Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
En ook afgelopen jaar raakte een woningcorporatie in opspraak. Ditmaal in Brabant. Het bedrijf (want sinds 1994 zijn woningcorporaties op winst gerichte bedrijven en geen stichtingen of verenigingen meer die zich richten op woongenot voor huurders) draait miljoenenverlies, heeft een bestuurslid in zes maanden tijd een half miljoen euro uitgekeerd en besloot ter compensatie de huren te verhogen.
Huurders hebben geen andere keus dan de nieuwe 'voorgestelde huurprijs' te betalen. Alsof een tegenvoorstel serieus genomen zou worden.
En kopen is vaak geen optie.
Fraude door makelaars
Een paar jaar geleden werd (ook in Brabant. Toeval?) een groep makelaars, taxateurs en notarissen ontdekt die - om meer aan premies te kunnen ontvangen - de huizenprijzen kunstmatig hoog 'inschatte'.
Nader onderzoek zou volgen.
Ze komen er mee weg
Ik vraag mij af: hoeveel geld zou het hebben gekost om dat onderzoek
in de doofpot te (laten) stoppen? Ik heb er namelijk niets meer over gehoord.
In de serie 'wat ik vreemd vind' vandaag:
Mensen die zich altijd aan de regels houden
behalve wanneer het even niet goed uitkomt
En gewoon omdat het leuk is hier een filmpje van The Red and The Blue (Mio Mao):
Maandag was ik nog ietwat van slag na het nieuws dat een collega-acteur was overleden. Dat zet je toch weer even aan het denken over je eigen sterfelijkheid. Ook las ik dat een Engelse rechts-extremistische groepering de onlangs overleden held Terry Pratchett woorden in de mond had gelegd die hij nooit en te nimmer heeft geuit. De geliefde auteur zou zich zorgen hebben gemaakt over het voortbestaan van 'het witte ras' dat 'bedreigd' werd door 'al die zwartjes'. Degenen die het bericht publiceerden verschuilen zich uiteraard achter schuilnamen want racisten zijn per definitie lafaards.
's Avonds was er een zogeheten Avond voor Belangstellenden in mijn vrijmetselaarsloge. Daar kwamen ook een paar dames op af. Die begrepen gelukkig prima dat ook mannen er wel eens behoefte aan hebben met alleen maar mannen in een groep te zijn, zoals ook veel vrouwen het wel eens prettig vinden om onder elkaar te zijn zonder mannen in de buurt. Denk maar aan High Tea sessies waar alleen vrouwen welkom zijn, computerles voor tienermeiden, zwemles voor buitenlandse vrouwen (buitenlandse mannen mogen blijkbaar gerust verdrinken...), Leontien's Ladies Ride, een vrouwencafé, het Clara Wichmann Instituut voor Vrouwenrecht (waar mannen worden uitgesloten van bestuursfuncties uitsluitend op basis van hun geslacht) en wat al niet meer. En voor wie dat wil zijn er ook vrijmetselaarsloges voor alleen maar vrouwen en ook gemengde loges. Voor elk wat wils dus!
Dinsdag deed ik een was, genoot van het prachtige weer, ging bij mijn moeder langs en deed weer een aantal sollicitaties de deur uit. Vanaf de praktijk van de diëtiste liep ik de veertig minuutjes naar huis. Scheelt toch weer zo'n twee euro voor het openbaar vervoer! Het is niet dat ik mij verveel (dat is mij nog nooit gelukt. Kan iemand mij laten weten hoe dat voelt? Het lijkt mij wel eens interessant!) maar het gebrek aan inkomsten (ik leef van iets meer dan vier euro per dag) is af en toe wat drukkend. Ik zou wel eens iets simpels willen doen zoals met mijn zoon naar de bioscoop gaan of zo. Met mijn zoon genoot ik van kaasfondue voor het avondeten en met mijn vriendin keek ik een paar afleveringen van 'The Killing', een reuze intrigerende Deense detective serie.
