Ademhalen

Vandaag even bij zitten komen van met name het weekend en werken. Twee wasjes gedraaid (waaronder voor een buurvrouw), twee goudvissen blij gemaakt door hun bak lekker schoon te maken, een beetje administratie verricht, lopen zoeken naar een poststuk...U kent dat wel.

Vanavond maar eens vroeg naar bed en vanaf morgen er weer flink tegenaan. In elk geval is dankzij mijn zoon weer goed te werken met de computer. Over het waarom van de crash, eind vorig jaar, tasten wij nog in het duister.

De politie in Arkansas Arizona tast nog in het duister over het motief van de jongeman die in Tucson poogde congreslid Gabrielle Giffords te vermoorden door haar door het hoofd te schieten. Zijn poging leverde in elk geval de dood op van een aantal omstanders, waaronder die van een achtjarig meisje.

Wat de motieven van de schutter ook mogen zijn, hij hoort gewoon achter tralies. Net als de inmiddels beruchte Robert M. Die verklaarde maar liefst 83 kinderen te hebben misbruikt. Nu vraag ik mij af: hoe weet hij dat zo precies? Hield hij een score-lijstje bij?

Als de politie mij zou vragen hoeveel mensen ik de afgelopen vijf jaar gezoend heb zal ik hen het antwoord schuldig moeten blijven. Echt geen idee!

Ik heb wel een idee over waarom men moeilijk doet over de oorzaak en de gevolgen van de brand bij een chemiebedrijf in Moerdijk, onlangs. Ik vond persoonlijk de verspreking van een woordvoerder wel vermakelijk. Die verklaarde dat de aan het vuur ontsnapte dampen niet schadelijk waren voor de gezondheid, zolang mensen die maar niet inademden...

Dan probeer ik mij voor te stellen hoe de inwoners van Delft of zo dan reageren:"Schat, er is geen gevaar hoor; we moeten alleen maar een weekje of zo niet ademhalen!"

In het kader van Over Onbekende Helden gaat het vandaag over Sam Galesloot, die al als kind te horen kreeg dat hij vanwege een slopende ziekte niet lang te leven zou hebben. Artsen raadden zelfs aan er moedwillig een einde aan te maken om de nog jonge Sam een hoop pijn en ellende te besparen. Een juridische strijd volgde en uiteindelijk mocht Sam zelf beslissen dat hij het leven de moeite waard vond om te blijven leven, zelfs al was het maar voor een paar maanden.

Die paar maanden werden jaren, Sam raakte langzaamaan blind, doof en volledig verlamd. Toch bleef hij vol levenslust, reisde naar ondermeer de Verenigde Staten en Mexico en startte studies Rechten en Spaans.

Zij houding viel op en hij mocht (met zijn tolk) lezingen geven over wat "kwaliteit van leven" nu eigenlijk precies inhoudt en zette de discussie hierover wereldwijd op de (politieke) agenda. Vorig jaar ontmoette Sam de vrouw met wie hij de rest van zijn leven wilde doorbrengen. Helaas mocht het prille geluk van het koppel niet lang duren en overleed Sam afgelopen oudjaarsnacht.