Vrije wil

Onlangs had ik woningcorporatie Ymere gevraagd een timmerman langs te sturen want de gemeenschappelijke voordeur sluit slecht waardoor insluipers vrij spel hebben en het tijdelijke plankje dat dienst moet doen als dorpel in de keukendeur is al in mei kromgetrokken. Een week nadat-ie was geplaatst (en een week nadat-ie zou worden vervangen door een permanente oplossing). Regenwater en slakken komen zodoende ongehinderd onze woning binnen. Vanmorgen is de timmerman in kwestie ook daadwerkelijk geweest en hij heeft de problemen bekeken. En meer ook niet. Misschien had ik duidelijker moeten zijn in mijn opdracht naar Ymere want ik vroeg: 'Kunt u een timmerman naar die twee problemen laten kijken?' Tsja, ik had er natuurlijk van uit kunnen en moeten gaan dat medewerkers van een woningcorporatie niet worden betaald om na te denken en moeten zeggen: 'Ik wil dat die twee problemen worden opgelost.'

Intussen vordert de 'reparatie' aan mijn heup. Na een half uur fysiotherapie werd ik voor een half uur aan het werk gezet op diverse apparaten in de sportschool waar de fysiotherapie praktijk aan vast zit en daarna ging ik even de plantjes water geven in het huis van mijn vriendin.

's Middags mocht ik weer een paar uurtjes op kantoor zitten en na het avondeten was het weer eens tijd voor het bijwonen van een college. Wilt u er zelf eens bij zijn, dan kunt u zich via deze site aanmelden: http://www.universiteitvannederland.nl/alle-colleges/ 

Vandaag was het woord aan de psychiater en filosoof professor doctor Damiaan Denys. Hij kwam met het ethisch dilemma: Kan iemand die ziek is verantwoordelijk worden gehouden voor zijn of haar daden? Bijvoorbeeld de oma die in de waan leefde dat haar kleinkinderen varkens waren en hen daardoor slachtte, kookte en opat. Is Anders Breivik zo ziek dat hij nog steeds denkt er goed aan gedaan te hebben tientallen mensen te hebben vermoord? Maar als hij niet zelf verantwoordelijk is maar zijn ziekte wél, is het dan wel eerlijk om een zieke man een cel in te werpen? En als pedoseksuelen ziek zijn omdat zij erop kicken om - net als de prins in Sneeuwwitje - meisjes van 14 te zoenen,  moet je hen dan veroordelen of juist helpen? En wat te doen als een (geestes)zieke niet geholpen wil worden? Mag een arts dan behandeling afdwingen? 

Onderzoek toont aan dat onze hersenen een beslissing nemen voordat wij iets willen; het signaal 'pak de telefoon' wordt door de hersenen naar de hand gestuurd voordat wij bedenken dat wij oma willen bellen. Zijn wij de slaaf van onze hersenen of bestaat er toch zoiets als vrije wil?

Sprookjes

Gisteren was ik weer door de mangel gehaald door de fysiotherapeut. Vandaar dat het mij vanavond niet makkelijk viel een paar uur stil te zitten bij de Kamer van Koophandel waar de avond draaide rond de rechten en plichten van verenigingen en stichtingen. Ik was daar uit hoofde van mijn penningmeesterschap bij stichting HIOB. Menigeen zat aandachtig te luisteren en slechts een enkeling werd even boos als er een mobieltje af ging of hij of zij het woord verlangde maar niet kreeg.

Ja, je mag boos zijn op iemand van wie je houdt. Dat was de conclusie van een gesprek gisteravond. En inderdaad: dat je het niet leuk vindt wat iemand doet wil niet zeggen dat je opeens niet meer om die persoon geeft. Er zijn mensen die veel van elkaar houden en vervolgens door één misverstand besluiten elkaar nooit meer te spreken. Vreselijk vind ik dat. Vreselijk dom vooral. Want wat bereik je met die koppigheid?

Vreselijk, niet, van die verhalen waarin complete bevolkingsgroepen over één kam worden geschoren en bijzonder denigrerend als stereotiepe worden weggezet? Maar waarom zijn mensen dan niet tegen het verhaal van Sneeuwwitje? Alle kleine mensen zijn opeens schattige onhandige dwergjes met puntmutsjes op. Bovendien zoent de Prins met een meisje van 14! Wie dat verhaal in onze tijd neerzet zou stante pede worden beschuldigd van het verheerlijken van pedoseksualiteit maar vergeet dat in de tijd waarin het verhaal zich afspeelt het heel normaal was om als 13-jarig meisje te trouwen en op je 14e je eerste kind te baren.

Zullen wij dan ook het sprookje van Sneeuwwitje maar gaan 'moderniseren' dan? Dan vindt ik dat de prins een prinses moet worden die verliefd raakt op Sneeuwwitje 'want homoseksualiteit moet toch kunnen?' en de zeven dwergen worden dan gespeeld door mensen van zes verschillende 'rassen' waaronder (bijzonder politiek correct!) één neger, één gehandicapte, één vrouw, één nerd, één punker en één blanke mannelijke held van 26 jaar oud die speelt dat-ie 17 is. Zoals dat gebruikelijk is in de Hollywood films die wij met z'n allen zo adoreren, blijkens het filmaanbod op televisie en in de bioscoop. In de anonimiteit van het internet kijken wij massaal overigens nog het liefst naar pornofilms waarin groot geschapen mannen meerdere malen per uur seks hebben met zeer gewillige rondborstige blonde mevrouwen.

Nu ik dit zo opschrijf zie ik pas dat ook porno eigenlijk niet meer is dan een sprookje.

Bioscoopfilms zijn natuurlijk eigenlijk ook sprookjes. Neem nu Gravity met Sandra Bullock en George Clooney, die ik vanmiddag gezellig samen met mijn zoon keek.. Op zich een interessant gegeven dat in de film naar voren wordt gebracht maar bijzonder onwaarschijnlijk. Maar dat geeft helemaal niet want wij mensen vinden het heerlijk om in de maling te worden genomen! Waarom blijven wij anders stemmen op politici die al eerder bewezen hebben hun mooie praatjes zelden tot nooit waar te maken? Want om welke andere redenen houden wij van sprookjes?