Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
Goed nieuws vind ik dat racisme écht niet meer wordt getolereerd. Ook niet wanneer je 'per ongeluk' tegenstanders in een wielerkoers aanduidt als 'kamelendrijvers'.
Ook goed nieuws vind ik dat ook 'mensen met aanzien' niet meer worden ontzien wanneer zij de wet overtreden door het plegen van fraude en diefstal. Zelfs het Vaticaan niet.
Ping Pong was een van de katten die rondliepen op het terrein van onze vroegere vakantiehuisjes in Frankrijk. Wat een mooierd, niet? En hij kon heel goed muizen vangen!
De lolcat van deze week gaat over vreemdelingenhaat:
'Als je geen vreemden in je land wil, waarom vertel je ze dan dat jouw land het allerbeste is?'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Sommige dingen zijn gewoon onmogelijk. Het zal niemand lukken Wilders vrijwillig te laten stoppen met zijn hetze tegen de Islam. Je kunt niet eenzijdig een liefdesrelatie beginnen of je partner 100% van je aandacht geven én je vrienden niet verwaarlozen. Het is onmogelijk een eenmaal verbogen paperclip terug te buigen tot een werkend exemplaar en ik zal nooit bekend worden als basketballer. Je kunt het nog zo hard willen maar als iets onmogelijk is, is het onmogelijk.
Heeft u zich wel eens vastgebeten is iets terwijl u eigenlijk wist dat het onmogelijk was?
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Maandag miste ik de ochtend. Had namelijk de nacht ervoor zitten kijken naar hoe Arno Kamminga een prachtige zilveren medaille won op de 100 meter schoolslag. Ook zag ik de Nederlandse hockeydames in actie en keek ik naar het skateboarden waar de Nederlandse dames aardig meekwamen met de wereldtop. Hoewel zij geen medaille haalde (net zo min als de Nederlandse deelneemsters) was de Filipijnse Margielyn Didal mijn favoriet: speciaal voor de Spelen had zij een truc geleerd met haar board maar die nog nooit in een wedstrijd uitgevoerd.
Onder enorme druk voerde zij de truc perfect uit en haar blijdschap werkte aanstekelijk. Maar ook als zij viel tijdens een run kwam zij lachend, bijkans schaterend, overeind en zwaaide even naar het publiek. Zij leefde ook mee met haar concurrentes en kromp in elkaar van ellende als een van hen viel terwijl zij een collega die een mooie run liet zien enthousiast toejuichte. Dan hou je écht van je sport en ben je in mijn boekje een heuse held. Terwijl anderen oefenen op superdeluxe skatebanen, oefent zij gewoon op straat. Mooi om te zien! En het bracht haar op de Olympische Spelen.
Het levensmotto van de pas 14 jarige skateboardster is 'Do what you love' en hier is een korte documentaire over haar. Aanrader voor wie tips wil over positief in het leven staan.
Onze bewonerscommissie ontving een curieus bericht: onze contactpersoon - consulent gebiedsbeheer - werkt niet meer voor ons sinds 1 juni en woningcorporatie Ymere is dat niet alleen 'vergeten' ons te melden maar heeft ook de BC op non-actief gesteld omdat een bestuurslid van ons overleden zou zijn en er nog geen opvolger aangewezen als contactpersoon. Een vreemde gang van zaken waarover het laatste nog niet gezegd is.
Dat is waarschijnlijk ook het geval met de coronona-maatregelen van ons demissionair kabinet (wat kan doen wat het wil want opstappen kan niet meer) waardoor openlucht festival Lowlands niet doorgaat. Jammer van de miljoenen euro's aan geld die er in gestoken zijn, ontslagen medewerkers, catering en artiesten die moeten worden afgebeld (maar deels wel betaald) en zo verder. Maar ja, 'eigen schuld' zei iemand op Twitter. 'Hadden ze maar een kerkdienst, een sportevenement of vakantiebestemming moeten zijn'.
