Maar mis ik nu die personen of voel ik mij soms naar vanwege het gemis aan dat dagelijks contact?
Maandag weer vroeg uit de veren want de administratie van een bierbrouwerij doet zichzelf niet. Ben blij met het werk want thuis variëren tussen op bed liggen en op de bank zitten wachten tot de dag voorbij is, is niet geheel mijn stijl. Natuurlijk is er thuis meer dan genoeg te doen maar bij voorkeur ben ik ietwat ondernemend. Niet te veel natuurlijk want moe worden is het andere uiterste...;-)
Onderweg naar de brouwerij
Bij de brouwerij
De brouwerij
Dinsdag had ik een vergadering van de Werkgroep Horeca van de hoofdstedelijke Vrijmetselarij, hielp ik een buurman met het instellen van zijn nieuwe mobieltje en nam ik spinazie mee als bijdrage aan het avondeten bij een buurvrouw. Waar de asbak van mijn moeder een goed thuis heeft gevonden.
Ik vernam dat een vroegere collega op betrekkelijk jonge leeftijd vrij plotseling is overleden en dat een bevriende Broeder het waarschijnlijk niet lang meer zal maken. Nare ziekte, kanker.
Woensdag bedacht ik dat mijn moeder, mijn vriendin en mijn kinderen de buitenste schil vormden van mijn 'ik'. Nu zij geen deel meer uitmaken van mijn dagelijks bestaan kom ik noodgedwongen tot de kern van wie ik ben. En dat is eng. Doodeng.
Met die angst in mijn lijf toch maar aan het werk gegaan. Voorafgaand door een kwartiertje mediteren op 'Ik ben er. Hier en nu.' Het verleden kunnen wij niet veranderen. Wèl kunnen wij onze toekomst beïnvloeden door onze levenshouding in het heden.
Direct na het werk at ik pasta met gehakt bij een vriend.
Het trappenhuis bij zijn appartement
Donderdag lekker rustig op gang gekomen met een kopje thee in gezelschap van een vriendin waarna ik voelde dat ik langzaam terugkeer op mijn oude energieniveau (al gaat het nog even duren voor ik er ben). Maar ik heb geleerd: voortaan steek ik mijn energie in makkelijker te bereiken doelen. En vooral niet in teveel tegelijk. Voelt u zich vrij om mij daarop te wijzen wanneer u merkt dat ik afwijk van dat voornemen.
's Middags bij het horen van een liedje even keihard herinnerd aan het missen van mijn kinderen. Maar het is wat het is en wat je niet kunt veranderen dien je te accepteren. Niet veel keus.
Fijn zitten kletsen tijdens het wekelijkse donderdag-middag biertje op de brouwerij.
's Avonds was ik alleen en dat was niet eens zo verschrikkelijk.
Vrijdag was de les bij de psycholoog: 'Leer leven zonder verwachtingen, dan leef je vanzelf met minder teleurstellingen.' Met deze nieuwe instelling ging ik aan het werk in huis. Er moet nog veel gebeuren maar dat gaat niet vanzelf. De praktijk is vlakbij een gebouw waar mijn moeder vroeger (midden jaren '80, gok ik) in werkte:
's Avonds mocht ik een paar uren oppassen op twee broertjes. Die met mij spraken over de dood en zo. Heel knus. 'Waarom moet ik eigenlijk slapen?' vroeg de jongste. -'Als je niet slaapt word je heel erg moe en dan chagrijnig en dan boos. En degene op wie je boos wordt wordt dan ook boos en dat is niet leuk. Toch?' 'Kun je doodgaan als je niet slaapt?' -'Ja, als je te lang niet slaapt ga je dood.' 'O jee, soms slaap ik eventjes niet!' -'Geen zorgen, eventjes niet slapen is niet erg.' 'Kan eventjes wèl slapen dan wel erg zijn?' -'Ja, wanneer je een auto bestuurt bijvoorbeeld.' 'Ja, want als je niet oplet kun je botsen en dan gaan je ramen stuk en vlieg je naar buiten en dan komt er een andere auto aan en dan ben je plat.'
Onderweg maakte ik deze twee foto's van Amsterdam Centraal station. Eentje van het station zelf en de andere vanaf het station:
Zaterdag waagde ik mij zowaar aan schoonmaken in huis. Inmiddels is er namelijk zoveel opgeruimd dat hier en daar de vloer weer zichtbaar is. Leuk om de oorspronkelijke kleur van de vloerbedekking te zien terugkomen!
's Middags hielp ik een collega met een bierproeverij op het werk. Normaliter kan hij het in zijn eentje aan maar dit keer waren er in totaal 18 mensen die bier kwamen proeven dus hulp was meer dan welkom.
Zondag hielp ik een vriendin met haar kraam op een markt in het altijd weer prachtige Antwerpen.
Lunch!
Biertje op de kraam
Stukje skyline Antwerpen
Kwart over zeven 's ochtends de deur uit en 's avonds 10 uur thuis. Maar het was gezellig!
Nadal wint Wimbledon (doh!), de nieuwe Dr. Who is Jodie Whittaker, ik ontving een fijn bericht van mijn zoon en Bauke Mollema wint een etappe in de Tour de France.
En dit Engelstalig stukje (over Basisinkomen) plaatste ik op Linkedin:
https://www.linkedin.com/pulse/how-stop-doing-work-you-dread-terrence-weijnschenk-entertrainer
Het lied van deze week is 'Missing' van Everything but the Girl:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Johan Nieuwelink, Jan van Schaik, Liu Xiaobo en George Romero
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
