Vanuit het kantoorraam schoot ik deze foto van een naderende lente:
Onderweg naar huis schoot ik dit plaatje:
Thuisgekomen deed ik een dutje waar ik zó moe uit wakker werd dat ik er meteen nóg eentje deed en 's avond ging ik maar niet naar de loge. Ook al was het de viering van Maçonniek nieuwjaar.
Daarna koken, eten, The Walking Dead kijken met mijn zoon en strijken.
en toog ik naar een filmset (een loods op een industrieterrein maar dat klinkt minder interessant) voor de opnames van een bedrijfsfilmpje waar ik in mocht figureren. Wéér een gratis lunch versierd! ;-). In de directe omgeving zag ik dit:
Uiteraard werd er die dag veel gesproken over de aanslagen in Brussel die ochtend en het veelgehoord argument kwam uiteraard weer voorbij: 'De terroristen zijn leden van IS. Alle leden van IS zijn moslims. Alle moslims zijn dus terroristen.' Grote kul natuurlijk maar een begrijpelijk sentiment. Om diezelfde reden zijn volgens veel opa's en oma's zelfs zestig jaar na dato nog steeds 'alle moffen slecht!' En met hetzelfde argument zijn alle dieren koeien, immers: 'Onze weilanden staan vol poepende koeien! Koeien zijn dieren! Dus alle dieren poepen in weilanden!'
De daders van 'Brussel' kúnnen geen ware moslims zijn want ware moslims respecteren ál het leven (hoewel - naar verluidt - de profeet Mohammed persoonlijk best wat mensen had omgebracht. Kanttekening: de moorden die hij pleegde - en liet plegen - waren 'gerechtvaardigd' want zij betroffen het omleggen van vijanden. En dan is het goed. Of zo. Zoals een christen (of jood: 'Een ketterse ongelovige mag u met uw handen doden.') geen mensen mag vermoorden, behalve als die 'de christelijke(of joodse) leefwijze' (wat dat dan ook moge zijn) bedreigen. Kortom: alle partijen vinden - in wezen - dat het doden van mensen slecht is. Behalve wanneer dat toevallig goed uitkomt.)
Zoals ware christenen al het leven respecteren en niet alleen het leven van mede-christenen. Volgens zijn eigen geloof is bijvoorbeeld Donald Trump dus geen waar christen. Zoals de leider van IS volgens zijn eigen geloofsregels geen waar moslim is. Punt.
Voor wie zijn (m/v/o) mening baseert op feiten en niet op 'gevoel' (lees: wat de media ons brengt): http://www.republiekallochtonie.nl/factcheck-welk-percentage-van-de-terroristische-aanslagen-in-europa-is-islamitisch-geinspireerd
Voor wie lezen lastig of ingewikkeld vindt of er geen tijd voor heeft: hier het totaal aantal aanslagen in Europa van 2000 tot en met 2013 verdeeld naar niet-islamitische en islamitisch. In een plaatje. Lekker duidelijk:
En zijn de aanvallen in Brussel een 'aanval op onze waarden'? Wat zijn die 'waarden' dan precies? Daar gaat dit stuk (klik) over.
Op een filmset ben je als figurant vooral bezig met wachten. Boek nummer vier van dit jaar is 'The City at World's End' van Edmond Hamilton. Uit 1951. Mensen 'skypen' met elkaar in deze klassieke vertelling. Minpuntje: in die tijd, in de plaats waar de schrijver woonde, deden vrouwen weinig anders dan het huishouden en 'hysterisch huilen'. Toch - en dat is vrij uniek voor die tijd - voorspelde de auteur dat in de verre toekomst vrouwen leidinggevende posities konden bekleden.
