Even denken

Vanavond gaan mijn vriendin en ik uit eten vanwege ons drie jaren samen zijn. Ik verheug mij al op het toetje! Thuis. ;-)

Vanmorgen was ik bij de kleermaker om wat vermaakte kleding op te halen en daarna bracht ik mijn moeder wat over was van ons na-de-markt eten van zondag zodat zij niet in de koude over straat hoefde om wat te halen. Wij stonden zondag overigens niet op één maar liefst op twee markten tegelijk! Zowel in Leiden alsook in Amsterdam werd het een succes voor Rataplan Design!

(Onze kraam in Amsterdam)

Of mijn anderhalf uur slapen na nachtelijk werk op een feest in Rotterdam

(Achter de schermen met fans)

(Confetti blijft leuk!)

(Een collega met haar dansact)

(Deze is van de organisatie: u ziet mij met bolhoed en wandelstok)

(Waar ik niet alleen een verhalenbundel verkocht maar vooral werken mocht met leuke collega's) er mee te maken had, weet ik niet maar ik bleef in Amsterdam in mijn eentje aan de lopende band klanten helpen. Gelukkig kon ik dankzij de bijzonder gezellige aardige buren van Roppongi en de vader van een Zweedse marktcollega af en toe naar het toilet. Een mij totaal onbekende vrouw bood spontaan haar hulp aan toen zij mag op mijn tenen zag staan om een lampje op te hangen toen het wat donkerder werd op de markt. Je voelde de liefde gewoon, die dag!

Vrijdag kwam een vriend op de koffie die mij vroeg nieuwe profielfoto's voor en van hem te maken. Kon ik eindelijk weer eens mijn spiegelreflex camera gebruiken! Het mobieltje waarmee de meeste foto's die u hier ziet zijn gemaakt doet het aardig hoor, maar het leukst is fotograferen toch met een 'echte' camera.

Donderdag waren wij te gast op een literaire avond. Die werd mede georganiseerd door de onvolprezen Merel 'De eerste Nederlandse weblogster die landelijk bekend werd' Roze van http://merelroze.com/.

Wij hadden elkaar ooit één keer eerder ontmoet maar dat was op 13 april 1354. Of nu ja, lang geleden in elk geval. Maar wij lezen elkaars blog al sinds mensenheugenis. Dat wil zeggen een jaartje of twaalf. Bijna nodeloos te zeggen dat het een avondje voor in de boeken werd. Eéntje om te onthouden dus. En ik heb er zelfs een verhalenbundel verkocht! De voordrachten waren dramatisch, melancholisch en komisch en ja, ik begrijp waarom sommigen denken dat sommige schrijvers in psychiatrische instellingen horen te wonen...

Ouderen en bijvoorbeeld ook psychiatrisch patiënten wonen vaak in instellingen waar zij een maandelijks bedrag betalen (vaak rechtstreeks afgeschreven van de uitkering) voor kost en inwoning en energie. Daarom vervalt voor hen de noodzaak om zuinig aan te doen met gas en stroom. Zij voelen het immers niet in de portemonnee. Het kan ook handig zijn om bejaard of 'gek' te zijn: als je iets doet wat anderen niet bevalt roep je gewoon dat het door je ouderdom of ziekte komt!

Maar de meeste anderen hebben géén excuus voor hun kwalijke gedrag:

De jongens en meisjes (en sommigen daarvan zijn legaal volwassen) die veilig vanachter de computer mensen die zij niet kennen beledigen, uitschelden en zelfs bedreigen zijn net zo dapper als de 'strijders' van Islamitische Staat die kinderen weghalen bij hun ouders en daar kindsoldaten en sexslaven van maken. En net zo dapper als die pubers die met z'n tweeën een ongewapend meisje van 15 in elkaar schoppen. En net zo dapper als de Amerikaanse militairen die mosterdgas op dorpen in Vietnam loslieten waardoor duizenden onschuldigen (waaronder veel kinderen) hun eigen longen uitkotsen. Het ligt vast aan mij, maar wat is er in hemelsnaam zo leuk aan om bovenstaande te doen? Want nuttig is het niet dus moet het voor die 'dapperen' wel heel leuk zijn om te doen.

Is er meer aan de hand of is het alleen maar een teken van geestelijke armoede?

In grote delen van de wereld ben je arm wanneer je niets te eten hebt. Bij ons in het (relatief) rijke westen ben je al arm wanneer je geen geld hebt voor vakantie.

Wanneer je vindt dat Rusland moet stoppen met geweld in de Oekraïne ben je een Oekraïner. Wanneer je vindt dat Israël moet stoppen met Palestijnse moslims vermoorden ben je een moslim. En omgekeerd: wanneer je vindt dat Hamas moet stoppen met Israëliërs beschieten ben je een Jood. Volgens diezelfde non-logica ben je een pedofiel wanneer je vindt dat je mensen (dus ook veroordeeld pederasten) niet preventief mag opsluiten voor een strafbaar feit dat zij misschien op een dag eventueel zouden kunnen plegen.

'Ja maar, als het jouw kind is wil je toch dat die pedo levenslang achter de tralies verdwijnt?' Natuurlijk! Zoals ik ook wil dat de dader van een eventuele moord op mijn broer... Degene die mijn winkel in brand steekt... Et cetera...

De wet in een Nieuw Zeelandse provincie lijkt geen onderscheid te maken tussen een 18-jarig meisje dat seks heeft met haar (minderjarige!) vriendje van 16 en de bejaarde engerd die zijn poten niet kan afhouden van een 8-jarig meisje. Beide daders staan te boek als 'pedo' en kunnen voortaan levenslang de bak in.

Mensen aan het denken zetten vind ik leuk. (Zie ook bovenstaande voorbeelden) Bijvoorbeeld vlak voor een fietser langs door het rode voetgangerslicht oversteken en mij laten uitschelden. Misschien, heel misschien beseft die fietser dan hoe irritant (en zelfs gevaarlijk!) het kan zijn wanneer iemand 'even een stoplichtje meepikt'.

De onjuiste aanname van de dag is: 'als je je plas te lang ophoudt kan je blaas ontploffen'. Gelukkig niet. Of je wilt of niet: de urine zoekt zelf de weg van de minste weerstand en je gaat dus gewoon - al dan niet gewenst op dat moment - plassen.

En dan nu even lachen: