Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
'Geen giften voor Afrikaanse landen van ons belastinggeld!
Als je het niet redt zonder financiële steun, jammer dan!'
Eens: dus geen geld meer naar de wapen- en olie-industrie
en geen miljarden meer naar voetbal en zo!
Goed nieuws vind ik dat het sinds kort in de Amerikaanse staat Illinois verboden is om boeken te verbieden. De gouverneur tekende daartoe een wet. Hierdoor is het nu onmogelijk voor mensen die tegen cancel cultuur zeggen te zijn om cultuur te cancelen.
Stel nu dat een bibliotheek tóch een boek uit de schappen haalt omdat een ouder heeft geklaagd dat er niet alleen maar blanke, christelijke heteroseksuelen in voorkomen, dan krijgt de bibliotheek geen subsidie meer.
Vindt u dat boeken in de ban gedaan mogen worden? Zo ja, wat is voor u een zwaarwegende reden?
Visitepoes heet niet Mozes Kriebel maar blijkt Chico te heten. Hoe dan ook: hij is altijd welkom en graag bij mij.
'Je mag dus nooit iemand doden.' hebben mensen ervan gemaakt. Maar eigenlijk staat er 'Gij zult niet doden...als u een goed mens bent.'
Het is dus geen verbod maar meer een stukje opvoeding:
'Als je wilt dat mensen jou aardig vinden, vermoord je ze niet, blijf je met je tengels van hun spullen en partners af, toon je wat respect voor je ouders, bedrieg je je liefdespartner niet, lieg je niet, aanbid je alleen maar mij en geen andere goden...' Dat laatste vind ik persoonlijk een beetje aanmatigend en lijkt mij verzonnen door 'de kerk' indertijd die geen enkele vorm van concurrentie dulde. Alleen in de 'enige echte' kerk mocht je geld in het collectezakje stoppen. Wie een muntje uitgeeft om een wierookstokje aan te steken in een tempel van een andere god, komt automatisch in de hel. Zo!
Zie daar de verklaring waarom wierook zijn intrede deed in de christelijke kerken: dat was - naar mijn niet altijd bescheiden mening - om geen enkele andere reden dan mensen te laten zien: 'Kijk, niet alleen in boeddhistische tempels en zo hebben ze wierrook! Je mag ook de Rooms Katholieke kerk betalen om aan een stokje of kegeltje te ruiken!'
De 'heidense' vruchtbaarheidsboom kreeg als 'kerstboom' een plek in de kerk om aanhangers van natuurgodsdiensten over te halen een duit in het christelijke zakje te doen en zo verder.
Interessant vind ik dit verschil tussen de Satanskerk en die van God; de ene legt je een reeks op van dingen die je absoluut moet doen, waaronder dat je slechts één [dictator] godheid mag volgen terwijl de ander een setje adviezen geeft om je als aardig mens te doen gelden.
Hangt u liever een religie aan die u vraagt om aardig te zijn, of eentje die u dwingt bepaalde dingen wel of niet te doen?
Maandag was het helaas weer eens lastig om mij te concentreren op werk. Niet alleen door de geluiden die blijkbaar horen bij het verbeteren van een straat, maar ook omdat diverse mensen het nodig vonden mij te onderbreken met - voor mij - triviale zaken: 'Ik kan vanavond niet.' en een ander 'Wat hebben we vanavond eigenlijk?' 'Waarde Broeder, we hebben een superhandige vrijmetselaarsapp waarin je de agenda kunt bekijken en super eenvoudig kunt aangeven of je wel of niet komt. Dat kost jou minder tijd en moeite dan mij te bellen, mailen of appen én je hebt geen Secretaris meer die chagrijnig is omdat jij geen zin hebt om de app te gebruiken en daarom vindt dat je hem mag storen in zijn privé bezigheden.'
Op zich heel natuurlijk om vooruitgang tegen te willen houden 'want het gaat toch al jarenlang prima?' Maar zo komen wij als mensheid niet erg ver, natuurlijk. Als mensen die tegen vooruitgang zijn het voor het zeggen hadden, gingen wij nog steeds dood aan eenvoudige infecties en hadden nooit fietsen, democratie of internet gehad.
Een vriendin heeft net haar laatste overschrijvingskaarten op de bus gedaan. Zij is 'selectief' digibeet dus haar iets uitleggen wat zij vervelend vindt is vrijwel onmogelijk. Haar uitleggen hoe zij én met haar tablet én met haar laptop én met haar smartphone kan beeldbellen met haar kleinkind was in een paar minuten gepiept: 'Dus als ik dit wil, moet ik dat symbool swipen en als ik dat zou willen dan moet ik dat andere symbool twee tellen ingedrukt houden? Tenzij het op de laptop is, want dan moet ik natuurlijk dubbelklikken.' De schat. Maar ik begrijp haar wel, hoor:
Van nature willen wij mensen graag dat alles altijd bij het oude blijft, want dat is bekend. Iets nieuws leren is eng. Maar ja, als iedereen zo dacht, hadden wij nu geen Post-It briefjes, koffiezetapparaten, Netflix, het toilet of Twitter.
De verwarde mevrouw die laatst bij mij aanbeldde omdat zij ervan overtuigd was dat haar zoon op mijn adres woonde, belde weer eens aan. Nu met een onverstaanbaar excuus en roep om aandacht. Inmiddels een wekelijkse gewoonte van haar. Voor mij vervelend om steeds weer gestoord te worden, voor de verwarde dame vervelend om gestoord te zijn. Dus maar eens overleggen met de buurtregisseur. Voor lezers van boven de veertig: dat is een soort wijkagent.
'Ja, ik weet dat je niet gestoord wil worden tijdens het werk, maar voor mij geldt toch zeker wel een uitzondering? Bovendien stoor ik maar eventjes dus waarom doe je nu zo moeilijk?'
Als deze mensen gehecht zijn aan hun neus en ledematen, raad ik hen aan dit stuk (klik) even te lezen. Een nare kant van de gedachte 'Ja, maar voor mij geldt een uitzondering, toch?', is dat de vijftien andere mensen met wie ik op een gemiddelde dag contact heb, dat óók vinden. Helaas is niemand echt uniek.
Wat ook geldt voor mensen die eisen dat ik direct op hun appjes reageer en daarom maar nóg een appje sturen met 'waarom reageer je niet?' en uiteindelijk zelfs gaan bellen om te vragen waarom ik niet reageer op hun melding dat er vanavond iets leuks is op tv. Bijvoorbeeld.
O ja, áls je dan iemand opbelt of appt met een vraag of opmerking, formuleer die dan even duidelijk. Hetzij in je hoofd, danwel op papier. De ander kan bijzonder weinig met een mededeling als 'Hij doet 't niet!'. Van mijn moeder zaliger en andere vrouwen ben ik gewend dat zij ervan uitgaan dat mannen telepatisch zeer begaafd zijn en direct weten wat de betreffende vrouw verlangt wanneer zij zegt 'hij doet't niet!' maar ook steeds meer mannen communiceren op deze onpraktische manier. de regel is heel simpel: eerst nadenken, dan pas vraag stellen. Goed?
Tot zover een stukje opvoeding. Wie toch nog zo onverstandig is mij te behandelen zoals hij of zij zelf niet behandeld wil worden, stuur ik voortaan gewoon de link naar dit stukje.
Na een overleg, het verwerken van een verslag, het voorbereiden van een vergadering en nog zo wat, pleegde ik overleg over een naderende entertainmentopdracht en genoot van een half uurtje rust op een grasveldje bij mij in de wijk. In mijn favoriete setting:
Sandalen, een (koel)tas met boek en flesje water, t-shirt en rok. Dat laatste kwam mij van een aardige dame op een opmerking te staan: 'Staat u leuk, meneer! Ik wou dat mijn vriend eens durfde in een rok te lopen maar hij vindt dat een rok alleen voor vrouwen is.' 'Simpele oplossing; koop een leuke rok of jurk voor hem en noem het kledingstuk 'sarong', 'kilt' of 'djellaba' en zeg dat ruim een miljard mannen er in lopen. Wat ook zo is.' Als vrouwen broeken kunnen dragen (wat nog maar een paar decennia geleden 'echt niet kon!') kunnen mannen toch ook een rok (klik) of jurk dragen? Of discrimeert u graag?
Met de vergadering voorbereid en de betreffende papieren in mijn tas, toog ik naar de Loge. Om door deze gang naar de ontvangstruimte te lopen:
Naast mijn wekelijks loge-bezoek probeer ik minimaal één andere dag in de week 'iets' te ondernemen: een bekende opzoeken buiten de ring van Amsterdam, een tentoonstelling, debatavond of een feestje bezoeken...
Hoe vaak onderneemt u iets 'buiten de deur'? En als dat zelden tot nooit is, waarom niet? Wegens een fysieke beperking wellicht?
Centrale vraag in het Bouwstuk en in de nabespreking was deze avond: 'Wat is bewustzijn?' en in het verlengde daarvan: 'En maakt het wat uit om dat te weten?'
Onlangs werd een fotowedstrijd (klik) gewonnen door een fotograaf die toegaf dat er nooit een camera in de buurt was geweest van zijn onderwerp. Sterker nog: zijn onderwerp bestond niet. Het enige dat de fotograaf deed was een A.I. programma te vragen een foto te genereren met een paar door hem bedachte parameters. Uiteindelijk zat er dus een mens achter de creatie. Mag het dan tóch kunst heten?
De gedachtewisseling ging om Kunstmatige Intelligentie, ook wel 'Artificial Intelligence' en 'Artificiële Intelligentie' zeggen mag ook. Kortweg A.I. En steeds vaker worden de puntjes weggelaten dus AI mag ook.
Soms lijkt een stuk software bewustzijn te hebben. Volgens de sensatiepers met dodelijke gevolgen:
Omdat deze krantenkop in De Telegraaf stond - het grootste voorbeeld van 'MSM' in Nederland - wordt door 'Het Volk' klakkeloos aangenomen dat AI nu al mensen doodt 'want wij geloven niet in MSM!' Ja, de logica van 'andersdenkenden' ontgaat mij ook wel eens.
Hoe dan ook: in een computersimulatie (dus niet met een echte 'piloot' en niet met een echte drone bleek de software zeer creatief om te gaan met een gepresenteerd probleem. Het échte probleem was dat de AI de verkeerde opdracht had gekregen: 'Vernietig het doelwit en laat niets of niemand jou daarvan weerhouden'. Klinkt simpel genoeg, niet?
Ware het niet dat zijn opdrachtgever/'piloot' op afstand de drone opdracht gaf zijn oorspronkelijke opdracht niet uit te voeren. Het ding besloot daarop de opdrachtgever om te leggen. Toen hij direct bevel kreeg dat niet te doen, vernietigde hij - nog steeds virtueel gelukkig - de communicatietoren waardoor de opdrachtgever hem niet kon vertellen zijn missie af te breken.
Dat de simulatie (klik) heeft plaatsgehad is vrij zeker, want kort nadat de betreffende kolonel het nieuws naar buiten bracht, kwam hij met een nieuw statement: hij had zich per ongeluk versproken en het was geen écht experiment met virtuele realiteit en kunstmatige intelligentie maar hij bedoelde 'stel dat...'. Geestig.
Hoe dan ook: wees voorzichtig met wàt je vraagt aan ChatGPT, BARD, Sophia of een andere A.I. en denk goed na over hóe je het vraagt. Bedenk maar dat AI een mens is die op een schaal van 1 tot 100 op het autisme-spectrum op 112 zit. Het neemt álles wat je vraagt of opmerkt zeer letterlijk.
Voorbeeld: als je gezellig 'chat' met ChatGPT (en steeds meer mensen doen dat en het lijkt aardig te werken tegen eenzaamheid), zeg dan niet dat je naar een piano-uitvoering van je dochter bent geweest en graag haar vingers zou hebben.
Uit de aantekeningen die ik maakte als secretaris kunt u een beetje afleiden dat het weer een boeiende avond was:
Om tijd te besparen creëerde ik ooit dit sjabloon voor onze meest voorkomende bijeenkomsten. Die altijd via een bepaald patroon verlopen. Handig!
Op de achterkant schrijf ik een paar van mijn 'gedachtentreintjes' tijdens zo'n avond op.
Waarvan ik er soms een of twee als vraag stel aan de Broeder die die avond de voordracht hield.
Na afloop deden wij in de tuin bij het gebouw nog even een drankje. Waarbij wij werden bijgestaan door leden van een andere Loge die in hetzelfde gebouw hun bijeenkomsten heeft. Het werd nog erg gezellig. Mede dankzij een verhaal over de overeenkomsten tussen geiten in sprookjes en de Vrijmetselarij. Je had er bij moeten zijn.
Dinsdag maakte ik wat reclame voor de komende Smut Slam in Amsterdam (klik), werkte ik mijn administratie bij, verrichtte een sollicitatie (een erg interessante. Duimt u voor mij?), deed ik heel rustig wat huishoudelijk werk, at ik met een buurvrouw samen een ijsje op een terras en lag ik eind van de middag aantekeningen uit te werken op mijn buitenkantoor.
Tevreden kon ik die avond nog wat blijer worden want een bekende Amerikaanse ex-president werd de eerste ex-president in de geschiedenis van de VS werd die zich bij de rechtbank moest melden op beschuldiging van criminele activiteiten.
Alle 32 fans die zich er nog steeds niet voor schamen om een crimineel en oplichter te aanbidden, kwamen Donald Trump toejuichen en steunen.
Na de eerste twee aanklachten (van 37. Terwijl andere rechtszaken nog moeten komen. Dit is er nog maar eentje) aangehoord te hebben, mocht Trump gaan. Hij hoefde niet in verzekerde bewaring te blijven 'because the judges don't think he wil run'.
Ik probeerde mij een rennende Trump voor te stellen; één hand om zijn luier omhoog te houden (door overmatig gebruik van de drug Adderall is hij incontinent geworden) en de andere hand op zijn toupet. Eng beeld. Maar ook wel grappig.
Omdat ik een feestgevoel had bij het zien dat zelfs Trump zich niet ongestraft crimineel kan gedragen (voor mensen die Trump nu nog steeds verdedigen: stel je voor dat Obama, Hillary, Kaag of Biden hetzelfde had gedaan),
ging ik voor wat lekkers naar de avondwinkel. Waar een jongeman vroeg of ik wellicht kan optreden als gastheer op een feest dat hij eerdaags geeft. Dat kan ik. In feeststemming regelde ik een biertje voor mijzelf:
In de VS deden mijn neef en zijn vrouw mee, zo meldden zij via Messenger:
Let ook op de naam van de whisky die zij dronken
Andere Amerikaanse familieleden dronken wellicht óók alcohol maar dat was dan om hun verdriet te verdrinken nu zelfs een door Trump benoemde rechter en bekende politieke voorstanders hun gevallen held een verrader en leugenaar noemen. Ach gossie.
Het advocatenteam van Donald Trump is verre van compleet. Om een of andere reden durft bijna geen enkele advocaat of raadsman de vingers te branden aan de Trump-zaken. Misschien wel een beetje omdat sommige voormalig raadslieden nu in de bak zitten omdat zij logen voor hun cliënt. Terwijl andere advocaten nog steeds op hun vergoeding wachten. Trump staat bekend als notoire wanbetaler.
Ik ging dus glimlachend slapen.
Woensdag werd ik keurig om zeven uur gewekt door werklieden:
Met een kopje koffie onder handbereik, kwam ik op sociale media verschillende varianten tegen van de Nederlandse tegenhangers van de gemiddelde Trump-fan. Vroeger zeiden we dan: 'Die mensen hebben een ongelukkig kindje'. In het kader daarvan kwam ik op het idee voor de muziek van de week onder dit stuk. We zeiden 'die hebben een ongelukkig kindje' omdat het niet netjes is om te zeggen: 'Die is gek, zeg!' Over gek gesproken: Deze vond ik erg grappig:
'Andersdenkenden' zijn doorgaans fan van Israël én tegen het WEF, Zonder dat zij worden gehinderd door feitenkennis. In de 'vakbladen' van Wappies, zoals De Andere Krant en NineForNews, staat niet dat Israël het WEF steunt(klik) in het halen van de gestelde doelen. Zo zet Israël hard in op het vervangen van vlees (klik) door plantaardig voedsel.
Nadat ik het verslag van de bijeenkomst van de maandag ervoor had uitgewerkt, deed ik nog wat klusjes voor een buurvrouw zich meldde. Om samen met mij ons [wekelijks] regelmatig voedselpakket op te halen. Gelukkig konden de vrijwilligers melden dat er te weinig voedsel was om te behoeden voor verspilling. Dus we pikten maar even een terrasje:
Waarna ik een dutje deed voor ik mij meldde in mijn buitenkantoor
voor het beantwoorden van diverse berichten van diverse mensen. Waaronder over een komende entertainmentopdracht.
Was op gegeven moment lekker aan het wegdoezelen toen een speelse hond besloot dat ik niet mocht slapen. En wellicht vond het dier ook dat mijn gezicht gewassen moest worden. Vermakelijk. Nadat zijn baasje hem bij mij had weggestuurd, deed de hond hetzelfde bij een dame die iets verderop in het gras met haar ogen dicht en een koptelefoon op lag te genieten van het fijne zomerbriesje en muziek. Of misschien luisterde zij wel een boek.
Nu is het nog genieten, volgend jaar mogelijk niet meer. Volgens diverse bronnen (klik) beleven wij nu de koelste Europese zomer van de rest van ons leven. En dat zou zomaar kunnen. Nog nooit sinds het wordt gemeten hadden wij in Nederland zoveel dagen achter elkaar (33) geen druppel (klik) regen in De Bilt. Mensen kunnen dus niet meer klagen dat het 'altijd' regent in Nederland. Goed nieuws? Nou, nee. Er dreigt namelijk een groot watertekort.
'Nietes! Want water komt altijd weer terug in de vorm van regen en er is altijd evenveel water, wat er ook mee gebeurt!' Ja, dat zeggen BBB, de spreekbuis van 'Big Agro', en populisten die Clintel ('wetenschappelijk' instituut, betaald door Shell) citeren. Het klopt in principe. Ik leg het even uit in 'Jip en Janneke'-taal:
Stel er valt 1000 liter regenwater. Van die 1000 liter 1200 gebruiken om de plantjes te besproeien, en twee keer per dag te douchen is onverstandig. Vergelijk het met salaris: elke maand krijg je het weer. Maar problemen als je elke maand meer uitgeeft dan er binnenkomt.
'Hoe kan het nu dat er mensen zijn met geldtekort? Er is toch altijd evenveel geld en geld blijft toch altijd in circulatie?' Vervang nu 'geld' door 'water'.
Europese landen blijken bijzonder slecht voorbereid (klik) op klimaatverandering. Zelfs als je gelooft dat niet de mens er de schuld van is en dat het stomtoevallig vanaf het begin vanaf de Industriële Revolutie (1850) hard misging met het klimaat. U bent toevallig een zogeheten 'wappie' en maakt zich er zorgen om dat 'de elite' niets doet om oversterfte (klik) tegen te gaan? U heeft een punt: 'Big Agro' en 'Big Oil' kan het niet schelen wat er met ons of de planeet gebeurt.
Zonder op deze link (klik): houdt Shell zich wel of niet aan de belofte om minder olie aan de Aarde te onttrekken?
Nu al eisen extreme hitte, droogte en overstromingen duizenden mensenlevens meer dan in 'normale' omstandigheden.
De lach van de dag was voor Ron. Hij plaatste een foto van een wat forse dame met een bril en noemde haar 'een plofkop'. Daar sprak ik hem op aan want 'fatshaming' is geen nette manier van omgaan met mensen:
Ja, echt een net heerschap, die Ron. Eentje die echt noooooit in een gedachtewisseling iemand zou uitschelden voor 'knuppel' of zo.
Met zijn gedrag bewijst Ron alleen maar dat hij het moeilijk vindt om toe te geven dat ook hij er wel eens naast zit. Mensen die niet tegen hun verlies kunnen, schelden graag.
Donderdag zag ik dat een eenvoudige tweet van mij de tongen blijkbaar had losgemaakt.
Kon helaas niet reageren op de bijna 100 reacties waar nóg meer mensen op reageerden maar het viel mij op dat met name anti-vaxxers ('Weg met vaccinaties en genetische manipulatie!') groot voorstander bleken te zijn van vaccinaties en genetische manipulatie. Of dat nu door kruisen, fokken en kweken gebeurt of in een laboratorium.
In mijn korte gesprekken met een paar anti-vaxxers, kwam naar voren dat zij het met mij eens zijn dat er zonder vaccinaties veel meer mensen zouden sterven. Vreemd eigenlijk, want ik dacht dat zij zich afzetten tegen Bill Gates 'want hij wil de wereldbevolking verminderen en mensen dood maken!'
Het 'dom' in 'domrechts' wordt onderstreept door het gegeven dat deze groep mensen niet weet dat selectief fokken een vorm van genetische manipulatie (ook wel 'modificatie. Dat is hetzelfde) is. 'Ik ben tegen genetische manipulatie maar fokken is goed!' Jammer, joh:
Maar goed, 'domrechts' spreekt zichzelf wel vaker tegen en ik had dingen te doen. Voor de bewonerscommissie, voor mijn Loge, voor mijzelf als persoon en voor mijn eigen bedrijf, voor een vriendin en voor nog zo wat mensen
Veel anti-vaxxers en anderen die worden aangeduid met 'domrechts', zijn blijkbaar veelal werkloos, gezien de hoeveelheid tijd die zij steken in het uitschelden van mensen die zij 'links' of 'woke' noemen.
Soms hebben zij een paar woorden geleerd van de grote mensen. Zo beschuldigde een andersdenkende mij:
'Je gebruikte een drogreden en een stromanargument'. Dan ben je af. Een stromanargument ís namelijk een drogreden.
Zoals een kip een dier is maar niet elk dier een kip.
Kunt u - uit het hoofd - voorbeelden geven van drogredenen en aangeven welke daarvan stromanargumenten zijn?
Had drie overleggen vandaag voor verschillende clubs waar ik in zit. Een vierde overleg van nóg een clubje ging gelukkig niet door dus ik had een klein uurtje de tijd om een beetje te chillen.
Even na middernacht lag in bed nadat ik mijn laatste afspraak van de dag had gehad.
Vrijdag werd ik redelijk uitgerust wakker, zag dat ik mijzelf keurig aan de afspraak had gehouden om maximaal drie uren per week nieuwe woorden te leren
en zette mij aan het werk: een sollicitatie, bijwerken administratie, voorbereiden entertainmentopdracht, werken aan cabaretvoorstelling, voorbereiden van een ritueel, archiveren, de oververhitte goudvissen afkoelen met vers, kouder water en een beetje vegen en zwabberen en zo. Maar niets te inspannend natuurlijk. Met 24 graden in huis en 27 buiten kun je je beter niet al te hard inspannen.