Woensdag mocht ik weer fijn naar het werk. Het eerste wat de baas aan mij vroeg: 'Hoe gaat het nu met je been?' Netjes, niet? Verder was het een bijzonder ontspannen werkdag waarop ook nog eens hard gewerkt werd! Natuurlijk werd er gesproken over 'Brussel' en dat iedereen op zijn (m/v/o) eigen manier omgaat met de gevoelens die door de aanslagen worden opgeroepen: Polen sluit de grenzen voor mensen die vluchten voor westerse bommen, leden van Al-Qaida en de PVV zitten (al dan niet van binnen) te juichen, mensen veranderen hun Facebook profiel in de kleuren van de Belgische vlag, sommigen schrijven er stukjes over en weer anderen halen de schouders op. Moeder Natuur doet intussen waar het ontzettend goed in is: volledig negeren wat die rare mensen elkaar aandoen en hun rotzooi opruimen. Kijk bijvoorbeeld maar eens naar wat er groeit en bloeit in de omgeving van Tsernobyl.
's Avonds meldde ik mij in het buurthuis voor een training Pencak Silat.
Donderdag was mijn zoon vroeg op voor zijn eindexamenstunt op school en was nog goed te zien dat ik had getraind: schaafwondjes op mijn knokkels en duidelijk last van spierpijn. Maar toch besloot ik een week later weer te gaan.
Op 15 maart hebben wij telefonisch gesproken over het eventuele verdere traject schuldhulpverlening. U heeft op dit moment nog twee schulden. Een schuld bij de gemeente Amsterdam en een roodstand bij uw bank. U heeft op 8 januari 2016 aangegeven dat u de roodstand niet mee wilde nemen in een verder traject schuldhulpverlening. U gaf aan dat u wel graag hulp zou willen omtrent de schuld bij de gemeente Amsterdam. Wij hebben geprobeerd om te achterhalen hoe deze schuld is opgebouwd, maar tot op heden hebben wij nog geen duidelijk overzicht hiervan. In het telefoongesprek op 15 maart gaf u aan dat u met uw klantmanager bezig bent om hier meer duidelijkheid in te krijgen. Dit is dan ook de reden dat onze hulpverlening aan u stopt.
Ik wens u heel veel succes en mocht u in de toekomst nog vragen hebben, kunt u uiteraard contact met mij opnemen.
'Wij van de gemeente wensen u veel succes met het proberen te achterhalen hoe uw vermeende schuld bij de gemeente is ontstaan en intussen moet u die schuld afbetalen. Fijne dag nog!'
Op mijn eigen kantoor werkend kreeg ik bovenstaand mailbericht binnen. Toch aardig.
En hoe erg ik ook vindt wat er in Brussel is gebeurd (die bewuste dag was een collega van mij in Brussel. Het komt dan wel erg dichtbij.) of wat er dagelijks gebeurd in bijvoorbeeld Syrië, persoonlijk werd ik meer geraakt door het bericht van het overlijden van Johan Cruijff.
In de gedachtewisselingen na 'Brussel' viel het mij op dat velen het blijkbaar verschrikkelijk vinden dat mensen anderen doden vanuit hun geloofsovertuiging. Zelf denk ik dat geen enkele overtuiging goed genoeg is om anderen bewust leed te berokkenen. Hoewel ik persoonlijk de ene 'reden' begrijpelijker vind dan de andere. 'Hij heeft mijn kind pijn gedaan en daarom mag ik hem pijn doen!' vind ik persoonlijk een betere reden dan: 'Zijn opa heeft misschien een vriend van mijn opa wat aangedaan en bovendien heeft een ontastbare entiteit mogelijk zo'n 3000 jaar geleden het land waar hij op woont eventueel belooft aan mijn voorouders en daarom mag ik hem zijn huis uit jagen en een bom gooien op de school waar zijn kinderen les krijgen.', vind ik een minder goede reden. Maar dat is puur persoonlijk, hoor!
Verder zocht ik donderdag contact met mijn ziektekostenverzekeraar die maar smoesjes blijft verzinnen om een rekening niet te hoeven betalen.
