Uitvoert

Wij hebben het toch maar mooi weer allemaal overleefd: Het Einde Der Tijden, De Bekentenis van Lance Armstrong, Blue Monday en zelfs De Laatste Schaatsdag.

Ook de laatste paar dagen zijn wij zonder kleerscheuren doorgekomen: vrijdagochtend mocht ik voor het eerst van m'n leven aquajoggen en 's middags kwam mijn moeder uit het ziekenhuis, hopend dat haar lichaam zal doen wat artsen niet lukte: de bloedstroom in haar rechterbeen zodanig onder contrôle krijgen dat zij weer zonder pijn kan lopen. Die avond kookte mijn vriendin soep voor 75 mensen voor wie ik een Open Podium mocht mede-presenteren.

Zaterdagochtend waren wij op verjaarsvisite bij een nichtje van mijn partner om 's avonds een tweedehands kacheltje op te halen voor m'n zoon voor wij naar een verjaardagsfeestje van een vriendin gingen.

Gisteren een beetje uitslapen en wat gaan puinruimen met m'n zoon samen: de kledingkast uitgeruimd, was gedraaid, gezwabberd en dergelijke en 's avonds naar de film 'Django Unchained'. Gaat dat zien! Bij thuiskomst nog even de was weggevouwen terwijl ik zag hoe Michel Mulder wereldkampioen sprint bij het langebaanschaatsen werd.

Tussen de bedrijven door nog een verse opdracht verworden en de administratie grotendeels weggewerkt. Ik heb wel eens overwogen om het doen van de administratie te verwerken in m'n uurloon maar toch maar besloten dat niet te doen.

'Zo, dus dat is jouw uurloon?! Daar kan best wat van af, denk je niet?' Wie dat tegen een loodgieter zegt wordt hartelijk uitgelachen voordat de man zich omdraait en wegloopt. Maar wie dat tegen een entertainer zegt vindt het de normaalste zaak van de wereld.

Een entertainer is niet alleen bezig met grappig doen op nieuwjaarsborrels en festivals maar - net als bijvoorbeeld die loodgieter- ook bezig met facturen opstellen en netwerken om aan nieuwe opdrachten te komen.

Misschien doe ik te luchtig over mijn werkzaamheden maar nog steeds zijn er mensen die denken dat ik mij te pletter verveel. Natuurlijk: ik heb een automatische toiletpot die zichzelf schoonhoudt, de woonkamervloer is vuilafstotend en omdat ik ooit een toverspreuk heb toegepast wisselt mijn beddegoed zich vanzelf. Een ingehuurde elf loopt heen en weer tussen supermarkt en koelkast en houdt die gevuld terwijl hij zijn vriendjes opdracht geeft ons avondeten te verzorgen.

Mijn magische rekenblad houdt zelf bij hoeveel er van mijn rekening gaat en hoeveel er bij komt dus als de belastingdienst daarom vraagt kunnen met één druk op de knop alle gegevens worden doorgegeven. Een kindermeisje steunt mijn zoon in zijn schoolwerk en op zijn weg naar volwassenheid en doet ondertussen leuke dingen met mijn dochters.

Mensen vragen mij of ik alsjeblieft voor hen wil komen werken en bieden hun excuses aan voor het feit dat zij maar het dubbele aan gage kunnen bieden van wat zij anderen geven. Eh...niet dus. Want ook het werk dat ik doe is werken. En de ene dag doe je dat met wat meer plezier dan andere dagen. Eigenlijk gewoon zoals dat op kantoor ook gaat.

En toch zijn er mensen die dat weigeren te geloven. Bijvoorbeeld zij die zeggen: 'Als je toch maar de hele dag thuis zit met je administratie kun je voor mij vast wel even wat klusjes doen.' -'Waarom vraag je dat niet aan iemand die op kantoor zit?' 'Dat kan natuurlijk niet want die heeft het druk en daarom vraag ik het aan jou.'

Zelf zijn zij natuurlijk ook heel druk op kantoor waar ze gisteren wel drie brieven hebben geschreven en 4 mensen hebben gebeld. Wat zij de andere 6 uren hebben gedaan weten zij niet meer maar ze hadden het er wel erg druk mee.

Gekkigheid natuurlijk want elke baan heeft zo z'n voor- en nadelen. Maar vaak is het werk al lastig genoeg zonder te hoeven luisteren naar mensen die jou vertellen dat je geen klap uitvoert.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Levend Kunstwerk Fabiola

Portefeuille (Een verhaaltje)

Hij was moe na een lange dag waarop een klant het liet afweten en hij geen taxi kon krijgen. Het helpt natuurlijk ook niet als je de taal niet spreekt maar uiteindelijk kwam hij dan aan bij het hotel. Met de bus.

Gelukkig was het restaurant van het hotel nog open en hij zette zich aan de maaltijd. Die was niet echt lekker maar wel voedzaam, al verbaasde hij zich over de taaiheid van het stuk vlees dat hij onder een berg rijst vond.

Hij verbaasde zich nog meer toen een serveerster met een grote grijns op zijn tafeltje afliep, met haar blote vingers het stuk vlees greep en zei: 'Dank u wel voor het vinden van mijn portefeuille!'

==========
Meer verhaaltjes lezen? Zie: http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel