Met een paar multimiljonairs aan de macht (via hun 'marionet' Caroline van der Plas) gaan we nog terug verlangen naar Rutte. Maar laat het haar maar proberen. Ben benieuwd of Caroline en haar team, als deel van de Regering Wilders, meer kan doen dan 'Ik ben tegen de overheid!' roepen. Kun jij (uit je hoofd) één plan van BBB noemen dat én haalbaar is én van Nederland een fijner land zal maken voor iedereen en niet alleen voor haar sponsors, 'Big Agro'?
Dezelfde vraag, maar dan met de PVV-plannen. Kunt u argumenten bedenken bij de 'meningen' van BBB- en PVV-stemmers? Zo niet, dan is die mening niet uw 'eigen mening'.
Over links gesproken: ja, dat ben ik maar voor verdieping staat er ook een aantal in mijn stukjes. Heb daar wat moeite voor genomen dus stel het op prijs als u de moeite neemt er op te klikken om de betreffende artikelen, onderzoeken en filmpjes te bekijken.
Meer lezen?
Mijn verhalenbundels
=========================
Maandag hoorde ik weer iemand een empirisch stuk data 'maar een feit!' noemen. Waarom zijn sommigen toch zó overtuigd van hun gelijk dat zij de ogen sluiten voor wetenschappelijke consensus? Eenvoudiger gezegd: waarom is wat een populist (en dus zijn volgers) zegt wél waar en hebben duizenden wetenschappers het mis?
De lach van de dag was voor een bekende oud-voetballer. Al is het natuurlijk treurig dat iemand een dusdanig ernstige hersenbeschadiging heeft opgelopen dat-ie dit soort onzin spuit:
Volgens Bryan Roy is Wilders lid van 'hen'. U weet wel: de elite, de Cabal en eh...de White Hats. Dat zijn de stormtroepen van de buitenaardse hagedismannen, meen ik.
Zou dat verklaren waarom Wilders Dilan Yesilgöz eerst nog het land uit wilde zetten maar nu opeens met haar wil samenwerken?
Minder lachwekkend was dat deze dag werd bevestigd dat een bekende van mij bleek te zijn omgekomen bij de aanslag van Hamas op 7 oktober. Het duurde even voor haar restanten waren geïdentificeerd. Of zij werd getroffen door
terroristen van Hamas of militairen van Israël die
in blinde paniek op alles schoten wat bewoog, wíl ik niet eens weten. Maar nu is het persoonlijk.
Behalve verdrietig was ik best wel een beetje boos te noemen (
oké, ik was bloedlink. Voor korte tijd waarschijnlijk zelfs tot moord in staat. Dus goed dat niemand mij verder kwaad en groen maakte. Want jij wil mij niet kwaad zien, refereerde hij aan een oude televisieserie) In elk geval is er nu één persoon minder om mij zorgen over te maken.
Terwijl Elon Musk
een leuke zakendeal aan het bekokstoven is met Benjamin Netanyahu. Gemakshalve hebben deze zakenmensen even geen oog voor
Musk's antisemitisme.
Ook Zionisten houden meer van geld dan van hun favoriete god.
Tja, als iemand het geld en de contacten heeft om het Ben Gurion kanaal te bouwen als Gaza straks niet meer in de weg ligt, dan is het
Elon Musk wel. Zijn Starlink systeem zal de benodigde communicatie verzorgen.
Een paar collega's viel het op dat ik wat stilletjes was deze dag. "Ik leef mij in in mijn rol van Snoozy door slaperig te lijken.', probeerde ik mij er gemaakt professioneel en semi-grappig vanaf te maken. Terwijl ik in werkelijkheid op een aantal momenten met ademhalings- en meditatie technieken mijn emoties onder controle probeerde te houden. Later toch maar aan hen opgebiecht dat mijn ogen niet vochtig waren vanwege de droge lucht in de oefenruimte.
