Vanzelfsprekend beschouw ik een relatie nooit als vanzelfsprekend. Dan heb ik het over ál mijn relaties: met mijn collega's, buren, vrienden, familieleden en natuurlijk ook mijn liefdesrelaties.
Maar hoe uit je dat je (de relatie met) een ander niet als vanzelfsprekend beschouwt? Zeg je dan elke dag tegen je collega 'Fijn je te zien!'? Zeg je dan elke dag tegen je moeder, kind of geliefde 'Ik hou van jou'? En wat als de ander dan zegt: 'Dat zeg je alleen maar omdat je onze relatie vanzelfsprekend vindt. Als je écht om mij geeft zou je dat niet elke dag bevestigen.'?
Neemt u uw relaties vanzelfsprekend? En hoe voorkomt u dat de ander dat gevoel krijgt?
=============================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
=============================================
Maandag genoot ik nog even na van het weekend. Waaronder de topprestaties van de atleten die voor Nederland uitkwamen op de Olympische Spelen want ja, ik ben een tikje chauvinistisch. Wat niet wil zeggen dat ik niet intens kan genieten van mooie prestaties van andere atleten; een mooie prestatie is nu eenmaal een mooie prestatie, wie die ook presteert.
In topsport komen blessures vaak voor en veel atleten hebben hun lichaam al op jonge leeftijd behoorlijk versleten. Het menselijk lichaam is nu eenmaal erg fragiel. Maar sporten is toch goed voor je? Zeker, maar op topniveau een enorme aanslag op lijf en leden. Topsporters hebben gemiddeld dan ook een kortere levensspanne (klik) dan mensen die niet tot weinig sporten.
Sporten - en zeker op hoog niveau - kan ook levensgevaarlijk zijn: tijdens de marathon van de Spelen in Tokio werden diverse lopers bevangen door de hitte* en ook fietsen is niet zonder gevaar. Zo ondervond ook de voorzitter van de jury bij het wielrennen op de baan: zij werd geschept door een wielrenster die onderuit ging en op de jurytafel belandde. Wat leidde tot het per brancard afgevoerd worden van het ongelukkige jurylid.
Ik heb helaas niet kunnen nagaan hoe het met de arme vrouw is afgelopen.
*Ren maar eens 200 meter bij een temperatuur van 29 graden. Probeer nu eens 42 kilometer. En 195 meter.
Het was een uurtje of twee hard doorwerken maar ik denk dat ik eindelijk mijn achterstand op het beantwoorden van berichten heb ingelopen: e-mails, app-berichten en telefoontjes. Waaronder eentje die mogelijk leidt tot de opname van een reclamefilmpje! Leuk, niet?
Verder vond ik deze dag een vacaturesite die ik nog niet kende: toegespitst op (betaald!) werk in de culturele sector. Ik hou van het theater en ben redelijk bedreven met administratief werk. Dus werken als administrateur voor een theater lijkt mij redelijk ideaal. Met een beetje mazzel biedt men ook nog eens personeelskorting voor voorstellingen.
Twee volle vuilniszakken verlieten mijn woning vandaag. En het lukte mij zelf die in de container om de hoek te werpen. Geen sinecure wanneer de klep zich op hoofdhoogte bevindt want je moet dan boven je macht tillen. Maar het is gelukt!
Maandag genoot ik nog even na van het weekend. Waaronder de topprestaties van de atleten die voor Nederland uitkwamen op de Olympische Spelen want ja, ik ben een tikje chauvinistisch. Wat niet wil zeggen dat ik niet intens kan genieten van mooie prestaties van andere atleten; een mooie prestatie is nu eenmaal een mooie prestatie, wie die ook presteert.
In topsport komen blessures vaak voor en veel atleten hebben hun lichaam al op jonge leeftijd behoorlijk versleten. Het menselijk lichaam is nu eenmaal erg fragiel. Maar sporten is toch goed voor je? Zeker, maar op topniveau een enorme aanslag op lijf en leden. Topsporters hebben gemiddeld dan ook een kortere levensspanne (klik) dan mensen die niet tot weinig sporten.
Sporten - en zeker op hoog niveau - kan ook levensgevaarlijk zijn: tijdens de marathon van de Spelen in Tokio werden diverse lopers bevangen door de hitte* en ook fietsen is niet zonder gevaar. Zo ondervond ook de voorzitter van de jury bij het wielrennen op de baan: zij werd geschept door een wielrenster die onderuit ging en op de jurytafel belandde. Wat leidde tot het per brancard afgevoerd worden van het ongelukkige jurylid.
Ik heb helaas niet kunnen nagaan hoe het met de arme vrouw is afgelopen.
*Ren maar eens 200 meter bij een temperatuur van 29 graden. Probeer nu eens 42 kilometer. En 195 meter.
Het was een uurtje of twee hard doorwerken maar ik denk dat ik eindelijk mijn achterstand op het beantwoorden van berichten heb ingelopen: e-mails, app-berichten en telefoontjes. Waaronder eentje die mogelijk leidt tot de opname van een reclamefilmpje! Leuk, niet?
Verder vond ik deze dag een vacaturesite die ik nog niet kende: toegespitst op (betaald!) werk in de culturele sector. Ik hou van het theater en ben redelijk bedreven met administratief werk. Dus werken als administrateur voor een theater lijkt mij redelijk ideaal. Met een beetje mazzel biedt men ook nog eens personeelskorting voor voorstellingen.
Twee volle vuilniszakken verlieten mijn woning vandaag. En het lukte mij zelf die in de container om de hoek te werpen. Geen sinecure wanneer de klep zich op hoofdhoogte bevindt want je moet dan boven je macht tillen. Maar het is gelukt!
Als beloning mocht ik een stukje wandelen en kwam dit schatje tegen:
Op Twitter kwam ik deze dag weer eens een heuse complotdenker tegen. Zo eentje die ervan overtuigd is dat alles wat 'Q' (klik. Interessante inzage in de 'Qanon' beweging) zegt echt waar is: de Cabal, Lizerdmen, klonen...het komt allemaal voorbij op haar tijdlijn. En in haar hoofd. Dus Obama is een kloon en diens vrouw was vroeger een man. 'Kijk maar naar deze foto!'
'Kijk, er staat een foto van op internet dus het is echt waar!' Triest genoeg ging de dame in kwestie er serieus op in: 'Dus jij gelooft ook dat Obama een kloon is!' Zij is helaas niet de enige: veel mensen hebben serieus en dringend psychiatrische hulp nodig. Helaas is een deel ook tot geweld in staat wanneer zij worden tegengesproken. Dat maakt hen behalve in de war ook nog eens een direct gevaar voor de samenleving.
Voor de volledigheid is hier nog even de originele foto uit de tijd dat Barack en Michelle elkaar pas kenden:
's Avonds bij het tv kijken ging ik rustig door een doos met spullen uit de nalatenschap van de moeder van mijn zoon: ruim 25 jaar aan verzamelde spullen heb je niet in een paar weken gesorteerd. Zomaar alles in een container mieteren is niet mijn stijl.
Dinsdag werkte ik wat aan mijn administratie en besprak wat details rond een naderende entertainment opdracht. Tot het tijd was om een vriendin te bezoeken en een stukje met haar te gaan wandelen in het Noorderpark.
Dinsdag werkte ik wat aan mijn administratie en besprak wat details rond een naderende entertainment opdracht. Tot het tijd was om een vriendin te bezoeken en een stukje met haar te gaan wandelen in het Noorderpark.
Het was heerlijk weer
en ik kon de neiging in dit kanaal te springen
maar moeilijk onderdrukken
Deze boom wordt verstikt door een of andere parasiet. Had ik nog nooit gezien.
