Een buurvrouw deelde mijn pauze en tegen de avond herinnerde ik mijzelf eraan dat ik niet te lang wil stilzitten en ging dus aan de wandel. Op een prachtige zomerdag in september.
Half zeven die avond was ik thuis. Even kijken of ik mijn Facebook- en Instagram account weer kan bekijken. Dat bleek niet het geval. En zomaar opeens is het zeven uur en dus tijd voor het avondeten met een vriend. Het was woensdag tenslotte. Tussen de bedrijven door had ik een paar telefoontjes gemist maar wel op een paar tekstberichten kunnen reageren. Gek vind ik dat, dan vertel je mensen vooraf: 'bel mij maar niet deze woensdag want ik zal niet opnemen omdat ik met andere dingen bezig ben' maar dan bellen ze tóch. Gewoon een slecht geheugen? Denken zij 'Hij zegt wel 'niet bellen' maar hij bedoelt vast 'je kunt me bellen''? Wanneer je rechtstreeks vraagt: 'Waarom belde je ondanks dat ik je had gevraagd om niet te bellen?' krijg je uitsluitend gemompelde smoesjes. Maar soit. Er zijn serieuzer zaken om je druk over te maken.
Een buurvrouw was zo lief geweest om ook mijn wekelijkse voedselpakket op te halen bij het ophalen van dat van haar en ik zat gezellig met haar in mijn tuin te kletsen toen de eetvriend aanbelde. Ik kon hem vertellen van een avontuurlijke buurtkat die door mijn open slaapkamerraam naar binnen was gesprongen en even niet wist waar hij was maar uiteindelijk keurig via de voordeur mijn woning verliet.
Dan ga je dus eten en kletsen en koffiedrinken en is het zomaar vanzelf opeens middernacht en dus tijd voor een flinke dut. Was mij net aan het klaarmaken voor bed toen een vriendin aan de deur stond met de mededeling: 'Ik was in de buurt en had zin je een knuffel te geven.' Zo geschiedde.
Donderdag kon ik wat langer in bed blijven liggen dan de dag ervoor. Hoefde pas half negen de deur uit. Twee trainingen stonden op het programma: website en sociale media. Weer veel geleerd, mede dankzij de vragen van mede-cursisten. Intussen met een van hen bijna een uitdagende opdracht afgerond: 'Regel een workshop, inclusief gastsprekers'. Mijn mede-cursiste en ik mochten een middag vullen en twee andere middagen komen voor rekening van andere cursisten. Veel overleg plegen dus maar we zijn er uit gekomen en het lijkt allemaal in kannen en kruiken.
In de lunchpauze maakte ik een wandeling
en belde en appte en mailde ik deze en gene en intussen probeerden mijn mede-cursisten, de cursusleiders en ik niet te smelten. Het was bloedheet in de gebruikte ruimte. Het was fijn dat er meer dan één kan citroenwater met munt was klaargezet.
We hebben elkaar er doorheen gesleept en bovendien het een en ander opgestoken over het bouwen van websites en het gebruik van sociale media voor creatievelingen.
Thuis verzorgde ik de factuur van de acteer-opdracht van de dag ervoor, wijdde ik mij aan workshop-huiswerk, had mijn broer aan de telefoon en kreeg intussen een telefoontje van een Broeder. Ik appte met deze en gene, was moe en kon na mijn verbanning van 72 uren een officieel bezwaar indienen bij Facebook tegen de dreigende opheffing van mijn Facebook- en Instagram account. Beide zijn best handige reclame- en verkoopkanalen voor ZZP'ers maar als mijn bezwaar ongegrond wordt verklaard ben ik alles kwijt wat ik op die twee kanalen heb opgebouwd in de loop der jaren. Dat zou zonde zijn.
Maar geen nood: het zou ook een goede reden zijn om een schone herstart te maken en de zaken wat anders aan te pakken.
Vond dat ik het die avond verdiend had de meest recente aflevering van The Walking Dead te kijken dus dat deed ik. Ingeslagen schedeldaken, afgehakte handen, onverwachte vriendschappen...heerlijk!
Vrijdag wijdde ik mij aan een logistieke uitdaging voor de Geheime Jongensclub en regelde ik een en ander voor de workshop die ik samen met een mede-cursiste mag vorm geven. Leuk! Dat was ook het bezoekje van een buurvrouw. Een vriend kwam langs met een kleinigheidje om mij te bedanken dat hij onlangs na een avondje bij mij niet naar huis hoefde maar gewoon op de bank kon blijven slapen. Lief!
