Terrebel

Wat leuk! Sinds kort staat dit blog in het favorietenlijstje van een andere papa. Ik kan mij goed vinden in zijn verhalen. De zorgende papa is geen zielig mannetje die moeite heeft met strijken maar ook maar gewoon een ouder die leuke dingen doet met z'n kinderen, treurt om verloren liefdes en wel eens boos is op de maatschapij. Zeg maar eigenlijk: een mens...Was blij dat goede vriend Er vannacht nog ff met mij mee was naar huis om een beetje na te glunderen van het feest van vannacht. Het kappersbezoek van vanmiddag was bijna net zo kort als Fer's en mijn haren nu zijn.
Daarna zijn we naar de speelgoedwinkel gegaan en met een bijbetaling van slegs zo'n 8 eurootjes bovenop onze omzet van gisteren zijn wij...is hij nu de trotse bezitter van een heuse nieuwe generatie-Meccano-doos. Kinderen kunnen zo oprecht blij zijn.
Vanaf welke leeftijd leer je dat eigenlijk af? En waarom?
Zit er nu wel aardig doorheen. De Pencak-les zou mijn vermoeide lijf niet heelhuids zijn doorgekomen. Jammer, hoor. Ik mis die mensen. Met name natuurlijk buurvrouw A...Niet dat ik om aandacht verlegen zit. Zo heb ik hele lieve berichtjes ontvangen van Hotlips uit Swansea en van Janinel en van Marian. Een paar mensen op het feest gisteravond vroegen mij of het allemaal waar is wat ik hier schrijf. Natuurlijk is dat zo. Want wie verzint er nou bijvoorbeeld een buurvrouwen-organogram?