Plastic is een probleem.

Een vriendin van mij was eens in Mali. Om uit eerste hand de situatie te aanschouwen en niet via de media. Een klein jochie was gefascineerd door haar plastic waterflesje. Nadat zij een paar slokken water had genomen gaf zij het daarom aan hem. Het ventje dronk het flesje leeg, bekeek het nog even goed en wierp het toen in het zand. De vriendin in kwestie voelde haar moedergevoel bovenkomen en riep verontrust: 'Ja maar dat doe je toch niet zo? Afval hoort toch in de prullenbak!?' Het jongetje bleek haar verbaasd aanstaren want de meelopende tolk kon geen vertaling vinden voor de woorden 'afval' en 'prullenbak'.

Logisch ook want in een maatschappij waar niets hebben de norm is zijn er nooit of te nimmer ongebruikte verpakkingsmaterialen en ook wordt letterlijk elk deel van een gevangen dier verwerkt. Het zijn wij, rijke westerlingen, die wonen in een wegwerpmaatschappij; het overgrote deel van de wereldbevolking bezit minder dan 10 procent van wat wij per persoon ons 'bezit' noemen.

Feitelijk gezien zijn wij dus de uitzondering en niet zij. Maar ja, maak dat de mensen in uw omgeving maar eens wijs.

In de serie 'Onbekende Helden' vandaag Chad Pregracke, een Amerikaan die ruim 70.000 vrijwilligers wist te mobiliseren die hem in 15 jaar tijd in totaal maar liefst 3 miljoen kilo aan zwerfvuil (voornamelijk plastic) hielpen te vissen uit Amerikaanse rivieren. http://livinglandsandwaters.org/

Waarom is meer geld uitgeven goedkoper?

Wat is veel?

'Maar liefst 18 mensen stierven in de afgelopen 22 jaar aan de hand
van vuurwerk in Nederland!' Dat vinden wij dan veel.
'Slechts een kleine half miljoen mensen op een totaal van 17 miljoen
inwoners maakt in Nederland gebruik van de Participatiewet.' En dat
vinden wij dan weinig.

Mooie regeling

Via de gemeente maakte ik gebruik van een regeling die er in voorzag dat ik een bedrag kreeg bovenop het bedrag wat ik zelf bij elkaar verdiende wanneer het eens een maand tegenzat met opdrachten. Een prima regeling op zich. Ik kon namelijk grotendeels mijn eigen geld verdienen en de overheid (en dus mijn mede burger) hoefde nauwelijks bij te dragen in mijn levensonderhoud.

Einde regeling

Om onbekende redenen is die regeling beëindigd en krijg ik 850 euro per maand van de gemeente om van te leven. Daar bovenop komt 77 euro per maand aan zorgtoeslag en dat is het. Mijn vaste lasten (huur, telecom, gas en licht, verzekeringen, watergeld en dergelijke) bedragen gemiddeld 780 euro per maand. Sparen kan ik dus niet. Bijverdienen mag ik ook niet en alles wat ik verdien verdwijnt rechtstreeks in de gemeentekas want dat wordt ingehouden van mijn uitkering. Ik mag ook geen vrijwilligerswerk doen 'want dan ben je niet beschikbaar voor de arbeidsmarkt' en ook mag ik mijn moeder niet steunen als mantelzorger 'want dat is broodroof van een thuishulp'.

Afgewezen worden

Bent u wel eens afgewezen? En hoe voelde dat? Kunt u zich voorstellen hoe het voelt om een paar keer per week te worden afgewezen? Deelnemers aan de Participatiewet moeten minimaal vijf sollicitaties per week verrichten. Inmiddels ben ik afgewezen als kassamedewerker bij de Aldi, vakantiehulp bij de Etos en zo verder. Op de wat 'serieuzere' vacatures ben ik doorgaans één van de ruim 300 sollicitanten en werkgevers kunnen dus eenvoudigweg kiezen voor iemand van 21 die in theorie hetzelfde kan als ik maar dan met heel wat minder ervaring. Maar goed, die persoon is ook een heel stuk goedkoper.


Meer geld uitgeven is goedkoper?

Deze 'participatiewet' kost de overheid (en dus de belastingbetaler) vele malen meer geld dan de vorige regeling maar is ingevoerd onder het mom van 'bezuinigen'. Is er iemand onder mijn lezers die de rekenkunde van de overheid begrijpt want ondanks mijn jaren als boekhouder en als 'de financiële man' van de fractie in de stadsdeelraad kan ik niet begrijpen waarom veel geld uitgeven goedkoper is dan weinig geld uitgeven.

In de serie 'wat ik vreemd vind' vandaag:

Mensen die vinden dat je altijd moet zeggen wat je vindt
behalve wanneer zij niet willen weten wat jij vindt.