Omdat ik sinds kort weer de keukentrap op kan met spullen in mijn handen (lang leve de nieuwe heup!), ruimde ik een keukenkast uit
Heel lief dat vrienden en buren hielpen maar de borrel-, longdrink- en bierglazen stonden door elkaar en ik vond zelfs een borrelglas in een koffiemok. Toch was ik erg blij met de hulp.
en omdat ik toch bezig was maakte ik mijn keuken een beetje netjes.
Anderhalf jaar lang kon ik geen trappen op en alleen met veel pijn en met moeite lopen en dat merk je aan de huishoudelijke taken maar langzaam haal ik de schade een beetje in. Van de weeromstuit was ik even vergeten dat het vrijdag was en ik dus met een verhaaltje moest komen. Dus tegen zevenen ging ik zitten, gaf mijn herinneringen even de ruimte en liet mijn vingers
dit verhaaltje tikken.
Zaterdag hield ik mij bezig met diverse huishoudelijke en administratieve taken voor ik een stukje ging wandelen
om vervolgens te gaan lunchen bij mijn vroegere biebjuf die tevens een buurvrouw van mijn moeder was.
Voor de foto (die waarschijnlijk een plekje krijgt in een boek)
las zij even een verhaaltje uit de door mij geschreven verhalenbundel die ik haar schonk.
'Even een uurtje bijkletsen' werd bijna drie uren want de verhalen bleven maar komen. Haar herinneringen aan verzetsman
Dirk van Nimwegen, hoe een vriendin als meisje van 5 de schietpartij op de Dam overleefde op de dag van de bevrijding, toen gefrustreerde Duitse soldaten vanaf de omringende daken het vuur openden op de feestvierende menigte en verhalen over mijn moeder zaliger passeerden natuurlijk ook de revue. Het was dus een middag die veel voldoening gaf. En mij informatie opleverde die ik mooi kan gebruiken voor mijn boek over de familiegeschiedenis, bekeken door de ogen van mijn moeder.
Op de weg terug baande ik mij een weg door een feestvierende menigte. Vooral bestaande uit jongelui die - letterlijk - staan te springen om dansfestivals die geen doorgang vinden omdat zij niet worden georganiseerd door leden van het Koninklijk Huis, kerkgenootschappen of reisorganisaties en ook niet 'Songfestival' heten. In wezen gaat het natuurlijk om een protest tegen de heersende klassenjustitie.
Het was deze dag ook precies 20 jaar geleden dat zo'n 3000 mensen hun vrijheid kwijtraakten. Namelijk de vrijheid om te leven. De terroristische aanslag op het WTC in New York werd herdacht. Gek genoeg heb ik nog niet gehoord van wereldwijde herdenkingen van aanslagen waarbij duizenden mensen in Afrika of het Midden-Oosten omkwamen. Daar zal vast een goede reden voor zijn.
Klusjes als lakens wisselen wisselde ik af met diverse werkzaamheden voor de Bewonerscommissie, voor de maandagavondclub, het schoonmaken van de leefomgeving van Karper de Goudvis
en het toonbaar maken van mijn woning voor verwachtte leuke visite.
Zondag concludeerde ik dat het mij weer niet was gelukt mijn agenda voor de erop volgende week niet te laten lijken op een niveau in Tetris.
Kijk, die lange donkergroene balk in het midden past lekker in de opening daar onder!
Op sociale media was hét nummer één gespreksonderwerp van wappies 'We moeten Denemarken volgen!'.
Daar gelden namelijk geen coronamaatregelen meer. Wat wappies vergeten zijn (een bijzonder slecht geheugen is een gezamenlijk kenmerk) is dat de Denen weer kunnen feesten juist dankzij bijzonder strikte coronamaatregelen sinds het begin van de pandemie.
Met een vriendin had ik afgesproken een drankje te doen. Na twee drankjes per persoon maakten wij gebruik van het openbaar vervoer om ons te vervoegen op een voor mij bekende locatie. Daar genoten wij van een fijne kleinkunstvoorstelling: liedjes, grapjes en grolletjes. Fijn!
En dat in een omgeving die ik zeer inspirerend vind en waar ik graag kom. Vol met onverwachte kunstuitingen. Wanneer je een kaasschaaf van dichtbij bekijkt zie je opeens een ballerina bijvoorbeeld.
En ik maakte dit filmpje van een kledingstuk dat aan een deur hangt waarbij ook in de reflectie een en ander te zien is.
Het was een bijzonder prettige middag met prachtig weer en fijn gezelschap. Had er weliswaar het landelijk woonprotest voor gemist maar dat had ik er graag voor over. Toch kon ik het niet laten om in het kader van het woonprotest dit twitterbericht te delen:
Posts
