Komen (Een verhaaltje)

(Deze week op vakantie geschreven en niet geredigeerd)

De zon was een mysterieuze verschijning; bleek, immens groot en veel te fel voor de tijd van het jaar. Hij keek om zich heen naar de anderen maar leek de enige te zijn die het opviel. Het bevreemde hem dat niemand zich druk scheen te maken om de naderende gebeurtenis. Daarom voelde het voor hem alsof hij als enige op haar stond te wachten. Zijn verwachtingen waren hooggespannen maar hij wist dat hij zich nergens zorgde om hoefde te maken. Alles zou vanzelf goedkomen. Zo had zijn vader hem dat immers beloofd?

Natuurlijk vond hij het jammer dat zijn vader deze mijlpaal in zijn leven niet kon meemaken maar zo hoorde dat nu eenmaal. Terwijl zijn vader aan diens laatste avontuur begonnen was, stond de jonge Mavek op het punt te beginnen aan zijn eerste eigen grote avontuur: het vinden van een geschikte partner. Maar Mavek hield helemaal niet zo van avontuur; als de andere jongens muziek maakten hielp hij zijn vader in de keuken. Soms hielp hij zijn moeder met hout hakken of water dragen maar het liefst stond hij te koken. Zijn vaders recepten hadden geen geheimen meer voor hem en dat vond hij wel goed zo. Uitdagingen waren aan hem niet besteed. Maar nu moest hij wel.

Eén voor één zouden jongedames langs de rij jongemannen lopen waar hij ook toe behoorde. Hij zou zich moeten onderwerpen aan beproevingen die dagen konden duren en de ene zou zwaarder zijn dan de andere. Het gerucht ging dat Helga van De Winterzonen ook langs zou komen dit seizoen en hij herinnerde zich hoe hij als kind was verdwaald en een stoere blonde meid hem terugbracht naar zijn eigen stam. Sinds die dag sprak hij vaker met haar af. Stiekem natuurlijk want eh...Tsja, waarom eigenlijk? Hoe dan ook: Helga was ruim een jaar ouder dan Mavek maar leek wel tien jaar wijzer. En fantasie had zij ook!

Zo vertelde zij haar maatje verhalen over grote vogels met onbeweeglijke vleugels waar wel duizend mensen op konden zitten! Onzin natuurlijk want zulke grote vogels bestonden niet. En trouwens, zoveel mensen waren er niet eens! Mavek hoorde ook van mensen die elkaar het leven beëindigden om het bezit van stukjes papier die zij konden ruilen tegen voedsel en kleding en voor kastjes waarmee je kon praten met mensen ver weg.

Het kind genoot van de sprookjes van het mooie meisje en als jongeman verheugde hij zich erop haar eindelijk weer te zien nadat zijn moeder vijf jaar geleden het contact had ontdekt en verboden.

Vandaag was de dag dat hij haar zou weerzien!

Zijn moeder gaf hem een harde por in de zij omdat hij weer'ns stom stond te grijnzen en dit een serieuze aangelegenheid was. Wat zouden de anderen wel niet denken? Een groep kinderen kreeg opdracht met zelfgesneden stokken op boomstammen te slaan ten teken dat het ritueel nu snel zou beginnen.

Gespannen keek Mavek vanuit een ooghoek naar het voorhang van de tent waaruit mogelijk zijn toekomstige vrouw straks tevoorschijn zou komen.