Loopband

Natuurlijk: wanneer men haast heeft zet men 'even snel' de fiets voor de ingang van de supermarkt. Het is maar 'voor hooguit tien minuutjes' dat anderen er dan niet in of uit kunnen. Mensen moeten daar maar niet over zeuren, hoor! Chill, weet je wel? Relax! Homo Haastus (De door haast aangedreven mens) staat vervolgens stil bij de bak met sperzieboontjes. Letterlijk. En je hoort hem of haar denken: 'Tsja, ik heb zin in sperzieboontjes voor bij het avondeten en daarom sta ik nu bij de bak met sperzieboontjes. Dus dat is goed. Maar nu? Zal ik die groene sperzieboontjes nemen of toch maar voor die groene gaan? De Homo Doubtus (De Mens die Twijfelt)  pakt de mobiel (de nieuwste iPhone natuurlijk want er is geen beter toestel. Wat weten onafhankelijke recensenten nou eigenlijk helemaal?)  en tikt een berichtje. Wellicht een Twitter bericht: Sta bij de sperzieboontjes. Zal ik de groene nemen of de groene? #Dilemma #Help  #DTV

Als een en ander is opgelost gaan ze naar huis, trekken de algemene voordeur achter zich dicht (maar niet de daaropvolgende tochtdeur want daar heeft deze mens 'geen tijd' voor) en gaat na het koken en eten van sperzieboontjes gezellig drie uren televisie zitten kijken en twee uren rond surfen op internet. Voor oma bellen heeft deze mens 'geen tijd' want o, o, o wat heeft men het druk!

Ik heb het nooit druk. hooguit heb ik een volle agenda maar dat is wat anders. Zo was ik vrijdag mee op het uitje van de vrijwilligers van http://www.scipacc.nl. Men had geregeld dat wij een uurtje of wat gingen pokeren. Erg vermakelijk en je leert er je collega's een beetje beter door kennen: wie neemt graag risico's? Wie heeft er een grote mond maar speelt eigenlijk weinig klaar? Wie kan er goed bluffen en wie doet dingen eigenlijk alleen maar om te kunnen winnen? Afgelopen weekend werd op veel plekken Halloween gevierd. Zo kwam het dat ik zaterdag overdag en 's avonds en een groot deel van de zondag aan het werk was. In respectievelijk Hilversum, Arnhem en Hilversum.

Vorig jaar zag ik er anders uit met de jaarlijkse Halloween parade in Amsterdam:

Gelukkig kreeg ik zondagavond wat afleiding in de vorm van bezoek van een vriend die ik al jaren ken maar nog nooit in het echt had gezien.

Ook vanmorgen en vanmiddag was het nog gezellig!

 Een flink herfstbriesje zorgde voor nogal wat overlast in de vorm van omgewaaide bomen en dergelijke.

Onderweg hielp ik een dame die met fiets en al was omgevallen. Omdat zij wat gedesoriënteerd was bleef ik even bij haar en zij stelde dat zeer op prijs. Na een paar minuten wist zij weer wie en waar zij was en kon zij - ondanks lichte schaafwonden - haar weg vervolgen. Maar niet zonder dat ik haar liet beloven bij duizeligheid of misselijkheid de dokter te bellen.

Diverse mensen ondervonden rampzalig genoeg dat de menselijke schedel niet is gemaakt om het volle gewicht van een boom te dragen. Mijn persoonlijk ongemak dat er vandaag geen trams reden in de hoofdstad waardoor ik een tiental kilometers moest lopen valt daarbij natuurlijk in het niet. Bij de fysiotherapeut vanmiddag hoefde ik niet op de loopband.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Lou Reed

Televisie (Een verhaaltje)

Zijn hoofd voelde als een dames handtas: veel te vol en het meeste wat er in zat zou hij nooit nodig hebben. Terwijl hij zich schoor hoorde hij een beleefde kuch. Op zich niet vreemd, ware het niet dat hij alleen thuis was vanavond en hij zeker was dat het geluid niet uit zijn eigen keel kwam.

Hij probeerde er niet aan te denken maar hoe harder je probeert ergens niet aan te denken, hoe moeilijker die taak wordt. Dus gaf hij het maar op en gaf toe aan zijn gevoel van onrust. Van pure zenuwen liet hij zijn scheermes vallen en hoorde het toen wéér: zo'n beleefd kuchje als van iemand die om aandacht vraagt maar je eigenlijk niet wil storen.

Bijna had hij hardop geroepen - scherp ouderwets uitklap scheermes weer maar nu dreigend in de hand - : 'Wie is daar!?' maar hield zich op het laatste moment in. Daar maak je namelijk geen indruk mee bij een eventuele insluiper.

Een half uur geleden verheugde hij zich nog op een avondje uit en had voor de gelegenheid zelfs zijn Paisley shirt uit de kast getrokken! Maar nu werd zijn geest overheerst door maar één enkele gedachte: waar kwam toch dat geluid vandaan?

Hij was zo erg gefocust dat hij de stem niet hoorde die zei: 'Excuseert u mij.' Gevolgd door het geluid van iemand die een slokje water neemt. Keurig netjes gedrag van de nieuwslezer op televisie.

================================
Meer lezen? http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel

De handgeschreven versie van het verhaaltje van vorige week is gewonnen door...http://suskeblogt.com/ ! Van harte! Van bovenstaand verhaaltje bestaat geen handgeschreven versie dus die kan ook niet gewonnen worden door het verhaaltje te delen via sociale media. Toch wordt het erg op prijs gesteld indien u dat doet. Alvast mijn dank!