Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
Wanneer iemand mij wijst op een bijzonder diertje en daar vol enthousiasme over vertelt, dan sla ik die informatie op en luister ik aandachtig. Vooral uit beleefdheid want het interesseert mij maar matig. Ik ben nu eenmaal niet zo'n natuurmens en 'een lekkere wandeling' duurt voor mij zo'n 800 meter en niet 8 kilometer.
Dat luisteren wat ik dan toch doe is een sociale conventie die vooral bekend staat als 'beleefdheid'. Mijn fout is dat ik van mijn gesprekspartners verwacht dat zij een soortgelijke opvoeding hebben genoten.
Ik ben dan ook altijd weer erg verbaasd wanneer iemand mij de rug toekeert en gewoon wegloopt terwijl ik wat aan het vertellen ben. Of glashard zegt: 'Leuk voor je maar dat interesseert mij geen barst!' en vervolgens over een compleet ander onderwerp losbarst. 'Ja maar, ik mag zeggen wat ik wil, wannéér ik wil!'
Nou nee, dat 'mag' je niet. Rekening houden met anderen zou normaal moeten zijn en wie dat niet normaal vindt is onbeschoft. Vind ik.
In de serie 'wat ik vreemd vind' vandaag: Mensen die eerst 'een ontzettend belangrijk' sms'je willen aftikken voordat zij in de trein stappen. Terwijl zij hun 'ontzettend belangrijke' bericht tikken kan er niemand in- of uitstappen.
Nog even nagenieten van ons etentje ter ere van ons 3 jaar en zes maanden (en vijf dagen) samenzijn met deze foto:
Maandag begon met het verwerken van achterstallige e-mails en dergelijke. 's Middags had ik een heel fijn gesprek met twee werkneemsters van de gemeentelijke dienst 'RVE Arbeid en Participatie': 'Jij kan goed nadenken en dat doe jij ook. En dat is misschien ook meteen het probleem want veel werkgevers hebben niet graag mensen in dienst die laten weten dat zij kunnen nadenken. Daar is de baas al voor.' Men zal proberen mij als 'gehandicapt' te verkopen zodat werkgevers loonwaarde subsidie ontvangen wanneer zij mij in dienst nemen. Op LinkedIn kan ik dus waarschijnlijk eerdaags zetten: 'Neem mij in dienst en ontvang 12 procent korting op het aan mij uit te keren salaris!'
Een broeder in mijn loge 's avonds vindt mij (in mijn ogen terecht) helemaal niet gehandicapt (iedereen wijkt tenslotte af van de norm dus dan zou iedereen gehandicapt zijn) maar opteerde voor de term: 'Beperkt kwalificeerbaar'. Dat klinkt al beter, toch? De eloquente man sprak ook van 'het theoretisch onvermogen van sommigen om zich bij voorbaat te excuseren.' Mooi vind ik dat. Net als deze uitspraak die tijdens het filosoferen die avond voorbij kwam: Maar het is met de mens als met de bomen. Hoe meer hij naar de hoogte en naar het licht wil, des te sterker streven zijn wortels naar de aarde, nederwaarts in het donkere, het diepe – in het boze. ~ Friedrich Nietzsche
Dinsdag sliep ik uit, deed mijn oefeningen en huishoudelijke karweien als stofzuigen, beantwoordde wat vragen via Facebook, Twitter en per e-mail, bracht een paar mensen bij elkaar en gebruikte het avondmaal met en bij een vroegere schoolgenoot.
Na het eten en drinken zei hij nog: 'Jouw vrolijke uitstraling is mij altijd bijgebleven.'
Onderweg naar de afspraak gebeurde het volgende: Een groepje mensen op straat stoot elkaar aan, fluistert in elkaars oor terwijl zij naar mij wijzen, begint te grinniken, stoot elkaar nog wat harder aan en wijst weer naar mij. Ik loop er recht op af en zeg: 'Lieverds, ik weet niet waarom jullie niet kunnen denken: slechte opvoeding, slechte opleiding, laag IQ of jullie zijn gewoon ontzettend dom...maar ik ben klein, niet doof.'
-'S..s..s...sorry meneer!' wist er nog eentje te hakkelen. Erg vermakelijk!
Op de weg terug ('s avonds laat. Heel laat.) word ik aangesproken door een jongedame: 'U bent toch de vader van Ferdinand?' -'Dat klopt.' 'Ik zat een paar klassen hoger dan hij op de basisschool. Doet u hem de groetjes van mij?' -'Natuurlijk.'
