Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
Goed nieuws is dat een Koreaanse onderneemster het bijltje er niet bij neergooide toen haar bedrijf een paar jaar geleden ten onder ging. In plaats van te mokken stopte zij haar energie (...) in de ontwikkeling van een handzaam apparaat dat ter plaatse energie opwekt door middel van stromend water. De Enomad Uno is feitelijk 's werelds kleinste waterkracht centrale:
Oud metaal hoeft niet te worden weggegooid en zelfs niet te hoeven worden omgesmolten. Deze smid maakt er kunst van:
Hier krijg ik een voor hem typerende blik toegeworpen
van Billy de Kat
De lolcat van deze week:
'Hoeveel illegale Canadezen
zijn er opgesloten in Amerikaanse detentie centra?'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Het lijkt er op dat ik op mijn best ben in chaotische situaties. Zowel op het toneel als op kantoor als in mijn dagelijks (privé-) leven. Wanneer alles precies gaat zoals ik dat vooraf in mijn hoofd had krijg ik al snel het gevoel dat er 'iets' niet klopt. Misschien dat ik daarom wel eens iets doe wat andere onconventioneel zouden noemen en is het daarom ongebruikelijk wanneer een weekoverzicht vrijwel identiek is aan een eerdere week uit mijn leven. Volgt u een zich wekelijks herhalend leefpatroon? Bevalt dat?
Maandag heb ik iets geleerd: voor dansen gebruik je andere spieren dan voor boekhouden. Toch was het erg leuk om onder leiding van een heuse choreografe heuse danspassen te leren voor een heuse rol in een heuse musical. Dansen (en uithijgen) is ook een prima manier om collega's beter te leren kennen. Behalve danspassen leerden wij ook liedjes. In een musical wordt tenslotte ook gezongen. Onderweg naar de repetitieruimte passeerde ik de Amstel:
Een van mijn nieuwe collega's bracht mij met de auto een heel stuk richting bewoonde wereld. Dat scheelde mij toch wel een half uur reistijd. Fijn!
Onderweg naar huis sprak ik een buurman. Weet niet meer precies wat ik die avond deed (kop thee met een buurvrouw waarschijnlijk) maar weet wel dat ik erg moe was.
Dinsdag was ik nog steeds moe toen ik naar kantoor ging. Daar kon ik helaas niet alles doen wat ik van plan was te doen dus dat was jammer. Toch was het al met al een goede werkdag. Bijna thuis zag ik dat het ook in het park om de hoek zomer was:
Was nog maar net thuis toen een buurvrouw zich aandiende. Samen een pot thee gedeeld, samen even gedanst op foute oude disco en zij stond mij bij in het maken van de wekelijkse pizza.
Na het avondmaal direct door naar een bewonersvergadering. Daar mocht ik nog een buurvrouw van een stuk pizza voorzien en tegen het einde van de vergadering nog een andere.
Eenmaal weer thuis zag ik nog hoe het team van België Frankrijk zag doorschuiven naar de finale van het wereldkampioenschap voetbal.
Na wat huishoudelijke klusjes (zoals afstoffen en zo) las ik nog even een script door en ging naar bed.
Woensdag deelde ik het laatste stuk pizza voor de brunch met een buurvrouw. Prima te eten, zo vlak na de koffie. Keukenvloer gezwabberd, wat mailtjes verstuurd en teksten zitten leren. Verder visite van een aannemer die kwam kijken wat er precies gedaan moet worden aan de achterzijde van onze woningen. Zoals gebruikelijk zijn wij over eventuele werkzaamheden niet vooraf ingelicht door woningcorporatie Ymere. Het bezoek van de meneer was dus een complete verrassing. Dus ik vroeg onze contactpersoon bij Ymere wat hier precies aan de hand is en vroeg een paar leden van de VvE of zij meer wisten. Een buurvrouw wist te melden dat zij had aangegeven dat er in haar buitenmuur een flinke scheur zit. Misschien dat men die zal repareren? Zou kunnen, hoewel de aannemer sprak van meerdere woningen.
Omdat het mooi weer was nam ik mijn script mee de tuin in. Het is namelijk een draagbaar script en dat is erg handig. Helaas hebben mijn buren hun kinderen onlangs speelgoedfluitjes gegeven en bovendien wordt er bij de overburen een muur uitgebroken om plaats te maken voor een schuifpui. Tekst leren met hindernissen (Fluit, slijptol, voorhamer, fluit, drilboor, geschreeuw, fluit, cirkelzaag) dus.
Des te fijner dat ik die avond at bij een vriend: even verlost van de herrie. Bij thuiskomst bleken de kinderen van de buren naar bed en was men aan de overkant voor deze dag gestopt met slopen. Zo kon ik mij weer aan mijn studie wijden.
U mag raden op welke wijze de dag werd afgesloten.
Donderdag bleef ik 's ochtends even thuis. Met een goede reden: na enig aandringen was het mij gelukt om via Ymere een elektricien te laten langskomen. Hij constateerde een paar brandplekken binnen in de wandcontactdoos bij mijn aanrecht.
Wat zeer waarschijnlijk verklaarde waarom ik bij tijd en wijle een schok kreeg bij het aanraken van dat aanrecht. 'Maar geen zorgen meneer want er is geen enkel risico. Voor mensen met een sterk hart.' Fijn. De meneer heeft de wandcontactdoos vervangen door eentje zonder brandplekken in het binnenwerk. Hoera!