Een ijsje hoort erbij! De spikkeltjes (oké, gewoon kleine felgekleurde bolletjes suiker)
had ik er al afgelikt.
Zij is zichtbaar blij met haar nieuwe huisgenoot: een allerschattigste poes. Als u een foto wilt zien: even geduld tot het tijd is voor mijn volgende kattenlog. Voor wie dat niet weet: elke dinsdag publiceer ik een kattenlog.
Was nog maar net thuis 's avonds toen een buurvrouw zich aandiende voor een gezellig kletspraatje.
Daarna rustig op de bank gezeten met mijn mobieltje mijn Instagram-account wat zitten opschonen: tientallen mensen die ik volgde hebben al lange tijd geen foto geplaatst.
De dag eindige voor mij met het kijken van een aflevering Star Trek: Enterprise (het valt niet mee, in één leven alle afleveringen kijken van alle Star Trek series. En nieuwe series zijn in de maak! Ik heb het vreselijk zwaar) terwijl ik een stapel vers gewassen kleding streek.
Daarna rustig op de bank gezeten met mijn mobieltje mijn Instagram-account wat zitten opschonen: tientallen mensen die ik volgde hebben al lange tijd geen foto geplaatst.
De dag eindige voor mij met het kijken van een aflevering Star Trek: Enterprise (het valt niet mee, in één leven alle afleveringen kijken van alle Star Trek series. En nieuwe series zijn in de maak! Ik heb het vreselijk zwaar) terwijl ik een stapel vers gewassen kleding streek.
De volgende dag - 18 augustus - zouden volgens een paar bekende 'wappies' alle gevaccineerden worden gemicrowaved. Geen idee wat dat betekent maar miljoenen 'schapen' zouden dood neervallen en Donald Trump neemt zijn rechtmatige plaats in als president van de wereld. Die zou voortaan bijna uitsluitend worden bevolkt door wappies, neo-nazi's en andere gekken. Maar niet door Donald Trump want hij werd al vroeg aan het begin van de pandemie gevaccineerd en toen hij toch het virus kreeg werd hij behandeld met een goedje waarvoor placenta is gebruikt bij de productie: regeneron.
Ik zat bijna te hopen dat ik het gemicrowaved worden niet zou overleven. Dus voor alle zekerheid werkte ik netjes mijn was weg. Ik wil tenslotte niet dat het wappie-gezin dat in mijn huis komt wonen een stapel ongestreken was aantreft. De eerstvolgende Doemsdag is 24 september 2182. De naam van het gevaar? Bennu.
Woensdag sliep ik een beetje uit. Het wandelen de dag ervoor had een aardige tol geëist van mijn arme oude lijf dat na het inzetten van een nieuwe heup nog even moet wennen aan wandelingen van langer dan een kwartier.
's Middags haalde ik traditie getrouw met een buurvrouw ons wekelijks voedselpakket op van Guerilla Kitchen, Warriors against Foodwaste.
Eenmaal thuis nog even een kopje thee en aan de slag: op zoek naar interessante vacatures!
Met de eetvriend die avond weer veel gelachen maar ook serieuze gesprekken gevoerd. Over de pandemie natuurlijk maar ook over ouder worden, liefdesrelaties en wat dies meer zij.
Nog even een Franse les en in bed mijzelf een hoofdstuk laten voorlezen uit een oud Science Fiction boek en heerlijk in slaap gedommeld.
Donderdag redelijk uitgerust wakker geworden en eerst maar even de afwas gedaan. Normaliter doe ik dat direct na vertrek van de visite maar dit keer had ik daar gewoon geen zin in. Bij mijn rondje om het blok 's ochtends was het al erg warm.
Nog even een Franse les en in bed mijzelf een hoofdstuk laten voorlezen uit een oud Science Fiction boek en heerlijk in slaap gedommeld.
