Deuropening (Een verhaaltje)

Zodra hij voet over de drempel zette wist hij het zeker: dit huis wilde hem niet. Niet als bezoeker. Niet als bewoner. Gewoon...niet.

Hij keek rond in de hal die groter leek dan zijn hele huis en verbeeldde zich dat de eikenhouten trap die hij zag leidde naar een kamer vol geheimen.

Een stem spoorde hem aan de dame die voor hem stond te volgen naar de koffiekamer. Zwijgend voldeed hij aan dat verzoek.

Het zachte tapijt dempte zijn voetstappen en was vooral bruin met beige met hier en daar een verbleekte rode roos erin verweven.

De deur van de koffiekamer ging zonder te kraken open en zijn vrouwelijke gids wenkte hem naar binnen.

Aan een tafel bij het raam zat een man die hij in eerste instantie niet herkende. En in tweede ook niet.

In diens linkerhand, tussen duim en wijsvinger, hield de man het oortje vast van een porceleinen koffiekopje. In zijn rechterhand bewoog een ballpen die ogenschijnlijk vanzelf een haaienkop tekende op een vel papier dat al volstond met tientallen andere haaienkoppen.

Toch wat verontrustend want terwijl de zoveelste schets werd voltooid rustten de ogen van de man op de wat slungelige figuur in de deuropening.