Tolerantie

Het etentje gisteren was hartstikke gezellig en lekker en bovendien heb ik wat nieuwe woorden geleerd. In het Frans, het Malinees en het Chinees. Tja, dat krijg je nou eenmaal in een internationaal gezelschap! Jammer dat zo'n avondje tussen al die verschillende mensen niet vertaald kan worden naar landen. Waarom kunnen mensen niet gewoon in vrede samen leven maar moeten regeringleiders zo nodig aan de wereld laten zien hoe 'sterk' zij wel niet zijn? Veel geweld kúnnen gebruiken maar het met opzet juist niet doen, dát vergt pas kracht!

Premier Cameron is bereid de Europese markten te sluiten voor Rusland maar wil niet stoppen met het leven van militaire voertuigen aan Poetin. Of je het er mee eens bent of niet: het is een keuze. Premier Tusk van Polen maalt niet om de grote handelsbelangen en wil Rusland treffen met zware economische sancties. Gewoon, omdat hij vrijheid belangrijker vindt dan geld.

Polen heeft zelfs het aankomende 'Ruslandjaar' afgelast!

En wat vindt premier Mark Rutte belangrijker? Poetin op z'n nummer zetten of de financiële situatie van de Nederlandse Groot-Industriëlen? Het tevreden houden van zijn rijke vriendjes natuurlijk! Had Rutte maar een schijntje van de daadkracht die minister Timmermans tentoon spreidt! Hoe dan ook heeft de regering het - in mijn ogen althans - goed gedaan. Door de marechaussee naar het rampgebied te sturen. Ongewapend.

Gelukkig is ook het Nederlands volk verstandig gebleken. In plaats van een roep om vergelding voor het neerschieten van MH17 overheerste de roep om herdenking van de slachtoffers. Internationaal was er respect, ja zelfs bewondering voor die houding.

Toen ik de beelden zag van de Gaypride botenparade in de Amsterdamse grachten moest ik toch wel even een brok wegslikken toen ik de boot zag van het Aidsfonds: doodstille feestvierders die hun respect betuigden aan de omgekomen AIDS-onderzoekers aan boord van het neergeschoten vliegtuig, gesymboliseerd door een doodskist op de voorplecht:

Sowieso een feest van verbroedering, die Gaypride. Er was namelijk ook een boot met Marokkanen in roze djellaba's en een boot met Joodse LGBT's. Als ik zie wat Nederland de internationale gemeenschap laat zien hoe het ook kan dan voel ik toch wel plaatsvervangende trots. Plaatsvervangend omdat ik er - op dit niveau althans - niet aan heb bijgedragen. Maar ik doe mijn best om tolerantie te propageren.

Ouderwets? Wat nou ouderwets?

Het weekend deden wij eens rustig aan: wasjes draaien, zwabberen, opruimen en zondag zou mijn vriendin op een markt staan: de Graaf Groen markt in Egmond aan Zee. Echter, met windkracht zes is een kraampje aan de kust niet praktisch. Tenzij de doelgroep bestaat uit kleine zeebewoners. Daarom ging zij maar mee naar de zomerbijeenkomst van 'mijn' vrijmetselaarsloge; één van de weinige gelegenheden waarbij ook de partners van vrijmetselaars welkom zijn...

Vrijdag nam ik een half uurtje de tijd om weer eens gitaar te spelen. Moet ik veel vaker doen want dat is fijn! Had het al een hele tijd niet gedaan met als gevolg pijnlijke vingers. Maar het fijne gevoel overheerste. Net als toen wij vanmorgen de moeder van mijn zoon opzochten. Het gaat goed met haar in de inrichting, al is zij vaak wat angstig. Dat was ik ook toen ik zondag voor het eerst in 24 jaar weer eens op een fiets stapte. Dezelfde fiets die wij in Frankrijk kochten:

Wankel en onnatuurlijk ging ik een stukje vooruit. Om te ontdekken dat de trappers moeten worden ingekort; omdat ik erg laag zit (om de grond te kunnen raken met mijn voeten) zitten de trappers nu te hoog. Maar het kan worden opgelost!

Het zal dus niet lang meer duren voor ik naar vrienden toe kan gaan zonder mij zorgen te hoeven maken over het halen van de laatste tram of bus!

Gisteravond haalden wij een vriendin van Schiphol. Zij blijft een weekje logeren. En vanavond hebben wij een etentje bij de buren waar de voertaal vooral Frans zal zijn. Met de 23 woorden die ik beheers uit die taal kan de avond niet anders dan 'formidable' worden...;-)

Afgelopen donderdag ging ik even bij een vriend langs. Ik hielp hem met een computer-probleempje, luisterde naar de verhalen over zijn ex en dronk zijn koffie. Ik vertelde dat een paar mensen en één ervan zei: 'En wat kreeg je ervoor terug?' Mijn antwoord: 'Een goed gevoel.' werd niet serieus genomen. 'Ja maar, als ik iemand help wil ik er wel wat voor terug!'

Sorry, mensen, ik begrijp dat niet. In mijn ogen help je iemand om iemand te helpen en niet omdat je zelf iets wilt. Wanneer het in mijn vermogen ligt om iemand te helpen dan doe ik dat. En met helpen bedoel ik echt helpen en niet ingaan op de vraag: 'Hé, ik lig lekker lui in bed. Wil jij even de stad in gaan voor mij en wat cocaïne scoren en dan bij mij langs brengen?'

Heeft u wel eens drugs gebruikt? Nee? Sorry, maar het antwoord 'Nee' verraadt dat u liegt. Of minderjarig bent. Slechts een handjevol mensen wereldwijd kan eerlijk zeggen nooit drugs te hebben gebruikt. De rest van ons heeft wel eens cocaïne of heroïne gebruikt, wiet of hasj, tabak of alcohol. En ja, tabak en alcohol zijn zeer verslavende genotsmiddelen die bijzonder slecht zijn voor de gezondheid wanneer in grote hoeveelheden genuttigd. En niet alleen beroemdheden zoals de onlangs overleden Robin Williams was verslaafd aan alcohol en cocaïne maar ook vrijwel de gehele cast van de oude musical serie 'Fame' zat zwaar aan de wiet, de alcohol, cocaïne en tabak. En de meesten leven nog.

Amerikanen lijken graag erg spastisch te doen wanneer het gaat om drugsgebruik. Zij onterven hun zoon wanneer zij die met een jointje betrappen 'want mijn zoon is geen junk dus jij bent mijn zoon niet meer!' maar zitten intussen flink aan de wijn ('Maar zelden meer dan twee flessen per dag, hoor. Gewoon voor de gezelligheid!), tabak ('Ja maar tijdens mijn zwangerschap rookte ik zelden meer dan vijf sigaretten op een dag. Mijn arts zei dat dat geen kwaad kon.') en bijvoorbeeld Prozac ('Tsja, als je arts dat voorschrijft om lekker zonder stress te kunnen slapen kan het geen kwaad, toch?').

Vergeleken met het drugsgebruik van de mensen die thuis geen computer hadden valt het met de huidige jongeren toch best wel mee, eigenlijk. Maar ondanks al dat drugsgebruik kunnen mensen vaak nog verrassend goed presteren.

Met mijn werkcoach had ik het erover dat er niet zo heel veel mensen meer zijn die nog kunnen boekhouden zonder een computer nodig te hebben. Helaas zijn er geen werkgevers meer te vinden die dat een vaardigheid vinden maar noemen zij zo iemand 'ouderwets'. Nou, wacht maar tot een keer de stroom uitvalt. Ha!

En over ouderwets gesproken: herinnert u zich deze nog?