Toewens

Lachen dit: stel ik net een vraag over de inkomsten uit parkeergeld, komt even later het nieuws uit dat de gemeente Amsterdam juist vanwege het verhogen van de parkeertarieven tientallen miljoenen euro's aan inkomsten misloopt. Blijkt dat nu teveel mensen de binnenstad met de auto mijden. Dat merkt niet alleen de dienst parkeerbeheer maar ook de lokale middenstand. Je zou toch verwachten dat de gemeente wel eens iemand in dienst neemt die kan rekenen. Zo kan een haringboer zich lekker rijk rekenen door te denken: "Ik verkoop 50 harinkies per dag. Als ik daar nu'ns 30 euro per stuk voor vraag kan ik over 5 jaar met pensioen. Niet dus. Die haringboer gaat gewoon failliet. Moraal van dit verhaal: de gemiddelde haringboer is verstandiger dan de gemiddelde gemeente-ambtenaar.

Ik heb regelmatig de lokale overheid aangeboden hen bij dit soort problemen te helpen maar blijkbaar wil men geen hulp...Mijn zoon heeft ook niet zo veel hulp nodig bij zijn schoolwerk. Zo kwam hij vandaag doodleuk thuis met een 9+ voor Aardrijkskunde. Het jong.

Hoewel hij het prima zelf lijkt te rooien is er in wezen natuurlijk niemand die zonder hulp kan. Vandaar dat ik regelmatig mijn diensten aanbied (maar nog wel moet leren iets vaker gewoon om hulp te vragen).

Ik help graag mensen die mij om advies vragen. Zo werd mij onlangs gevraagd hoe je een kind helpt dat last heeft van doorkomende tandjes. Bovendien zouden ook paps en mams én de buren geholpen kunnen worden want het is doorgaans ruim bedtijd wanneer zo'n kind besluit het ongenoegen kenbaar te maken door luid te gaan huilen. "Welnu," zei ik "Je kunt altijd een fles wodka proberen: speen in de drank en vervolgens in de mond. En mocht de wodka niet afdoende zijn dan wil de fles zelf nog wel uitkomst bieden." Niet iedereen waardeert zo'n grapje. Sterker nog: niet iedereen begrijpt zo'n grapje.

Mensen die mij kennen weten dat ik kinderen -zoals alle mensen (en jawel: kinderen zijn ook mensen. Vergeet dat nooit!)- uitsluitend het beste toewens.

De link van vandaag is naar een reactie die ik stuurde op een brief van een woningcorporatie aan mijn moeder.