Egoïsten

Krijg ik een paar tientjes per maand aan vrijwilligersvergoeding en wat doe ik ermee? Ik ga met mijn zoon en vriendin naar de film! En dat terwijl ik dat geld niet echt heel hard nodig heb en dus makkelijk aan bijvoorbeeld Artsen Zonder Grenzen kan geven! Ja, beste lezers, ik ben een egoïst.

Net als u wil ook ik dezelfde behandeling krijgen die ieder ander krijgt én als individu worden behandeld.

Wij zijn toch eigenlijk maar een hypocriet en tegenstrijdig stel mensen, niet? Zo vinden wij dat buitenlanders te lui zijn om te werken én onze baantjes inpikken. Wij vinden dat iedereen zich aan de regels moet houden behalve wijzelf. Alles wat in de Bijbel staat nemen wij voor waar aan, behalve de passages die ons onwelgevallig zijn. Het is verschrikkelijk dat 'niemand er wat aan doet' maar zelf hebben wij 'geen tijd' er wat aan te doen. Wij hebben geen tijd om iemand te bellen maar zien doodleuk avond aan avond zeker acht reclameblokken a zeven minuten aan ons voorbijtrekken. Andere mensen kunnen toch óók anderen helpen? Dus waarom zouden wij dat moeten doen?

Precies dat is de mentaliteit die zorgt voor de zogeheten 'verharding' van de maatschappij. Vroeger waren er nog politici die het goede voorbeeld gaven maar heden ten dage wordt een hoge post binnen de overheid vooral gezien als opstapje naar een hoge functie in het bedrijfsleven. Nietwaar, heren Eurlings (KLM), Bos (KPMG) en Balkenende (Ernst & Young)?.

Iedereen kent zo langzamerhand de verhalen over Monsanto, de wereldmarktleider op het gebied van kunstmest en GMO's (Genetische gemodificeerd voedsel): in ruil voor een extra vakantiehuisje voor de een of andere manager wordt langzaam maar zeker onze planeet verwoest. Maar ja: wat is belangrijker: de toekomst van de planeet of individuele financiële winst op de korte termijn? En Monsanto is niet de enige...

Neem Parlevinker & van der Plas: één van de grootste visserijbedrijven ter wereld ontvangt vele miljoenen euro's per jaar door (illegaal) veel meer vis uit de zee te halen dan volgens de quota is toegestaan. Logboeken worden vervalst en het bedrijf heeft zelfs een duurzaamheidscertificaat voor het vangen van haring. Het bedrijf dat het certificaat verleende wil niet zeggen waarom Parlevinker dat certificaat van hen ontvangen heeft en Parlevinker wil voor het TV-programma Zembla helaas niet reageren op de beschuldigingen van fraude en oplichting.

Toen uitkwam dat een schip van Parlevinker mogelijk buitenlandse werknemers uitbuitte kon premier Mark Rutte 'helaas niets doen want het schip vaart onder Panamese vlag' maar toen het schip in Frankrijk aan de ketting werd gelegd schreef Parlevinker dat aan de minister-president die op stel en sprong naar Frankrijk ging om de Nederlandse handelsbelangen te verdedigen. Logisch ook, want wat telt zwaarder: handelsbelangen of zo'n kleinigheidje als mensenrechten? Interessant om te bedenken waar premier Rutte zal belanden na zijn politieke carrière: een commissariaatje bij Parlevinker toevallig?

Intussen gaan ongewenste visjes overboord en zeebewoners als haaien en schildpadden gaan als onverkoopbare 'bijvangst'(en dood) terug in zee. Per zeereis kan dat gaan om anderhalf miljoen kilo aan levende wezens die voor niets zijn gestorven. Van de Franse overheid kreeg Parlevinker & Van der Plas een boete opgelegd van een half miljoen euro; de helft van de dagopbrengst van het één enkele keer uitvaren van één enkele boot.