Met blij gemoed dus naar het werk. Gelukkig miste ik mijn aansluiting waardoor ik staand in een heerlijke ochtendzon nog even wat teksten kon oefenen uit een zeker meegenomen script. Op het werk helaas nog steeds een bijzonder trage internetverbinding maar daarin had ik voorzien: een aantal boekhoudkundige lastigheden had ik reeds op papier staan. Daarmee konden de visiterende externe boekhouder en ik flink aan de slag. Dit alles ten behoeve van de BTW-aangifte van het afgelopen kwartaal. Beiden zaten wij goed in de tijd dus al met al was ik half acht thuis.
Daar wachtte mij een verrassing: een heuse excuusbrief van Ymere (klik)! Men had mij 'een verkeerde brief' gestuurd en bood excuses aan voor 'de ontstane verwarring.' Goh. Voorlopig einde van het liedje: 'Na 20 augustus' wordt mijn woning geïsoleerd en 'vervolgens' wordt er een CV-installatie aangelegd. Nog steeds wat vaag maar zou het dan toch...? Het zou kunnen dat men bij Ymere hoopte na het versturen van de excuusbrief niets meer van mij te vernemen. Als dat zo is dan kennen zij mij slecht...http://vragen.blogspot.com/2018/07/ymere-en-de-cv-excuus-en-oplossing.html
Terwijl ik blij was waren de ouders van de uit een grot geredde jongens in Thailand dat zeker ook. En volkomen terecht natuurlijk. Wat ik wel mis is dat de media niet veel stilstaat bij de tientallen mensen die verdronken bij een veerboot-ongeluk in Thailand in dezelfde week of bij de honderden mensen die omkwamen omdat zij in Nigeria het waagden in opstand te komen tegen een dictator. Ook zijn er ruim honderd doden te betreuren bij recente aanslagen in Pakistan. Maar blijkbaar is dat niet 'belangrijk' of 'spectaculair' of 'bijzonder' genoeg. Jammer.
Vrijdag hard gewerkt op de brouwerij. 's Ochtends vooral samen met een externe adviseur en 's middags vooral aan de crediteuren- én aan de debiteuren administratie. Een biertje op het einde van de werkdag was dan ook verdiend.
Toevallig in de lunchpauze ontving ik een onverwachte knuffel. Van een vroegere klasgenoot die tegenwoordig 'in het bier' zit en daarom de brouwerij bezocht. Na ruim 30 jaar wist hij mij nog te herkennen! Het zullen mijn sprekende ogen zijn... Dankzij een collega (die het trouwens opviel dat ik was afgevallen!) was ik keurig om zeven uur thuis.
Onderweg naar het werk had ik - vooral in mijn hoofd - nog liedjes zitten oefenen voor de musical en op het werk kreeg ik een telefoontje in verband met een komende entertainment-opdracht. Op dat telefoontje ondernam ik 's avonds nog wat actie terwijl ik ook wat werk verrichtte als secretaris van de maandagavond club. In de tuin babbelde ik nog wat met een buurvrouw.
Zo kom ik mijn dagen wel door.
Zaterdag even in de tuin met een buurvrouw gebabbeld en daarna met een andere buurvrouw en haar vriend door het open raam aan de voorkant van onze woningen staan kletsen. Vervolgens op de trein gestapt om een paar uren te werken op het festival 'Ultrasonic' bij Maarssen. Hier een foto van het treinstation:
Prachtig weer, leuke mensen. Waaronder mijn collega:
Leuk ook om te zien dat mensen zich prima weten te vermaken met muziek, mooi weer, een luchtkussen, een zweefmolen en schommels. Het hoeft allemaal niet modern en 'high tech' te zijn. Het festivalterrein grensde aan het water van de Maarsseveense plassen. Tegen zonsondergang was er een heuse heteluchtballon te zien:
Bij station Amsterdam Amstel stapte ik over van de trein op de tram:
Die avond niet lang na thuiskomst naar bed want ik was best wel moe.
Ook zondag even in de tuin met een buurvrouw gebabbeld. Samen met een buurman heeft zij mijn tuin opgeknapt. Erg lief!
Bijzonder ook dat het haar gelukt is een eenjarige plant uit mijn moeder's nalatenschap weer aan het bloeien te krijgen:
Daarna naar een vriend om hem te helpen met een computerprobleem en - omdat ik toch in de buurt was - een uurtje (oké, bijna twee uren) zitten bijkletsen met mijn vroegere bibliotheekjuf die woont in het hofje waar mijn moeder zaliger nog mooie jaren heeft mogen beleven.
Van haar hoorde ik dat er helaas weer een paar bewoners zijn overleden. Zo gaat dat met mensen. Die gaan wel eens dood. Met name op het einde van hun leven. Toch triest. Anderzijds goed om te horen dat de naam van mijn moeder zaliger nog niet is verstorven bij de dames en heren in het hofje. Bij de 'Weet je nog..?'- gesprekken komt zij nog regelmatig over de tong.
Onderweg kwam ik langs deze gracht:
Boodschappen gedaan en een pot thee gedeeld met een buurvrouw. Even staan kletsen met een buurman die mij er aan herinnerde dat de finale van het WK voetbal was begonnen. Het is maar een spelletje natuurlijk. Maar soms wel een spannend spelletje. Aardig weetje: als Frankrijk een Hongaars of Amerikaans immigratiebeleid had gevoerd, was de uitslag misschien heel anders geweest: van de 23 spelers van het Franse team zijn er namelijk maar liefst 19 immigranten of zonen van immigranten.
's Avonds met een buurman overleg gepleegd over de naderende Burendag, daarna nog even staan praten met een buurvrouw en een andere buurman.
Het was half tien toen ik besloot nog even een uur of zo teksten te gaan leren om bij volgende showrepetities goed beslagen ten ijs te komen.
De muziek wordt deze week verzorgd door Bettie Serveert. Hier is 'Kid's allright'
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Nancy Sinatra en Wibo van de Linde.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