Dankzij mij is er een 'hork' minder op Twitter: hij gaf nooit inhoudelijk antwoord, deed weinig meer dan provoceren, schold mensen uit en bedreigde er een aantal fysiek. In de kroeg die 'Twitter' heet, hebben wij nu geen last meer van hem. Althans, niet van het account in kwestie.
Natuurlijk mogen mensen zeggen wat zij willen maar als iemand anderen beledigt, uitscheldt en bedreigt laat ik hem of haar de kroeg uit zetten. Ook als die kroeg 'Twitter' heet.
Had even een buurman op visite die het bakje kwam ophalen waarin hij mij onlangs lekker eten had gebracht en wij kletsen gezellig. Hij in de tuin en ik vanuit de keuken.
Dinsdag was ik lekker in huis bezig en ruimde flink wat op. Tot het tijd was om mij om te kleden om een paar uurtjes te doen alsof alles normaal was. Met vrienden annex collega-leden van de Nederlandse Rocky Horror fanclub gingen wij naar een Nederlandse productie van 'The Rocky Horror Show'.
Onder meer in 1996 stond ik zelf als acteur op de planken met de show 'zoals die heurt': de film wordt vertoond en tegelijkertijd spelen acteurs op het toneel (en in de zaal!) de productie na.
Erg leuk die avond was dat mijn eerste vriendin in de zaal zat. Ik kon het niet laten een fotograaf om te kopen ('Als jij regelt dat die leuke dame en ik samen op de foto gaan, regel ik een biertje voor je.') en haar en mij op de foto te zetten. Kon de foto zo snel niet vinden maar anders had ik die zeker hier geplaatst.
Biertje vooraf en genieten in een heus theater
van een leuke voorstelling. Helaas kwamen niet veel mensen verkleed als karakters uit de show. Wij wel.
Als fervente aanhangers van het fenomeen zijn wij natuurlijk verwend en het was wennen om de show in het Nederlands uitgevoerd te zien worden. Sommige van de grappen en grollen waren weliswaar vermakelijk maar misten 'het Rocky-gevoel'. Toch hebben wij ons uitstekend vermaakt. En natuurlijk was het behoorlijk corona-proof. Zo kon je alleen naar binnen met een bewijs dat je volledig gevaccineerd was. Omdat ik dat nog niet was, had ik mij eerder op de dag (negatief!) laten testen.
Natuurlijk was er enig risico maar ik besloot dat het de moeite waard was. Mijzelf thuis opsluiten in een zuurstoftent om te voorkomen dat een virus vat op mij heeft vind ik geen leven.Er is een verschil tussen 'in leven blijven' en 'leven'.
Wij deden een biertje op de goede afloop en bespraken enthousiast onze ontmoetingen met mensen die 'The Rocky' voor het eerst zagen en zichtbaar blij waren te horen dat het fenomeen een eigen Nederlandse Facebook pagina heeft. Iets na middernacht legde ik mijn hoofd op het kussen. Met een grote grijns.
Woensdag was ik keurig tegen tienen uit bed. Mentaal fit, fysiek een tikje brak. Ben uitgaan blijkbaar niet meer gewend. En had met het dansen van 'The Timewarp' blijkbaar iets teveel gevergd van mijn nieuwe heup. Had weliswaar met opzet geen 'hakken' aangetrokken maar mijn dansschoenen zijn niet super comfortabel. Wel leuk, vindt u niet?
Ik maakte even een praatje met een buurvrouw die een voor haar bestemd pakje bij mij kwam ophalen en samen zetten wij een kist met boeken in de algemene hal,
met het verzoek aan buren hun slag te slaan en/of de boeken te verdelen over de kleine openbare boekenkastjes in de wijk. Weggooien vind ik wat respectloos.
Voor mijn vrijmetselaarsloge mocht ik het een en ander regelen, ik zocht wat vacatures uit om op te reageren en vermaakte mij intussen met een lekker muziekje (de soundtrack van The Rocky Horror Picture Show. Duh!) terwijl ik tussendoor verder ging met orde scheppen in de chaos in huis die ontstond door ruim een jaar lang vrijwel niets te (kunnen) doen in mijn woning.