Woensdag deelde ik een paar ansichtkaarten uit: twee aan jarigen en eentje aan een buurvrouw om haar sterkte te wensen met het recente overlijden van haar vader. Ook maakte ik de badkamer schoon, deed een handwas (niet elk kledingstuk is geschikt om gemangeld te worden in een machine) en stond in de rij bij het gemeente loket om mijn moeder's nieuwe paspoort voor haar op te halen. Voor de afwisseling liep ik een alternatieve (iets langere) route naar de brievenbus en kwam toen een vroeger mede-cursist van pencak silat tegen. Kortom: vanaf volgende week zeg ik weer wekelijks 'Oetsj!' tijdens een les in martial arts! Om een indruk te krijgen: hier een filmpje van één van de vele stijlen:
Die avond aten wij gebakken aardappeltjes met ham, een ui, eieren, rookworst, rode biet, komkommer en appelmoes. Daarbij vers geperste jus d'orange. Even wat restjes opmaken...O, en ik volgde een aflevering van een online cursus.
Donderdag ruimde ik lekker op in de keuken, kreeg ik een ontzettend leuk cadeautje van een vriendin dat haar dochter die avond laat kwam brengen, onderhield ik het aquarium van Blackie en Caesar Alexander Draconius II ('Drakie'), kreeg ik de toezegging dat ik eindelijk het bedrag krijg waar ik al maandenlang recht op heb, sorteerde foto's (ik loop twee maanden achter. Graag uw geduld.), maakte een afspraak met een broeder die mij zal helpen verbetering te krijgen in mijn financiële situatie (ben het een beetje zat om - na aftrek van vaste lasten - te moeten leven van 140 euro per maand met mijn zoon samen), maakte een afspraak met een collega-entertainer voor een toekomstige samenwerking, bedacht en schreef een verhaaltje voor vrijdag - wetende dat ik dan bezet ben - , deed een handwas, genoot van het prachtige weer en las wat.
Met mijn zoon keek ik een aflevering Game of Thrones en ik hoorde hem uit over zijn PTA's - proefwerkweken -: in het vooreindexamenjaar krijgen de jongelui op het gymnasium een aantal bijzonder zware proefwerken voor de kiezen waarvan de cijfers meetellen voor het eindexamen volgend jaar, zodat dan niet alles neerkomt op enkele weken ploeteren. Verstandig, denk ik. Hij baalde er een beetje van dat hij waarschijnlijk een foutje had gemaakt in zijn proefwerk voor Economie en dus geen 10 kreeg maar 'slechts' een 9,7 of zo. Je zou bijna medelijden krijgen met het jong...;-) Voor maandag staat er 'Latijn' op het programma. Niet zijn sterkste vak...
De dame achter de kassa bij de supermarkt bleek de dochter van een ouwe kennis. Altijd leuk! O, en ik volgde een aflevering van een online cursus.
Vrijdag haalde ik 's ochtends even wat boodschappen voor mijn moeder en was ik niet naar de Voedselbank en ik vroeg ook niemand om namens mij mijn wekelijkse pakket op te halen. Ik kan het namelijk niet verkroppen om gratis eten op te (laten) halen terwijl ik naar een festival ga dat 95 euro kost, al kreeg ik het kaartje voor niets (vooral omdat de vriendin in kwestie ziek was, zelf niet kon gaan maar het kaartje toch al betaald had. Maar toch). Het cadeautje waar ik eerder aan refereerde betrof een kaartje voor popfestival Pinkpop! Helaas had mijn vriendin andere verplichtingen maar ik vond een buurvrouw (waar heb je tenslotte buren voor?) bereid mij te begeleiden naar dit 'leukste live muziek festival van het land.'
Niet alleen met deze reisgenoten ging ik op de foto maar ook met een tiental fans van het Youtube programma 'Volg de Baas' die mij herkenden van de filmpjes al doe ik al bijna een jaar niet meer mee.
Hier een (niet zelfgemaakt) filmpje van één van de bands die wij er zagen en hoorden. Shaka Ponk:
Zaterdag kwam ik een vroegere schoolmoeder tegen en was ik in de buurt van Groningen voor het trouwfeest van vrienden.
Erg gaaf! Ik wilde nog even langs bij een vriend die er in de buurt woont maar die was helaas aan het werk. Ik maakte nieuwe vrienden en kwam er een oude bekende tegen: een collega van een festival.
Zondag was ik moe nadat ik 's morgens vanuit de feestlocatie naar station Groningen
(in het station)
was vertrokken. Oorspronkelijk zou ik met de bus gaan maar collega-feestvierders die mij op de halte vertwijfeld naar de dienstregeling zagen kijken gaven mij spontaan een lift naar het treinstation! Van Groningen kon ik direct doorgaan naar huis maar ik besloot een omweg te maken via Utrecht gereisd om mijn vriendin bij te staan op de Swanmarket aldaar. Hier is de agenda van Rataplan Design, wilt u haar ooit in het echt zien met haar spullen.
(Niet een eigen foto)
Van daar uit vertrokken wij samen naar haar moeder voor een hapje en een drankje met diens vriend en haar vader. Altijd leuk, een beetje bijkletsen met (schoon)familie. Al was het hoofdonderwerp 'uitvaarten' omdat die er nogal veel zijn geweest, de laatste paar maanden. Na de koffie nog even uitladen bij de loods en vervolgens naar huis.
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Fred Tankink, Fred Anton Maier, Christopher Lee, Drs. P. en James Last.
Posts