Het bedrijf zelf zegt: 'Ja maar als wij het niet doen doet een ander het wel en sinds wanneer is er iets mis met geld verdienen?' Bovenop het vangen van vis houdt het bedrijf zich bezig met het vangen van Europese subsidie en ontving het ondertussen ongeveer 40 miljoen euro aan Europees belastinggeld. Hoe zij dat voor elkaar hebben gekregen is niet helemaal duidelijk. Maar wél is duidelijk dat dit allemaal niet zou gebeuren wanneer wij als consumenten bereid zouden zijn met kleinere visjes genoegen te nemen. Ofwel: niet alleen de directieleden van grote commerciële bedrijven maar ook wij zijn eigenlijk allemaal egoïsten.

Rondloopt

Vandaag deed ik het rustig aan: was wegvouwen, foto's toevoegen aan mijn werkgerelateerde Facebook-pagina, vloer vegen en dergelijke. Gisteren hadden wij het iets drukker met bioscoopbezoek (The Grandmaster) en eerder op de dag met diverse (Twitter-)vrienden aanwezig zijn op de 'March Against Monsanto'.

('Die handdoeken?', vraagt u zich af. Welnu: gisteren was het ook Towelday)
Dat ging om het feit dat tegenwoordig zo veel voedsel 'vergiftigd' is door genetische manipulatie dat het bijna onmogelijk is om nog natuurlijke produkten te krijgen. Aardig detail: tijdens de demonstratie deed een hotdog-kraam goede zaken. Maar het waren vast geen aktievoerders die hun honger stilden met een niet-biologisch stuk varkensvlees op een niet-biologisch broodje en dat wegspoelden met een niet-biologisch blikje cola...

Omdat ik donderdagmorgen niet hoefde te werken ging ik bij een vriend op de koffie. De dag ervoor had ik mijn administratie bijgewerkt, de was gestreken en opgeborgen, de badkamer geboend en de tuinvijver schoongemaakt. Tot mijn verrassing bleken daar geen drie maar vier vissen in rond te zwemmen! Blijkbaar had van de drie vissen die wij vorig jaar hadden er tóch eentje de winter overleefd terwijl er eentje was gegrepen door een kat (waarom vinden mensen katten eigenlijk zo leuk terwijl het gewoon wilde beesten zijn die vogels doodbijten, vijvervissen eten, hun haren overal achterlaten en kotsen op de keukenvloer?) en een ander op gegeven moment ondersteboven dreef.

Vrijdag weer even de spieren opgewarmd met aquajoggen dat blijkbaar ook onder mannen steeds populairder wordt want behalve zo'n dertig vrouwen waren er dit maal maar liefst 7 mannen!
's Avonds trakteerde mijn vriendin mij op een etentje en ik haar op een Roaring Twenties-feestje. Ik had mij met opzet niet geschoren want ik wist dat er een heuse barbier zijn kunsten zou vertonen.

Voor de dames (en heren natuurlijk!) die hun partner eens willen verwennen: geef hem een fijne ouderwetse scheerbeurt cadeau! De meesterbarbier in kwestie heeft een zaak in Haarlem maar reist heel Europa door en zet zijn kappersstoel neer op feesten en festivals.

Ja, er worden nog veel leuke dingen gedaan in de wereld en dat geeft hoop.

De Nanopatch, de Super Bulb en Contour Trenching; allemaal hoopgevende projecten die het leven wat aangenamer kunnen maken en zelfs de planeet kunnen helpen redden! Maar waarom zijn die projecten dan nog niet uitgevoerd behalve om uit te proberen op kleine schaal? Heel eenvoudig eigenlijk: een minister die toevallig ook mede-eigenaar is van een waterpijpleiding bedrijf zal andere vormen van irrigatie niet aanmoedigen. Een fabriekant van vaccinatienaalden zal een goedkopere methode waarbij een pleister werkzame stoffen onder de huid inbrengt desnoods met geweld tegenhouden en producenten van lampen zullen geen lamp willen maken die goedkoop kan worden geproduceerd en jaren langer meegaat dan de huidige generatie lampen. Daar verdienen zij gewoon te weinig aan.

Ofwel: de wereld verbetert met de daling van het aantal egoïsten dat er op rondloopt.