Terrebel

"Hé, jongens! Zien jullie die agent die daar met z'n handen omhoog
met z'n penning staat te zwaaien? Volgens mij moesten we die maar doodschieten."
En zo geschiedde...
Hoe kan het anders gebeuren dat je als Amerikaans bezettingsleger (sorry:
vredesmacht) op drie Iraakse agenten schiet en daar twee van doodt?
Wellicht hebben ze "per ongeluk" de politiepenning voor een pistool aangezien,
vervolgens "per ongeluk" niet gevraagd wie het was om vervolgens
"per ongeluk" geen waarschuwingsschot te lossen maar "per ongeluk"
het geweer te richten om uiteindelijk "per ongeluk" de trekker over te halen.
Dat is natuurlijk mogelijk...
Onderweg naar de opvang kwam ik nog buurman Jafaar tegen. Communicatie
met hem blijft een beetje beperkt tot "Alles goed?" en "Salaam Aleikum"
gepaard gaand met een vriendelijk hoofdknikken en eventueel een opgestoken duim.
Maar ook al spreek je elkaars taal niet, wat is er mis met vriendelijk zijn?
De kinders waren weer'ns te vinden bij het pierebadje en volkomen terecht
met deze hitte. Vandaag weer na lange tijd wat ouders gezien van kinderen
van school: Linda, Louise, Ronald, Conny, Anneke, Andrea, etcetera...
Dat gaat goed met dat geheugen van mij, niet? Na zes weken ken ik al die namen nog!
Soms ben ik best trots op mezelf. Dat mogen jullie gerust weten.
Een heerlijk vermoeide Ferd heeft een leuke eerste schooldag achter de rug.
Uiteraard moesten ze een opstel schrijven over de vakantie.
Al heet't dan nog "verhaaltje". En waarom ook eigenlijk niet?
Waarom ook moet het in de boekhouderij gaan over "debet" en credit"
en kan men niet spreken van "in" en "uit"?
Zelfde effect, wel zo makkelijk.

Braam heeft besloten vanwege de verwachte sluierbewolking niet naar de kust af te reizen voor een goed zicht op de sterrenregen met de naam Perseiden in de komende nachten.
Hij zal dus Fer's telescoop niet komen ophalen.
Sándor Márai. Gloed. Respectievelijk de auteur en de titel van het boek,
zojuist aan mij voorgelezen door buurvrouw A nadat zij een aantal vastzittende
spieren van mij wat losser had weten te krijgen en gezellig met ons had meegegeten.
Intussen heb ik Dani beloofd haar morgenochtend wakker te bellen
en een eetafspraak gemaakt met Thura voor morgen.
Ook werd er nog aangebeld maar voordat ik bij de deur was om deze te openen
was men verdwenen. Vermoedelijk was het een buurvrouw van een paar deuren
verderop want toen ik op straat keek wie het geweest kon zijn keek
zij mij schouderophalend aan.
Gaaf boek, dat Gloed. Aanrader. Al is het maar omdat het Italiaanse plaatsje Riva del Garda
er in voorkomt. Heb daar fijne vakantie-herinneringen aan.
Ik was er met m'n moeder. Zij heette Colinda, was zeventien lentes jong en kwam uit Den Helder.
Ik was te jong voor haar met mijn vijftien jaren van in leven zijn.
De gitarist speelde voor ons een prachtig Spaans liedje dat ging over een meisje
wiens naam klonk als Margharita. Kent iemand dat toevallig?
Meerdere malen figureerde het woord "corazon" dat, als ik mij niet vergis, "hart" betekent...