Loopbaan

Vanmorgen heeft de podoposturaal therapeut mij voorzien van iets hogere inlegzooltjes. Dit om mijn bekken en ruggengraat weer wat stabieler en rechter te krijgen nadat ik jarenlang mank liep in verband met een niet gediagnosticeerde versleten heup. Daarna weer een paar hectische uren op kantoor mogen beleven. 'Hoe kun je tegen al die troep op kantoor!? roepen mensen wel eens. Welnu: ik geniet van opruimen en orde scheppen uit chaos. Dus eigenlijk zou ik het stokje moeten overpakken na Jan Peter Balkenende en Mark Rutte...;-)

Terwijl de Nederlandse regering 'sorry' zegt tegen de nabestaanden voor de moordpartijen in Zuid-Sulawesi die indertijd in opdracht van en met medeweten van de toenmalige regering werden uitgevoerd blijft men bakkeleien over de aanschaf van de JSF. Maar nu is het dan eindelijk definief zeker dat die misschien wordt aangeschaft! Als de betrokken partijen het tenminste met elkaar eens worden. Maar met al die ego's bij elkaar kan dat nog wel even duren.

Samen leven is niet altijd makkelijk. Niet als volkeren, niet als familie of collega's en zelfs niet als partners of buren. De mens is nu eenmaal van nature egocentrisch. Dat hoort gewoon bij overleven. Het kenmerk van een beschaving is dat je je over dat instinct heen zet en rekening houdt met anderen. Al is het maar af en toe. In het kader daarvan heb ik mijn buren verzocht de tijd te nemen om de zogeheten tochtdeur in de centrale entree achter zich te sluiten. Voor de bewoners van de benedenwoningen scheelt dat aanzienlijk in niet alleen tochtvlagen maar ook in omgevingslawaai. Ik vroeg het hen tijdens een burenbijeenkomst en middels een briefje op de deur. Maar helaas; hoewel het minder dan drie seconden tijd kost is er vrijwel niemand die de moeite neemt de deur achter zich te sluiten. Misschien moet ik een beloning of straf in het vooruitzicht stellen?

De meeste mensen - zo schijnt het - leren hun kinderen dingen aan of af door hen dingen te verbieden. Dat geeft vaak strijd en ellende. Maar kan het ook anders? Nou en of: gewoon door het geven van het goede voorbeeld!

Vandaag in de serie Onbekende Helden: Steven Bradbury. Veel tegenslag overwonnen en door volhouden en hard werken dit bereiken in de nadagen van zijn sportieve loopbaan:



Het Pleonasme van de dag is: extra bonus

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Johannes van Dam en Gerrie Mühren

Nuttig

Niets mis met 'niets' doen! 'Nuttig zijn' wordt zwaar overschat. 'Niets doen' kan ook zeer nuttig zijn. In het Nederlands is daar zelfs een woord voor tegenwoordig: 'Onthaasten'. Alsof het benoemen van 'niets doen' het opeens een nuttige bezigheid maakt...;-)

Vandaag beleefde ik een hectische kantoor dag na een bezoekje aan de huisarts (poliepje in de neus; niets ernstigs) en gisteren was ik vooral bezig met zwabberen, strijken en wat dies meer zij. Ik was dus 'nuttig'.

Maandagavond heb ik met een paar vrienden zitten praten over de zin van het leven en zitten filosoferen over de vraag: Als God bestaat en zo vol liefde zit en alles kan, waarom laat hij dan wantoestanden zoals die in Syrië toe?  Natuurlijk is zo'n vraag niet met een uurtje discussiëren te beantwoorden maar het is fijn om daar met anderen over te communiceren. Er zijn er die communiceren niet 'nuttig' vinden.

Soms lijkt het wel alsof mensen nog nauwelijks communiceren. Sterker nog: men heeft ontzettend veel moeite om 'communiceren' te spellen. Zijn mensen lui geworden? Stelt het onderwijs niets meer voor? Vinden ouders dat alleen de school hun kinderen moet opvoeden? Is de overheid bewust bezig om mensen dom te houden?

Als voorbeeld een e-mail van iemand die zich net inschrijft bij een castingbureau:

Beste DC ik kan geef filmpie uploaden van me tel op jullie pagina dus ik nodig uw uit om een kijke je te nemen op mijn fb, als je wat meer wil zien, tell me. dan maak ik wel snell en promo

Inderdaad, slechte spelling, slecht gebruik van leestekens en bovendien een verwijzing naar een niet-openbare Facebook-pagina. En dan boos worden dat het castingbureau niet onmiddellijk en uiterst positief reageert!

Mensen reageren op mijn werk als acteur en entertainer nog steeds alsof het een hobby van mij is. Alsof een voorwaarde voor serieus genomen worden is dat je je werk niet leuk mag vinden. Wat een onzin! Ook werk dat je toevallig leuk vindt kan werk zijn; het is immers datgene dat je doet waar je geld voor krijgt en de rekeningen van kunt betalen. Waarom zou alleen een voor velen saaie kantoorbaan als 'serieus' werk gelden? Ik denk dat het misschien wel jaloezie is; stiekem willen die kantoormensen dat zij het lef hadden om hun ontslag in te dienen en voortaan geld te verdienen met wat zij écht leuk vinden om te doen.

Hoewel kaarten uit bakken halen en ze weer terug stoppen best leuke kanten heeft (Heb ik drie jaar lang gedaan). Om nog maar te zwijgen over voor de derde keer in een week potloden tellen in het magazijn omdat je eigenlijke werk er op zit (Heb ik zes maanden lang gedaan). Of lunch bestellen voor je collega's (Heb ik twee dagen lang gedaan). Of cijfers op te tellen en dan de betreffende bestanden in een archief op te bergen waarna niemand er meer naar om kijkt (Heb ik 15 jaar lang gedaan). Maar serieus: veel kantoorwerk is natuurlijk best 'nuttig' maar waarom zou mensen blij maken dat niet zijn? Oftewel: waarom is wat de één doet wél en wat de ander doet níet nuttig?