Begin van de avond keek ik samen met dezelfde buurvrouw onze favoriete Duitse quiz:
Ongelooflijk maar waar, maar ik had een hele vraag meer juist beantwoord dan de buurvrouw en dat terwijl haar kennis van de Duitse taal omvangrijker is dan de mijne.
Zij werd afgelost door een vriend van mij die kwam helpen een deel van het voedsel te consumeren dat ik die middag ontvangen had. Had nog wat meel (meergranen- en kikkererwtenmeel) en zo in huis dus ik kneedde deeg. De ontstane bol
met bier, ei, knoflook en diverse kruiden werd geplet door de vriend omdat het mij niet meer lukte kracht te zetten. Bodem bedekken met tomatenprutje, diverse ingrediënten er op, het geheel de voorverwarmde oven in
en genieten van het resultaat.
Die helaas niet heel erg veel moeite hadden gedaan om in de dumpzaak de juiste kleding te zoeken die bij de rol zou moeten passen. Het aantal gympies en spijkerbroeken was erg hoog onder de 'volledig geüniformeerde militairen', bij 'Geef acht!' waren er 'miliairen' die zich duidelijk zichtbaar afvroegen: 'Waarom acht? Mag het ook negen zijn? Of vijf?' en iemand merkte terecht ook dit op:
De Broeder scoorde er een leuk ding voor een tientje en ik genoot van een praatje met andere mensen dan de drie à vier dan ik normaliter zie in een reguliere week.
De medebeheerder komt eerdaags bij mij langs om mij af te helpen van flink wat spullen uit de nalatenschap van de moeder van mijn zoon: een deel zal in zijn winkel een plek krijgen, een deel gaat naar Vluchtelingenwerk en wat er over blijft gaat naar een kringloopwinkel in de buurt of simpelweg - hoe triest ook - naar het grofvuil.
Op de weg terug naar huis schoot ik een foto van een buurtkat. Onbedoeld zette ik ook mijzelf op de gevoelige microchip:
Eenmaal weer thuis ontving ik bericht van een vriendin die aanbood mij - vooral emotioneel - te helpen met het afscheid nemen van de fysieke herinneringen aan mijn ex, een vroegere buurvrouw, de moeder van mijn zoon. Erg lief!
Vrijdag had ik eindelijk weer eens een beetje normale hoeveelheid energie: voor het eerst in weken goed geslapen! 's Nachts er even uit voor een plasje maar verder bijna elf uren gewoon goed en pijnvrij geslapen. Het helpt blijkbaar om mijzelf fysiek uit te putten. Beetje jammer dat ik al uitgeput ben na het maken van twee wandelingetjes in twee dagen, het schrobben van een paar pannen en het maken van pizza, maar toch. Hoera!
Had een buurvrouw op de thee, wisselde berichtjes met mijn vriendin met wie de relatie 'op pauze' staat, vooral omdat het mij ontbreekt aan de energie om haar de aandacht te geven die zij verdient. Voor ons beiden niet makkelijk maar soms zijn de dingen gewoon zoals die zijn.
Een kwartiertje kijken naar de goudvis en proberen te beseffen dat er grotere problemen zijn in het leven kan helpen voorkomen dat je gaat piekeren.
's Avonds kwam de buurvrouw even terug om samen met mij onze favoriete Duitse spelshow te kijken en werd opgehaald door haar man.
Een bijeenkomst van een Geheime Jongensclub voor die avond zegde ik af want de fut was er weer uit. Had in elk geval wat voorbereidend werk gedaan voor twee vergaderingen en
een verhaaltje bedacht en gepubliceerd. Dat is toch iets.
Zaterdag kwam ik een filmpje tegen op Twitter waarbij ik het niet kon laten wat commentaar te leveren:
Waar het precies aan ligt weet ik niet maar mensen lijken een jaar vanaf het begin van de pandemie dommer te zijn geworden dan ooit. Zie ook dit voorbeeld:
En wie zijn toch 'die zus van een collega van mijn man' en bijvoorbeeld 'de nicht van een buurman van mijn tante die verpleegster is'?
Daar had ik het met een buurvrouw over die bij mij gezellig aan de thee zat deze dag. En over Danny Kay, grapjes over mijnwerkers en wat al niet meer.
Verder deed ik weinig deze dag. Had helaas weer slecht geslapen door mijn &*#! heup. Daardoor was het ook niet makkelijk om mij te concentreren op het uitwisselen van berichten met mijn vriendin. In elk geval zaten er een paar hartjes- en knuffel emoticons tussen de berichten.
Ik nam wat rust om te lezen en las boek nummer...weet je wat? Ik tel ze niet meer. Veel te deprimerend omdat het net iets minder is dan één boek per maand...uit van dit jaar: 'Unleashing the ideavirus' van 'marketinggoeroe' Seth Godin behandelt de vraag: 'Waar moet een goed idee aan voldoen om verspreid te worden en tot wasdom te kunnen komen?'
Die avond zag ik een aflevering van Star Trek: DS9 die in feite samenvatte wat de kern is van het Israël/Palestina conflict. In beide kampen zijn er geen mensen die een tijd kenden dat de twee groepen in vrede samenleefden. Geweld is het enige dat zij kennen. Elk voorstel dat tot vrede kan leiden zal dus worden afgewezen: wat je niet kent, dat wil je niet.
Zondag viel mij weer eens op hoe lui sommige mensen kunnen zijn: 'Voor wanneer hadden wij ook alweer afgesproken?' 'Dat staat in een appje van twee dagen geleden. Je hoeft dus alleen maar vijf appjes terug te scrollen voor het antwoord.' 'Weet ik, maar het leek mij makkelijker om jou even te appen om te vragen wanneer wij ook alweer hadden afgesproken.' 'Je had echt geen tijd om 4 seconden lang je vinger op het scherm van je mobieltje te houden? Of de afspraak in je agenda te zetten?' 'En dan een agenda bijhouden zeker! Denk je soms dat ik tijd teveel heb of zo!?' 'Nee, maar ik denk dat jij je te pletter verveelt en elke kans aanpakt om geen zweetdruppel te veel te verspillen en ik denk ook dat jij zó egocentrisch bent dat jij vindt dat anderen er alleen maar zijn om jou van dienst te zijn. Je mag best zelf eens wat doen.' Klaar. Ik doe niet meer aan de 'fluwelen handschoentjes' tactiek.
Ook niet wanneer mensen zogenaamd zelf niets aan hun kwalijke houding kunnen doen. Omdat zij 'een slechte jeugd' hebben gehad, gediagnosticeerd zijn met een psychische aandoening of gewoon alcoholist of anderszins gehandicapt. Smoesjes interesseren mij niet meer: in de omgang met anderen dien je je te gedragen. De meeste kinderen kunnen dat, dus wij volwassenen ook.
Over alcoholisme en smoesjes gesproken: ik heb u toch wel eens verteld van de buurman 'die best zonder alcohol!' kan 'want twee jaar geleden heb ik eens drie dagen achter elkaar niet gedronken!'? Alcoholisten hebben vaker totaal onlogische smoesjes: 'Hé buurman, waarom stuur je je zieke moeder geen kaartje?' 'Kaartjes zijn onzin. Het kost moeite, iemand kijkt er even naar, gooit het dan weg en het kost nog geld ook.' 'Maar dat geldt niet voor bier? Je moet er de deur voor uit, drinkt het flesje leeg, kijkt er even naar en stort de inhoud vervolgens in het riool. En het kost nog geld ook. Behalve dat het slecht is voor je gezondheid.' 'Ja...eh...maar dat is wat anders.' 'Want?'
Veel mensen die ik 'wappie'* noem blijken nogal zwaar aan de alcohol en vaak ook andere drugs te zitten. Dat verbaast mij niets want dat spul doet nare dingen met je hersenen. Zo kun je net als Tinus en zijn vriendin Marjon zomaar opeens op een #FreePalestine demonstratie staan met je Israëlisch vlaggetje in je sociale media profiel en geen idee hebben van waar de demonstratie over gaat. 'Over het recht op demonstreren, toch?' 'Nee, Marjon, Lees eens wat anders dan het etiket van een wijnfles.'
*Een wat denigrerende term, ik weet het. Niet netjes van mij. Maar ja: 'Volslagen idioot voor wie je een tijdmachine wil uitvinden om in het verleden zijn of haar vader een condoom te geven' is ook weer zo wat. Lang vooral. 'Wappie' is dus handiger.
Een nadeel van dat 'nietsdoen' is dat ik een achterstand oploop in de dingen die ik gedaan wilde hebben. Hartstikke fijn en prima hoor, mensen helpen met het instellen van hun mobieltje, een computerprobleem, relatieperikelen, muziekjes luisteren en theedrinken met een buurvrouw, zonlicht happen op mijn dagelijkse wandeling
Dat torentje in de verte? Dat is de Westertoren.
en daarbij met twee buurtgenotes babbelen en zo, maar intussen hoopt het werk zich op. Maar soit.
Ik stuurde een e-mail aan een collega over de gang van zaken op de brouwerij waar ik officieel werk maar waarvoor ik sinds februari al nauwelijks kán werken omdat het Grootboek 2021 nog steeds niet af is. Zowel van de directeur alsook van de ingehuurde boekhouder krijg ik maar geen bericht daarover. Dus dan maar een collega vragen naar de stand van zaken. Ik wil mij niet vervelen tenslotte...;-)
Dus ik stelde wat e-mails op vanuit mijn werk als Secretaris van een Loge, realiseerde een zelfgemaakt covid-kapsel (staat die term al in de van Dale?)
(Ik een vers kapsel en u een gratis inkijkje in mijn badkamer!)
veegde mijn woonkamervloer zo goed als dat ging met mijn onwillige heup, appte met deze en gene en verrichte nog een paar kleine zaken. Het kan best handig zijn om te doen wat je anderen en jezelf hebt toegezegd te zullen doen.
Posts
