan hebzucht: De fraude van VVD wethouder Jos van Rey, de machtsspelletjes van diverse krijgsheren in Sierra Leone en een heleboel andere brandhaarden in de wereld. Zelfs aan terrorisme en de bestrijding daarvan wordt flink verdiend! Het was namelijk geen toeval dat een Amerikaanse senator voorstelde dat er veel meer camerabewaking nodig was na '9/11': zijn broer is eigenaar van een fabriek die beveiligingscamera's produceert. En wie herinnert zich niet dat de Amerikaanse minister van Defensie 'toevallig' ook de grootste wapenleverancier ter wereld was? Al was hij op papier 'al een paar maanden' voordat hij minister werd afgetreden als directeur van Halliburton.

Zelfs mensen die zich 'rebel' noemen in de strijd tegen een totalitair regime willen vaak feitelijk maar één ding: de vrijheid om te kopen wat en wanneer zij maar willen. Zelfs in de meest strenge islamitische enclaves zitten Snickers en Coca Cola bij de meest begeerde producten. Vreemd dat mensen 'het westers kapitalisme' verwerpen maar niet de producten daarvan. Geef mensen een televisie, een auto, een computer, een dak boven het hoofd en iets meer eten dan men nodig heeft en er komt een einde aan oorlogen wereldwijd. Zo simpel is het.