Hoort u graag de keiharde waarheid?

Vanmorgen was ik even duizelig en misselijk na het halen van mijn maandelijkse anti-allergie prikken en laat in de middag vergaderde ik mee met het bestuur van http://www.sbow.nl. Altijd leuk maar niet zo leuk als je partner weer zien na afwezigheid...

Het was natuurlijk een fijn weerzien met de CEO van Rataplan Design https://www.facebook.com/RataplanDesign?ref=ts&fref=ts, gisteravond op Schiphol! En ja, wij hadden elkaar heel wat te vertellen maar het meeste daarvan is privé...;-)

Sommigen roepen dat alles transparant moet zijn, dat geen enkele organisatie of persoon geheimen mag hebben. Nou, sorry, maar ik hoef echt niet te weten wat bijvoorbeeld zangeres Anouk doet in het privé-gedeelte van haar leven en wellicht zijn er dingen uit het verleden van mijn vriendin die ik liever niet weet. Ik hou van haar om wie zij is en wat zij misschien ooit gedaan heeft (en met wie) doet voor mij niet ter zake. Zo vindt ik dat Anouk gewoon goede liedjes moet produceren. Haar mening over Zwarte Piet is voor mij niet van belang. Amerikanen (met name want ook Nederlanders zijn soms zo) denken daar heel anders over. Zo werd 'The Science Guy' in Texas weggehoond omdat hij het waagde te verkondigen dat de maan zonlicht reflecteert en niet van zichzelf licht uitzend. Ofwel: tegenstanders van Bill Nye hebben blijkbaar recht op vrijheid van meningsuiting maar de entertainer zelf niet...http://www.thinkatheist.com/profiles/blogs/bill-nye-bood-in-texas-for

Sommigen zeggen alles wat zij willen onder het mom van vrije meningsuiting. Zelf zie ik het als een teken van beschaving wanneer mensen er in slagen hun mening voor zich te houden. Mensen zeggen bijvoorbeeld: 'Wat een waardeloos stuk zeg,  wat je laatst schreef! Maar dat is natuurlijk alleen maar mijn mening. Ik bedoel er verder niets mee, hoor en wil jou als goede vriend zeker niet kwetsen!' Dan behoor je dat - als goede vriend - blijkbaar lijdzaam aan te horen, het hoofd te buigen in deemoed en die goede vriend te bedanken voor zijn eerlijkheid. Je mag absoluut niet reageren met: 'Dankjewel voor je opmerking. Mag ik daaraan toevoegen dat je beter kunt stoppen met vioolles? Want die klanken die jij produceert doen niets anders dan alle katten uit de buurt wegjagen! En dat zeg ik natuurlijk als vriend en zeker niet omdat ik je wil afkraken.' Uiteraard krijg je dan de wind van voren. En terecht. Je dient kritiek nu eenmaal op een beschaafde manier te uiten want geen van allen houden wij van de keiharde waarheid.

Vandaag neem ik u mee naar mijn jeugd. Naar mijn tienerjaren. De tijd dat ik nog vol hoop en idealen zat. En eigenlijk heb ik die nog steeds. Wellicht dat daarom mensen zeggen dat ik nooit volwassen ben geworden. Als het echt zo is dat je je idealen overboord moet gooien om jezelf 'volwassen' te mogen noemen...nou, laat mij dan maar lekker jong blijven! Hoe dan ook: ik kwam toen via een klasgenoot in contact met bands als Slauerhoff en Weekend at Waikiki. Onlangs had ik contact met een platenverkoper die mij wellicht in bezit kan brengen van de betreffende geluidsdragers! Hier een voorproefje: ik nodig u uit om op deze link http://www.weekendatwaikiki.com/muziek_mp3_weekendatwaikiki.htm te klikken, het eerste album uit te zoeken en dan te kiezen voor 'No way to go', één van de favoriete muziekstukken uit mijn tienertijd.

Op gitaar speelde indertijd ene Tom Holkenberg. De wereld zou hem later leren kennen als Junkie XL. Nou, vooruit, omdat u er op aandringt nog een stukje muziek van Weekend at Waikiki:

Klagen helpt! Maar alleen gericht.

Vandaag had ik naar een concert van Nick Cave kunnen gaan. Ik had ook kunnen filosoferen met een dozijn wijze mannen. In plaats daarvan besloot ik de avond door te brengen met mijn aanstaande vrouw die na een werkverblijf van ruim twee weken in China vast mooie verhalen heeft te vertellen. En daar ga ik natuurlijk naar luisteren! Zo ontdek ik misschien of het al dan niet klopt dat Chinezen steeds rijker worden en wij in het 'Westen' steeds armer.

Ja, zelfs mensen met een inkomen van tweemaal modaal of meer hebben last van de kredietcrisis. Gingen zij er de laatste jaren elk jaar ongeveer 7 procent in koopkracht op vooruit, het afgelopen jaar was dat 'maar' 3 procent! En ook mensen die gewend waren driemaal per jaar op vakantie te gaan voelen de economische malaise in de portemonnee; zij kunnen nog maar tweemaal per jaar op vakantie! Och heden! Het is toch verschrikkelijk, niet? Mensen die in hun eigen taal niet eens een woord voor 'vakantie' hebben hebben het eigenlijk veel makkelijker want wat je nooit gekend hebt kun je ook nooit missen. Toch?

Natuurlijk mag men klagen en ook ik maak mij daar regelmatig schuldig aan. Maar laten we het dan alsjeblieft écht ergens over hebben en niet meer zo veel over trivialiteiten. Natuurlijk is klagen een prima tijdverdrijf maar anderen helpen is vele malen nuttiger. Met een gerichte klacht als 'Waarom worden bladblazers met benzinemotoren ingezet om in de herfst voetpaden bladvrij te maken? De natuur doet die actie binnen enkele minuten teniet en velen hebben last van het lawaai en de betreffende medewerker voelt zich volslagen nutteloos.' kan men veel meer bereiken. 

Door deze bezigheid af te schaffen kan men in één klap velen tevreden maken. Zelf vroeg ik mijn woningbouwcorporatie dit bericht door te geven aan hun vaste hovenier. En men luisterde! De hovenier is verzocht dat áls er blaadjes moeten worden verwijderd (ze laten liggen is meestal beter; de rottende blaadjes zijn een prima voedingsstof voor de bomen, bloemen en planten in de algemene binnentuin!) dat men dat weer zal doen met hark en bezem. Zeer effectief, een goede lichaamsbeweging én minder slecht voor het milieu.

Met de algemene klacht 'waarom doet niemand er wat aan?' kan geen enkele instantie iets aanvangen. Behalve misschien een centrum voor psychotherapie. Althans, dat is mijn mening.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Leen Timp