Wijnliefhebber

Vandaag zitten m'n zoon en ik verkouden thuis en gisteren hadden wij een etentje met vrienden. Het was erg lekker en vooral het toetje was erg vullend. Zodoende gaf de weegschaal vanmorgen een hogere waarde aan dan vorige week om dezelfde tijd. Wij proberen weliswaar te letten op wat wij eten en wat meer te bewegen maar ja, soms wil je ook gewoon lekker eten. Maar of wij ook verslaafd zijn?

Mensen als Lance Armstrong, Nelissen en Rasmussen zijn vooral verslaafd aan winnen en aandacht en daarom zoeken zij hun toevlucht tot doping. Dat dat moreel onjuist is en slecht voor het lijf maakt niet uit. Als het supergrote ego maar gevoed wordt. Dat door hun gedrag de Tour de France meer een Tour de Farce wordt, daar staan de heren geen moment bij stil. Zij moesten per sé winnen en dan is alles geoorloofd. Door die instelling raakten deze wielrenners ook nog'ns verslaafd aan liegen.

'Ik ben niet verslaafd maar kan gewoon niet zonder', was ooit een uitspraak, voorbehouden aan alcoholisten en sigaretrokers. Tegenwoordig gaat die uitspraak ook op voor mensen die twee uren per dag doorbrengen op sociale media. Er zijn zelfs mensen verslaafd aan chocola eten en aan lipgloss!

Gek genoeg noemen mensen die dagelijks drie uren besteden aan TV-kijken zich niet verslaafd maar 'gemiddelde Nederlander'.

Zoals mensen iemand die dagelijks tien biertjes drinkt een alcoholverslaafde noemen en zelf 'maar twee flessen wijn per dag' drinken: eentje overdag en eentje bij het eten en soms nog eentje 's avonds' en daarom zichzelf niet verslaafd noemen maar een wijnliefhebber.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Cecil Womack