Appels met peren vergelijken

Niet al de bezoekers van dit weblog kunnen rekenen...Bij dit stukje gaf iemand als commentaar: 'Ja maar die ruim 11 miljard per jaar voor HRA is een schijntje vergeleken met de 2,2 miljard die huursubsidie ons jaarlijks kost!' Volgens de anonieme reageerder kosten huurders de maatschappij dus meer geld dan huizenbezitters...erg vermakelijk! (En ronduit dom natuurlijk. Of gewoon glashard gelogen.)

Basisinkomen

Nog even over dat idee van een Basisinkomen voor iedereen waar ik het hier over had. Dat is dus een BASISinkomen. Wie dat kan en wil kan daarbovenop geld bijverdienen. Met werken. Of met het vangen van rente over het bedrag dat de ouders in een fonds hebben gestopt. Of door kamerlid te worden, of crimineel. Ik weet dat er mensen zijn die het niet (zullen) redden met een basisinkomen van €1000 per maand. Ik kan daar over mee praten want - met mijn zoon samen - mag ik het doen met €850 per maand. Met €77 aan zorgtoeslag en vaste lasten van €780 blijft er €147 per maand over voor voedsel, kleding, vervoer en hobbies. Minder dan €5 per dag. En toch redden wij het. Met name dankzij het gratis voedsel van de Voedselbank. Wrang is dat ik geen vrijwilligerswerk voor hen mag doen als 'dankjewel' want ik zit in de Participatiewet en met vast vrijwilligerswerk 'zit u uw eigen reïntegratie op de arbeidsmarkt in de weg und das ist verboten. Ordnung muss sein. Heil! Klack!'

Druk maken

'Ik weet dat je je graag druk maakt over het onrecht in de wereld en daar graag over schrijft maar je moet er mee ophouden en meer positieve dingen denken en schrijven.' 

-'Jij wilt dus dat ik volledig voorbij ga aan mijn idealen, stop met denken wat ik denk en schrijven wat ik schrijf.' 

'Ja, want ik word soms wat moedeloos van wat jij zegt en schrijft. Ik wil helemaal niet nadenken over al die ellende!' 

-'Dus omdat jij het niet prettig vind moet ik mijzelf verloochenen?' 

'Eh...' 

Met alle respect voor mensen die graag leven met de kop in het zand: ik ga lekker door met mij druk maken over onrecht. Lekker puh!

Moordenaars zijn niet hetzelfde als moordenaars

'Mensen die los van de overheid besluiten andere mensen te vermoorden alleen maar omdat ze anders zijn kun je niet vergelijken met mensen die los van de overheid besluiten andere mensen te vermoorden alleen maar omdat ze anders zijn want je kunt geen appels met peren vergelijken.'

Doden uit ideologische overwegingen is niet hetzelfde als doden uit ideologische overwegingen.

Waar ging de discussie om? Om IS-strijders die 'slechte moslims en christenen' vermoorden omdat zij een bepaalde ideologie ('De islam is de beste religie') aanhangen versus blanke Amerikaanse politie agenten die vanuit een bepaalde ideologie ('Blanken zijn het uitverkoren ras') donker gekleurde burgers vermoorden. 'Ja maar IS vermoord mensen op een georganiseerde manier en die agenten niet!' Alsof dat de slachtoffers minder dood maakt. Klein feitje: alleen al in 2014 werden ruim 1000 Amerikaanse burgers ten onrechte doodgeschoten door Amerikaanse politie agenten. Ik noem dat geen 'incidenten'. Als één van mijn bronnen gaf ik de toonaangevende nieuwsdienst 'The Guardian' op. Mijn discussie genoot beriep zich op 'zijn gevoel'. Ik vroeg hem - best sarcastisch eigenlijk - waarom hij 'zijn gevoel' niet op de loonlijst van The Guardian wilden hebben. Zo'n goede journalist kunnen zij vast goed gebruiken!

Kun je appels met peren vergelijken?

'Je kunt geen appels met peren vergelijken!' is een vreemde uitdrukking want de betekenis is: 'Dat zijn twee totaal verschillende zaken!' Maar dat is helemaal niet waar in deze vergelijking. Appels en peren zijn beiden een fruitsoort en daardoor juist uitstekend te vergelijken. Twee identieke zaken zijn juist niet met elkaar te vergelijken omdat zij gelijk zijn aan elkaar. Er zit dus geen enkel verschil tussen de twee.

Hier dacht ik aan toen iemand in reactie op een stukje van mij verklaarde dat je bootvluchtelingen (uit Syrië) absoluut niet kunt vergelijken met vluchtelingen in boten (Nederlanders die voor het Nazi regime naar Engeland vluchtten.). In beide gevallen betreft het mensen die opzettelijk alles wat zij kennen achter zich laten op de vlucht voor een oorlogssituatie en in de hoop op een betere toekomst in een land waar ze de taal niet spreken. 'Vluchtelingen in boten kun je absoluut niet vergelijken met bootvluchtelingen!', probeerde de anonieme PVV-stemmer.

Hier een historisch stukje over appels met peren vergelijken door een PVV-kamerlid:

En om het geheel wat luchtig te houden hier een lekker zomer liedje van Will and The People: Lay me down

De week voorbij

Maandag pleegde ik een paar telefoontjes in verband met mogelijk betaalde arbeid, ging ik langs bij de kleermaker om een paar shirts te laten verstellen, langs bij één van mijn favoriete winkels (Schaak & Go in de Haarlemmerstraat te Amsterdam) omdat ik dat leuk vindt, bij de enige echte zoutwinkel van Nederland (Salsamentum op de Spaarndammerstraat) om een praatje te maken met de eigenaar, bij de kapper om hem te bedanken omdat hij bij het thuis knippen van mijn moeder haar een kommetje soep bracht en bij de supermarkt voor een paar kleine boodschappen.