Het was hard werken deze dag en niet elk puntje stond op de juiste i. Maar uiteindelijk konden wij - tijdens de maaltijd in een lokale horecagelegenheid -
terugkijken op een goede dag. Dat er gedoe was met het kunnen uitbetalen van mijn gage (het Britse online belastingsysteem ziet Nederlandse paspoortnummers als 'vals'. Erg onpraktisch voor buitenlandse werknemers) liet ik oplossen door mensen die voor dat soort zaken betaald worden. Zoals mijn agent en de company....pardon, ik spreek weinig Nederlands deze dagen...bedrijfsmanager.
Om mijn hoofd even 'leeg' te maken liep ik die avond een rondje door mijn tijdelijke buurt. En zag een prachtige maan:
Dinsdag begon met een fijn gesprek met de partner van mijn huisbaas en mijn collega annex huisgenoot. Al met al was ik keurig op tijd in het theater voor nog een dag van repeteren.
Dankzij de regisseur kwamen verschillende punten op de juiste i's en voordat het tijd was voor een soundcheck hadden wij tijd om uitgebreid te lunchen
en make up te kopen.
Onderweg naar de Nespresso-winkel voor koffiecups in mijn gastenverblijf, gebeurde helaas wat ik al vreesde: ik werd 'gewhammed'. De dame zong Last Christmas van Wham. Als je dat hoort voordat Sinterklaas is geweest, ben je 'af'. Al geldt dat volgens sommigen niet als het een cover betreft. Of als het gebeurt in een land waar men de Goedheiligman niet kent.
Bent u al 'gewhammed'?
De geluidstest die avond verliep voorspoedig. Heb niet heel veel te zeggen in de voorstelling maar 'techniek' wilde meer van mij horen dan een paar regeltjes (zang)tekst. Dus declameerde ik maar een sonnet van Shakespeare. Tot hoorbaar genoegen van de aanwezige collegae. Maar helaas afgekapt door de technicus van dienst. De cultuurbarbaar; zomaar een sonnet van Shakespeare afkappen. Tss!
Tevreden maar moe deden wij na deze werkdag slechts één pintje alvorens de vermoeide voeten rust te gunnen in de 'digs'. Dat is niet-Nederlands voor logeerplek.
Woensdag werd het een twaalfurige werkdag: technische doorloop in kostuum. Dus weinig tijd voor andere zaken. Ook niet tijdens de lunch. Die consumeer je natuurlijk niet in kostuum maar dat uit- en weer aantrekken duurt een minuut of twintig en dus bleef er maar tien minuten over voor eten: snel naar de overkant rennen, te snel het gekochte broodje eten en terugrennen naar het theater.
Onderstaand plaatje pikte ik van het Instagram account van Flawless, de dansgroep die de Wachters van de Koningin speelt.
Iets na tienen verlieten wij onze werkplaats en besloten direct naar de bushalte te wandelen. Helaas klonk er muziek uit een kroeg die mijn huisgenoot en mij naar binnen lokte. Wij moesten dus wel even een pintje pakken.
Donderdag was weer een prachtige - zij het wat koudere - dag in Belfast.
Een dag waarop ik mooi op tijd was voor weer een technische doorloop op het grote toneel.
Foto gejat van collega
Allemaal 'glitter & glamour', niet? Ja, hoor. En dit is onze 'green room':
Een ruimte waar je je omkleedt tussen de scènes door en wacht tot je weer op mag.
Sommige scènes moesten nog 'gezet' worden. Ondermeer omdat het repeteren gebeurde in kleinere kamers. Ook werden diverse speciale effecten uitgeprobeerd. Handig om te weten waar je moet staan. Als je graag wil dat er vuurwerk onder je voeten afgaat bijvoorbeeld. Of als je dat liever niet hebt. Of waar je moet staan om niet overreden te worden door een groot decorstuk dat snel voorbij komt. Een toneeldoek (vaak verzwaard met een ijzeren staaf of zo) dat op je hoofd landt is óók slordig. En vervelend voor de mensen die jouw bloed van hun mooie geschilderde doek moeten vegen.
Het werd weer een lange dag en ik was dankbaar dat de - inmiddels bevriende - barman van mijn 'local' mij een pintje wilde inschenken. Al was het ondertussen een kwartier na de officiële sluitingstijd.
Die dag belde ik mijn lieve buurvrouw. Niet alleen houdt zij mijn goudvissen en planten in leven maar ook was zij jarig. Wij vonden het fijn elkaars stem weer even te horen. Toch leuker dan een mailtje.
Ook fijn om weer even Nederlands te horen en spreken want ik begon het te ontwennen. Zo vroeg een collega mij iets en ik dacht 'Wat een apart Engels accent; ik versta er geen klap van.' Dat kwam omdat mijn (Belgische) collega mij in het Nederlands aansprak. D'oh! 🙄
Bij thuiskomst stelde mijn huisgenoot mij voor aan zijn vrouw die hem een paar dagen fysiek kwam steunen en volgde ik wat taallessen. Zoals verwacht - want ik ben wat gepreoccupeerd met andere zaken - inmiddels in een lagere divisie op Duolingo. Opvallend vond ik deze vertaling:
Opvallend in het nieuws vond ik het bericht dat zelfs de VS - normaliter dé grootste bondgenoot van Israël - de militaire acties van de regering Netanyahu nu
veroordeelt. Natuurlijk dient een terroristische groepering te worden uitgeschakeld. Maar misschien moet je je even achter de oren krabben wanneer je na het doden van
12.000 onschuldige burgers (and counting), nog maar enkele tientallen leden van een organisatie van 30.000 terroristen hebt gedood.
Hoeveel burgerdoden mag het kosten om terroristen uit te schakelen? En wie zijn de grotere schurken: terroristen die een paar honderd mensen doden of terrorismebestrijders die tienduizend burgers omleggen in hun strijd?
Als uw eigen (klein)kind omkomt door een raket die een terrorist hoort te raken, bent u dan nog steeds voorstander van 'terroristen moeten koste wat kost uitgeschakeld worden!'?
Vrijdag ging het dan toch echt gebeuren: lopend naar het theater vanwege een busstaking. Maar de partner van mijn huisbaas greep in: "Ik kan even vrij nemen van mijn werk en je met de auto brengen; jij hebt tenslotte moeilijk te krijgen kaartjes voor de voorstelling voor ons geregeld."
Zodoende was ik een heel half uur te vroeg voor de 'notes'; wat laatste - vooral technische - opmerkingen voor nog één grote doorloop en daarna een 'generale' voor genodigden. Spanning ende sensatie!
Ook sensationeel maar op een minder positieve manier is het nieuws dat Israël
een jaar vooraf al wist van de aanvalsplannen van Hamas maar simpelweg besloot de dreiging te negeren. Tot 7 oktober dus. Toen het voor zo'n 1400 mensen te laat was.
Misschien ligt het aan mij maar het verbaast mij dat mensen die ik vraag naar hun mening over de situatie er weinig tot niets van blijken te weten 'want politiek interesseert mij niet.' Politiek? Er zijn 1400 mensen afgeslacht en als reactie daarop 10.000 aan gort geblazen. Dus hoezo 'politiek'? Dit is gewoon moord. Dat zeg ik niet alleen omdat een bekende van mij omkwam op die fatale dag. Vaste lezers weten dat ik wel vaker mij druk maak over het welzijn van anderen. Ook dat van mensen buiten mijn 'bubbel'.
Als mensen al niet weten van het IDF/Hamas conflict, kunt u zich de verbaasde blikken voorstellen als ik mensen vertel dat Sudan is
binnengevallen door Oekraïense militairen.
Maar de reacties van mensen die ik spreek in de kroeg, bushalte of als vriend of collega zijn 'normaal'; veel mensen denken blijkbaar alleen aan henzelf en hun eigen 'stam'. Maar willen wel dat anderen zich druk maken over hen wanneer zijzelf in de problemen zitten.
Hoe zit dat met u? Leeft u mee met mensen die het moeilijk hebben of alleen als zij deel uitmaken van dezelfde groep als u?
Gelukkig had ik geen tijd om veel stil te staan bij de toestand in de wereld. Want 'the show must go on'. Die avond hadden wij 'oefenpubliek' bij onze grote generale repetitie:
mensen die door de hoofdsponsor via diverse goede doelen waren uitgenodigd. Hen was vooraf te kennen gegeven dat er bij een eerste voorstelling zaken (vooral technisch) niet altijd naar behoren gaan. Daarom betaalden zij niets tot weinig. In ruil voor hun op- en aanmerkingen die ons kunnen helpen de show nóg beter te maken.