Donderdag redelijk uitgerust wakker geworden en eerst maar even de afwas gedaan. Normaliter doe ik dat direct na vertrek van de visite maar dit keer had ik daar gewoon geen zin in. Bij mijn rondje om het blok 's ochtends was het al erg warm.
Niet zo warm als in het zuiden van Italië waar het kwik onlangs ruim 49 graden Celsius aanwees en waar mensen letterlijk dood neervallen van de hitte maar toch behoorlijk warm. Beetje jammer dat ook overheden nog steeds de feiten ontkennen: het gaat ernstig mis met het klimaat door toedoen van de mens. Maar veel politici kijken uitsluitend naar de korte termijn: word ik volgend jaar herkozen?
Met frisse moed las ik een begeleidend e-mailbericht voor ik een beeldbelgesprek aanging. Een werknemer van de gemeente sprak mij over mijn motivatie om eventueel deel te nemen aan een workshop om mijn eigen bedrijf te professionaliseren. Duimen jullie voor mij?
Omdat ik het een en ander te doen had voor de Geheime Jongensclub deed ik dat. En nog wel meer dan dat: afspraken maken met deze en gene, papieren sorteren, computer opschonen, toilet schoonmaken.
Na gedane arbeid was het weer fijn wandelen:
Met frisse moed las ik een begeleidend e-mailbericht voor ik een beeldbelgesprek aanging. Een werknemer van de gemeente sprak mij over mijn motivatie om eventueel deel te nemen aan een workshop om mijn eigen bedrijf te professionaliseren. Duimen jullie voor mij?
Omdat ik het een en ander te doen had voor de Geheime Jongensclub deed ik dat. En nog wel meer dan dat: afspraken maken met deze en gene, papieren sorteren, computer opschonen, toilet schoonmaken.
Na gedane arbeid was het weer fijn wandelen:
Vrijdag had ik er weer zin in: opruimen! Zo deed ik wat spulletjes weg die de moeder van mijn zoon bij leven had gemaakt op de knutselclub van het instituut waar zij woonde: aquarellen, kleiwerkjes, kleurplaten...Zij vond het er vaak niet leuk en dat was te zien aan haar stijl en de kwaliteit van de werkjes. Maar ja, naast groepsgesprekken en af en toe helpen in de keuken was de knutselclub de enige aangeboden activiteit. Geen dartbord in de gang, geen biljarttafel...'want dartpijltjes zijn scherp!' en 'dan gaan ze vast elkaar slaan met de biljartkeu!' Klopt. Als je mensen als onhandelbaar behandelt, gaan zij zich onhandelbaar gedragen. Voor mijn lezers met kinderen: wanneer je kinderen alleen maar van alles verbiedt en geen greintje eigen verantwoordelijkheid geeft, wat gebeurt er dan? Juist, zij worden dan onhandelbaar. Mensen gedragen zich naar hoe zij behandeld worden.
Deze dag ontving ik een paar curieuze app-berichten waar ik maar verder niet op zal in gaan. Die dingen gebeuren. In plaats van mij druk maken liet ik mij inspireren door de buurvrouw die mijn voortuintje ('voortuin' is een groot woord voor een stuk stoep waar een paar tegels uit verwijderd zijn om een 'tuin' te creëren) onder handen nam en zette grote stappen om mijn woning nog wat leefbaarder te maken.
Ook liep ik een rondje door de wijk want in beweging blijven vind ik belangrijk. En nu dat dankzij mijn nieuwe heup weer kan is het zelfs iets om van te genieten!
De dag eindigde voor mij met het kijken van een aflevering Star Trek: Enterprise. Met daarin een glansrol waar mijn 'Trekkie'-hart een vreugdesprongetje van maakte: René Auberjonois ('Odo' uit Star Trek: Deep Space 9) speelde een buitenaards wezen. Gelukkig zonder masker en al te veel make-up want de acteur had een prachtige karakteristiek hoofd.
