Wij leven in een tijd van vrede

Maandag was ik bij de diëtiste en die avond beleefde ik een bijzondere avond. Het was ook de avond dat een vriend van mij overleed. Dinsdag ontving ik een sessie HAT-therapie en deed ik het verder rustig aan in huis. In een behoorlijk leeg huis want heel vroeg in de ochtend vertrok mijn zoon naar Italië voor een week met zijn klasgenoten. Vandaag was voor achterstallige administratie zaken en klusjes als stofzuigen en was draaien en zo. En thee drinken met een buurvrouw natuurlijk.

Ik vind het altijd interessant en vaak zelfs leuk om met anderen te praten. Zoveel mensen, zoveel meningen! De één heeft een hekel aan jazzmuziek en de ander aan mensen die uit een bepaald land komen. Dat mag allemaal, want wij wonen in een vrij land. Ja, ik heb racisten in mijn kennissenkring hoewel zij zichzelf nooit racist zullen noemen maar iemand die het recht heeft een hekel aan anderen te hebben puur en uitsluitend vanwege hun huidskleur. En ja, er zijn negers die een hekel hebben aan alle blanken en er zijn blanken die een hekel hebben aan alle negers.

Zwarte Piet mag niet meer worden afgebeeld als iemand die een donkere huidskleur heeft en Piet heet. Want dat is beledigend voor mensen met een donkere huidskleur. En mogelijk ook voor mensen die Piet heten. Daaruit vloeit voort dat de dwergen in Sneeuwwitje niet meer mogen worden neergezet als klein. Want dat is beledigend voor kleine mensen. Mensen met rood haar worden voortaan niet meer in films gespeeld door mensen met rood haar want dat is beledigend voor mensen met rood haar. Het ergst vind ik persoonlijk dat mooie vrouwen in tijdschriften, op internet en televisie niet meer mogen worden gespeeld door mooie vrouwen want je zou dan mooie vrouwen wegzetten als mooie vrouwen die niets anders zouden kunnen dan mooie vrouw zijn en dat is dan beledigend voor mooie vrouwen.

Hier wat voer om over na te denken aangaande de Zwarte Piet kwestie. Natuurlijk mag u gewoon uw favoriete medium nablaten maar ik wil u graag adviseren om uw eigen mening te vormen nadat u wat feiten tot u genomen heeft. Zelfs wanneer u dat heel erg vermoeiend vindt. Neemt u gerust de tijd om het filmpje te bekijken; het kost minder tijd dan op de markt te herhalen wat anderen gezegd hebben. Succes!



Met andere woorden: het gaat ontzettend goed in Nederland want het enige waar 'wij' ons echt druk om maken is het gedoe rond Zwarte Piet. En regen natuurlijk. Ik hoorde laatst iemand klagen dat het 'alweer' geregend had. Dat ging om een buitje van anderhalf uur na drie weken non stop prachtig nazomer weer.

Ik reageerde dus met: 'Je hebt helemaal gelijk om te klagen. Ik vind dan ook dat de bevolking van Syrië geld moet inzamelen voor een nieuwe paraplu voor jou. Die mensen hebben niets te klagen! Goed, hun vader wordt onthoofd, hun moeder verkracht, hun zus verkocht als sexslavin, hun broer verkocht aan het rebellenleger als kindsoldaat en hun zoontje komt om van de honger omdat het regeringsleger de oogst heeft gestolen. Volstrekt belachelijk dat zij daarover klagen. Maar jouw paraplu werd nat toen je gisteren de deur uit ging en dat is een ramp van bovenmaatse proporties!

Door al het geschreeuw over oorlog en geweld in de media zou je bijna vergeten dat wij in het meest vredelievende tijdperk ooit leven:



Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Seth Gaaikema, Raphael Ravenscroft en Marcel (a.k.a Herr Dokter, a.k.a. Dr. Mad)

Iemand kennen

Een vriend van mij ligt op sterven. Nu ja, vriend...een bevriende collega in feite. Maar wanneer is iemand een vriend? Volgens Amerikaanse (en Facebook-) maatstaven is dat iemand die je kent van naam en gezicht. Persoonlijk denk ik dat het iemand is van wie je wederzijds weet dat je zelfs bij nacht en ontij bij elkaar kan aankomen om hulp, op wat voor gebied dan ook.

Afgelopen weekend liep ik rond op het Roots in the Woods Festival in Apeldoorn. Ik kwam er oude bekenden tegen en maakte er nieuwe vrienden. Altijd leuk!

Minder leuk is dat ik mijn verdiensten 'mag' verrekenen met mijn bijstandsuitkering. Enerzijds wil de overheid dat werklozen gaan werken, al is het maar in deeltijd. Anderzijds eist de overheid dat je alle verdiensten direct weer inlevert. Ik noem dat niet echt stimulerend en zelfs niet erg positief. Ik wend mij tot afleiding in de vorm van leuke dingen doen en mediteren en zo om maar niet kwaad te worden op de idioten die deze volslagen stupide regelgeving bedacht hebben.

Een week geleden probeerde ik een experiment waarover ik las in een zelfhulpboek dat gaat over het visualiseren van doelen. De oefening was: 'Stel je voor dat je op dag auto's ziet in de kleur zonsondergang beige en op dag twee concentreer je je op een paarse veer.' Ik vond dat wat typisch maar ben altijd wel in voor een experimentje of twee en deed dus mee.  http://the-positivity-project.com/2014/01/e-squared-experiment-2-the-volkswagen-jetta-principle/ Gevolg? Ik spotte twee auto's in de betreffende kleur en de buurvrouw kwam langs terwijl zij een broek droeg in die kleur! De volgende dag vond ik bij het opruimen in huis...een paarse veer! Geinig, niet? De oefening is natuurlijk: 'Als je iets wilt zien, dan zul je dat ook.'

Daarom zien zoveel mensen beren op de weg. Of wel: zij zien gevaren waar die niet zijn. Anderen zien weer constant het positieve in anderen en alleen die nieuwsberichten die relateren aan onze interesses vallen ons op. En gelukkig maar eigenlijk want je zou helemaal gek worden als je alles wat je zou zien of ervaren bewust zou meemaken!

Althans, dat is mijn mening, mijn eigen oordeel.

Mensen oordelen vaak nogal snel en soms verbaas ik mij hardop over de reacties op de filmpjes die ik maakte voor Volg de Baas op Youtube: https://www.youtube.com/channel/UCGs2PY2VzbDoWXswmtwJfpA 
Wat mensen al niet denken over mij te weten na het zien van een paar minuutjes acteerwerk!

Toegegeven: het zijn vooral 12- en 13-jarige scholieren die blijkbaar denken dat alles wat je ziet echt is en nog niet weten dat je iemand toch wat langer gezien, gelezen en gehoord moet hebben voordat je je écht een oordeel kunt vormen.

Maar één van die kinderen heb ik weten op te sporen en een taakstraf kunnen laten opleggen. Tegen anderen bleef ik in het geweer komen. Uiteindelijk was het - na een paar weken al - niet meer 'cool' om mensen die je niet kent uit te schelden, te beledigen, kanker toe te wensen of dood te wensen. En dat vind ik dan weer cool.

Ook cool vond ik altijd Ad Visser.

Ad Visser kennen de iets oudere Nederlanders onder u wellicht nog als presentator van het ooit langst lopende muziekprogramma ter wereld: AVRO's TOPPOP (Yeah!). Maar kende u hem eigenlijk al als muzikant?