Verhoudingen

Mijn aanstaande vrouw en ik zijn inmiddels zo'n beetje precies 22 maanden samen en het is nog steeds gezellig! Zo gingen wij gisteren naar de bioscoop en zagen daar de geniabele film Borgman van de familie van Warmerdam. Gaat dat zien! Uiteraard gingen wij daarna aan de bitterballen. 

Gewoon gezellig thuis, want dat scheelt toch weer wat geld.

Hoewel het niet altijd makkelijk gaat kunnen wij nog steeds de vaste lasten betalen. Zoals de maandelijkse zorgpremie..

Verlagen van de zorgpremie is goed voor de overheidsuitgaven want zorgtoeslag kan dan omlaag. http://www.nu.nl/geldzaken/3539180/gemiddelde-zorgpremie-bedraagt-225-euro-per-maand.html

Althans, voor mensen die kunnen rekenen lijkt dat een goed idee. Maar waarom worden de zorgpremies dan toch elk jaar weer verhoogd en moet er dus ook meer worden uitgegeven aan zorgtoeslagen omdat mensen die premies niet meer kunnen betalen? Honderden ambtenaren zijn met niets anders bezig dan het berekenen van wie welk bedrag nodig heeft aan toeslag. Die honderden jaarsalarissen zouden niet uitbetaald hoeven worden als de premies betaalbaar waren. Ook andere belastingen moeten omhoog want al die ambtenaren moeten betaald worden. Rechtstreeks gevolg is dat er nog meer mensen in de geldproblemen komen omdat zij én die extra belastingen én die verhoogde zorgpremie niet kunnen betalen. De oplossing lijkt simpel: verlaag de zorgpremie! Daarmee voorkomt men in de toekomst overvolle cellen die worden gevuld met al die mensen die uiteindelijk hun belastingen niet kunnen betalen en dus worden opgesloten.

Elk jaar worden tientallen vrouwen opgesloten en soms zelfs ter dood gebracht omdat zij volgens een of andere archaïsche wet 'schuldig' zouden zijn aan hun eigen verkrachting. En dat is verschrikkelijk. Terecht dus dat er tientallen miljoenen worden besteed aan campagnes en diplomatieke missies om hier een einde aan te maken. Maar ik zie onze minister van buitenlandse zaken niet naar zijn collega van een warm land gaan om namens het Nederlandse volk tienduizend muskietennetten aan te bieden waarmee eenvoudig malaria voorkomen kan worden. Malaria is 'goed' voor ruim een miljoen doden per jaar wereldwijd en kan relatief eenvoudig worden bestreden met klamboes en eenvoudige medicatie. Toch gebeurt dat niet. Is dat omdat een minister liever vrouwenrechtenorganisaties tevreden stelt dan organisaties die er op uit zijn om mensenlevens te redden?

Ik ben maar een eenvoudige blogger en niet eens een journalist (hoewel er sommigen zijn die vinden dat ik mij beter moet documenteren) en heb dus het antwoord niet maar ik vraag mij wel eens af waarom er zo vaak sprake is van scheve verhoudingen.

Terwijl sommigen weinig anders doen dan hun miljoenen dollars tellen hebben anderen het minder leuk. De kunst is dan om positief te blijven. Ik wil u uitdagen bij het volgende filmpje de ogen droog te houden. De onbekende held van vandaag is Choi, Sung-bong. Omdat hij blijft werken voor wat hij wil. Omdat hij doorzet. Omdat hij zich geen houding weet te geven wanneer mensen aardig tegen hem zijn...

Gesproken

Nog wat vermoeid van het zondag op de markt staan deed ik gisteren mijn administratie, redigeerde ik een stuk van mijn komende roman, handelde ik zaken af met mijn inboedelverzekering en de woningbouw: http://vragen.blogspot.nl/2013/09/vervolg-zolderinbraak.html, liet ik mij behandelen door een fysiotherapeut en ging ik naar de open avond van 'mijn' vrijmetselaarsloge. Een vraag die belangstellenden ook graag stellen is: 'Ja maar, vrijmetselaars hebben Kennedy vermoord en ik laat mij niet graag in met moordenaars!' Tsja, Marianne Vaatstra is verkracht en vermoord door een boer. Houdt dat in dat alle boeren graag nare dingen doen met jonge meisjes? Natuurlijk niet! Als groep doet 'de vrijmetselarij' geen nare dingen (al zien dictators vrij denken en discussiëren als levensbedreigend. Vandaar dat Margaret Thatcher de vrijmetselarij wilde verbieden in Engeland) maar ongetwijfeld zijn er individuën die zich niet netjes aan de wet houden. Zoals er ook onder leden van een tafeltennisvereniging vast mensen zijn die anderen wat naars hebben aangedaan.

Onlangs was een collega-weblogger wat naars overkomen en ik trok mij dat aan. 'Meeleven' heet dat. Iemand vond dat vreemd en zei: 'Hoe kun je nu meeleven met iemand die je helemaal niet kent?' Ik antwoordde: 'Hoe kwam het dat jouw ogen vochten werden toen laatst dat karakter in die soap wat vervelends overkwam?' Uiteraard was de respons": 'Ja maar, dat is heel wat anders!' En terwijl de één graag soaps kijkt, leest de ander graag weblogstukjes. Sommigen doen zelfs allebei! En wie zijn wij om daarover te oordelen?

Waarom willen wij dat mensen reageren op onze weblogstukjes? Waarom willen wij 'likes' op onze Facebook-berichten en waarom willen wij dat onze twitterberichtjes worden 'geretweet'? Simpel: allemaal hunkeren wij naar erkenning. Om wie wij zijn, om wat wij gedaan hebben, om wat wij kunnen...

Sommigen denken dat zij met alles kunnen wegkomen:
Ze pikken 'even' een stoplichtje mee, halen in van rechts, denken dat het naderen van een voorrangsweg betekent dat zij voorrang hebben, vinden het vervelend dat anderen óók tot vijf uur werken en zijn - kortom - asociaal. Maar zodra zij thuis zijn klaart hun gezicht op bij de gedachte dat zij tientallen levens, waaronder dat van henzelf, op het spel hebben gezet voor een totale tijdwinst van wel bijna een hele minuut! Die extra tijd kunnen zij dan mooi optellen bij de vijf uren die avond die zij zullen besteden aan het kijken naar televisieprogramma's en surfen op het wereldwijde web. Dat is dan toch maar mooi meegenomen! Zouden die mensen daar écht extatisch van vreugde van raken?

Ik zou het er graag eentje vragen maar ze zijn zo ontzettend moeilijk te vangen en áls je er dan al eentje te pakken hebt word je overladen met smoesjes als 'ja maar, ik had haast!' en 'O, maar het verkeerslicht sprong toevallig nét op rood!' en 'Ja maar, ik kwam toch van rechts?' en 'Ja maar, die andere auto hield zich aan de maximumsnelheid! Dat geeft mij het recht om hem in te halen, toch?'

En over stoplichten gesproken: