Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
Goed nieuws vind ik dat huisjesmelkers...pardon...goudeerlijke investeerders - vanaf 1 april in Amsterdam (klik) bij de aanschaf van een woning van meer dan een half miljoen euro er minimaal vier jaar zelf in wonen voor zij de woning doorverkopen. Het is dus afgelopen met het opkopen van appartementen, een jaar later de vensterbank een lik verf geven zodat je de woning legaal 'verbouwd' of 'opgeknapt' mag noemen om die dan met minstens 20 procent winst door te verkopen aan een collega-huisjesmelker...pardon...collega-investeerder. Met als gevolg dat er veel woningen leeg staan en niet verkocht (kunnen) worden aan particulieren. Ik vind het een prima plan van de gemeente Amsterdam. En u?
Een van de redenen waarop ik zo gek was op de in november 2021 overleden Billy de Kat
was dat hij zo heerlijke ongeneerd kon gapen:
Deze lolcat gaat over buitenlanders:
'Dus je hebt een hekel aan buitenlanders?
Zonder je te realiseren dat jij er voor de meeste mensen een bent? Da's raar!'
Stel dat Spotify een kroegbaas was en iemand die zich zeer onbetamelijk gedraagt weigert de tent uit te sturen. Stel dat andere klanten dan zeggen: 'Als je hem toestaat levensbedreigende theoriën te spuien en racistische prietpraat laat verkondigen dan lopen wij de zaak uit en zie je ons niet meer terug tot je hem eruit hebt gegooid.' Stel dat de 'kroegbaas' dan zegt: 'Dat kan lekker niet want ik heb zojuist de deur gesloten'.
Dat is precies wat Spotify deed toen Neil Young zijn muziek van het platform haalde omdat Spotify de bekende complotverspreider Joe Rogan zijn gang laat gaan. Diverse andere artiesten haalden ook hun muziek weg en tienduidenden luisteraars wilden hun abonnement opzeggen. Maar Spotify maakte dat al snel onmogelijk. Kwalijk. Zij kwamen een paar dagen later op hun besluit terug en besloten een handreiking te doen: voortaan staat bij de podcasts van Joe Rogan dat hij onzin verkondigt. Maar ik zag de waarschuwing niet staan. Wel dit:
Joe Rogan is een komiek? Dan is de PVV een democratische partij. Doet mij denken aan die andere nepnieuwsverspreider, Alex Jones, die doodleuk verklaarde dat de schietpartij op Sandy Hook basisschool nep was en de kinderen helemaal niet dood. Toen de rouwende ouders hem aanklaagden beweerde hij - via zijn advocaat - dat zijn praatjes een vorm zijn van 'performance art' en niet serieus genomen dienden te worden. De politie nam hem onlangs wel serieus toen hij in paniek belde: 'Mijn vrouw slaat mij dood!' Het bleek dat zij hem op het hoofd had geslagen met een shampoofles en er een beetje shampoo in zijn oogjes kwam: 'Ik dacht dat ik blind werd en voelde dat mijn laatste uur geslagen was!', wist deze 'echte, stoere heteroman' huilend te vertellen. Watje.
Wat ik vreemd vind is dat veel mensen overstapten op Apple Music. Terwijl dat een platform biedt aan bekende neo-nazi Steve Bannon. Dus mensen willen niet worden geassocieerd worden met een completdenker maar met een neo-nazi hebben zij geen probleem?
Overigens: ik doe niet mee aan dat boycotten van produkten of diensten omdat een bekende idioot er gebruik van maakt. Moet je dan ook geen schoenen meer dragen van een bepaald merk, geen koffie meer drinken omdat een bekende racist dat ook doet of geen Volkswagen meer rijden omdat dat merk door Hitler persoonlijk groot was gemaakt?
Heeft u wel eens een dienst of produkt (of misschien zelfs een persoon of een land) geboycot? Zo ja, waarom?
Maandag wilde ik een aantal documenten afdrukken. Met de eerste had mijn printer geen enkel probleem. Bij de tweede gaf het apparaat aan dat ik het moest uitlijnen. Wat ik deed. Bij het opnieuw willen afdrukken vertelde de software mij dat er niet afgedrukt kon worden 'want er zit geen origineel inkpatroon in uw printer'. Maf. Bij de afdruk ervoor was dat blijkbaar geen probleem. Sowieso raar dat in printers van HP uitsluitend inkt van HP zou kunnen. Alsof er in verschillende merken potloden verschillende soorten grafiet zitten. Stierenpoep dus. Daarna moest ik 'de printer registreren om te kunnen afdrukken'. Nog meer onzin. Alsof je een net gekocht waterflesje pas met water kunt vullen nadat je de fabrikant hebt gevraagd om een registratiecode.
Uiteindelijk heb ik de printer gedeïnstalleerd, verwijzingen in het Windowsregister handmatig verwijderd en de printer opnieuw geïnstalleerd. Toen kon ik weer een document afdrukken. Joepie.
Mijn volgende printer zal er geen van HP zijn. Iemand van mijn lezers of lezerinnen goede ervaringen met andere merken?
Na een uurtje bijkletsen en koffiedrinken met een buurvrouw richtte ik mijn aandacht op mijn woning en tussendoor bereidde ik het een en ander voor ten behoeve van de Geheime Jongensclub. Of was het omgekeerd? Hoe dan ook: ik ervaar het als prettig om taken af te wisselen. En even de deur uit te gaan om een luchtje te scheppen. Bovendien was het leuk om weer eens een lakzegel te produceren en ook het repareren van een tweetal maçonnieke attributen gaf voldoening.
Voor de liefhebbers (en niet alleen van bier): een handig appje om heel eenvoudig de achtergrond op een foto te laten verdwijnen heet Remove BG (klik).
Dit kan ook met het (gratis!) appje dat ook in de huiscomputer versie uitstekend werkt. Eerst het origineel, daarna twee eenvoudige bewerkingen:
Ze verzinnen wat, niet? Natuurlijk kun je met Photoshop betere resultaten bereiken maar als je geen al te hoge eisen stelt is dit best geinig, vind ik.
Ook erg grappig was dit twitterbericht van Geert Wilders.
Gelukkig dat iemand anders een schermafdruk heeft gemaakt want de bekende, geblondeerde 'voorvechter van het vrije woord' wil niet dat mensen die het niet met hem eens zijn wat te zeggen hebben en heeft mijn account geblokkeerd.
Het grappige aan dit bericht van het enige lid van de PVV is dat hij hiermee feitelijk zegt dat Nederland er beter aan toe zou zijn als zijn vrouw in Hongarije was gebleven en zijn moeder in het grootste moslimland ter wereld, Indonesië. Stelletje gelukszoekers! Tsss...O, en de achtergrond van zijn vader is Duits trouwens. Dus als íemand in Nederland voldoet aan de kwalificatie 'allochtoon', dan is het wel Geert Wilders. Grappig, niet?
In de Loge die avond ging het er wat serieuzer aan toe. Hoewel wij natuurlijk erg blij waren weer gewoon in ons clubgebouw terecht te kunnen, diende er gewoon gewerkt te worden. Zo noemen wij dat, samen van gedachten wisselen over een onderwerp waar een van ons mee komt. Zoekend naar overeenkomsten en niet naar verschillen tussen meningen. 'Compareren' noemen wij dat. Van het Latijns 'compare', 'vergelijken'. Heerlijk vind ik dat, achterover leunend, naar het plafond starend,
luisterend naar wat er gezegd wordt en mijzelf concentrerend op de woorden. Proberend niet te worden afgeleid door handgebaren, een vlek op een shirt of dat soort dingen. Gewoon luisteren, de woorden op mij in laten werken en eventueel een reactie vormend. Niet bepaald Netflix, ik weet 't maar ik vind het fijn. Als u denkt: 'Jeetje, daar zou ik wel eens wat meer over willen weten!' dan kan dat bijvoorbeeld op maandagavond 14 februari in Amsterdam (klik). Ook aardig voor historici wellicht want onze Loge is opgericht in 1755. Dat is best lang geleden.
Deze avond nam de dood een prominte plaats in in ons midden. Door de geliefde overledene waar de spreker van de avond van verhaalde maar ook omdat wij even stilstonden bij de Joodse Broeders van onze Loge die in de periode '40-'45 zijn vermoord. Overigens loopt er momenteel een tentoonstelling (in Den Haag) over Vrijmetselarij in de Tweede Wereldoorlog: 'Vrijheid en Vooroordeel' (klik). Daar kunt u zien en horen dat de nazi's verantwoordelijk zijn voor het verzinnen en verspreiden van veel nepnieuws over - wat ik dan graag noem - 'De Geheime Jongensclub'.
Dinsdag was ik met een buurvrouw mee naar een arts want zij was wat onvast ter been. Voor mijn bijstand trakteerde zij mij op een kopje koffie bij een lokale ondernemer.
Begin van de middag zat ik gezellig - via beeldbellen - een uurtje te kwebbelen met een drietal medewerkers van de gemeente in verband met een mogelijk toekomstig werkverband bij een grote afdeling binnen de gemeente Amsterdam. Wie weet valt het te combineren met mijn waarschijnlijke werk bij een ander bedrijf waar ik volgende week begin maar waar zowel de betreffende werkgever als ik nog niet weten voor hoeveel uren per week. Ben wel een beetje bang dat ik de drie ambtenaren aan het nadenken heb gezet. Over de zin van het leven en zo. Terwijl het eigenlijk bedoeld was als soort sollicitatiegesprek. Maar het is sterker dan ik. Kan er écht niets aan doen, hoor!
Daarna was ik een half uurtje bezig met het invullen van formulieren in verband met de opleiding waar ik eerdaags aan zal beginnen en tussendoor vermaakte ik mij met huishoudelijke karwijtjes, het uitwerken van het verslag van de bijeenkomst van de Geheime Jongensclub de dag ervoor en het rondhangen op sociale media.
En zomaar opeens is het tijd om te gaan koken want de buurvrouw eet graag vroeg en ik bood haar aan eens voor haar te koken terwijl zij al zo vaak voor mij gekookt heeft. Onder meer in de periode dat ik vanwege mijn kapotte heup nauwelijks kon lopen of staan.
Na het eten lachten wij om weer een leuke aflevering van onze favoriete Duitse kennisquiz.
Thuis nog een aflevering aflevering Manifest gekeken en tijdig de rust van de nacht opgezocht.
Woensdag was ik een paar uurtjes bezig met het een en ander aan papierwerk en 's middags was het tijd voor de wekelijkse wandeling naar een lokaal voedseldistributiepunt, samen met een buurvrouw. Die nog even bij mij thuis bleef nakletsen.
De ene week eet ik bij hem en de andere week eet deze vriend bij mij. Handig dat wij dat op woensdag doen, als ik eerder op de dag een flinke tas met bijna-overdatum voedsel heb ontvangen. Er zit ook wel eens vers eten bij. Dit was de 'oogst' dit keer:
Een paprika, een mango, een paar appels, bananen en mandarijnen, een grote biet, bieslook, een pak melk, dungesneden rundvlees en een pak net-niet-overdatum sperziebonen. Daar kun je een prima maaltijd-voor-twee van fabriceren! Met voldoende over voor nog een paar eenspersoons maaltijden. Was er dus weer erg blij mee!
Toch zal ik er niet om treuren als ik mijn plekje op de voedseldistributielijst (het is geen voedselbank maar voor iedereen die liever geen voedsel verspild ziet worden) aan een ander kan geven wanneer mijn inkomen eindelijk weer eens boven bijstandsniveau zit.
Het werd weer een gezellige avond. Zó gezellig dat ik bij terugkomst uit de keuken na het koffiezetten mijn gast slapend op de bank aantrof. Blijkbaar voelt hij zich thuis bij mij.
Donderdag ging ik tijdig de deur uit voor een afspraak om mij pas bij de tramhalte te realiseren dat die afspraak alleen maar in mijn hoofd zat en niet in mijn agenda stond. Oepsjes! Dat krijg je ervan als je gaat slapen met in je hoofd: 'Morgen even wat afspraken inplannen met diverse mensen.' Heeft u dat ook wel eens?
Afijn, in mijn hoofd had ik wat tijd over. Dus verwerkte ik wat aantekeningen, deed het een en ander als Secretaris van de Geheime Jongensclub en deed wat aan mijn huishouden. Tot een buurvrouw op mijn raam klopte: 'Tijd voor een kopje thee?' Natuurlijk!
Daarna ging ik verder met schrijven. Hoop in mijn nieuwe baan eerdaags voldoende tijd te hebben en rust in mijn hoofd om eindelijk eens verder te gaan met de roman waar ik in 2011 aan begon. En waar u hier een hoofdstuk (klik) uit kunt vinden.
Vond het ook tijd worden om mijn bureaublad weer eens op te ruimen. Mijn beide bureaubladen met name. Er was weer te veel dat ik als 'tijdelijk' had bestempeld.
Vrijdag ontving ik een onverwacht telefoontje: 'Weet je nog dat je dinsdag aan een opleiding en je nieuwe baan zou beginnen? Nou, dat gaat niet door want wij hebben jouw klantmanager gesproken.' Nu ben ik dus razend benieuwd wat mijn klantmanager van de gemeente hen verteld heeft. Dacht toch echt dat zij ervoor betaald wordt om mensen aan het werk te helpen en niet aan een werkloosheidsuitkering. Haar antwoord heeft u nog even van mij tegoed want dat heb ik zelf ook nog niet.
Het was dus fijn dat ik die middag mijn zangjuf mocht opzoeken. Voor zangles natuurlijk maar ook om even bij te kletsen. De laatste keer dat ik naar haar toe ging, deed ik dat nog met een tram die niet meer bij mij in de buurt stopt. Het was dus meer dan twee jaar geleden dat wij elkaar zagen want nu kan ik haar makkelijker bereiken met de metro.
Zij liet mij oefeningen doen die ongeveer zo klonken: oe~oo~oe~oo~oehoehoe en lali~lali~lalilooooo. Op het einde van de les oefenen wij een heus liedje. Ditmaal een liedje dat ik zong tijdens een optreden, vorig jaar oktober: Love me tender van Elvis. Eerst zong ik het - via YouTube - mee met de heupwiegende meneer zelf. 'Zing je eigenlijk wel mee?', vroeg de juf. Bleek dat zij in eerste instantie geen verschil hoorde tussen onze stemmen omdat die nagenoeg dezelfde klankkleur en timbre bezitten. Maar zijn techniek was echt wel beter dan de mijne dus daar gaan wij aan werken. Leuk!
Op de weg terug naar huis kwam ik langs de Maarten Lutherkerk:
Eenmaal thuis wilde ik iets gaan schoonmaken. Had gewoon geen zin in een grotere klus dus nam mijn toetsenbord maar eens onderhanden. Ongelooflijk wat je daar zoal uit kunt halen! Haren, stukjes nagel, pluisjes, kruimels, huidschilfers, resten van dooie diertjes maar ook een hoop voldoening:
In de avond kon ik mijn reputatie als 'internationaal auteur' bekrachtigen. Een Twittervriendin uit het verre België bestelde een boekje bij mij! Dat benne toch leuke dingen voor de mens, niet waar?
Als beloning voor mijzelf - en ook om het wat nare gevoel af te schudden van ontslagen worden voor ik mijn nieuwe baan ook maar begonnen was en dus uren en uren verspild blijk te hebben met solliciteren, reizen, onderhandelen en voorbereiden - keek ik een tweetal afleveringen van Manifest. Waaronder eentje met daarin een grappige verwijzing naar de serie Stranger Things.
O ja, en ik publiceerde een vers verhaaltje (klik) want het was tenslotte vrijdag.
Zaterdag was ik lekker bezig in huis toen een vriend aanbelde en mij gezelschap hield met de lunch. Altijd gezellig, ongepland bezoek! Later in de middag ging ik naar een leuke plek. 'Vrijpaleis' (klik) genaamd, waar een 'arts & crafts' evenement aan de gang was. Interessante kunst, interessante mensen én lekker dansen! 'Hoe lang kennen jullie elkaar al?', vroegen mensen, wijzend op mij en de dame met wie ik de dansvloer onveilig maakte. 'Wij hebben elkaar ooit hier ontmoet', antwoordden wij. 'O, wat leuk! Wanneer?' 'Even denken hoor...eh...zo'n twaalf...minuten geleden.' Wat echt waar was. Soms heb je dat gewoon, direct een 'klik' met iemand. Ook sprak ik er een vriend die ik jaren niet gezien had en babbelde ik nog met deze en gene. Over kunst, het leven en wat al niet meer.
Gewoon, fijn.
Dat was de zondag ook. Rustig wakker worden, ontbijtje maken voor een gaste en mijzelf, beetje Olympische Spelen kijken...Was heel blij met de hulp die ik ontving bij het uitvoeren van wat huishoudelijke taken die mij in mijn eentje wat meer tijd en moeite hadden gekost dan nu, met iemand samen. Eindelijk eens Karper de Goudvis verhuizen naar zijn nieuwe onderkomen, bijvoorbeeld.
Water, grind, filterpomp, een paar plantjes en verstopplekken zitten er al in. En natuurlijk ook mijn huisdier. Nog een paar vriendjes erin, wat meer water en plantjes en dan is het wel aardig klaar en kan ik zijn oude bak schoonmaken en aan een buurvrouw schenken als plantenkas.
Terwijl mijn visite zich vermaakte met TV-kijken en ongevraagd de afwas doen en zo lag ik uitgebreid te genieten van een bad. Daarna zat ik een uurtje in mijn 'kantoor' (het bureau onder mijn hoogslaper) om wat te werken voor de Geheime Jongensclub en zo. Intussen deed mijn gaste alsof zij thuis was. Fijn vind ik dat, wanneer mensen zich thuis voelen bij mij.
Toch leuk hoor, weer eens samen met iemand relaxt op de bank hangen en zo.
Een cover van het Joy Division nummer 'Decades' in de versie van Antic Clay is de muziek van deze week:
Posts
