Het aardige van geen stem hebben is dat mensen dan ófwel tegen je gaan fluisteren, dan wel tegen je gaan schreeuwen terwijl zij heel dui-de-lijk gaan ar-ti-cul-le-ren! Alsof je niet alleen je stem maar ook je gehoor kwijt bent. Mensen in een rolstoel kennen het verschijnsel. Je kunt dan roepen: 'Hé, dat ik niet kan lopen betekent niet dat ik doof ben!' maar mensen lijken doof voor dat soort argumenten...
'Ja, maar als je zwaar verkouden bent en je stem kwijt (goed, in een nylon 'Made in China' kerstelfenkostuum om één uur 's nachts kerstpakketten uitdelen in de buitenlucht is misschien geen verstandige actie. Maar wél leuk.) blijf je toch lekker in bed liggen en ga je lekker lezen?' Tsja, ik niet dus. Ondanks dat ik graag lees.
The Fat Years van Chan Koonchung is boek nummer 22 van dit jaar en geeft een aardig kijkje in het reilen en zeilen van het sociale en economische leven in China in het heden en in de nabije toekomst. Bovendien komen mensen die veel van elkaar verschillen er nader in tot elkaar.
Zelf kwam ik nader tot enkele collega's en gasten tijdens een vaag bedrijfsfeest in Theater Tuschinski, afgelopen donderdag
, een bedrijfsfeest in het sfeervolle Restaurant Roest in Amsterdam oost
, afgelopen vrijdagmiddag en tijdens een bedrijfsfeest in Doetinchem (waar mijn collega's en ik twee rollen kregen toebedeeld)
vrijdagavond waarna ik logeerde bij een collega in Etten.
En wat deed ik zaterdag eigenlijk? Vandaag stonden wij op de Sunday Market in Amsterdam Westerpark
en daarna mocht ik werken in poptempel Paradiso alvorens het weekend af te sluiten met een verjaardagsfeestje. Leuk hoor, dat leven van mij en je komt nog eens ergens!
Bovendien is het altijd weer leuk om mensen (beter) te leren kennen al zal ik als man natuurlijk nooit vrouwen helemaal begrijpen...;-)
Wanneer een vrouw zegt 'Ik heb het koud.' bedoelt zij dan A) 'Zet jij de kachel even wat hoger, wil je?' B) 'Wil jij het raam alsjeblieft dichtdoen?' C) 'In Nederland is het altijd zo koud, waarom heb jij die baan in Dubai niet geaccepteerd?' D) 'Ik voel mij niet zo lekker. Zou ik ziek zijn?' E) 'Ik heb je nodig. Hou mij eens stevig tegen je aangedrukt.' of misschien wel F) 'Wil jij even mijn sjaal voor mij pakken? Hij hangt aan de kapstok onder mijn paarse regenjas.' Nu kun je daar als stel ruzie over maken maar persoonlijk weet ik leukere dingen om te doen samen met mijn aanstaande vrouw. Zeg nou zelf: ruzie is toch vreselijk?
Vreselijk hoor dat 'onze' cultuur wordt aangetast door 'de Islam'. Nog even dan eten wij allemaal graag shoarma! Vreselijk toch? Of toch niet? Eten wij niet al jaren graag hamburgers? Kijken wij niet al jaren liever Amerikaanse films dan Hollandse of Vlaamse? Dus waarom is het niet erg om de Amerikaanse cultuur toe te laten in ons land maar is het hemeltergend om elementen van bijvoorbeeld de Marokkaanse cultuur toe te laten in onze samenleving? Ik denk dan even terug aan de collega die in de lunchpauze niet mee wilde voor een (Surinaams) broodje Bapao omdat zij niet hield van 'die buitenlandse rotzooi' maar liever naar de kantine ging voor een typisch Hollands broodje kipsaté.
De enige reden waarom sommige mensen tegen 'buitenlanders' zijn is omdat hen - blijkbaar erg overtuigend - wordt vertéld tegen buitenlanders te zijn. Wel vreemd want goed beschouwd zijn wij in elkaars ogen allemáál buitenlanders.
Wij zijn mensen en dus laten wij ons snel leiden door sentiment. Zelfs als de cijfers iets tegengesteld beweren. Denk maar aan het 'feit' dat ouderen het zo slecht hebben in Nederland en 'altijd maar' gepakt worden door opeenvolgende regeringen. In andere landen hebben ouderen het véél beter. Toch? Mis. Hier zijn de cijfers:
Spreuk van de dag
1 uur geleden