Overheid

Na een bezoek aan de fysiotherapeut gooide ik mijzelf volledig op het werken in huis. En dan bedoel ik: het verrichten van de aangifte omzetbelasting, een beetje werken aan mijn eerste roman, het aanrecht schoonmaken, foto's sorteren, afspraken maken, opruimen en in aanmerking proberen te komen voor een rol in een nieuwe theatershow, ergens in het buitenland. Zo werden aardig wat taken afgevinkt in mijn handige mobiele Star Trek gerelateerde takenlijst. Ja, lieve lezers en lezerinnen...ik doe mijn best!

(Overigens: als u mij financieel wil ondersteunen mag u gerust een verhalenbundel van mij kopen, hoor!)

Behalve dat hij goed zijn best doet op school heeft zoonlief ook het ene bijbaantje voor het andere verruild. In plaats van folders verspreiden mag hij eerdaags schappen vullen. Geen enerverend werk maar je verdient er je eigen geld mee en het is beter dan geen werk te hebben.

Tussen de bedrijven door vond mijn zoon ook nog tijd om een buurman te helpen met het installeren van diens nieuwe laptop. Ferdinand beschikt over de gave om mensen die simpele fouten maken eenvoudigweg te helpen zonder hen uit te lachen!

Ooit werd je als man uitgelachen als je vertelde dat je deodorant gebruikte maar inmiddels heeft de 'deo voor de echte man' een volledig eigen schap in de drogisterij. Dankzij uitgekiende campagnes en jarenlange manipulatie slaagt ook de cosmetische industrie er in om zelfs onverkoopbaar geachte produkten aan de man (of vrouw!) te brengen. Nog maar veertig jaar geleden was het in Nederland vrijwel ondenkbaar om een vrouw een broek te zien dragen. Dus let op mijn woorden: binnen twintig jaar delen voetballers in de kleedkamer elkaars mascara.

Niet alleen mannen die zich verzorgden waren watjes, Neen, ook mensen die zich zorgen maakten over het milieu waren 'softies'. Tegenwoordig tel je als bedrijf niet mee tenzij je 'groen' bezig bent en zelfs de overheid begint te beseffen dat wij maar één planeet Aarde hebben! Er zijn mensen die roepen dat onze regering 'heel veel' in onderzoek naar windenergie steekt...wel 3 miljard per jaar.

Dat is natuurlijk een schijntje als je écht wat wilt bereiken. Ik bedoel maar: Fortis bank, de hoofdsponsor van voetbalclub Feyenoord, ontving bijna 12 miljard euro aan steun. Met als enige reden dat de bank door jarenlang wanbeleid en mismanagement bijna failliet was geraakt.

Bijzonder slecht je bedrijf leiden levert dus vier keer zoveel geld op dan proberen de planeet te redden. Althans, wat betreft de Nederlandse overheid.

Livestream

Is dan echt niemand mijn 1 april-grap van gisteren opgevallen? Natúúrlijk kunnen mensen geen lid worden van de PVV! Dat zou betekenen dat ons Geert opeens voorstander zou zijn van democratie. En dat zal hij natuurlijk nooit worden. Stel je voor zich: anderen laten meebeslissen over de koers van zijn partij! Dat kan natuurlijk echt niet...

Gisteren maakten mijn vriendin en ik een strandwandeling en genoten van het gezelschap en de relatieve rust.

Al had ik nog wel iets last van mijn verkoudheid. Vanmorgen voelde ik mij gelukkig weer iets beter na een lange en goede nachtrust. Daarom kon ik gerust naar de allergoloog om daarna een paar uurtjes op kantoor te werken. Vanavond komt gezellig buurvrouw Winonah op visite. Ja, meestal overkomen mij best leuke dingen!

Onlangs overkwam mij iets wat ik tot dan toe alleen nog maar in TV-series hippe jongeren had horen doen: naar aanleiding van een blijkbaar tot blijde verbazing leidende opmerking van mij, riep mijn jonge (ouder dan 25 zal hij niet zijn geweest) gesprekspartner: 'Word!' Op z'n Amerikaans-Engels dus. Als zodanig. Hij zei dat ook als uitroep omdat hij blijkbaar niet gewend is dat mensen een ander belangeloos helpen.

Mensen helpen geeft mij voldoening. Of het nu gaat om mijn fysiotherapeut die een vertaler zoekt of een onbekende schaakpartner die een baan zoekt voor zijn zoon; als ik mensen kan helpen door hen met anderen in contact te brengen of door hen van advies te dienen, dan doe ik dat. Of het wel of geen vriend of familielid is doet voor mij niet ter zake.

Op straat kwam ik de ook de afgelopen week weer de nodige bekenden tegen: buurman Andy, buurvrouw Winonah, buurman Dudo, de moeder van een klasgenote van mijn zoon... Dan sta je even stil, maakt een praatje, maakt een grapje en vervolgt je weg. Al dan niet hardop lachend. Mijn zoon en zijn kameraden zullen ook deze week weer veel lachen op school. Het is namelijk tijd voor het jaarlijkse klassentoernooi en vandaag mocht de Ferman na het reguliere lesprogramma meedoen aan het lokale schaaktoernooi. Hij bereikte daarbij de achtste plek in en veld van 19 deelnemers en later vanavond zal hij zijn klasgenoten gaan aanmoedigen tijdens Eloquentia, een soort van debateerwedstrijd, te volgen via deze livestream.

O ja: onze foto's van de skivakantie staan (eindelijk!) in dit album.