Werkproblemen

Een paar weken geleden reageerde ik op een oproep op internet waarin men om een entertainer vroeg voor een feest in het kader van Halloween. Men bedankt mij netjes dat ik had gebeld en beloofde binnen een week terug te bellen. Uiteraard gebeurde dat niet. Maar dat ben ik gewend. Ik stuurde dus een tekstbericht. Waarop geen antwoord kwam. Ook dat is geen nieuws. Uiteindelijk stuurde ik het bericht dat ik op internet melding zou maken van de gebrekkige communicatievaardigheden van het bureau in kwestie. Opeens had men wél tijd om terug te sms'en. Typisch. Een heerschap verklaarde mij niet te kennen en al een ander te hebben ingehuurd. Geen excuses. Helemaal niets. Eigenlijk wil ik dit soort types eens flink onder handen nemen maar daar ben ik dan weer te beschaafd voor.

Gisteren prettig onder handen genomen door de fysiotherapeut en 's avonds gezellig zitten kletsen met mensen van divers pluimage; studenten, kunstenaars, gepensioneerden en zelfs een enkele hoogleraar!

De gepensioneerde hoogleraar die onlangs was betrapt op het verzinnen van onderzoeksresultaten http://www.nu.nl/binnenland/3601689/geen-onderzoek-proefschrift-mart-bax.html maar doodleuk subsidie ontving voor zijn 'werk' zal niet worden gestraft. Ik vraag mij dan af: als hij jong was geweest, een licht getinte huidskleur had gehad en een jas had gedragen met daar aan vast een bontkraagje, had dan de PVV en haar aanhang wél geëist dat hij aan de hoogste boom zou worden gehangen? Want nu is men in de diverse fora ongekend stil terwijl meneer Wilders en zijn naroepers vonden dat de daders van een vechtpartij moesten worden gedeporteerd. Uiteraard zonder het politie-onderzoek af te wachten. Waar later uit bleek dat de 20-jarige dame die aangifte deed van molest het verhaal compleet verzonnen had. http://www.nu.nl/binnenland/3601541/mishandeling-zestal-haarlem-verzonnen.html De PVV-stemmers en hun Grote Geblondeerde Gedoger zijn zomaar opeens muisstil. Maar waarom roept men nu niet massaal dat frauderen en het doen van valse aangifte moet worden verboden?

Dat mensen hun kinderen dingen verbieden die zij zelf doen gaat er bij mij nog steeds niet in. 'Ja maar, ik weet wat ik doe!' Natuurlijk: je had het vast zo gepland om laveloos van de alcohol midden in de nacht thuis te komen, de badkamervloer te besmeuren met je maaginhoud, je partner te slaan, de volgende dag je ziek te melden op het werk om later de alcohol de schuld te geven. Kom op, zeg! Alsof iemand je met een pistool op het hoofd gericht dwong om al die glazen bier of wijn achterover te slaan en later tegen je kind te zeggen: 'Ik verbied jou alcohol te drinken want je bent een puber en kunt je dus niet verantwoordelijk gedragen!'

Is het niet gewoon veel eerlijker om de hand in eigen boezem te steken en niet de school of de overheid ervan de schuld te geven wanneer het mis gaat met ons kroost? Soms denk ik wel eens dat wij te snel en te makkelijk verantwoordelijkheid op anderen afschuiven...

Soms bekruipt mij het idee dat er bedrijven zijn die het Bel-Me-Niet register beschouwen als telefoonboek. Noem mij maar ouderwets maar doodleuk iemands protesten negeren en doorgaan met je ongevraagde verkooppraatjes noem ik asociaal! Kijk, van kinderen en psychiatrisch patiënten valt te verwachten dat zij zich egocentrisch (alles draait om hen) gedragen.

Wanneer mensen het psychisch zwaar hebben is dat doorgaans vanwege een (slechtlopende) amoureuze relatie of vanwege problemen op het werk. Een goede verzekering betaalt mee aan psychologische zorg om een depressie of burn out te voorkomen. Maar let op de kleine lettertjes want daar staat tegenwoordig meestal: 'niet in het geval van relatie- of werkproblemen.'

Het pleonasme van de dag is: 'Opzettelijk haatzaaien'

Takenlijstje

Vrijdagavond had ik een paar vrienden op de borrel, zaterdag waren wij naar een verjaardag voordat wij gingen eten bij mijn schoonmoeder en vandaag zou ik mijn vriendin bijstaan terwijl zij spullen verkocht op een duurzame markt maar vanwege het heftige herfstweer ging die markt niet door. In plaats daarvan beleefden wij een rustige zondag waarop ik reclame maakte voor mijn schrijfsels en maar liefst twee hele boekjes verkocht!

Op de ouderavond, afgelopen donderdag, viel het weer op hoe veel ouders van school verwachten: de school moet kinderen leren rekenen en besef bijbrengen van historische gebeurtenissen. De school moet ook een plek zijn waar kinderen leuke dingen kunnen doen en leren over de voor- en nadelen van seks, alcohol en andere drugs. Toen de mentor vroeg: 'In hoeverre doet u thuis aan voorlichting en het geven van het goede voorbeeld?' bleef het even stil. Opvoeden is natuurlijk primair een taak van de ouders. De school kan ondersteunen en adviseren. Meer niet. Mensen worden vaak boos wanneer zij iemands advies opvolgen en het blijkt niet goed uit te pakken. Beste mensen: er is niemand die je dwingt advies op te volgen! Als het goed is kun je zelfstandig nadenken!

Het gaat zelfs op voor mensen die ingaan op algemeen advies dat verspreid wordt via Twitter. In het psychiatrie café donderdag (Hier is wat meer info over die café's: http://www.amsterdamcentraal.nl/archief/2013/10/01/het-psychiatrie-cafe) kwam ik nog iemand tegen die ik ooit les gaf in het omgaan met dat medium:

'Waarom moet ik elk twitterbericht lezen!?' -'Van wie moet je dat? En wanneer je een krant leest, lees je dan elk artikel? Elk overlijdensbericht? Elke advertentie?' -'Nee, natuurlijk niet! Ik scan een pagina, pik eruit wat mij interessant lijkt en lees alleen dat.' -'En zo werkt dat met Twitter ook.'  'O, zo simpel?' -'Ja, zo simpel. Het hoeft dus helemaal niet zo veel tijd te kosten.

Waarom zijn wij zo geobsedeerd door tijd? Wij 'moeten' om zes uur eten, wij moeten elke dag om negen uur beginnen met werken en moeten daar elke dag om vijf uur mee stoppen. In de bioscoop 'moeten' wij om de tien minuten op ons mobieltje kijken hoe laat het is en of we nieuwe 'likes' hebben op Facebook want...eh...ja, waarom eigenlijk?

En is iedereen die in de bioscoop op zijn of haar mobiele schermpje kijkt een slachtoffer van de consumptiemaatschappij of is dat maar één van mijn vooroordelen?

In het kader van het verwijderen van vooroordelen dit keer de link naar een artikel over games. Met name over de vraag: 'Maakt het spelen van agressieve spellen kinderen agressief?' Dat zou gelden voor alle gewelddadige computerspellen en om een of andere reden niet voor reguliere spelen als voetbal, kickboksen, rallyrijden en karate. Zelf heb ik nooit begrepen waarom. Men zei dan: 'Ja, maar door hun agressie te uiten in een spel zullen kinderen in de dagelijkse omgang zich minder agressief gedragen.' Mooi. Maar waarom geldt diezelfde rethoriek dan niet voor computerspellen als Grand Theft Auto, World of Warcraft en Call of Duty? Dat heeft niemand tot nu toe mij kunnen uitleggen, vastgeroest als men zat in het voordeel 'Ja maar, dat is gewoon zo!' 

Maar inmiddels is het onderzocht en wat blijkt: gamen maakt kinderen NIET agressiever! Sterker nog: agressieve kinderen waren na het spelen van een potje HALO of Mortal Kombat juist minder agressief dan vergelijkbare ADHD-kinderen die die spellen niet speelden. Ik bedoel maar. Hoepla, daar gáát weer een vooroordeel! http://www.nu.nl/tech/3560592/games-maken-kinderen-niet-agressiever.html

Omdat ook de leden van de kaartclub vanwege het slechte weer andere bezigheden opzochten kon ik een paar zaken doen waar ik anders niet aan toe kwam om te doen. Mijn vraag aan u: heeft u ook zo'n mooi takenlijstje?