's Avonds met mijn vriendin even langs geweest bij een vriend die het momenteel wat zwaar heeft.

Een vraag die mij bezighield was: 'Hoe krijg je gras en modder uit een konijnenpak?' Na enige contemplatie en een uurtje werken kwam ik tot het volgende antwoord: 'Bijna niet.'

Dinsdag was het weer gezellig bij de tandarts en haar assistente en 's middags vertelde de pyschologe mij dat ik waarschijnlijk in mijn vroege jeugd een gebrek aan autonomie heb meegekregen. Een gegeven waardoor ik nog steeds weinig wilskracht heb, taken gewoon niet durf af te maken en het sowieso moeilijk vind om risico's te nemen. We gaan er aan werken! 's Avonds regelde ik een zogeheten cultuurpas van de Voedselbank: een paar keer gratis naar een voorstelling! Voordat u denkt 'dat wil ik ook wel!' bedenk even dat u dan niet meer dan €150 per maand mag overhouden na aftrek van vaste lasten voordat u in aanmerking komt.

Vijf mensen aan de telefoon gehad, met drie sms-berichten uitgewisseld, met drie Facebook berichten over en weer verzonden, 6 mensen een mailbericht gestuurd, een verhaaltje geschreven en vlekverwijderaar op een broek losgelaten.

Woensdag sorteerde ik ons vakantie foto-album nog wat verder, reageerde ik op twee mogelijke boekingen, hoorde ik niets meer van mensen die mij wilden inhuren om een tijd lang te werken in Griekenland, maakte ik een afspraak met een onderhoudsmonteur, plaatste ik wat foto's in FOAP, deed ik mijn administratie, vroeg ik een sms code aan bij mijn DigiD omdat ik anders geen declaraties meer kan indienen bij mijn zorgverzekeraar, betaalde ik een paar rekeningen, repareerde ik het kattenluik, verbaasde ik mij over de gemeente die mij ten onrechte aanmaningen stuurde voor de gemeentebelastingen (over drie verschillende jaren!), maakte ik afspraken met vrienden, herinstalleerde ik Skype om met een Vlaamse vriend te kunnen beeldbellen, deed ik een hand- en een machinewas, deed ik (natuurlijk) mijn oefeningen, volgde een Franse les, deed ik boodschappen, at ik bij mijn vriendin thuis met vrienden en deed ik het lekker rustig aan.

Donderdag begon met een bezoekje aan de fysiotherapeut die een zweepslag constateerde in het been waarmee ik de overstap maakte van ons komend huwelijksbootje via een andere boot, naar een andere boot vanwaar ik vanaf de boegspriet achterwaarts de halve sprong/halve stap maakte naar een keukentrap die op een andere boot stond vanaf welke wij makkelijk op de kade konden stappen. Zie hier:

(Het bootje achterin met het blauwe zeil is onze zelfgebouwde boot, daarnaast ligt nog een kleine boot en rechts op de voorgrond de boot met boegspriet (die witte buizenstellage) van waar af ik achterwaarts op de keukentrap hink-stap-sprong sprong.)

Daarna was ik als model aanwezig bij een fotoshoot en ging ik langs bij de kleermaker om een tweetal verstelde shirts op te halen. Natuurlijk sprak ik onderweg diverse mensen. Ik bakte wentelteefjes voor mijn zoon en mijzelf. Helaas waren ze al op voordat ik er een foto van kon maken. Sorry.

Vrijdagmorgen kwam mijn oudste dochter op visite. Met haar speelde ik wat gitaar, liet haar kennismaken met Iron Maiden en AC/DC en at wentelteefjes...Een buurvrouw kwam op de koffie en ik had telefonisch contact met een aardige meneer die mijn bedrijfslogo gaat 'restylen' voor een bijzonder zacht prijsje. Met mijn dochter, mijn zoon en mijn vriendin genoten wij de lunch bij mijn moeder waarna ik een bezoek bracht aan de dermatoloog. Die schreef een heftig zalfje voor tegen de jeukplekjes die mijn lichaam teisteren. Het zalfje kon ik ophalen bij de apotheek die helaas al dicht was. Maar het recept mocht ik al inleveren bij de balie-medewerkster met wie ik wederom een gezellig gesprek had. Evenals met de dermatoloog en zijn assistente trouwens. Vind ik leuk, kletsen.

Zaterdag was ik erg moe dus kletste ik wat minder dan anders. Wel brachten wij mijn fiets naar een fietsenmaker opdat ik eerdaags weer lekker de trappers kan rond krijgen en gingen wij (over de snelweg vlak na een bijzonder heftige storm die over het land raasde!) naar een buitensportwinkel. Waar mijn vriendin heen ging voor een goede regenjas (niet geslaagd) en ik voor goede wandelschoenen (niet geslaagd). Wel kocht ik er een goede zonnebril die zwaar was afgeprijsd en een paar lekkere koekjes. 's Avonds aten wij sushi en nam ik contact op met diverse mogelijke opdrachtgevers. Altijd leuk. Voor het slapengaan streek ik nog lekker wat bamboe sjaals voor verkoop op de markt. Word ik rustig van.

Zondag stonden wij met Rataplan Design op de hippe markt in het kader van het evenement Zutphen Loungt.

Hier een liedje wat zomaar opeens in mijn hoofd opkwam. Het is van vroeger. Sisters of Mercy met Temple of Love:



Deze week staan wij stil bij het overlijden van Dick Nanninga en Wayne Carson