Woensdag zat ik vrijwel de hele dag (nu ja, van half tien 's ochtends tot bijna middernacht) op een stembureau als stembureaulid. Helaas was het vrij rustig maar toch ben je aan het einde van zo'n dag moe. De koffie werd verzorgd door de conciërge van de school waarin het stembureau was gevestigd, toevallig ook een oud collega (32 jaar geleden stonden wij samen aan de lopende band in een fabriek). De jongedame die 's avonds kwam tellen bleek stomtoevallig de dochter van een dame met wie ik in de oudercommissie zat bij mijn zoon op de basisschool. Een collega stembureau lid van mijn vriendin bleek de dochter van een buurvrouw van mijn moeder. Dezelfde buurvrouw die mij kokos-snoepjes had meegegeven om de dag mee door te komen.
Een stemmer had dezelfde achternaam als mijn vroegere conrector en bleek zijn zoon. Die vertelde dat zijn vader helaas in 2011 is overleden. Zo hoor je nog eens wat als je met mensen babbelt. Wij zouden waarschijnlijk nog iets eerder klaar zijn geweest met tellen als niet een teller niet was komen opdagen. Wij belden hem om te vragen waarom hij zo laat was en of hij nog kwam helpen nadat hij zich eerder vrijwillig (in ruil voor een vergoeding van 35 euro) had opgegeven. Hij antwoordde: 'Ik kom niet', en verbrak de verbinding. Tot zover de hedendaagse arbeidsethos.
Donderdag was ik nog wat moe van de werkzaamheden van woensdag maar zette toch maar een stukje op mijn LinkedIn profiel, verwerkte wat aantekeningen, deed wat aan schoonmaken, lezen, opruimen en schrijven. Met een oud collega-raadslid besprak ik de politiek. Beiden verbaasden wij ons erover dat de VVD zich als winnaar van de statenverkiezingen presenteerde. Erg vreemd voor een politieke partij die 16 zetels in de raad had maar na deze verkiezingen uitkomt op 13. Volgens mijn (gebrekkige) kennis van wiskundige principes is dat toch echt een verlies. Ook hadden wij het over de onwil van de meeste politieke partijen om de waterschappen serieus te nemen. Er was zelfs een partij die meedeed als 'Socialistische Waterschapsvereniging' maar absoluut niets met Socialisme (laat staan met de Socialistische Partij) van doen heeft. Lees hier meer over de waterschappen: http://politiek.thepostonline.nl/2015/03/17/stem-alleen-als-u-zeker-weet-dat-u-niet-op-een-idioot-stemt/
Vrijdag mocht ik weer eten halen bij de Voedselbank en ging ik langs bij een zogeheten Repaircafé om een gebroken beeldje van mijn moeder te laten repareren. Normaliter solliciteer ik mij te pletter maar deze dag schreef ik lekker maar twee sollicitatiebrieven. Lekker puh! 's Avonds werden mijn vriendin en ik door een fijne vriend getrakteerd op een etentje en een optreden van een cabaretier: Max van den Berg.
(Door mij gemaakte foto)
(Niet door mij gemaakt filmpje)
Zaterdag én zondag stond mijn vriendin op de Local Goods Market in Amsterdam. En ik mocht helpen.
Zaterdagochtend haalde ik melk in de buurtsuper, zo'n kleine supermarkt waar het heel normaal is dat klanten en personeel nog aandacht hebben voor elkaar en de verkoopster van de daklozenkrant niet bedelt maar de klanten met een alleraardigst Russisch accent en gemeende glimlach een prettig weekend wenst.
Op de markt ontmoetten wij vrienden van mijn schoonvader, een vroeger collega-lid van de Hippies From Hell wiens moeder indertijd met mijn moeder samen in het kerkbestuur zat, diverse buren, een oud zomerkamp collega, een schoolmoeder van de oude school van mijn zoon en de leider van het project voor startende zelfstandigen waardoor mijn vriendin en ik elkaar ontmoet hebben, inmiddels ruim drie jaar geleden.
Zondag bleek de buurman op de kraam in dezelfde wijk als ik te zijn opgegroeid als kind waardoor wij een aantal kennissen gemeenschappelijk hebben. Erg vermakelijk! Verder kregen wij bezoek van een buurman, mijn oppaskind en een stel (andere) vrienden van mijn schoonvader.
Al met al was het een week van toevallige ontmoetingen.
En dan nog even een liedje. Gewoon omdat ik het een mooi liedje vind. Hier is Hozier met 'Take me to Church':
Posts
