Overheidssteun

Er gaan stemmen op om mensen die zich aan kinderen hebben vergrepen te markeren met een aantekening in het paspoort. Ik kan daar uitgebreid op in gaan maar zal volstaan met de mededeling dat ik een Davidsster toch echt mooier vind dan een grote gele P.

Even een paar facturen de deur uit gedaan, mijn kasboek bijgewerkt, reacties gelezen op mijn verse stukje op Amsterdam Centraal en koffie gedronken bij buurvrouw Angélique en nog zo wat in en om het huis. Lekker rustig.

De afgelopen paar weken deed ik het lekker rustig aan: huishoudelijke klusjes opknappen, de aantekeningen in diverse schriftjes verwerken en met mijn zoon naar de film. Wij gingen naar Elysium: een vrij dun verhaal, overdreven special effects, veel testosteron en Jodie Foster ging dood. Dus ja, wij hebben ons kostelijk geamuseerd! Bovendien kom ik in een bioscoop altijd weer even tot rust.

Met onder meer bezoekjes aan een  psycholoog (inmiddels afgelopen) en gesprekken met mijn aanstaande echtgenote probeer ik mijn hoofd wat rust te geven. Lastig want ik blijf mij dingen afvragen als 'Hoe heette het elektriciteitsbotje voordat elektriciteit was ontdekt?' En 'Hoe zouden mensen bij de buurvrouw van drie-hoog op visite gaan als de lift en de trap nooit waren uitgevonden?' Er zijn er die roepen: 'Waar maak jij je druk om? Dat is toch nutteloze informatie!?' Klopt, de informatie die ik zoek is net zo nuttig als antwoord zoeken op de vraag: 'Wie is de Mol?' of '9 Horizontaal, zes letters, tweede letter is een e.' Oftewel: iedereen heeft zo zijn of haar hobby's; laten wij ophouden met klagen dat onze eigen hobby's nuttig zijn en die van anderen niet.

Nu al klagen mensen dat de huurprijzen van woningen flink zullen stijgen nu het voorstel dienaangaande is aangenomen. Met name de media smult van het woord 'Huurexplosies'. Dat klinkt lekker dramatisch. Ja, nu het voorstel is aangenomen zullen veel mensen meer geld aan huur kwijt zijn en velen zullen de nieuwe huurprijs niet kunnen betalen.  Maar zelfs nu het voorstel er doorgekomen is kan een volgend kabinet het doodleuk terugdraaien. Het is dus praktischer om energie te steken in zaken waar wij wél wat aan kunnen doen. De NS een brief sturen over hun slechte service en te hoge tarieven, bijvoorbeeld. Maar wij kunnen ook de hand in eigen boezem steken want hoeveel van mijn lezers waren zelf wel eens te laat op het station om een trein te kunnen halen? Maar van die trein verwachten wij dat die altijd op tijd is...Is dat eigenlijk wel eerlijk?

Dat gold ook voor voetbalclub SC Veendam. Supporters konden de schulden van deze club niet voldoen en daarom is het faillissement aangevraagd. De club kreeg - al dan niet terecht - geen overheidssteun. Dit alles in het kader van zelfredzaamheid.

Volgens de overheid moeten wij burgers niet zoveel zeuren en meer in eigen hand nemen. 'Zelfredzaamheid' noemt men dat. Dat betekent dat mensen met een laag inkomen maar gewoon harder moeten werken, dat theaters meer geld moeten vragen voor een kaartje en dat schrijvers er een kantoorbaantje bij moeten nemen. De regel: 'Iedereen moet zijn eigen broek ophouden' geldt echter niet voor financiële instellingen. Die krijgen gewoon een paar miljard overheidssteun als het even wat slechter gaat. Al is dat door eigen schuld. De regel geldt ook niet voor voetbalclub PSV die niet alleen zwaar gesponsord wordt door Philips ('Philips Sport Vereniging'. Hallo!) maar die ook door de gemeente Eindhoven de hand boven het hoofd wordt gehouden. Onlangs nog toen de gemeente voor vele miljoenen de grond onder het PSV-stadion kocht. Geld dat men uit 'Brussel' had gekregen om de leefbaarheid in Eindhoven te verbeteren.

Er wordt dus duidelijk met twee maten gemeten in dit land: elke persoon en instelling moet zichzelf kunnen bedruipen behalve de personen en instellingen die eh...eh...ja, welke personen en instellingen mogen tot in den treure rekenen op overheidssteun?

Roger Waters

Vrijdag voor het eerst na de zomervakantie gaan aquajoggen. De instructeur bleek geen sikkepit veranderd. Nog steeds heeft hij moeite met tellen: 'Nog acht keer met de dumbells onder water van voor naar achter. En 7...6...5...4...waar was ik nou gebleven? Nou ja, dan maar opnieuw: nog 8...7...'

's Middags genoten wij van de laatste openingsdag van het lokale zwembad. Lekker met een boek in het gras aan de kant liggen, frietjes eten en nat worden. Helaas niet door zwemwater maar door regen. Die avond deden wij het rustig aan door te genieten van nieuwe afleveringen van The Big Bang Theory en Top Gear. O ja, en tussendoor een sollicitatiebrief geschreven en aan mijn boek gewerkt.

Zaterdag mocht ik aantreden op het verkleedfeest dat bekendstaat als Valtifest en daar zagen mijn collega's en ik er zo uit:

Een paar uur later stond ik op een ander feest en werd deze foto van ons gemaakt:

Zondagmorgen haalde ik nog even snel de resten mascara rond mijn ogen weg voordat wij mijn dochter gingen ophalen voor een verjaardagsfeest in Bussum.
Eigenlijk wilden wij daarna gaan kanovaren maar de beheerder van de buurtboot had zijn pols gekneusd en dus was de verhuur gesloten. Dan maar lekker een tosti gaan eten bij de buurtboerderij...óók gezellig!

Mijn dochter ging veilig met de tram terug naar haar moeder en haar zusje en wij dronken een drankje en aten een hapje met vriend Edgar voordat wij naar stadion de ArenA gingen om Roger Waters aan het werk te zien met The Wall (Klik voor recensie). Mijn vriendin was erbij in het publiek toen het spektakelstuk werd opgevoerd bij de Muur in Berlijn in 1990 en laat geen mogelijkheid onbenut mij dat feit in te wrijven en inmiddels is de grote meester van Pink Floyd 70 jaren jong maar gitaarspelen en zingen kan hij nog als de beste! Hij trakteerde ons zelfs op een mopje trompetmuziek!

Zijn boodschap is helaas actueler dan ooit; overheden zijn niet te vertrouwen en wij verspillen meer geld aan wapentuig dan dat wij uitgeven aan het voeden van hongerende kinderen. Hij bracht die boodschap overigens in het Nederlands. Zonder autocue.