Knelden mijn schoenen nog bij eerdere repetities, niet op deze dag. Waren mijn voeten gekrompen door adrenaline? Waren mijn schoenen gegroeid? Waarschijnlijk was het omdat mijn gezwollen voeten door gewenning aan veel lopen en dansen niet meer gezwollen waren.
Om de zinnen te verzetten tijdens het wachten tussen scènes en voorstellingen had ik een schaakbordje op de gang geplaatst en een zet gedaan met de opdracht 'your move'.
Blijkbaar tot genoegen van één van de dansers in de kleedkamer naast de onze. Zijn enthousiasme ontlokte mij de opmerking: "Since you guys like to make moves, I figured you'd enjoy a game of chess." En zowaar.
Zaterdag was de lach van de dag voor de vroegere zangeres Marga Bult; een typerend voorbeeld van het prototype 'wappie': totaal van het padje en nooit begrijpend lezen geleerd. Voor iedereen behalve Marga Bult en haar soortgenoten is het duidelijk dat dit bericht niet van Elon Musk afkomstig is.
Het staat er zelfs letterlijk: Not Elon Musk. De accountnaam is I am not Elon. Maar ja, Marga is nog niet wakker. Tijd dat zij de ogen opent voor de waarheid: dat zij dom is.
Die ochtend werden er wat steelse blikken gewisseld tijdens de voorbespreking; de avond ervoor werden wij door de theaterdirecteur getrakteerd op een drankje. En niet iedereen liet het bij eentje.
En niet iedereen ging in zijn of haar eentje naar huis. 🫣 Ik zeg niets want 'what happens in Panto land, stays in Panto land.'
Deze dag beleefden wij des middags de officiële première van de show. Vlak voor opkomst schoten wij deze herinnering:
En nog eentje 'in karakter':
Tussen de bedrijven door (ha! 'bedrijven'. Snapt u'm?) publiceerde ik een vers
Engelstalig stukje proza. Met name het gedicht dat ik schreef voor de geweldige groep 'inhouse' dansers die niet alleen elkaar fysiek maar de hele voorstelling naar een hoger niveau tillen.
Dat deed ik als onderdeel van de 'toi toi toi!' cadeautjes die ik voor iedereen had. Nu ja, niet voor elk individueel medewerker. Alleen de 'hoofdrolspelers' kregen een envelopje van deze 'Secret Santa' en voor diverse groepen (creatief team, techniek, kleding, dansers, ensemble) had ik een envelop per groep geprepareerd. Met chocolaatjes en wat persoonlijke boodschappen, waaronder een aantal gedichten.
Die avond kregen wij elk een foto die een aanwezige professionele fotograaf die middag van ons had gemaakt tijdens de show:
Er wordt hier een trieste scène gespeeld, oké? Heel zielig allemaal. Echt waar. Dood en verdoemenis en zo. Dus.
Lang niet zo erg als niet-hetero te zijn in Rusland. Leest u even dit bericht en bedenk dat deze situatie niet alleen voor dictators als Poetin en Orban de hemel is maar óók voor talrijke Nederlanders en Belgen.
Vindt u dat mensenrechten gelden voor álle mensen of zijn voor u alleen heteroseksuelen mensen?
Geen pintje die avond want mijn voeten wilden mij vermoorden. Dus direct naar huis, koude douche over mijn voeten en lezend in slaap gevallen.
Zondag verfrist wakker geworden na dik negen uren slapen. Rustig ontbeten
(Ontdekking: pannenkoekje op de koffiekop. Als de koffie voldoende is afgekoeld om te kunnen drinken, is het pannekoekje warm. Tadaa! Sinaasappel en een ei erbij maakten mij blij)
met mijn huisgenoot en diens echtgenote en naar de bushalte gewandeld. En gewacht. En gewacht...op een bus die niet kwam.
Gelukkig voor mij (en mijn collega's) schoot de partner van mijn huisbaas te hulp en bracht mij met de auto naar het theater. Als een heuse prins te paard. De schat.