Zaterdag ging ik verder op de ingeslagen weg. Met tussendoor werken. Vrijwilligerswerk is tenslotte óók werk en zeker niet vrijblijvend. Natuurlijk zou ik soms ook liever alleen maar 'leuke' dingen doen (lezen, schrijven, films en series kijken, kletsen, informatie opzoeken, met de kat spelen) maar ik heb graag een gevoel van voldoening. En dus doe ik ook het een en ander aan mijn huishouden, onderhoud ik sociale contacten en werk ik. Zoals vandaag als penningmeester voor een goede doelen stichting.
Een buurvrouw trakteerde mij op een kopje koffie met iets lekkers en wie ben ik om zo'n traktatie af te slaan?
De koffietent in kwestie
is sinds kort in het beheer van een stel mensen dat oorspronkelijk uit Kroatië komt terwijl de vorige eigenaar een Serviër was. Hun respectievelijke ouders waren dus landgenoten want die woonden in Joegoslavië. Zoals ik dat gewoon ben te doen vroeg ik hoe je 'dankjewel' zegt in de taal van de serveerster. Dat bleek 'hvala' (spreek uit: 'Ghewalla') te zijn. Weer wat geleerd!
's Middags kwam een andere buurvrouw even langs om kattenvoer te brengen. Die van haar vond het niet lekker en de kat die mij in zijn huis laat wonen is van het soort: 'Hé, het past in mijn bekkie en ik word er niet ziek van. Dus ik vind het lekker.' Weer een andere buurvrouw kwam mij een rekje brengen voor mijn hoogslaper. Om de kans te verkleinen dat ik er tijdens een wilde nacht uitdonder en de buren ruw wek door een hoop herrie te veroorzaken. Erg attent.
Als rustpunt in mijn dag maakte ik het aquarium van Karper de Goudvis schoon
en bracht ik een bezoekje aan de covid-kapper:
Met de buurvrouw die mij eerder op de dag trakteerde keek ik het acht uur journaal tijdens het eten. Altijd gezellig om te zien in welke nare situaties anderen zich bevinden: doden in Haïti door natuurgeweld terwijl zij nog bezig waren met de wederopbouw na een heftige orkaan, een aantal jaren geleden; de Taliban die na het vertrek van een internationale 'vredesmacht' inmiddels driekwart van Afghanistan in handen heeft en de burgers daar hun zwaarbevochten vrijheid van de ene op de andere dag weer kwijtraakten, dodelijk natuurgeweld in Turkije en wat dies meer zij. En wij maar klagen dat wij niet eens naar een festival kunnen.
Zondag sliep ik lekker uit, bewoog mij een uurtje of zo rond op sociale media (meestal plan ik op zondag enkele tientallen twitterberichten in voor de komende week), klaagde ik in mijzelf over een stijve nek en verhielp ik het euvel. Het was heerlijk weer om in de tuin te werken dus in plaats van te wandelen volgde ik het voorbeeld van een buurvrouw en spendeerde wat tijd in mijn tuin. Met het inruimen van mijn tuinopbergkast en zorgen dat de deurtjes daarvan weer sloten, het schoonmaken van het vijverfilter en dergelijke.
Later op de dag bekeek ik nog wat interessante vacatures, reageerde er op een paar ervan en communiceerde ik met deze en gene. Ik wil namelijk niet weer een grote achterstand oplopen in het reageren op berichten. Misschien moet ik daar gewoon standaard een uur per dag voor uittrekken en niet meer 'even tussendoor' appen, bellen en mailen. Het gaat gemiddeld per dag om contact met zo'n 15 verschillende mensen over zo'n 15 verschillende onderwerpen. Graag uw advies: hoe houdt u uw communicatie een beetje bij?
De muziek is deze week 'Luna Nueva' van Churupaca:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van K. Schippers en Gerd Müller
Posts
