Uriah Heep

De band gaat inmiddels zo lang mee dat de baromzet voor een groot deel werd bereikt met het schenken van kruidenthee. Het aantal mensen dat nog niet geboren was toen de band was opgericht was te tellen op de vingers van één hand. Mijn vriendin is van 1973 en hoorde bij die 5 mensen.

Maar rocken kunnen de leden van Uriah Heep (opgericht in 1969) nog steeds! Nieuweling Davey Rimmer was zeer succesvol in het niet navolgen van de eerder dit jaar overleden Trevor Bolder maar toonde zich een waardig opvolger van de veel te vroeg overleden 'Spider from Mars'.

De strakke beats en het speelplezier van Russell Gilbrook leidden de band mede naar een niveau waar menig uit twintigers bestaande band een puntje kan zuigen en toetsenist Phil Lanzon toonde zich weer uiterst betrouwbaar.

Bernie Shaw was verrassend goed bij stem en had zelfs tijdens de soundcheck tijd voor zijn fans. Mick Box speelde als vanouds met zijn gitaar en met het publiek en merkte op dat het voelde alsof hij niet in een voor hen nieuwe zaal stond te spelen maar gewoon gezellig voor een grote groep vrienden.

En inderdaad: maar weinigen in De Melkweg op 10 december jongstleden hadden Uriah Heep nog nooit zien spelen en tientallen hadden de oude rockers al meer dan 100 keer van dichtbij meegemaakt. Wie ooit een live optreden van de makers van het allereerste Heavy Metal nummer ooit (Free 'n Easy) heeft bijgewoond weet waarom. Een klein album met foto's die ter plekke met mijn mobieltje werden gemaakt vindt u hier http://www.flickr.com/photos/terrebel/sets/72157638772901433/ maar ook hier https://www.facebook.com/terrence.weijnschenk/media_set?set=a.10151921670018163.1073741839.606138162&type=1

Hier is mijn eigen interpretatie van hun geliefde hit 'Lady in Black', opgenomen tijdens een gitaarles een paar jaar geleden. Een buurvrouw met backing vocals en de gitaarleraar op eh...percussie.

Wanneer zijn dienstverleners ordehandhavers geworden?

Blij dat ik vooral zittend werk had vandaag want ik zit nog wat vol van de zelfgemaakte bitterballen op een verjaardagsfeest gisteren!

Hoewel ik de afgelopen dagen weer op diverse podia mocht staan (Waaronder in het prachtige Paradiso. Zie foto van mij hier met collega's achter de schermen en de setlist in mijn handen) blijf ik natuurlijk ook rustig schrijven. Niet alleen brieven aan de gemeente maar ook een recensie voor Amsterdam Centraal.

Natuurlijk gaat ook het huishouden gewoon door en maakte ik vanmorgen het gootsteenzeefje schoon en hing een nieuw krijtje bij het kleine schoolbord op het toilet.

Vanmorgen hoorde ik bij en van de fysio dat mijn eerstvolgende bezoekje in principe het laatste zal zijn. Mijn linkerbeen met daarin de inmiddels twee jaar oude nieuwe heup doet wat het moet en kan doen en meer zit er gewoon niet in. Nu is het alleen nog maar een kwestie van kracht en souplesse opbouwen. Met wandelen, badminton of wat dan ook. Goed nieuws, niet? Helaas was het nog even niet mogelijk om 'hoera' te roepen want mijn stem is nog niet helemaal terug. Gelukkig dan maar dat ik vandaag alleen maar aan de administratie hoefde te werken. Zowel thuis alsook op kantoor. Mijn vriendin moet maar het woord doen bij de zogeheten tien-minuten gesprekken op de school van mijn zoon vanavond...

En dan denk je wel eens: praten lost meestal meer op dan geweld maar waarom geven zovelen dan toch de voorkeur aan dat laatste? *zucht*

De treinkapers die in 1977 door het kapen van een trein aandacht wilden vragen voor de gebroken beloftes van de Nederlandse regering, gedaan aan de bevolking van de Molukken werden niet 'na urenlang onderhandelen uiteindelijk met enkele gerichte schoten uitgeschakeld.' Neen. Zij werden bruut vermoord door middel van een kogelregen. En pas onlangs kwam die waarheid boven water. http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2686/Binnenland/article/detail/3553851/2013/11/30/Geheime-nota-Molukse-treinkapers-door-kogelregen-gedood.dhtml Alleen maar in 'achterlijke' landen zouden dit soort misstanden plaatsvinden? Alleen in 'achterlijke' landen zouden conflicten met grof geweld in plaats van diplomatie worden opgelost? Niet dus.

En ook nu nog vindt er geweld plaats in treinen. Van passagiers naar conducteurs toe maar helaas ook omgekeerd. Zo was ik er onlangs getuige van dat een conducteur ontdekte dat een student niet had ingecheckt (met zijn openbaar vervoer pasje tegen een paaltje getikt) terwijl dat vanaf 1 januari aanstaande (...) verplicht is. In plaats van er iets van te zeggen bestond het de man in uniform om de student in kwestie een afleesapparaat onder de neus te duwen en naar zijn handboeien (!) te wijzen. De jongeman kon niets anders dan zijn nemesis ietwat verdwaasd aankijken en 'Sorry, meneer!' te stamelen.

De ordehandhaver (nog niet zo lang geleden waren treinconducteurs nog dienstverleners maar die tijden zijn voorbij) hoefde eigenlijk alleen nog maar te zeggen 'Befehl ist Befehl!' en 'Ordnung muss sein!' , een arm met een wit met rood en zwart plaatje om de bovenarm hard de lucht in te brengen, de hielen van een stel bruine laarzen tegen elkaar aan te klikken en het plaatje was compleet.

Maar misschien is het betreffende heerschap niet iemand die zich uitermate thuis zou voelen in Hitler-Duitsland maar had-ie gewoon zijn dag niet. Dat kan natuurlijk ook. Maar ook dan dien je je als dienstverlener voorbeeldig te gedragen. Vind ik.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Peter O'Toole en Joan Fontaine