Plezanter

Mij verheugend op een rustige zondagavond kan ik u melden dat wij vandaag een bezoek brachten aan een Zweeds woonwarenhuis nadat wij mijn moeder een stuk taart hadden gebracht die over was van mijn verjaarsviering, gisteravond. Alsof de duvel er mee speelde was er - net als met mijn eigenlijke verjaardag vorige week - wéér vuurwerk! Maar nu dus vlak bij huis en niet aan het Zilvermeer! Bij de cadeautjes die ik mocht ontvangen zaten een fles Berenburg, een USB-stick met 8 gigabite aan volslagen legaal gedownloade boeken, koekjesvormen die ik samen met mijn dochter uitprobeerde

, een boekenbon, flessen drank, een reep chocola, nog meer drank en een stel prachtige manchetknopen.

Vrijdagmorgen kwam er een vriend op de koffie en daarna ging ik niet naar het wekelijkse aquajoggen maar naar de auditie voor een reclamefilmpje. Het begint al routine te worden! ;-) Zaterdagmiddag kocht ik van wat verjaardagsgeld een fijne paarse laptoptas. Erg praktisch! Dat kon niet gezegd worden van alle spullen die de outdoors-winkel in kwestie verkocht. Voor meer dan een tientje kon je er een buisje kopen waarin je lucifers waterdicht kunt opbergen. Of je stopt het luciferdoosje in een boterhamzakje. Voor ongeveer een tientje kan men er een spiegeltje aan een touwtje kopen. Erg handig voor solozeilers die tijdens een zware storm even hun mascara willen bijwerken! Maar goed, er zal wel een markt voor zijn. 

Donderdagavond onderweg naar mijn vriendin kwam mij op de stoep een brommer tegemoet. Met vrij hoge snelheid. De berijder verwachte misschien dat ik opzij zou springen maar ik hield hem staande en vroeg hem waarom hij het nodig vond de wet te overtreden. 'Ik heb haast want ik moet naar een klant toe!', antwoordde de pizzakoerier. 'Denk je dat je op tijd komt als je onderweg eerst even een kind doodrijd dat elk moment uit één van de voordeuren waar jij achteloos aan voorbijrijd tevoorschijn kan komen? En wat denk je dat de ouders van een door jou doodgereden kind zullen zeggen? 'Geeft niet hoor dat je ons kind hebt doodgereden! We maken er gewoon nog eentje, nietwaar schat? Maar zullen wij het wasmiddel betalen om die bloedvlekken van je mooie brommertje af te halen? Dat is toch wel het minste dat wij voor jou kunnen doen!'  Ik gebruikte iets andere woorden maar daar kwam het op neer. Uiteindelijk zei het jongmens: 'U hebt gelijk, meneer!' Nadat hij van zijn brommertje was afgestapt en weggelopen draaide hij zich nog even om om te roepen: 'Maar jij moet mij met respect behandelen!' Jammer dat veel mensen dat woord alleen maar kennen uit geschiedenisboekjes en geen idee hebben van de betekenis.

Later die avond hebben wij (via Twitter) Patrick Stewart gevraagd ons te trouwen:

Question for @SirPatStew : would you be willing to marry me and my girl @Ratopreis in Amsterdam in june 2015? All expenses paid! Please?
— Terrence Weynschenk (@Terrebelius) September 19, 2013

Dat in het kader van: 'Wie niets probeert zal niets bereiken'. Daarom stopte ik indertijd met kantoorwerk. Om mij te richten op wat ik leuk vind te doen: mensen blij maken. Zo kwam ik in een magazine terecht met een fotoshoot. Op de dag zelf liep er een jongeman rond die zijn nieuwe filmcamera wilde testen en mij vroeg voor een paar korte filmpjes. Ik help mensen graag dus zei ja. Een paar weken later werd ik attent gemaakt op het bestaan van een videoclip waar ik blijkbaar in mee deed. Ik was dus gewoon belazerd, belde het castingbureau dat de opdracht had geregeld en eiste geld. Na lang aandringen nam men eindelijk contact op met de opdrachtgever die uiteindelijk betaalde. Het castingbureau vond dat ik niet zo moeilijk moest doen en zei dat het heel normaal is om regelmatig gratis te werken. Ik vroeg of de castingagent het leuk zou vinden om én belazerd te worden én gratis te werken. 'Natúúrlijk niet!' was het antwoord. Duidelijk. Voor dat bureau werk ik dus niet meer. Maar het is niet louter kommer ende kwel in het wereldje van entertainment, acteren en modellenwerk.

Voordat er een voorstelling begon begaf ik mij altijd even buiten om het wachtende publiek warm te maken voor 'De Sterkste Man ter Wereld'. Zo raakte ik in België in gesprek met een mevrouw die zei: 'Eigenlijk is het te zot! Ik werk uitsluitend om de crêche te kunnen betalen die ik nie nodig zou hebben indien ik nie zou werken. Mijn man werkt vooral om de auto en de vakantie te kunnen betalen. Die hij nie nodig zou hebben indien hij nie zou werken. Als wij allemaal zouden doen wat wij leuk vinden in plaats van doen wat wij moeten om dingen te kopen die wij niet nodig hebben was het leven veel plezanter!'