Terwijl ik aan de computer werkte hield de kat mijn voeten warm. Hij lag lekker relaxt op mijn voetenbankje. Terwijl mijn voeten daarop rustten. Voor de lunch verwerkte ik een paar aardappelen tot een lekker hapje:
Ook deze week haalde ik met een buurvrouw samen ons wekelijks voedselpakket op
en het was weer gezellig met de vriend die kwam helpen met het verorberen van een deel van de inhoud. Onze gesprekken besloegen weer een breed scala aan onderwerpen: van virusontkenners via speelgoed naar muziek en terug. Binnenkort zal mijn heup zó goed werken dat ik weer eens bij hem (een aantal steile trappen op) kan gaan eten!
Donderdag werkte ik de familiestamboom bij. Mede vanwege onderzoek voor mijn boek over de familiegeschiedenis. Mijn moeder deed dat werken aan de stamboom nog met potlood en liniaal en vellen papier die zij in de typmachine draaide. Tegenwoordig gaat dat (gelukkig!) online en kunnen meerdere mensen ontbrekende data toevoegen. Er zijn meerdere stamboom-sites maar een oom zette ooit een account op op MyHeritage. Beetje lastig wanneer je kinderen hebt bij verschillende partners maar de makers leren en het verwerken van data gaat steeds beter terwijl het programma ook deels zelflerend is.
Zo ontdekte ik door het invoeren van haar datum van overlijden (dat was even au) de volledige namen van de ouders van de moeder van mijn zoon. Nu is dus bekend hoe zijn opa en oma van moederskant heetten! Wonderbaarlijk, niet?
's Middags werkte ik met een paar Broeders verder aan het op- en inruimen van onze kast in het clubgebouw. Vele handen maken licht werk en na een uurtje of twee zag het er keurig uit
en konden wij eindelijk weer precies vertellen wat er in welke doos, ordner of tas zat. Best praktisch soms. Had eigenlijk een 'ervoor' foto willen maken maar toen ik daar aan dacht was het al te laat. Maar geen nood: met een jaar of twee is het vast weer een zooitje.
Op de weg terug kwam ik diverse bekenden tegen en dan maak ik doorgaans tijd voor een kletspraatje. Want ik kan niet anders.
De aflevering van Star Trek: Voyager die ik die avond keek kende een bekende gastacteur: Dwayne 'The Rock' Johnson. Lachen!
Vrijdag publiceerde ik een vers verhaaltje en plaatste daarbij een foto die ik die middag maakte:
Had een Broeder van mijn Loge aan de telefoon en beantwoordde wat mailtjes aangaande onze Broederschap. Een buurvrouw kwam op de thee en ik maakte contact met iemand die mij wil helpen met het opzetten van een nieuwe website. Bovendien krijg ik hulp bij het overzetten van dit blog naar Wordpress: kan nog meer met de lay-out knutselen en het blog zal makkelijker te lezen zijn op de mobiele telefoon. Iets om naar vooruit te kijken! En praktisch ook want verreweg de meeste websites worden tegenwoordig op de mobiel bekeken.
Het was weer 'die tijd van de maand' (oké, van het kwartaal) dus ik verrichtte mijn aangifte omzetbelasting. Nog steeds niet veel aan inkomsten op te geven helaas dus ik was snel klaar. Duimend dat ik volgend kwartaal 'inkomsten uit entertainment' mag opgeven. Duimt u gezellig mee?
Om even bij te komen van de cijfers wandelde ik naar de waterkant:
's Avond ging ik er even goed voor zitten: een collega was te gast in een spelprogramma op televisie. Leuk!
Bij het opstaan van de bank maakte ik mijn kat boos. Tsja, wat zou u doen als uw kussen opeens opstond om te gaan plassen?