Dankzij deze actie was ik maar twee minuten te laat voor de 'half hour call': hup, in kostuum en make up. En zette mijn beste acteerprestatie tot dan toe neer. Mede mogelijk gemaakt door mijn goede vriend Adre Naline.
Na afloop kregen wij nog een half uurtje aantekeningen aan te horen van de regisseur. Waardoor wij maar drie kwartier hadden tot we weer in kostuum moesten voor de volgende voorstelling; op zondag begint de avondvoorstelling vrij vroeg.
Zodoende.
Een heuse perfectionist, onze regisseur: "Ik vroeg om een bloedrode appel. Die was vandaag weliswaar rood maar niet bloedrood. Maak dat in orde." Erg goede regisseur - en choreograaf - overigens. Ik leer veel van hem.
Over leren gesproken: diverse collega's willen nu leren schaken.
Dus ik gaf hen wat YouTube links met beginnerslessen en raadde hen aan de serie The Queen's Gambit te zien. Daarnaast zal ik een paar collega's individueel schaakles geven. In ruil daarvoor krijg ik dansles van de teamcaptain van de lokale dansgroep. Goede ruil, niet?
Zouden VVD-stemmers (meer dan de helft van hen is tegen een eerlijke verdeling van welvaart)
blij zijn met de ruil van Rutte die plaats maakte voor Wilders als Minister President?
Wilders toont nu zijn ware aard als lafaard en wil de baan van Minister President aan een ander geven. Pieter Omtzigt bijvoorbeeld. Dan kan hij - weer - een ander de schuld geven als het land naar z'n grootje gaat. Bah!
Probeer u eens een Nederland onder Wilders voor te stellen. De politie mag dan met scherp schieten bij rellen.
Denkt u dat 'het volk' dan nog in opstand durft te komen tegen impopulaire overheidsmaatregelen?
Gelukkig dus maar dat Omtzigt de poot stijf houdt en alleen maar Wilders wil helpen als die stopt met zijn xenofobe, megalomane, islamofobische, racistische en fascistische prietpraat. Dat gaat niet gebeuren want dan laat 'het Volk' hun geblondeerde Leider een loden Zeppelin imiteren.
Wat heeft Wilders ook alweer precies bereikt in al die decennia als politiek 'leider'?
Onthoud ook even dat hij bevriend is met iemand die duizenden mensen vermoordt uit machtswellust en met vage excuses. En graag wil dat
dit soort berichten (klik.
Let op: verontrustend) buiten de media blijven.
Wilders kost u en mij enkele miljoenen aan belastinggeld per jaar maar heeft helemaal níets voor u of mij gedaan. Bent of kent u een PVV-stemmer die de vraag kan beantwoorden: welke verbeteringen zijn er doorgevoerd in Nederland met Wilders bijna 25 jaar als politiek 'leider'?
Alleen maar voor zichzelf en de sponsors van de PVV die hij zorgvuldig buiten beeld houdt. Wie denkt u dat de (buitenlandse) sponsors van Wilders zijn? De PVV betaalde zelfs een
boete van €25.000 voor de weigering de namen van de donateurs openbaar te maken.
De PVV overtreedt bewust de wet. Wat wil de PVV ook alweer doen met wetsovertreders? Het land uit!
Met een fijne - en gratis - bedrijfsborrel
Er kwam een hoge meneer uit de Britse theaterwereld speciaal naar de tafel waar ik en mijn zeven kleine collega's aan zaten. Om ons te vertellen dat de beste 'panto' was die hij ooit had gezien en wij keurig synchroon onze dansjes en dingetjes deden. En leek het oprecht te menen. Complimenten ook van een dame van het betreffende marketingbureau.
Oprechte complimenten ontvangen voelt bijna net zo goed als oprecht applaus van het publiek.
vertrokken mijn collega's en ik deze avond uit Pantoland. Na een zeer geslaagde voorstelling.
Met achterlating van mijn deoroller. Die in de loop van het werken in het theater kindjes had gekregen.
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Peter d'Hamecourt
José González levert met How Low the muziek deze week:
Posts
