Een kant kiezen

Vrijdagmorgen was ik op bezoek bij uitkeringsorganisatie DWI, daarna bracht ik een bezoekje aan de huisarts om daarna te gaan lunchen met een vriendin. Vervolgens ging ik naar een andere vriendin die een nieuwe toneelvoorstelling uitprobeerde op vrienden en bekenden bij haar op zolder.

Zaterdag stonden wij op de markt in Delft

en zondag in Den Bosch.

Hartstikke gezellig en wij hadden prachtig nazomer weer! Ook kwamen er vrienden van ons langs op de diverse markten. Nadeeltje van al die verschillende markten op verschillende plaatsen is de terugkomst van het gevoel dat menigeen in de Jaren'80 wel eens had. Dat je bij het wakker worden denkt: 'Waar ben ik? Wie ben ik? En wie is dat hier naast mij?'

Helaas verdienen wij met die markten enkele honderden euro's en niet duizenden...

Remco Meijer, voorzitter van de stichting RuJu heeft een paar duizend euro uit de kas van de stichting gebruikt voor een verbouwing aan zijn huis. Naar eigen zeggen heeft hij dat geld niet gestolen. Echter, het monument dat door de sponsors wordt verzorgd als herdenking aan alle kinderen die worden vermoord door hun ouders of verzorgers zal nog even op zich laten wachten want de voorzitter heeft het geld opgemaakt.

Telegraaf-lezers (en dus vaak ook PVV-stemmers) weten niet wat zij met de informatie moeten. De dader is immers geen jonge Marokkaanse moslim maar een keurige blanke christen.

Het is misschien maar goed dat de bestuurder van de monstertruck die gisteren in Haaksbergen drie mensen doodde en enkele tientallen verwondde blank was want anders waren er nu waarschijnlijk al moskeeën in brand gestoken. Zo dom zijn mensen namelijk: één persoon vliegt uit de bocht  (in dit geval erg letterlijk) en onmiddellijk worden anderen met dezelfde huidskleur of met hetzelfde geloof verantwoordelijk gehouden voor alle ellende in de wereld. Gelukkig maar dat u en ik zich niet laten leiden door media en emoties maar zelfstandig nadenken!

De juweliersvrouw uit Deurne, echter, die een paar overvallers van Marokkaanse komaf doodschoot kan uiteraard rekenen op bijval omdat zij voor eigen rechter heeft gespeeld.

Natuurlijk moeten dieven worden gestraft maar om een man dood te schieten wegens de diefstal van twee blikjes en een chocoladereep? In de Amerikaanse stad St. Louis is dat blijkbaar heel normaal: https://www.youtube.com/watch?v=6ta2-7QJM78&bpctr=1408712424 (Pas op: het filmpje is zeer expliciet, al zie je geen bloed). Nadat de agenten de man hebben vermoord (want dat is het geweest: een bijzonder kille en koudbloedige moord.) slaan zij het lijk in de boeien. Let wel: nadat zij met twee man heel dapper van afstand misschien wel een dozijn kogels in zijn lijf hebben gejaagd. Dat is wat je noemt 'overkill'.

De agent die tien dagen eerder Michael Brown doodschoot gebruikte daarbij meer kogels dan de complete Britse politiemacht in het gehele afgelopen jaar! Blijkbaar waren de kogels in de aanbieding....

Dichter bij huis, in Duitsland, vonden gezagsdragers het nodig asielzoekers te mishandelen; een man zette zijn voet op de keel van een man die al uitgeteld op de grond lag en een collega van hem liet een zieke asielzoeker 'voor straf' in zijn eigen braaksel liggen. Dat werpt de vraag op: als gezagsdragers zich al zo agressief en ronduit crimineel gedragen, wat moet de maatschappij dan verwachten van gewone burgers die niet hebben geleerd om te gaan met hun agressieve gedachten?

Waarom zijn Amerikaanse geüniformeerden (en zeker niet alleen politie-agenten) zo schietgraag en zo ontzettend agressief? Zijn het feitelijk nog steeds cowboys? Zijn ze gewoon zo ontzettend dom dat zij denken dat als je maar voldoende geweld gebruikt de hoeveelheid geweld vanzelf zal verminderen? Terwijl normale agenten waar dan ook in de wereld wordt geleerd om iemand die vluchtgevaarlijk is en/of een wapen vast heeft in een arm of been te schieten als alle andere methodes (praten, judo...) niet meer werken luidt in Amerika het devies: 'Waarom zou je iemand arresteren als je die persoon ook kunt doodschieten?'

Hoe u er over denkt weet ik natuurlijk niet maar in deze overduidelijke gevallen van geweld kies ik de zijde van de dieven.

Het valt niet mee om een kant te kiezen in de Israël/Palestina kwestie en ik prijs mijzelf dan ook gelukkig dat ik dat niet hoef. Het is moeilijk - zo niet onmogelijk -  om gedachten te veranderen die letterlijk duizenden jaren als dogma zijn opgelegd. Zie als voorbeeld al die duizenden Nederlanders die nog steeds een hekel hebben aan alle Duitsers. Niet eens zozeer vanwege 'de oorlog' maar meer nog vanwege een door 'ons' in 1974 verloren potje voetbal. Zelfs de toen nog niet geboren kinderen van die mensen zijn erover gefrustreerd!

Even buiten het eeuwenoude conflict om: van meerdere mensen heb ik al vernomen dat Israël een prachtig land is. Zo ook via de televisie serie Massada waar dit liedje een prominente rol in had:


Het pleonasme van de dag is: een realisatie bedenken