Woningcorporatie Ymere blijft dreigen met een advocaat als ik niet 'vrijwillig' een akkoordverklaring voor de aanleg van een CV-installatie onderteken. Ik ben niet tegen de Centrale Verwarming maar wél tegen de manier waarop de grootste woningcorporatie van Nederland met huurders omgaat. En heb dus zelf een advocaat ingeschakeld om die van hun van repliek te dienen. Geld voor het isoleren van onze woningen claimt men niet te hebben maar waar dan het geld vandaan komt voor de CV-installaties is een raadsel. Een goede verwarming heeft weinig zin zonder goede isolatie. Ymere weigert op dat punt in te gaan. Ik heb Ymere zeker vier kansen gegeven maar als zij mij boos willen hebben dan kan dat worden geregeld. Of zoals (het alter ego van) de Hulk zei: 'Don't make me angry. You won't like me when I'm angry.' Zie hier voorbeelden van hoe ik ben wanneer instanties mij boos maken: http://vragen.blogspot.nl/
Donderdagavond was ik als ouder bij (waarschijnlijk) de laatste oudergesprekken die ik ooit op de middelbare school van mijn zoon zal voeren. Ik sprak uiteraard de huidige mentor van mijn zoon maar toevallig ook zijn vorige en stomtoevallig ook die van dáár weer voor. Zo krijg je als ouder een redelijk compleet beeld. Latijn is een minpuntje maar de kans dat mijn zoon zijn diploma niet haalt is gering. En dat is fijn om te weten. Ik vertelde een mentor van een akkefietje met mijn eigen geschiedenisdocent, jaren geleden. Er vond een grote demonstratie plaats in de stad (tegen 'Clause 28', waardoor het in Engeland mogelijk werd mensen op staande voet te ontslaan of zelfs uit hun huis te plaatsen puur en alleen vanwege het homoseksueel zijn.) en ik vertelde de docent dat hier een uitgelezen kans voor hem lag om zijn leerlingen deel te laten uitmaken van geschiedenis: met de hele klas naar de demonstratie! Niet alleen vanwege het goede doel maar ook vanwege de kans dat hun kleinkinderen later in geschiedenisboekjes opa of oma gebruik zien maken van hun duur verworven democratisch recht om je stem te laten horen. 'Nee,' zei de docent. 'Ik heb voor die dag een proefwerk gepland en anders raakt mijn schema in de war.' Ik ben wél naar de demonstratie gegaan. En kreeg het cijfer 1 voor het betreffende proefwerk. 'Je komt naar school om hoge cijfers te halen!' vond hij. 'Ik kom naar school om iets te leren!' bracht ik daar tegen in. Wij zijn nooit vrienden geworden.
O, en - niet zonder moeite - knipte ik geheel zelfstandig mijn teennagels! Speciaal omdat BlogBuster (klik) de vermelding zo leuk vindt.
Vrijdagochtend waren mijn vriendin en ik op kraamvisite bij mijn nicht. Haar jongste dochter is inmiddels enkele maanden oud maar dat mocht de pret niet drukken!
Tussendoor even wat regelen in verband met een interessant zakelijk voorstel, een kwartiertje ukelele oefenen en een paar e-mails beantwoorden.
's Middags was ik bij de Voedselbank en daarna even bij mijn moeder. Snel door naar de Pllek (geen spelfout. Klik) waar ik met mijn vriendin had afgesproken.
Zaterdag waren wij even op deze markt (klik). Niet om er zelf met spullen te staan maar even op visite. Bij mijn collega's van de brouwerij:
Begin van de middag waren wij op visite bij mijn schoonmoeder en de rest van de dag was voor de zeventigste verjaardag van mijn schoonvader.
Zondag stonden wij de hele dag op de Original Market (klik) in Leiden. De markt was bij het Volkenkunde Museum en daar stond (en staat waarschijnlijk) deze totempaal:
Een vriendin kwam helemaal uit Amsterdam om ons bij te staan! Het bleef verrassend genoeg de hele dag droog.
Rataplan Design (klik)
Tot een enorme hoosbui al onze spullen in één keer nat maakte en ik bijna de houten balk van het zeildak van de kraam tegen mijn hoofd kreeg. Goed dat ik zo klein ben! Zoals een bekende (recent overleden) filosoof zo treffend uitdrukte: 'Elluk nadeel hepse voordeel.' Dankzij de gigantisch heftige regenbui kon deze regenboog ontstaan:
Met in het midden van het plaatje een vogelbeestdier met vleugels.
Hier is Gerard Cox met 'Het is weer voorbij die mooie zomer'
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Johan Cruijff, Willem Paquay, Henk Wichard en Garry Shandling
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Posts