Met de huidige weersomstandigheden is het mij een raadsel waarom Nederlanders naar Turkije zouden willen vliegen. Om dan daar aan een bar samen met andere Nederlanders te gaan klagen dat het zo warm is en dat Turken zich weigeren aan te passen.
In Turkije moeten Turken zich aanpassen aan de Nederlandse toeristen en in Nederland moeten Turken zich aanpassen aan diezelfde Nederlanders. Kortom: 'de echte Nederlander' hoeft nooit rekening te houden met anderen.
Op het veldje waar ik lag, glimlachte ik naar andere gebruikers die ik er vaker zie liggen. Verder bemoeien wij ons niet met elkaar en houden wij onze muziek en gesprekken gedempt. Prettig rustig.
Vanaf de diverse balkons in de buurt klonken hardere klangen. Gelukkig met - voor mij dan - prettige muziek:
Ook deze dag sneuvelde weer een hitterecord (klik). Daar zullen wij aan moeten wennen. Dat geldt ook voor mensen die nog steeds ontkennen dat hitte en droogte een zeer serieus probleem is geworden.
Had even geen zin om een nieuw verhaaltje te bedenken dus herpubliceerde een verhaaltje (klik) uit 2010. Niet doorvertellen dat ik lui was, oké?
Waren de Tweede Kamerleden lui die niet aanwezig waren bij [een Russisch sprookje] toespraak van Thierry Baudet?
Zelfs van Baudet's eigen partij kwam niemand luisteren naar de zoveelste uit het Russisch vertaalde tekst over 'Navo slecht, Poetin held! Zelensky schurk, wef, wef, wef, elite en satanisten!'
Ik zie Baudet gewoon aan zijn keukentafel getroost worden door zijn vriend (zijn vrouw woont elders met hun kind): 'Och, lieverd toch, hebben die gemene Oekraïners weer zo'n mooie, Russische bom stuk gemaakt door die te laten botsen met een kinderspeelplaats?'
Half elf handelde ik mijn zesde telefoontje van de dag af ('Ik kom net thuis van mijn werk, even samenzijn?' 'Nee, dank je. Morgen vroeg op.' 'Oké, fijn weekend en liefs.' 'Jij ook en liefs terug.') en keek nog even of ik alles bij elkaar had voor de opdracht van de dag erop.
Geestig vond ik dat ik in verschillende conversaties zat en twee mensen op exact hetzelfde momen reageerden:
Zaterdag keek ik nog even of alles gereed was voor die dag. Soms denk ik wel eens wat ongeorganiseerd te zijn maar dat blijk in de praktijk best mee te vallen. Visitekat Chico kwam mij even een goedemorgen toewensen en ik ontving een hartelijk bericht van een oud-collega met wie ik ooit samenwerkte op een festival in Dresden. Of was het Leipzig? Of nee, wij repeteerden voor de show in Leipzig en traden op in Dresden. Ja, zo ging dat. Denk ik.
Mijn collega was keurig op tijd op de afgesproken plek (waar ik nog even babbelde met de vader van een vroegere klasgenote van mijn zoon) en reed ons samen
De plek tussen ons in werd bezet door zijn jonge
- en zeer welopgevoede - hondjes. Gezellig!
naar de werkplek van de dag: de Graspop Metal Meeting in het altijd weer gezellige België.
Als 'Mini Kiss' mochten wij het publiek helpen vermaken. Klaarblijkelijk met succes:
Wij speelden en zongen niet echt, hoor
maar deden alsof. Lipsync, heet dat.
En lang leve een handschoen met studs
en een microfoon voor de snufferd.
Zo kon ik een beetje verdoezelen dat ik de tekst niet kende
van een extra nummer dat wij speelden.
Stagediving liet ik dit keer maar achterwege. Het zou mijn heupchirurg maar van slag maken.
Zelfs een band moet wel eens eten.
Wat eet een 'Amerikaanse' band die Engelse tradities hooghoudt?
Fish 'n chips natuurlijk!
Een heuse fotograaf schoot plaatjes van ons:
Diverse fans wilden met ons op de foto en een van hen
maakte deze foto van ons team:
Was blij dat de pruik af mocht want zo'n nylon geval is vrij kriebelig en zorgt niet voor verkoeling.
Bovendien liep daardoor de make-up in mijn ogen. Gelukkig was die op waterbasis.
Na een paar optredens bleven een paar van ons nog even rondhangen op het festival (biertje op de goede afloop met de organisator en zo) voor wij de thuisreis aanvaardden. Had in België geen internet, behalve af en toe via de Wi Fi op het festivalterrein (waardoor ik dit vers Engelstalig gedicht (klik) online kon zetten) dus bij thuiskomst beantwoordde ik eerst even wat berichten van deze en gene voor ik genoot van een half uurtje zwemmen in het kanaal achter mijn huis en in bad rustig de resten schmink verwijderde van mijn gezicht en uit mijn haar, rug, ogen en onvermoede plekken op mijn lichaam.
Zondag was ik nog een tikje brak maar stroomde over van de mentale energie. Doen wat je leuk vindt om te doen én er voor betaald krijgen is supertof! Dat was ook het lunchen met mijn zoon. En niet alleen omdat hij mij trakteerde voor vaderdag. Ons samenzijn was zó fijn dat ik gewoon vergat foto's te maken. Dat zegt wel iets.
Nadat wij hartelijk afscheid hadden genomen, deelde ik traditiegetrouw mijn persoonlijke 'vaderdag-verhaal' (klik), waarna ik samen met een buurvrouw ging kijken bij een uitverkoop van vintage kleding en - accessoires. Het ging om veelal zelfgemaakte kledingstukken maar ook om stukken lint, lappen stof en dergelijke van een onlangs overleden dame; de moeder van een bevriende DJ benevens organisator van burlesque evenementen. Het werd duidelijk dat hij zijn liefde voor burlesque van zijn moeder had.
Uiteraard kwam ik er diverse bekenden tegen. Zoals mijn lieve nicht en haar mooie gezin en een dame waar ik een jaar of wat geleden na een voorstelling samen mee naar huis liep. Die vroeg mij mijn telefoonnummer om eerdaags eens af te spreken. Gezellig!
Selfie via de spiegel uit de nalatenschap van de moeder van mijn zoon:
Maar misschien moest ik maar eens leren wat minder snel vrienden te maken want vaak weet ik na een paar maanden al niet meer hoe iemand heet. Dat is makkelijker te onthouden als je maar twee nieuwe vrienden per jaar maakt. En niet vier of zo. Per week. Er is gewoon wat te weinig ruimte in mijn geheugenlaatjes. Soit.
Hier is mijn 'buit' van die middag:
Had nog maar net mijn nieuw verworven kostuumdelen (en een paar singles en LP's!) uitgepakt, toen ik een berichtje ontving van mijn oudste dochter vanaf haar vakantie-adres: 'Fijne Vaderdag!' Met een blije foto erbij. Daar wordt een vaderhart blij van.
Er ligt nog een paar dagen werk aan afronding van werk op mij te wachten maar ik verstuurde mijn mogelijk laatste e-mailbericht ('Elektronische Tekenplank', ookwel Tpl∴ in 'onze' lingo) vanuit mijn functie van Secretaris binnen onze Vrijmetselaarsloge.
Tevreden keek ik een aflevering van een afspliting van The Walking Dead; The Walking Dead: Dead City. Enge toestanden, wandelende lijken, mensen die op interesante manieren lijk worden gemaakt en in het begin dacht ik even te kijken naar een nieuwe aflevering van Star Trek: Picard vanwege een rol van Michelle 'Raffi' Hurd:
Hoe dan ook:...fijne beelden om vrijwel direct erna in slaap te vallen.
Posts