Zaterdag kletste ik bij met een buurvrouw die net terug was van vakantie. Potje koffie erbij. Gezellig! Dat was het ook op sociale media waar ik wat nieuwe vrienden maakte. Zo werd ik Facebook-vriendjes met een Broeder uit een andere Loge en raakte ik op Twitter verbonden met een aantal gelijkgestemden (en zelfs met iemand met wie ik het regelmatig oneens ben. Maar dan nog kun je vriendelijk met elkaar omgaan. Vind ik) en maakte ik ook een paar nieuwe vrienden op Instagram.
Social media leukigheidje van deze week vond ik de afgang van de arme Willem Engel die geld had ingezameld onder zijn achterban 'om rechtszaken te betalen' en vervolgens aan de start van zijn grote rechtszaak tegen Marc van Ranst naar huis werd gestuurd
omdat hij de griffiekosten niet had betaald. Als Willem het geld dat hij inzamelt niet gebruikt voor rechtszaken, betaalt hij er dan inderdaad alleen zijn privévakanties en zijn lap grond in Spanje van? Ja, zoveel mensen hebben (een deel van) hun spaargeld toevertrouwd.
Tijdens mijn dagelijkse wandeling schoot ik een bloem
en onderweg sprak ik een buurvrouw.
Eenmaal weer thuis genoot ik van mijn nieuwe heup: beetje zwabberen, spullen verplaatsen, schoonmaken en van een aantal spullen maakte ik foto's om die later te verkopen of weg te geven.
Intussen draaide ik twee keer een volle wasmachine trommel: een keer voor mijzelf en een keer voor een buurvrouw.
Tijdig naar bed vanwege een milde hoofdpijn en ik liet mij in slaap praten met een prettig luisterboek.
Zondag pleegde ik een paar telefoontjes, sprak ik met een buurvrouw over de samenwerking tussen de VvE waar zij lid van is en de Bewonerscommissie waar ik lid van ben. Best veel zaken in en rond onze woningen gaan namelijk huurders én kopers aan dus het kan wel eens handig zijn de koppen bij elkaar te steken.
Mijn eigen kop stak ik even buiten de deur
en ik bracht een paar overtollige boeken naar een openbaar boekenkastje in de buurt.
Thuis pakte ik een stapeltje papieren en digitaliseerde de daarop geschreven aantekeningen. Het puzzelspelletje '2048' verwijderde ik van mijn mobiel want ik ben erg tevreden met mijn highscore.
Misschien dat ik het later weer eens ga spelen (of een soortgelijk spelletje) maar met het apparaat doe ik ook aan schaken, speel ik De Slimste Mens, leer ik Frans en Indonesisch en laat ik mij boeken voorlezen.
Iets meer dan 100 jaar geleden kwamen er mensen naar Noord-Amerika die hun eigen cultuur opdrongen aan de lokale bevolking: kinderen werden weggerukt (klik) van hun families en in internaten geplaatst waar zij werden gedwongen zich 'westers' te kleden en gedragen. Nog niet zo lang geleden werden bij een van die internaten (in Canada) tientallen kinderlijken gevonden. Nu is dus bekend wat er gebeurde met kinderen die weigerden hun eigen taal en gewoontes af te leren. Dat gebeurde tot enkele tientallen jaren geleden. 'Die achterlijke wilden beschaving bijbrengen' werd dat genoemd, 'westerse' cultuur met geweld opdringen aan indianen. Als dat beschaving is, wil ik graag wild zijn.
Kortom: ik keek die avond het Journaal en werd er niet erg vrolijk van. Net zo min als van het feit dat en jeugdheld van mij kanker heeft en hoogstwaarschijnlijk niet lang meer te leven. Het gaat niet zo goed met Jan Rot.
Dus ik ging in mijn hoofd even het programma door voor een feestje waar ik ijs en weder dienende mag werken als (mede-)presentator en vast bedenken hoe ik gekleed zal gaan. Een feestje met Oud & Nieuw in de stijl van The Great Gatsby.
De muziek van deze week komt van Dead Can Dance. Hier is Anabasis:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Dusty Hill, Hero Muller en Joey Jordison
Posts
